UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 lipca 2014 r. powód P. G., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 28.595,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 19 października 2012 r. podczas naprawy – regeneracji spryskiwacza oleju napędowego do silnika doszło do uszkodzenia samochodu marki B. o numerze rej. (...), należącego do (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W.. Naprawa dokonywana była w warsztacie D. S.we W., który objęty był ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Wskazał, iż strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłaciła odszkodowanie w wysokości 17.848,56 zł, jednakże kwota ta nie pokryła poniesionej szkody. Podał, iż ze sporządzonej prywatnej wyceny wynika, iż koszt naprawy wynosi 45.772,33 zł. Uzasadniając swoją legitymację czynną wskazał, iż w dniu 9 maja 2014 r. zawarł z właścicielem samochodu umowę cesji wierzytelności przysługującej w związku ze szkodą z dnia 19 października 2012 r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu przyznała, iż ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w przedmiotowym samochodzie, jednakże podniosła, iż kwota wypłaconego odszkodowania odpowiadała kosztom naprawy, w związku z czym pozwalała na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę.

W piśmie procesowym z dnia 7 kwietnia 2015 r. pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo o kwotę 2.439,17 zł i wniósł o zasądzenie na rzecz powoda kwoty 31.034,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty:

-: 28.595,77 zł od dnia 21 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 2.439,17 zł od dnia 2 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty.

Jednocześnie powód ograniczył powództwo o kwotę 300 zł z tytułu demontażu silnika, a wypłaconą przez stronę pozwaną

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 19 października 2012 r. samochód marki B. o numerze rej. (...), należący do (...) Sp. z o.o. we W. był naprawiany w warsztacie samochodowym prowadzonym przez K. B.. Naprawa została wykonana nieprawidłowo, w wyniku czego uszkodzeniu uległ silnik pojazdu.

W chwili zdarzenia K. B. objęty był ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Bezsporne

W dniu 23 października 2012 r. (...) Sp. z o.o. we W. zawiadomił stronę pozwaną o szkodzie. Pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. strona pozwana poinformowała (...) Sp. z o.o. we W., iż przyznane mu zostało odszkodowanie w kwocie 17.848,56 zł.

Dowód:

-: Pismo z dnia 10 grudnia 2012 r. k. 10.;
-: Akta szkody, a w nich druk zgłoszenia szkody.

W dniu 21 listopada 2012 r. (...) na zlecenie (...) Sp. z o.o. we W. wycenił koszt naprawy samochodu na kwotę 56.299,97 zł brutto.

Dowód:

-: Opinia techniczna k. 13-20.

W dniu 9 maja 2014 r. powód zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył od (...) Sp. z o.o. we W. wierzytelność w stosunku do strony pozwanej wynikającą z dochodzenia należności z tytułu szkody powstałej w pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód:

-: Umowa przelewu wierzytelności k. 9.

Pismem z dnia 4 czerwca 2014 r. powód wezwał stronę pozwaną do wypłaty odszkodowania uzupełniającego w kwocie 28.595,77 zł.

Dowód :

-: Akta szkody, a w nich pismo z dnia 4 czerwca 2014 r.

Pismem z dnia 8 lipca 2014 r. strona pozwana poinformowała powoda, iż podtrzymuje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Dowód:

-: pismo z dnia 8 lipca 2014 r. k. 11.

Koszt naprawy pojazdu według stawek roboczogodzin dla prac mechanicznych równych 100 zł netto i zastosowaniu oryginalnych części zamiennych wynosił 59.757,71 zł brutto (48.583,50 zł netto).

Dowód:

-: Opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej k. 45-50.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Fakt powstania szkody w pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...), jak również odpowiedzialność strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. co do zasady nie były w sprawie sporne. Również zakres prac koniecznych do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego nie był kwestionowany.

Spór sprowadzał się do ustalenia wysokości powstałej w pojeździe szkody.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, w szczególności zaś treść opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, której to treści strony nie zakwestionowały, Sąd doszedł do przekonania, iż powód zasadnie domagał się wypłaty odszkodowania uzupełniającego.

Zgodnie bowiem z brzmieniem przepisu art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2).

Zastosowanie przytoczonego wyżej przepisu art. 363 k.c. w sferze odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela prowadzi do wniosku, że treścią świadczenia ubezpieczyciela wynikającą z umowy ubezpieczenia OC nie jest jednak przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku (restytucja techniczna samochodu), ale naprawienie szkody powstałej w ogóle w majątku poszkodowanego wywołanej uszkodzeniem pojazdu. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia OC wypłaca się zawsze w pieniądzu. Jak przy tym jednoznacznie wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego odszkodowanie ubezpieczeniowe przy ubezpieczeniu OC jest odszkodowaniem w pełnej wysokości, polegającym na zapłacie kwoty koniecznej do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed wypadku ( por. wyrok SN z dnia 11.06.2003 r., V CKN 308/01, wyrok SN z dnia 20.02.2002 r., V CKN 903/00).

