Sygn. akt VII K 1143 /15
Dnia 05 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Opolu Wydział VII Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Hubert Frankowski
Protokolant ST. sek. sąd. Anna Kowalczyk
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Opolu Agnieszka Ćwiek Ziobrowska
po rozpoznaniu dnia 05 kwietnia 2016 roku
sprawy
1.P. R.,
córka K. i M. zd. R.,
ur. (...) w O.
2.(...)
Syn E. i K. zd. K.,
ur. (...) w S.
oskarżonych o to, że:
I w dniu 19 września 2015 roku w O. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych wcześniej R. B. pieniędzy w kwocie 20zł, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży tych pieniędzy użyli wobec R. B. przemocy uderzając go pięścią w twarz w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci obrzęku bocznej ściany nosa i okolicy przyśrodkowego kącika oka po stronie lewej, jak również podbiegnięcia krwawego oraz rany skóry bocznej ściany nosa po stronie lewej, a które to obrażenia spowodowały u wyżej wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni 7 oraz powodując swoim działaniem straty w wysokości 20 złotych na szkodę R. B.
Tj. o przestępstwo z art. 281 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.
II w dniu 20 września 2015 roku w O. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu w celu uzyskania korzyścią majątkowej, używając wobec R. B. przemocy w postaci szarpania za koszulkę i obracania dookoła własnej osi w wyniku czego R. B. przewrócił się na ziemię oraz grożąc natychmiastowym jej użyciem wypowiadając słowa „dawaj kasę bo ci mordę rozwalę i do domu nie wrócisz" zabrali R. B. w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 80złotych i telefon komórkowy marki sony X. T. o wartości 800 złotych w wyniku czego wyżej wymieniony doznał obrażeń ciała w postaci i zdarcia naskórka na prawym i lewym nadgarstku oraz uszkodzenia lewego kolana, a które to obrażenia spowodowały u wyżej wymienionego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni 7 oraz powodując sowim działaniem straty w wysokości 800 złotych na szkodę R. B.
Tj. o przestępstwo z art. 280 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.
1. W ramach czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku oskarżonego H. Z. uznaje winnym tego, że w dniu 19 września 2015 roku w O. przy ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej używając przemocy w postaci kilkakrotnego uderzenia pięścią w twarz doprowadził pokrzywdzonego R. B. do rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 20 zł powodując nadto u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci krwiaka okularowego oka lewego oraz stłuczenia i rany skóry nosa, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni to jest występku z art. 282 kk w zw. z art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i za to przestępstwo na podst. art. 282 kk przy zast. art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności,
2.W ramach czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku oskarżonego H. Z. uznaje winnym tego, że w dniu 20 września 2015 roku w O. przy ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej używając groźby zamachu na zdrowie słowami: „dawaj, bo ci mordę rozwalę i do domu nie wrócisz„ oraz przemocy w postaci szarpania, popychania i przewrócenia doprowadził pokrzywdzonego R. B. do rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 80 zł zabierając nadto pokrzywdzonemu telefon komórkowy m-ki S. (...) o wartości 799 złotych powodując nadto u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci otarć naskórka nadgarstka i śródręcza ręki prawej oraz okolicy lewego stawu kolanowego, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni to jest występku z art. 282 kk w zw. z art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i za to przestępstwo na post. art. 282 kk przy zast. art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności,
3.Na podst. art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt 1 i 2 sentencji wyroku łączy oskarżonemu H. Z. i jako karę łączną wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 3 ( trzech ) miesięcy pozbawienia wolności,
4.Na podst. art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu H. Z. na poczet orzeczonej w pkt 3. sentencji wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w okresie od dnia 21.09.2015 roku do dnia 22.09.2015 roku,
5. Na podst. art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego H. Z. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego R. B. kwoty 100 ( sto ) złotych,
