WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r. w Kaliszu

odwołania W. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 20 maja 2015 r. Nr (...)

w sprawie W. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 20 maja 2015 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu W. H.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującego kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 maja 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił W. H.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w (...) w G. D.w latach 1976 – 79 i 1988 – 98 wykonywanego odpowiednio na stanowisku kierownika cukierni a następnie na stanowisku kierownika piekarni.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. H. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący W. H. urodzony dnia (...)w okresie 1.09.1973 – 31.03.2008 był pracownikiem (...) w D.zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy najpierw jako ciastkarz a od dnia 1 lipca 1976 r. – jako kierownik ciastkarni. Z dniem 4 kwietnia pracodawca powierzył odwołującemu obowiązki piekarza a od dnia 27 grudnia 1998 r. – obowiązki kierownika piekarni. Obowiązki te odwołujący wykonywał aż do rozwiązania stosunku pracy.

dowód: świadectwo pracy.

W okresie po ukończeniu szkoły zawodowej odwołujący pracę na wskazanych wyżej stanowiskach wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy bezpośrednio. Zadnia związane z kierowaniem ciastkarnią a następnie piekarnią odwołujący wykonywał w miejscu gdzie wykonywali prace ciastkarze i piekarze gdyż dla kierownika w zakładzie nie było poza pomieszczeniem produkcyjnym oddzielnego pokoju, w którym wykonywał swe czynności. Poza tym prace kierownicze pochłaniały odwołującemu tylko niewielką część dniówki roboczej – w granicach do 2 godzin każdego dnia a po wykonaniu zadań związanych z kierowaniem jednostką, odwołujący przystępował do pracy przy produkcji wypieków. Czynności kierownicze sprowadzały się do wydania pracownikom na początku dniówki z magazynu mieszczącego się obok pomieszczenia produkcyjnego odpowiedniej do zapotrzebowania ilości surowca a następnie do nadzoru nad pobieraniem gotowego produktu przez konwojenta dowożącego towar do kilku sklepów spożywczych obsługiwanych przez (...) w D..

dowód: zeznania świadków: E. B., R. M., zeznania odwołującej.

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się łącznym okresem składkowymi nieskładkowym w rozmiarze 28 lat 3 miesiące i 14 dni. Zaliczony przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych to 12 lat 5 miesięcy i 23 dni. Przypada on na ten okres, w którym odwołujący wykonywał pracę ciastkarza a następnie piekarza. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(bezsporne)

Sąd dał wiarę przedłożonym w ZUS-ie świadectwu pracy, świadectwu pracy w warunkach szczególnych oraz zeznaniom słuchanym w sprawie świadków oraz zeznaniom odwołującego. Treść tych zeznań odnośnie stałego i w pełnym wymiarze czasu pracy przy wypieku pieczywa w latach 1973 – 98 nie była kwestionowana przez organ rentowy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2013 r. poz.1440 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący

co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku kobiet co najmniej 20 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7. 02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący będąc z zawodu piekarzem - ciastkarzem zatrudnionym w piekarni przy wypieku pieczywa, wykonywał w latach 1973 - 98 prace bezpośrednio przy wypieku pieczywa. Praca taka spełniała warunki wymienione w wykazie A dział X pkt. 11 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Prace takie odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Oceny tej nie zmienia powierzenie odwołującemu stanowiska kierownika cukierni a po okresie pracy na stanowisku piekarza – kierownika piekarni. Powierzenie odwołującemu tych stanowisk nie zmieniło zasadniczo zakresu obowiązków pracowniczych odwołującemu. Odwołujący bowiem nadal wykonywał pracę w tym samym miejscu co poprzednio będąc ciastkarzem czy piekarzem. Jednostka, w której wykonywał pracę odwołujący była jednostką obsługującą kilka sklepów wiejskich. Zatem nie było potrzeby aby znaczną cześć zadań zajmowały sprawy organizacyjne związane z codziennym zaopatrzeniem w potrzebne do produkcji surowce a następnie nadzór nad dystrybucją wypieków. W trakcie dniówki czynności kierownicze sprowadzały się do wydania odpowiedniej ilości surowca stosownie do zgłoszonego zapotrzebowania a następnie na wydania towaru konwojentowi. Taki zakres czynności kierowniczych typowy dla małych piekarni zlokalizowanych w terenie wiejskim zasadniczo różni się od czynności kierowniczych w jednostkach obsługujących znaczny obszar z dużą liczbą konsumentów. W tych ostatnich jednostkach zakres obowiązków organizacyjnych sprowadza się faktycznie do podejmowania czynności leżących poza obszarem prac typowo produkcyjnych przy wypieku pieczywa.

Doliczenie pominiętego przez ZUS okresu, wynoszącego w sumie ponad 12 lat do okresu uznanego przez ZUS, wynoszącego 12 lat 5 miesięcy i 23 dni sprawi, iż spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku mając na uwadze przepis art. 98 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych uznając, iż nakład pracy pełnomocnika procesowego uzasadnia przyznanie wynagrodzenia w wysokości podwójnej stawki minimalnej.