WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2.12.2015r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant Justyna Topór-Jasica

w obecności Prokuratora Anety Hładki

po rozpoznaniu dnia 2.12.2015r sprawy

P. D.

s. T. i D. z d.S.

ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 15 sierpnia 2015 roku w B., rejonu (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) nr rej (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,99 mg/l, 1,01 mg/l, 1,06 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk

I. uznaje oskarżonego P. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu wyżej czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§1kk i za to na mocy art. z 178a§1kk wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na mocy art. 69§1 i 2kk i art. 70§2kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu P. D. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 4 ( czterech) lat próby;

III. na mocy art. 42§2kk orzeka oskarżonemu P. D. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat,

IV. na mocy art. 43 a § 2 kk orzeka oskarżonemu P. D. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych ;

V. na podstawie art. 627kpk zasądza od oskarżonego P. D. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych, w tym kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 511/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 02 grudnia 2015 roku

( w zakresie co do wymiaru kary)

Co do wymiaru kary:

Oskarżonego P. D. uznano za winnego popełnienia przedmiotowego występku tj. czynu z art. 178a§1 kk. i za to na mocy tego przepisu wymierzono mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał fakt, że tego typu przestępstwa mają nagminny charakter i osoby kierujące pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości stanowią poważne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, a również dla swojego bezpieczeństwa. Powyższe natomiast wskazuje, iż oskarżony wykazał się brakiem poszanowania dla obowiązujących przepisów prawa. Ponadto okolicznością łagodzącą jest dotychczasowa niekaralność oskarżonego.

Sąd uznał za okoliczność łagodzącą przyznanie się do winy przez oskarżonego P. D..

Zgodnie z art. 53 § 1 kk Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając stopień winy oskarżonego P. D. należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, chociaż w młodym wieku, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdami w stanie nietrzeźwości, stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Nie można nie zauważyć, że oskarżony dobrowolnie wsiadł do samochodu, wiedząc, że znajduje się w stanie nietrzeźwości i tym samochodem kierował. Znamienne jest też to, że oskarżony, w żaden sposób nie był zmuszony do kierowania samochodem w chwili zdarzenia bo żaden dowód na to nie wskazuje. Niewątpliwie okoliczności te świadczą o tym, iż oskarżony ma negatywny stosunek do obowiązujących norm prawnych w tym zakresie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego trzeba podnieść, jak to już zostało wyżej wskazane, że tego typu przestępstwa mają nagminny charakter, nietrzeźwi kierowcy stanowią znaczne zagrożenie bezpieczeństwa przede wszystkim dla innych uczestników ruchu drogowego i są przyczyną szeregu wypadków drogowych, a te prowadzić mogą do tragicznych skutków, które po wielokroć w rzeczywistości występują. Ponadto jak już wskazywano powyżej, stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny, a przy tym stan nietrzeźwości oskarżonego wysoki.

Zatem, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności obciążające i łagodzące, zwłaszcza w postaci wysokiego stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynu, ale także braku uprzedniej karalności, a z drugiej strony przyznanie się do winy oskarżonego. Od razu jednak należy zaznaczyć, że faktu przyznania się do winy przez oskarżonego nie należy przeceniać, bo przecież funkcjonariusze dokonali jego zatrzymania w chwili kiedy znajdował się za kierownicą pojazdu i nim kierował będąc w stanie nietrzeźwości co zostało przez nich bezzwłocznie stwierdzone

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

Zdaniem Sądu w pełni zasadnym było zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres 4 lat. Aktualnie nie zachodziła konieczność wymierzenia mu kary izolacyjnej w tzw. wymiarze bezwzględnym. Oskarżony nie był bowiem dotychczas karany a przy tym jest jeszcze w młodym wieku i już z tego względu nie można powiedzieć, że jest człowiekiem zdemoralizowanym.

Orzekając oskarżonemu P. D. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat. Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Należy podkreślić, że oskarżony naruszył swoim zachowaniem reguły użytkowania dróg publicznych, a tym samym naraził innych użytkowników tych dróg i samego siebie, na znaczne niebezpieczeństwo. Z tego powodu stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności w ruchu drogowym jest relatywnie znaczny. Czasowe wykluczenie oskarżonego z udziału w ruchu drogowym jest, zdaniem Sądu, koniecznością z uwagi na dobro osób trzecich, a przy tym obligatoryjne. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że orzeczony środek karny stanowi konsekwencję negatywnego zachowania oskarżonego, którego to zachowania oskarżony dopuścił się w sposób świadomy i dobrowolny. Popełniając umyślnie czyn zabroniony P. D. powinien liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji swojego zachowania. Zachowując się w ten sposób postąpił w sposób nieodpowiedzialny, a jest człowiekiem wykształconym, równocześnie wykazując lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych.

Na mocy art. 43a§2 kk orzeczono oskarżonemu środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 zł. Stwierdzić należy, że postąpienie takie niewątpliwie będzie miało określony walor dydaktyczny i przyczyni się do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. Postąpienie takie jest obligatoryjne w świetle ustawy obowiązującej w chwili popełnienia przez oskarżonego występku podobnie jak kwota orzeczona oskarżonemu w postaci świadczenia pieniężnego.

Na marginesie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie procedowano w tzw. trybie konsensualnym – w wyniku uwzględnienia wniosku Prokuratora złożonego na podstawie art. 335 §1 kpk. W toku posiedzenia w dniu 2 grudnia 2015r. Sąd przychylił się ( w całości) do wniosku w wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary bez przeprowadzenia rozprawy.

Jedynie w wyniku oczywistego przeoczenia, w wyroku nie zamieszczono oddania oskarżonego pod obligatoryjny a uwzględniony we wniosku dozór kuratora na okres próby.

Na mocy art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego P. D. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 150 złotych, w tym kwotę 60 złotych opłaty sądowej. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby oskarżony poniósł koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.

Przewodniczący