6. W ramach czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku oskarżoną P. R. uznaje winną tego, że w dniu 19 września 2015 roku w O. udzieliła pomocy H. Z. w dokonaniu wymuszenia rozbójniczego na osobie pokrzywdzonego R. B., w ten sposób, że udzieliła H. Z. informacji odnośnie miejsca przebywania wspólnie z pokrzywdzonym R. B. oraz nakłaniała pokrzywdzonego do wydania H. Z. pieniędzy w kwocie 20 zł, to jest występku z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 282 kk i za to przestępstwo na podst. art. 282 kk przy zast. art. 19 § 2 kk i art. 60 § 1 i 6 pkt 3 kk wymierza jej karę 3 ( trzech ) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżoną na podst. art. 35 § 1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 ( dwudziestu ) godzin w stosunku miesięcznym,
7.W ramach czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku oskarżoną P. R. uznaje winną tego, że w dniu 20 września 2015 roku w O. udzieliła pomocy H. Z. w dokonaniu wymuszenia rozbójniczego na osobie pokrzywdzonego R. B. w ten sposób, że udzieliła H. Z. informacji odnośnie miejsca przebywania wspólnie z pokrzywdzonym R. B., a gdy na miejscu pojawił się H. Z. oddaliła się dzieląc się w późniejszym czasie z H. Z. pieniędzmi uzyskanymi ze sprzedaży skradzionego pokrzywdzonemu telefonu komórkowego S. (...), to jest występku z art.18 § 3 kk w zw. z art. 282 kk i za to przestępstwo na post. art. 282 kk przy zast. art. 19 § 2 kk i art. 60 § 1 i 6 pkt 3 kk wymierza jej karę 3 ( trzech ) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżoną na podst. art. 35 § 1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 ( dwudziestu ) godzin w stosunku miesięcznym,
8.Na podst. art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 3 kk kary ograniczenia wolności orzeczone w pkt 6 i 7 sentencji wyroku łączy oskarżonej P. R. i jako karę łączną wymierza jej karę 4 ( czterech ) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżoną do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 ( dwudziestu ) godzin w stosunku miesięcznym,
9. Na podst. art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej P. R. na poczet orzeczonej w pkt 8. sentencji wyroku kary łącznej ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniu 21.09.2015 roku,
10. Na podst. art. 624 § 1 Kpk zwalnia oskarżonych: H. Z. i P. R. od zapłaty kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa.
Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił
następujący stan faktyczny w sprawie :
P. R. jest matką samotnie wychowującą sześcioro małoletnich dzieci w wieku od 1 do 6 lat. Od wielu lat utrzymuje kontakty z H. Z., który u niej pomieszkuje.
Początkiem września 2015r. P. R. zamieściła w internecie ogłoszenie/informację o swej trudnej sytuacji materialnej i rodzinnej z prośbą o wsparcie, na które to ogłoszenie odpowiedział zamieszkały na terenie B. R. B.. Przez kilka dni rozmawiali ze sobą telefonicznie i sms-owali, aż któregoś dnia R. B. zadeklarował przyjazd do O. i wspólne spotkanie. P. R. nie wspominała w/wymienionemu, że utrzymuje kontakty z H. Z.. R. B. nosi okulary, miał nowy telefon komórkowy m-ki S. (...) zakupiony w lipcu 2015r. za kwotę 799 zł w sklepie (...) na terenie B..
R. B. przyjechał do O. późnym wieczorem w dniu 18 września 2015r. i noc spędził w motelu, zaś na drugi dzień zadzwonił do P. R. informując, że jest już w O. i mogą się spotkać. Telefonicznie umówili się na godz. 12-tą pod sklepem (...) w O. przy ul. (...). O czasie i miejscu spotkania z pokrzywdzonym P. R. poinformowała również telefonicznie H. Z..
W umówionym czasie i miejscu doszło do spotkania P. R. i R. B., po czym wspólnie udali się w kierunku (...), idąc ul. (...). Za nimi udał się H. Z., który w pewnym momencie podbiegł do R. B. żądając pieniędzy w kwocie 200 zł, a następnie kilkakrotnie uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz, powodując u w/wymienionego obrażenia ciała w postaci krwiaka okularowego oka lewego oraz stłuczenie i ranę skóry nosa, które to obrażenia spowodowały u w/wymienionego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres nie dłuższy, niż 7 dni. Pokrzywdzony odparł, że nie ma takiej sumy, więc H. Z. zażądał wydania takiej sumy, jaką pokrzywdzony dysponuje. R. B. początkowo się wzbraniał, lecz ostatecznie, również za namową P. R., wydał H. Z. pieniądze w kwocie 20 zł. P. R. nie przyznała się pokrzywdzonemu, że zna H. Z.. Na odchodnym H. Z. jeszcze raz uderzył pokrzywdzonego i oddalił się, zaś P. R. wspólnie z pokrzywdzonym udali się do apteki, by opatrzyć nos pokrzywdzonego. Następnie P. R. oświadczyła, że musi już wracać do domu i mogą spotkać się jutro, zaś R. B. udał się do szpitala, gdzie stwierdzono i opatrzono w/wymienione obrażenia, po czym pokrzywdzony wrócił na noc do motelu.
Następnego dnia R. B. zadzwonił do P. R. z prośbą o spotkanie. P. R. oświadczyła, że gdy skończy pracę mogą się spotkać pod sklepem (...) w O. przy ul. (...). O powyższym poinformowała też H. Z.. W umówionym czasie R. B. oczekiwał pod sklepem, a następnie wspólnie weszli do środka, gdzie pokrzywdzony kupił P. R. pampersy dla dziecka. Gdy wyszli ze sklepu, P. R. zaproponowała pokrzywdzonemu, ażeby wspólnie udali się do zamieszkałej przy pętli autobusowej przy ul. (...) siostry w/wymienionej, na co pokrzywdzony wyraził zgodę. H. Z. cały czas ich niepostrzeżenie obserwował. Gdy szli ul. (...) w pewnym momencie z jednej z klatek wybiegł H. Z., który zażądał od R. B. pieniędzy „na piwo i papierosy”. W tym czasie P. R. oddaliła się. Gdy pokrzywdzony odparł, że nie ma pieniędzy, H. Z. złapał go za bluzę i zaprowadził do pobliskiego sklepu (...), gdzie oświadczył ekspedientce U. D., że pokrzywdzony zapłaci za piwo i papierosy. U. D. widząc, że pokrzywdzony jest wystraszony, nie zgodziła się na wydanie towaru oskarżonemu, żądając aby w/wymieniony opuścił sklep, bo inaczej wezwie Policję. Wyjęła też kij zza lady, co spowodowało, że H. Z. opuścił lokal. Po jakimś czasie sklep opuścił też R. B., jednakże H. Z. oczekiwał na w/wymienionego. Gdy R. B. zauważył napastnika, zaczął uciekać w kier. ul. (...), jednakże z uwagi na plecak nie zdołał zbiec, a H. Z. go złapał. Całą sytuację obserwowała z oddali P. R.. H. Z. używając groźby zamachu na zdrowie pokrzywdzonego słowami „dawaj, bo ci mordę rozwalę i do domu nie wrócisz” oraz przemocy w postaci szarpania i popychania pokrzywdzonego oraz przewrócenia go na ziemię, doprowadził R. B. do wydania napastnikowi pieniędzy w kwocie 80 zł. H. Z. zabrał pieniądze wydane przez pokrzywdzonego, a także telefon komórkowy m-ki S. (...) o wart. 799 zł, który wypadł pokrzywdzonemu na ziemię w związku z upadkiem, po czym oddalił się. R. B. w wyniku zdarzenia doznał obrażeń ciała w postaci otarć naskórka nadgarstka i śródręcza ręki prawej oraz okolicy lewego stawu kolanowego, które to obrażenia spowodowały u w/wymienionego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres nie dłuższy, niż 7 dni. Tymczasem H. Z. i P. R., za pośrednictwem swego znajomego, sprzedali/zastawili w lombardzie skradziony pokrzywdzonemu telefon komórkowy m-ki S. (...) za kwotę 230 zł.
W dniu 21 września H. Z. i P. R. zostali zatrzymani. Policji udało się też odzyskać i zwrócić pokrzywdzonemu telefon komórkowy m-ki S. (...) o wart. 799 zł. W pozostałym zakresie, tj. co do kwot 20 zł i 80 zł wydanych przez R. B. oskarżonemu H. Z., szkoda nie została naprawiona.
Dowody:
k. 7-8, 70-72 zb. C, 36: zeznania pokrzywdzonego R. B.
k. 67-68 zb. C, 36: zeznania świadka U. D.,
k. 39-45, 78-79 zb. A, 35: wyjaśnienia oskarżonej P. R.,
k. 48-50, 87-88 zb. A, 35: wyjaśnienia oskarżonego H. Z.,
k. 24 zb. A: umowa pożyczki lombardowej,
k. 30 zb. A: protokół badania trzeźwości,
k. 19, 61 zb. A: protokoły zatrzymania rzeczy,
k. 22, 28 zb. A: protokoły zatrzymania osoby,
k. 25-27, 31-33 zb. A: protokoły przeszukania,
k. 5-6, 64, 81-82, 96-124 zb. A: protokoły oględzin,
k. 11, 12 zb. C: dokumentacja medyczna,
k. 126 zb. A: opinia z zakresu medycyny sądowej,
k. 13, 75 zb. C: pokwitowania,
k. 74 zb. C: rachunek,
*************************
H. Z. ma 33 lata, jest kawalerem, nie ma dzieci. Posiada wykształcenie podstawowe, nie posiada wyuczonego zawodu, nie uczy się, ani też nie pracuje. Nie posiada dochodów, ani majątku.
Był uprzednio dwukrotnie karany sądownie za przest. p-ko mieniu w tym za czyn z art. 280 § 1 Kk.
Był rzeczywiście pozbawiony wolności w sprawie w okresie 21-22.09.2015r.
Dowody:
k. 135, 140-141 zb. A: dane osobopoznawcze,
k. 93-95 zb. A, 14-16: dane o karalności,
k. 28 zb. A: protokół zatrzymania osoby,
P. R. ma 26 lat, jest panną, ma sześcioro dzieci w wieku od 1 do 6 lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne, nie posiada wyuczonego zawodu, nie uczy się, ani też nie pracuje. Utrzymuje się z pomocy matki i zasiłków z (...). Nie posiada istotnego majątku.
Była uprzednio jeden raz karana sądownie za przest. z art. 286 § 1 Kk.
Była rzeczywiście pozbawiony wolności w sprawie w dniu 21.09.2015r.
Dowody:
k. 134, 138-139 zb. A: dane osobopoznawcze,
k. 91-92 zb. A, 17-18: dane o karalności,
k. 22 zb. A: protokół zatrzymania osoby,
********************
H. Z. i P. R. przesłuchiwani w charakterze podejrzanych zasadniczo przyznali się do zarzucanych im przestępstw, składając wyjaśnienia, które co do zasady odpowiadały ustaleniom faktycznym, choć zmierzały do umniejszenia swej odpowiedzialności.
k. 39-45, 78-79 zb. A, 35: wyjaśnienia P. R.,
k. 48-50, 87-88 zb. A, 35: wyjaśnienia H. Z.,
Sąd Rejonowy zważył w sprawie,
co następuje :
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, sprawstwo i zawinienie oskarżonych H. Z. i P. R. w odniesieniu do przestępstw przypisanych im ostatecznie sentencją wyroku skazującego, nie budziło najmniejszych wątpliwości.
Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się przede wszystkim na logicznych, rzeczowych, konsekwentnych i dość precyzyjnych uwzględniając dynamikę wydarzeń zeznaniach samego pokrzywdzonego R. B.. Pokrzywdzony opisał, w jaki sposób poznał oskarżoną, gdzie się z nią spotykał, a także w jaki sposób padł ofiarą wymuszeń rozbójniczych, nie zdając sobie początkowo sprawy z rzeczywistej roli P. R.. Co istotne, ze zgodnych zeznań pokrzywdzonego i wyjaśnień oskarżonych wynikało, że pokrzywdzony, na skutek stosowania wobec niego przez oskarżonego przemocy fizycznej oraz gróźb zamachu na zdrowie, sam rozporządził na rzecz H. Z. mieniem w postaci pieniędzy, co uzasadniało kwalifikację czynów zarzucanych temu oskarżonemu z art. 282 Kk, tj. wymuszenia rozbójniczego. Powyższe nie dotyczyło co prawda telefonu komórkowego, który wypadł pokrzywdzonemu na ziemię podczas szarpania go przez oskarżonego, co ten ostatni wykorzystał zabierając go, jednakże powyższa kradzież stanowiła współukarane przestępstwo następcze do wymuszenia rozbójniczego. Zeznania pokrzywdzonego miały nadto oparcie w zeznaniach świadka U. D. – ekspedientki sklepu (...), uprawdopadabniając jego wersję wydarzeń. Wreszcie zaś potwierdzeniem zeznań pokrzywdzonego były dowody z dokumentów potwierdzające doznane przez w/w obrażenia, ich kwalifikację, wartość utraconego mienia, które w części zostało odzyskane oraz inne istotne dla ustaleń faktycznych okoliczności. W jednej tylko kwestii zeznania pokrzywdzonego nie mogły zostać uwzględnione. Otóż pokrzywdzony w swych pierwotnych zeznaniach podał, że oskarżony Z. w przypadku czynu opisanego w pkt I skargi publicznej stosował wobec niego przemoc w postaci jednokrotnego uderzenia pięścią w twarz już po wydaniu oskarżonemu pieniędzy w kwocie 20 zł, choć ze zgodnych wyjaśnień obojga oskarżonych, jak i rodzaju doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń wynikało, że oskarżony Z. kilkakrotnie uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz jeszcze przed wydaniem pieniędzy, co zresztą spowodowało, że pokrzywdzony wydał pieniądze napastnikowi. Uwzględniając dynamikę wydarzeń i traumę z nimi związaną Sąd uznał, że pokrzywdzony pominął tę okoliczność przez niepamięć, tym bardziej, że oskarżony Z. na odchodne faktycznie jeszcze raz uderzył pokrzywdzonego. Powyższe spowodowało, że oba zdarzenia z dnia 19 i 20 września 2015r. Sąd uznał za wymuszenia rozbójnicze. Nie bez znaczenia w sprawie pozostawało, że oboje oskarżeni co do zasady przyznając się do zarzucanych im przestępstw, złożyli wyjaśnienia, które w swych zasadniczych zarysach odpowiadały ustaleniom faktycznym, co tyczy się zwłaszcza pierwotnych wyjaśnień oskarżonej P. R.. Niezależnie od powyższego, analizując całość materiału dowodowego, Sąd przyjął, że oskarżona P. R. dopuściła się jedynie pomocnictwa do przestępstw wymuszenia rozbójniczego dokonanych przez oskarżonego H. Z.. Zważyć należało, że rola oskarżonej sprowadzała się w dużej mierze jedynie do informowania współoskarżonego o miejscu planowanych spotkań z pokrzywdzonym. Sama oskarżona swoim zachowaniem nie tylko nie zrealizowała żadnego ze znamion czynności wykonawczej wymuszenia rozbójniczego, czy spowodowania obrażeń, lecz w przypadku II z czynów, nawet nie była przy nim obecna, co reasumując nie dawało podstaw do przyjęcia, że działała ona jako współsprawca.
Swym zachowaniem opisanym w pkt 1 i 2 sentencji wyroku oskarżony H. Z. wyczerpał znamiona występku z art. 282 Kk w zw. z art. 157 § 2 Kk przy zast. art. 11 § 2 Kk.
Występku z art. 282 Kk dopuszcza się ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności gospodarczej. Dobrem prawnym będącym przedmiotem ochrony występku z art. 282 Kk. jest prawo własności, a także życie i zdrowie człowieka. Działanie sprawcy polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem sposobami wymienionymi w treści art. 282 Kk., a to m.in. pod postacią przemocy oraz groźby jej użycia. Zachowanie sprawcy winno być skierowane na dwa przedmioty czynności wykonawczej sprawcy występku z art. 282 Kk., a to na osobę pokrzywdzonego oraz jego mienie. Sprawca występku z art. 282 Kk musi działać umyślnie, i to z zamiarem bezpośrednim obejmującym tak osiągnięcie korzyści majątkowej, jak i sposób działania. Z kolei czynu z art. 157 § 2 Kk dopuszcza się ten, kto powoduje u innej osoby naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na okres nie dłuższy, niż 7 dni.
Mając zatem na uwadze powyższe rozważania, uznać należało, iż oskarżony H. Z. w każdym z przypadków, działając z pomocą oskarżonej P. R., która udzieliła mu informacji niezbędnych do popełnienia przestępstwa, działając umyślnie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, używając przemocy w postaci bicia (czyn I) lub szarpania, popychania i w efekcie przewrócenia (czyn II), a także groźby zamachu na zdrowie – „dawaj, bo ci mordę rozwalę” (czyn II), doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy oraz telefonu, powodując nadto u pokrzywdzonego w każdym z przypadków obrażenia ciała skutkujące naruszeniem czynności narządów ciała i rozstrojem zdrowia na okres nie dłuższy, niż 7 dni. Oskarżony doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem sposobami wymienionymi w treści art. 282 Kk., a to używając przemocy wobec osoby oraz grożąc mu zamachem na zdrowie w razie niepodporządkowania się jego woli. Zachowanie oskarżonego było skierowane oba przedmioty czynności wykonawczej sprawcy występku z art. 282 Kk., a to na osobę pokrzywdzonego oraz jego mienie. W okolicznościach sprawy nie mogło przy tym budzić wątpliwości, iż oskarżony w każdym przypadku działał umyślnie, i to z zamiarem bezpośrednim obejmującym tak osiągnięcie korzyści majątkowej, jak i sposób działania.
Z kolei oskarżona P. R. swym zachowaniem opisanym w pkt 6 i 7 sentencji wyroku wyczerpał znamiona występku z art. 18 § 3 Kk w zw. z art. 282 Kk, tj. pomocnictwa do wymuszenia rozbójniczego, albowiem z pełną świadomością konsekwencji, informowała współoskarżonego H. Z. o planowanym miejscu spotkania się z pokrzywdzonym, co w/wymienionemu ułatwiało dokonanie przestępstw na jego osobie.
Kierując się sądowymi dyrektywami wymiaru kary wyrażonymi
w szczególności w art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu H. Z. za każde z przypisanych mu przestępstw wymuszenia rozbójniczego z jednoczesnym spowodowaniem obrażeń ciała karę 1 roku pozbawienia wolności, łącznie zaś karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, zaś oskarżonej P. R. za każde z przestępstw pomocnictwa do wymuszenia rozbójniczego, przy przyjęciu podstaw z art. 19 § 2 Kk do nadzwyczajnego złagodzenia kary po 3 miesiące ograniczenia wolności, łącznie zaś karę 4 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżoną do nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Każdemu z oskarżonych zaliczono na poczet orzeczonych kar łącznych okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania. Ponadto zobowiązano oskarżonego Z. do naprawienia szkód materialnych wyrządzonych przestępstwami – z wyłączeniem kwestii telefonu, który został odzyskany i zwrócony pokrzywdzonemu. Nie było przy tym podstaw do zastosowania względem oskarżonego H. Z. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Pomijając już rozmiar orzeczonej kary łącznej należało mieć na względzie uprzednią karalność oskarżonego za przest. z art. 280 § 1 Kk. Jak widać stosowane wówczas środki wolnościowe nie odniosły spodziewanego rezultatu, zatem zasadnym jest wdrożenie czasowej izolacji prowadzącego pasożytniczy i przestępczy tryb życia oskarżonego od społeczeństwa. Do okoliczności obciążających oprócz uprzedniej karalności obojga oskarżonych Sąd zaliczył brutalny sposób działania oskarżonego Z., brak starań o naprawienie szkody oraz właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Wśród okoliczności łagodzących Sąd dostrzegł trudną sytuację osobistą i życiową oskarżonej, jak i postawę obojga oskarżonych, którzy co do zasady przyznali się do zarzucanych im przestępstw wyrażając przy tym żal i skruchę.
Tak orzeczone kary i środki karne były w ocenie Sądu adekwatne do stopnia winy oskarżonych, uwzględniały społeczną szkodliwość czynów, spełniając przy tym cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają osiągnąć w stosunku do sprawców czynu przestępnego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz usprawiedliwionych interesów pokrzywdzonego.
Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadniała treść przywołanego w sentencji wyroku art. 624 § 1 Kpk.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności faktyczne i powołane przepisy prawa materialnego i procesowego orzeczono,
jak w sentencji wyroku.