O przywróceniu zaś pojazdu do stanu sprzed zdarzenia można zaś mówić jedynie wtedy, gdy stan pojazdu po naprawie, pod każdym względem: technicznym, zdolności użytkowej, części składowych, trwałości, wyglądu estetycznego odpowiada stanowi tegoż pojazdu sprzed wyrządzenia szkody ( por. wyrok SA w Łodzi z dnia 10.11.1992 r., I ACr 410/92).

Jak wynika zatem z powyższego, poszkodowanemu przysługiwało odszkodowanie w pełnej wysokości równej rzeczywiście poniesionej szkodzie. Brak było zatem podstaw do zastosowania współczynnika amortyzacji przy cenach części zamiennych, czy też współczynnika odchylenia przy pracach mechanicznych, jak to uczyniła w swojej kalkulacji strona pozwana. Poszkodowany nie jest bowiem zobowiązany do poszukiwania części najtańszych, lecz części, dzięki którym możliwe jest przywrócenie samochodu do stanu sprzed poprzedniego z zachowaniem wszystkich jego parametrów i funkcji ( por. także wyrok SN z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99).

W świetle powyższego Sąd doszedł do przekonania, iż powód uprawniony był do domagania się zwrotu wyliczonych kosztów naprawy pomniejszonych o już wypłacone odszkodowanie. Skoro zaś szkoda w pojeździe wyniosła 48.583,50 zł netto (59.757,71 zł brutto), powód uprawniony był do domagania się wyrównania jej w całości.

Wysokość powstałej szkody Sąd przyjął za biegłym sądowym z zakresu techniki samochodowej. Strony jej wysokości oraz sposobu wyliczenia, tj. zastosowanych cen części samochodowych koniecznych do naprawy oraz stawek za roboczogodzinę, nie kwestionowały. Nadto, w ocenie Sądu, biegły sądowy w sposób wyczerpujący i szczegółowy wyjaśnił sporne w sprawie kwestie. Wskazać przy tym należy, iż Sąd za biegłym sądowym przyjął, iż brak było podstaw do oszacowania kosztów naprawy pojazdu inaczej niż przy zastosowaniu części oryginalnych bez obniżenia ich cen. Sąd przychylił się również do argumentacji biegłego, iż w dacie powstania szkody średnie stawki za roboczogodzinę prac mechanicznych kształtowały się na poziomie 100 zł netto. Strony wyliczeń biegłego nie kwestionowały. Tym samym również Sąd nie znalazł podstaw do odmowy uznania wiarygodności oraz mocy dowodowej sporządzonej przez biegłego opinii uznając ją za spójną, logiczną i wyczerpującą.

Skoro zatem wysokość szkody wyliczona została na kwotę 48.583,50 zł netto (59.757,71 zł brutto), zaś strona pozwana wypłaciła już kwotę 17.848,56 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 31.034,94 zł, żądaną pozwem.

Orzeczenie w kwestii odsetek od zasądzonej kwoty Sąd oparł o treść przepisu art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Skoro poszkodowany zawiadomił stronę pozwaną o szkodzie w dniu 23 października 2012 r. obowiązek wypłaty przez stronę pozwaną pełnego odszkodowania realizował się najdalej w dniu 23 listopada 2012 r., jednakże mając na uwadze dyspozycję art. 321 k.p.c Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 21 czerwca 2014 r., zaś od kwoty 2.439,17 zł od dnia 2 kwietnia 2015 r.

W oparciu o powyższe, należało orzec, jak w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie w pkt. II wyroku znajduje uzasadnienie w treści art. 203 § 1 kpc i art. 355 § 1 kpc i odnosi się do kwoty 300 zł wypłaconą przez stronę pozwaną z tytułu demontażu silnika o jaką powód ograniczył żądanie w piśmie z 7 kwietnia 2015 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. z godnie, z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Mając na uwadze, iż powód wygrał sprawę w całości należy mu się zwrot wszystkich poniesionych przez niego kosztów postępowania. Dlatego też Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 4.704 zł, na którą to kwotę składa się uiszczona opłata od pozwu w kwocie 1.571 zł, wykorzystana zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 716 zł oraz koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 2.417 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE