UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K., decyzją z 28.01.2014 roku odmówił B. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (na dalszy okres, z ogólnego stanu zdrowia), ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.01.2014 roku stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji organu rentowego podniósł, że od 1992r. pobierał rentę i dotychczas lekarze orzecznicy ZUS nie mieli wątpliwości w zakresie oceny stanu jego zdrowia oraz częściowej niezdolności do pracy. W ocenie B. D. w 2013r. nie zaistniała żadna okoliczność, która doprowadziłaby do poprawy jego zdrowia, wobec czego zaskarżona decyzja jest niezasadna.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji i podniósł zarazem,
że ubezpieczony w okresie do 30.11.2013r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 24.03.2015 roku oddalił odwołanie.

Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych.

B. D., urodzony (...) , z zawodu jest technikiem geodetą, pracował jako geodeta, specjalista okien plastikowych, zaopatrzeniowiec, magazynier, palacz c.o. Ubezpieczony posiadał prawo do renty według III grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia od 1 marca 1990r., a od 1 listopada 1998r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 listopada 2013r. W dniu 29 listopada 2013r. złożył kolejny wniosek o przedłużenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zarówno lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18.12.2013r. jak i Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.01.l2014r. uznała ubezpieczonego za osobę zdolną do pracy. W oparciu o powyższe orzeczenia Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z dnia 28 stycznia 2014r. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na kolejny okres.

W celu ustalenia stanu zdrowia i jego wpływu na zdolność do pracy oraz stopnia niezdolności do pracy, Sąd Okręgowy dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych, pulmonologii, alergologii, medycyny pracy oraz neurologii.

W oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych, Sąd I instancji ustalił, że rozpoznano u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1. astma oskrzelowa przewlekła z niewielkimi objawami obturacyjnymi w badaniu spirometrycznym oraz niewielkie zmiany bronchospastyczne w badaniu klinicznym, bez objawów niewydolności oddechowej,

2. nadciśnienie tętnicze w I okresie WHO z cechami hyperkinetycznego krążenia (leki brochiolityczne),

3. anemia megaloblastyczna z uszkodzeniem niewielkiego stopnia sznurów tylnych rdzenia, wyrównana systematycznym leczeniem Vit. B 12,

4. wole drobnoguzkowe obojętne, bez konieczności leczenia farmakologicznego i operacyjnego.

Biegły sądowy z zakresu chorób wewnętrznych wyjaśnił, że zaistniałe zmiany chorobowe nie dają podstaw do orzekania o długotrwałej niezdolności do pracy ubezpieczonego.

W oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu alergologii
i pulmonologii z dnia 5.06.2014r. Sąd I instancji ustalił, że rozpoznano u ubezpieczonego astmę przewlekłą II/III względnie wyrównaną lekami i nadwrażliwość na NLPZ, i brak jest podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy ubezpieczonego.

Nadto w oparciu o dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i medycyny pracy z dnia 11.09.2014r. Sąd orzekający ustalił, że rozpoznano u ubezpieczonego:

1. niedokrwistość megaloblastyczną z cechami neuropatii kończyn dolnych (niedoborowej Vit. B I2), aktualnie bez deficytu funkcji lokomocyjnej kończyn dolnych,

2. astmę oskrzelową przewlekłą II/III względnie wyrównane lekami.

3. alergiczny nieżyt nosa,

4. przebytą operację usunięcia żylaków kończyny dolnej lewej.

Wyżej wymienione schorzenia, rozpoznane przez biegłych sądowych z zakresu neurologii i medycyny, nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Nadto, w opinii uzupełniającej biegła sądowa z zakresu pulmonologii i alergologii, po zapoznaniu się z zarzutami ubezpieczonego, zgłoszonymi w piśmie z dnia 20.08.2014r. i zarzutami złożonymi na rozprawie, podtrzymała swoje stanowisko, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W oparciu o tak poczynione w sprawie ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie i przywołując treść
art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity opubl. w Dz. U. z 2015r., poz. 748, ze zm.) - zwaną dalej ustawą emerytalną - podniósł, że przedmiotem sporu była okoliczność czy B. D. jest nadal częściowo niezdolny do pracy. W celu wyjaśnienia tej okoliczności Sąd I instancji dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych, pulmonologii, alergologii, medycyny pracy oraz neurologii.

Biegły z zakresu chorób wewnętrznych podał, że stwierdzone zmiany chorobowe w aktualnym stopniu klinicznego zaawansowania nie dają podstaw do orzekania o długotrwałej częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, bowiem ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnej z posiadanym wykształceniem lub którą wykonywał
w późniejszym okresie. Także biegły sądowy z zakresu chorób płuc wyjaśnił, że wydał opinię po wnikliwym zbadaniu ubezpieczonego z uwzględnieniem badania przedmiotowego, obejmując także sezonowość schorzenia zgłaszanego przez ubezpieczonego w dniu badania jak i w późniejszych pismach procesowych składanych przez ubezpieczonego. Zdaniem biegłej astma jest względnie wyrównana lekami i nie ma cech jawnej niewydolności oddechowej, zaś badania spirometryczne również nie wykazują znacznych odchyleń. W ocenie medycznej biegłych sądowych o specjalizacji z zakresu neurologii i medycyny pracy, ubezpieczony jest zdolny do pracy, ponieważ rozpoznane schorzenia nie powodują takiego upośledzenia funkcji organizmu, aby czyniły ubezpieczonego niezdolnym do pracy w zawodzie technika geodety, magazyniera, palacza c.o., a stwierdzona astma wymaga systematycznego leczenia oraz regularnego przyjmowania leków, które przynoszą u ubezpieczonego dobry efekt kliniczny. Biegły sądowy z zakresu neurologii uważa, że stwierdzone schorzenia neurologiczne nie powodują niedowładów i dysfunkcji chodu.

Sąd Okręgowy miał na uwadze zastrzeżenia zgłoszone przez ubezpieczonego, który nie zgodził się z opinią biegłego sądowego z zakresu pulmonologii i alergologii, i podniósł, że w przypadku astmatyków badanie stanu zdrowia winno być powtórzone w okresie jesienno zimowym, gdyż stan zdrowia ulega zmianie. W tym zakresie wypowiedziała się zatem biegła pulmonolog – alergolog podnosząc, że przy wydawaniu opinii wzięła pod uwagę sezonowość schorzeń zgłaszanych przez ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy przyjął opinie biegłych sądowych za podstawę rozstrzygnięcia sporu, bowiem biegli w sposób jasny i merytoryczny przedstawili powody swoich twierdzeń, wskazując występujące schorzenia u ubezpieczonego oceniając ich wpływ na zdolność do pracy. Opinie zostały sporządzone przez wyspecjalizowane osoby w zakresie ich uprawnień opierając się na dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy, wywiadzie uzyskanym od ubezpieczonego oraz po jego przebadaniu. Opinie są logiczne, spójne i jasne. Sąd Okręgowy wyjaśnił, że w postępowaniu sądowym ocena niezdolności do pracy, w zakresie naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy – weryfikacja orzeczeń lekarzy orzeczników ZUS, z zasady wymaga wiadomości specjalnych. Z istoty i celu dowodu z opinii biegłych wynika, że jeśli rozstrzygnięcie wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłych jest konieczny. W takim przypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłych. O niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Dotyczy to również schorzeń o przewlekłym charakterze, które występują u ubezpieczonego. Schorzenia muszą naruszać sprawność organizmu w znacznym stopniu na dłuższy okres czasu. Kierując się zgodnymi opiniami biegłych sądowych, Sąd pierwszej instancji uznał, że stan zdrowia B. D. nie czyni go osobą częściowo niezdolną do pracy. Sąd Okręgowy tak argumentując uznał zatem zaskarżoną decyzję organu rentowego za prawidłową i na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Z rozstrzygnięciem Sądu Okręgowego nie zgodził się ubezpieczony. Zaskarżył wyrok w całości. W złożonej apelacji wyrokowi zarzucił :

1. rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, w tym art. 233 § 1 k.p.c. przez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, w szczególności poczynienie błędnych ustaleń w wyniku nieuwzględnienia całokształtu zebranego materiału dowodowego oraz istotne braki w jego wszechstronnym rozważeniu, w szczególności przez niedostateczne uwzględnienie schorzeń ubezpieczonego, w tym przewlekłej astmy oskrzelowej, której objawy nasilają się w okresie jesienno - zimowym oraz wczesnowiosennym nie przeprowadzenie przez biegłą specjalistę pulmonolog i alergolog dr nauk med. W. W. badania przedmiotowego w okresie nasilenia objawów choroby, tj. w marcu 2015 r., opierając opinię uzupełniającą na badaniu wykonanym w dniu 5 czerwca 2014 r., tj. w dacie sporządzania pierwotnej opinii,

2. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym art. 57 ust. 1 ustawy emerytalnej przez uznanie, że ubezpieczony nie spełnia wymogów uprawniających go do otrzymania renty.

Apelujący w uzasadnieniu apelacji podniósł, że badania przez biegłych specjalistów wykonane były w okresie zaleczenia i wyciszenia objawów chorobowych. Obecnie stan jego zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu. Nie można wykluczyć, iż wpływ na powyższe ma duża ilość przyjmowanych na stałe leków. Zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja medyczna ubezpieczonego oraz przeprowadzony wywiad lekarski (B. D. w okresie dzieciństwa był blisko 50 razy hospitalizowany), jednoznacznie wskazują, że skarżący jest niezdolny do pracy. W okresie jesienno - zimowym oraz wczesnowiosennym choroba nasila się, co powoduje, że ubezpieczony nie może normalnie funkcjonować. Nadto, przyjmuje szereg leków, które upośledzają funkcje organizmu. Biegła dr W. W. już w dacie pierwotnego badania tj. 5 czerwca 2014 r. wskazała na 2 stronie opinii, że ubezpieczony „ (...) pobiera leki sterydowe w b. wysokich dawkach (...)” Skarżący podniósł również, że w toku procesu zakwestionował opinię uzupełniającą biegłej sądowej dr W. W. jako niepełną, a tym samym nieprzydatną do sprawy. W dacie składania pisma z zastrzeżeniami do opinii ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim, zażywał antybiotyki oraz szereg leków. Jego stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu. Był to wówczas stosowny moment na powtórne przeprowadzenie badania przedmiotowego. Zdaniem apelującego, gdyby zostało ono przeprowadzone w marcu 2015 r. wnioski końcowe opinii byłyby odmienne.

Wskazując na powyższe, apelujący wniósł:

1.o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,

2. ewentualnie o uchylenie tego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Organ rentowy nie ustosunkował się do treści apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Analiza zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, w tym zarzutów apelacyjnych, doprowadziła Sąd Apelacyjny do wniosku, że zaskarżony wyrok jest prawidłowy. Sąd Apelacyjny nie podzielił żadnego ze sformułowanych
w apelacji zarzutów. Sąd Okręgowy wyjaśnił w sprawie wszystkie istotne okoliczności, przeprowadził wystarczające postępowanie dowodowe, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w granicach zasad logiki formalnej i doświadczenia życiowego , zgodnie ze swobodną oceną dowodów, w myśl art. 233 § 1 k.p.c. Wnioski, które wywiódł Sąd Okręgowy ze zgodnych ocen biegłych sądowych lekarzy o specjalizacjach z zakresu chorób wewnętrznych, pulmonologii – alergologii oraz neurologii i medycyny pracy były uzasadnione treścią tych opinii i w sposób zasadny stały się podstawą do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie, z których wynika, że ubezpieczony nie jest osobą częściowo niezdolną do pracy, według stanu najpóźniej na dzień wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy nie naruszył zasad postępowania, które rzutowałyby na trafność poczynionych w sprawie niezbędnych ustaleń faktycznych i uzasadniałyby uwzględnienie wniosków apelacji. Podniesione przez skarżącego zarzuty nie doprowadziły do wzruszenia przyjętego przez Sąd I instancji ustalenia braku częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy. W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny przyjął poczynione w pierwszej instancji ustalenia faktyczne za własne oraz podzielił rozważania prawne w zakresie braku przesłanki niezdolności do pracy.

Zważywszy na granice i kierunek apelacji, należy wyjaśnić, że w niniejszej sprawie konieczne było prawidłowe ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego w pryzmacie zdolności do pracy zarobkowej, zgodnej z rzeczywistymi kwalifikacjami zawodowymi, tj. posiadanym wykształceniem średnim (technik geodeta), wykonywanym zawodem asystenta geodety oraz doświadczeniem nabytym podczas zatrudnienia w okresie pobierania prawa do renty od 01.03.1990r., jako kierownik zmianowy produkcji szyb zespolonych, technolog stolarki PCV, kontroler jakości wyrobów w fabryce okien (m.in.k.143 a.r.), zaopatrzeniowiec – magazynier, a ostatnio jako pracownik obsługi kotłowni (palacz c.o.) w tartaku, według stanu na dzień 01.12.2013r. (jako kontynuacja prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy) i nie później niż na dzień wydania zaskarżonej decyzji, tj. 28.01.2014r. Analiza dokumentów z akt rentowych wskazuje, że ubezpieczony podczas zatrudnienia nie podwyższył swojego wykształcenia. Należy podkreślić, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych Sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji w granicach jej treści i przedmiotu, według stanu rzeczy w dniu jej wydania. Weryfikacja decyzji nie uwzględnia zatem stanu zdrowia istniejącego w dacie późniejszej niż data jej wydania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2004 r., sygn. II UK 395/03, opubl. w OSNP 2005/3/43, M.P.Pr.-wkł. 2005/7/19, LEX nr 141848, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. I UK 154/05, LEX nr 272581). Natomiast późniejsze pogorszenie stanu zdrowia nie może wpływać na odmienne rozstrzygnięcie sprawy, ponieważ późniejszy stan zdrowia nie był przedmiotem oceny organu rentowego. Z tego względu, wbrew argumentacji zawartej w apelacji, brak było podstaw do uzupełniania materiału dowodowego na okoliczność badania schorzeń powstałych w okresie po wydaniu zaskarżonej decyzji i obrazujących stan zdrowia
po dacie decyzji. W postępowaniu sądowym ocena niezdolności do pracy w zakresie naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy – weryfikacja orzeczeń lekarzy orzeczników, z zasady wymaga wiadomości specjalnych. Sąd I instancji trafnie zatem przeprowadził dowody z opinii biegłych sądowych lekarzy o specjalnościach właściwych do ujawnionych i zgłoszonych przez ubezpieczonego schorzeń. W oparciu o zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną, biegli sądowi zgodnie podali, że rozpoznane u ubezpieczonego zmiany nie powodują niezdolności do pracy zarobkowej po 30.11.2013r.

Jak wynika z opinii biegłego sądowego lekarza o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych z dnia 05.07.2014r. rozpoznane schorzenia:

1. astma oskrzelowa przewlekła z niewielkimi objawami obturacyjnymi w badaniu spirometrycznym, oraz niewielkimi zmianami bronchospastycznymi w badaniu klinicznym, bez objawów niewydolności oddechowej,

2. nadciśnienie tętnicze w I okresie WHO z cechami hyperkinetycznego krążenia,

3. anemia megaloblastyczna z uszkodzeniem niewielkiego stopnia sznurów tylnych rdzenia, wyrównana systematycznym leczeniem Vit. B 12,

4. wole drobnoguzkowe obojętne, bez konieczności leczenia farmakologicznego
i operacyjnego,

w aktualnym stopniu klinicznego zaawansowania nie dają podstaw do orzekania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy od 01.12.2013r. w wyuczonym oraz dotychczas wykonywanych zawodach (geodety, technologa stolarki okiennej plastykowej, zaopatrzeniowca, magazyniera w tartaku, palacza c.o.). Biegli wyjaśnili, że astma oskrzelowa ma charakter przewlekły, ale przebiega bez objawów niewydolności oddechowej w badaniu spirometrycznym i bez objawów bronchospastycznych w badaniu przedmiotowym, a poza tym, badany kontynuuje leczenie farmakologiczne pod kontrolą poradni pulmonologicznej i od 2002r nie wymagał leczenia szpitalnego.

Natomiast leczona substytucyjnie Vitaminą B 12 anemia megaloblastyczna wykazuje prawidłowe wyniki w badaniu morfologicznym krwi obwodowej, zaś występujące objawy kliniczne - wynikające z uszkodzenia sznurów tylnych rdzenia kręgowego w postaci bólów łydek, drętwienia kończyn dolnych, braku koordynacji przy chodzeniu - uległy znacznemu złagodzeniu. Nadciśnienie tętnicze nie doprowadziło do powikłań naczyniowych mózgu i nerek, przebiega bez objawów niewydolności krążenia i bez danych dla niestabilnej choroby niedokrwiennej serca. Rozpoznane wole drobnoguzkowe tarczycy nie doprowadziło do objawów zakłóconej funkcji hormonalnej tarczycy (hypertyreoza / hypotyreoza) i nie wymaga leczenia farmakologicznego, ani leczenia operacyjnego ze względu na lokalizację i rozmiary.
W ocenie medycznej biegłego z zakresu chorób wewnętrznych brak jest więc podstaw do orzekania długotrwałej, częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. Badany od 31.11.2013r jest zdolny do pracy w wyuczonym zawodzie lub tej, którą wykonywał w późniejszym okresie zatrudnienia.

Z opinii biegłego sądowego lekarza o specjalizacji z zakresu pulmonologii i alergologii z dnia 05.06.2014r. wynika nadto, że rozpoznane u ubezpieczonego astma oskrzelowa przewlekła II/III względnie wyrównana lekami oraz nadwrażliwość na NLPZ, nie powodują niezdolności do pracy, gdyż doszło do poprawy stanu zdrowia
w porównaniu z okresem, kiedy astma oskrzelowa była w ciężkim przebiegu. Obecnie astma jest wyrównana farmakologicznie i nie ma cech jawnej, przewlekłej, niewydolności oddechowej, a badanie spirometryczne wskazuje na cechy łagodnej obturacji. Nadto biegły pulmonolog zwrócił uwagę, że praca ubezpieczonego w kotłowni jako aparaturowy również nie nasila objawów tej choroby.

Jak natomiast wynika z łącznej opinii biegłego sądowego lekarza o specjalizacji z zakresu neurologii i medycyny pracy z dnia 11.09.2014r. rozpoznane u ubezpieczonego zmiany w postaci

1. niedokrwistości megaloblastycznej z cechami neuropatii kończyn dolnych (niedoborowej Vit BI2), bez deficytu funkcji lokomocyjnej kończyn dolnych,

2. astmy oskrzelowej przewlekłej II/III stopnia, względnie wyrównanej lekami,

3. alergiczny nieżyt nosa,

4. przebyta operacja usunięcia żylaków kończyny dolnej lewej,

nie powodują niezdolności do pracy palacza c.o., ,magazyniera i technika geodety. Astma wymaga kontynuacji leczenia i regularnego przyjmowania leków (co zresztą ubezpieczony czyni,) i co przynosi dobry efekt kliniczny.

Jak wynika z powyższych ocen medycznych, biegli sądowi zgodnie więc stwierdzili, że rozpoznane u ubezpieczonego liczne zmiany chorobowe, w tym na tle pulmonologicznym w związku z wieloletnią astmą, nie powodują niezdolności
do pracy zarobkowej, na dalszy okres, tj. po 31.11.2013r.

Nie stwierdzono bowiem ani ostrej postaci astmy, ani cech jawnej niewydolności oddechowej, przy ledwie łagodnym przebiegu obturacji w badaniu spirometrycznym, niewielkimi zmianami bronchospastycznymi w badaniu klinicznym, w sytuacji, gdy od 2002r. ubezpieczony nie wymagał hospitalizacji, a zgromadzona dokumentacja medyczna wskazuje, że przyznane w ostatnim okresie prawo do renty było związane z obturacją dużego stopnia, ciężką postacią astmy oskrzelowej (niedostatecznie kontrolowanej, mimo intensywnego leczenia). Opis wyników badań przedmiotowych wskazuje, że nie ma objawów zespołu bólowego, neurologicznych objawów ubytkowych, a braki koordynacji w chodzeniu. Rozpoznane w 1998r. wole guzowate ze względu na prawidłową funkcję hormonalną tarczycy, nie wymagało leczenia (farmakologicznego, czy operacyjnego) także nie upośledza sprawności organizmu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, biegli sądowi prawidłowo powiązali rozpoznanie schorzenia z wykształceniem i kwalifikacjami zawodowymi ubezpieczonego, logicznie wywodząc, że po okresie wieloletniej niezdolności do pracy, odzyskał ubezpieczony zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi wykształceniem średnim technicznym i w dotychczas wykonywanych zawodach, w tym jako palacz c.o., technologa stolarki okiennej, magazyniera w tartaku. Z treści zapisów podanych w opinii wyników badań przedmiotowych wynika, że biegli przeprowadzili kompleksowo badania stanu zdrowia ubezpieczonego oraz dokonali wystarczającej analizy związku rozpoznanych schorzeń z możliwością podjęcia zatrudnienia, w kontekście posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji i doświadczenia zawodowego. Zdaniem Sądu Odwoławczego opinie biegłych lekarzy spełniają wszystkie wymagania stawiane przez Sąd opiniom biegłych i uwzględniają wymogi prawne stawiane przez ustawodawcę przy orzekaniu o niezdolności do pracy. Opinie biegłych sądowych pozwalają na nie budzące wątpliwości ustalenie, że stan zdrowia ubezpieczonego w dacie wydawania spornej decyzji nie powodował choćby częściowej niezdolności do pracy zarobkowej, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Opinie wyczerpująco wyjaśniły zgłoszone w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji wątpliwości natury pulmonologicznej i stanowią wystarczającą podstawę dla stanowczego rozstrzygnięcia w sprawie. Powtórzone
w apelacji zastrzeżenia do opinii biegłej z zakresu pulmonologii i alergologii były przedmiotem oceny opinii biegłej z tej dziedziny medycyny. Podnieść należy, że doszło do poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego, tak jeśli chodzi o narząd ruchu,
jak i przede wszystkim przewlekłą astmę oskrzelową, gdyż mimo alergicznego nieżytu nosa, dzięki leczeniu farmakologicznemu, ustąpiła ciężka postać astmy, doszło
do zmiany i łagodniej postaci obturacji płuc, bez cech jawnej niewydolności oddechowej. Jak podniosła bowiem biegła z zakresu pulmonologii i alergologii w opinii uzupełniającej z dnia 17.12.2014r., badania spirometryczne nie wykazują znaczących odchyleń. Biegła wyjaśniła, że zgłoszona przez ubezpieczonego sezonowość astmy również została uwzględniona w opinii i podtrzymała stanowisko, że rozpoznane zmiany nie powodują takiego upośledzenia sprawności organizmu, aby prowadziły do choćby częściowej niezdolności do pracy zarobkowej. Sąd Apelacyjny uważa, że pod pojęciem „niezdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” należy rozumieć rzeczywistą utratę zdolności do pracy lub znaczne jej ograniczenie, przy uwzględnieniu możliwości i sprawności niezbędnych do dalszego zaangażowania w procesie pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 ustawy emerytalnej). Należy mieć przy tym na uwadze, że na pojęcie niezdolności do pracy składają się pozostające w koniunkcji dwa elementy, a mianowicie element biologiczny oraz element ekonomiczny, rozumiany, jako obiektywna utrata zdolności do zarobkowania. Zdolność do pracy, a zatem potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia ocenia się przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Podnoszona przez ubezpieczonego okoliczność, że jest możliwe okresowe pogorszenie schorzenia pulmonologicznego może występować (jesienno – zimowe i wczesno wiosenne), nie mogło mieć znaczenia dla bieżącego regulowania sytuacji prawnej ubezpieczonego, jeśli chodzi o świadczenia z ubezpieczenia społecznego, abstrahując od kwestii, że ubezpieczony nie wykazał, aby rzeczywiście dochodziło do tak znacznego zaostrzenia rozpoznanych zmian astmatycznych i alergicznych, aby nie był w stanie kontynuować zatrudnienia. W niniejszej sprawie, skarżący wskazywał na subiektywne odczucia odnośnie możliwego pogorszenia się w przyszłości stanu zdrowia i to okresowego. Kwestia oceny stanu zdrowia i w konsekwencji zdolności do pracy należą jednak do sfery faktów, a nie przewidywań, wymagających też wiadomości specjalnych, a zatem wiedzy medycznej. Ustalenia w tym zakresie mogą być zatem dokonane wyłącznie na podstawie opinii biegłych, którzy podczas zbierania od ubezpieczonego wywiadu, mają obowiązek zweryfikować zgłaszanych wówczas przez ubezpieczonego dolegliwości i dokonać ich oceny w pryzmacie wyników badań przedmiotowych, analizy wyników specjalistycznych, z wykorzystaniem własnego doświadczenia zawodowego i wiedzy medycznej. Polemizowanie w apelacji z ocenami biegłych, z powoływaniem się przez ubezpieczonego na własną ocenę medyczną, bez wyników badań, dokumentacji medycznej, dających uzasadnioną podstawę dla tezy o wadliwości ocen i wniosków biegłych, nie jest wystarczające do podważenia fachowo sporządzonych i miarodajnych opinii biegłych sądowych. Jeżeli w odniesieniu do ustaleń faktycznych wymagających specjalistycznej wiedzy Sąd Okręgowy zasięgnął opinii biegłych i w oparciu o te dowody poczynił niezbędne ustalenia faktyczne, to powoływanie się obecnie przez apelującego na nie poparte wiedzą specjalistyczną, jego własne przekonania, nie stanowi podstawy do podważenia przyjętych ustaleń faktycznych, ani nie wzbudza uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości powyższych ustaleń i ocen prawnych poczynionych rzez Sąd I instancji. W sprawie nie było sporne, że mogą występować okresowe zaostrzenia astmy, co zresztą uwzględniła biegła sądowa pulmonolog, lecz ubezpieczony nie wyjaśnił, ani tym bardziej nie wykazał, aby możliwe zaostrzenie astmy, z nieżytem nosa, dobrze kontrolowanej farmakologicznie, miałoby w okresie jesienno - zimowym czy wiosennym doprowadzić do znacznej niewydolności oddechowej, a przynajmniej , aby w świetle wiedzy medycznej i oceny posiadanej dokumentacji medycznej, można było zasadnie przyjąć, że doprowadzi do znacznego upośledzenia sprawności organizmu, rzutując tym samym na zdolność wykonywania dotychczasowych prac zarobkowych. Zważywszy natomiast na podniesiony w apelacji zarzut pomijania przez biegłych sądowych badań specjalistycznych, zresztą, których wyników ubezpieczony nie przedkładał w toku postępowania, należy przypomnieć, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych Sąd pracy i ubezpieczeń społecznych rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji w granicach jej treści i przedmiotu, według stanu rzeczy w dniu jej wydania. Ubezpieczony nie przedstawił w toku postępowania przed Sądem Okręgowym, jak również w postępowaniu apelacyjnym, żadnych okoliczności, czy dowodów medycznych, pozwalających na przyjęcie, że stan jego zdrowia czyni go nadal niezdolnym do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, według stanu rzeczy istniejącego najpóźniej na dzień wydania zaskarżonej decyzji przez organ rentowy. Jeżeli ubezpieczony uważa, że jego stan zdrowia uległ pogorszeniu to może wystąpić z nowym wnioskiem o rentę.

Sąd Apelacyjny w oparciu o zebrany materiał dowodowy uznał zatem, że w sprawie zachodziła przesłanka przewidziana w art. 107 ustawy emerytalnej, zgodnie z którą prawo do świadczenia rentowego ulega zmianie, jeżeli ustalony zostanie brak niezdolności do pracy.

Tak argumentując Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego jako bezzasadną.

SSA Urszula Iwanowska SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Anna Polak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE