Sygn. akt I ACz 1520/13

POSTANOWIENIE

Dnia 4 października 2013r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący-Sędzia SA Mariola Głowacka (spr.)

Sędziowie SA Piotr Górecki

SA Jerzy Geisler

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 października 2013r.

sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.

przeciwko S. L.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 5 sierpnia 2013r. sygn. akt IX Gc 844/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

/-/P. Górecki /-/M. Głowacka /-/ J. Geisler

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Poznaniu postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2013r. umorzył postępowanie.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu do postanowienia wskazał, że powód wniósł pozew o zasądzenie w elektronicznym postępowaniu upominawczym od pozwanego kwoty 77.468,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania. W dniu 25 lutego 2013r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zobowiązując pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej przez powoda. Odpis nakazu zapłaty nie został doręczony pozwanemu, ponieważ zawierająca go przesyłka powróciła z adnotacją „adresat wyprowadził się”. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wezwał powoda do usunięcia przeszkody w doręczeniu nakazu zapłaty poprzez wskazanie adresu pozwanego. Powód nie wykonał powyższego wezwania w związku z czym Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 16 maja 2013r. uchylił nakaz zapłaty z dnia 25 lutego 2013r. w całości i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Poznaniu. Zarządzeniem z dnia 11 czerwca 2013r. powód został wezwany do usunięcia braków pozwu m.in. do ustalenia i podania aktualnego adresu zamieszkania pozwanego w terminie dwóch tygodni pod rygorem umorzenia postępowania. W odpowiedzi na wezwanie powód podał adres pod który uprzednia próba doręczenia odpisu nakazu zapłaty okazała się nieskuteczna, gdyż jak na to wskazuje adnotacja doręczyciela „adresat wyprowadził się”.

W konsekwencji Sąd pierwszej instancji uznał, że powód nie usunął opisanego braku formalnego pozwu pomimo wezwania i na podstawie art. 505 37 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie.

Zażalenie od tego postanowienia wniósł powód zaskarżając postanowienie w całości, domagając się jego uchylenia oraz zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 502 1 § 1 k.p.c. jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w art. 499 pkt 4 k.p.c., to jest jeżeli miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu zapłaty nie mogło nastąpić w kraju, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty. Na podstawie art. 505 34 § 1 k.p.c. w przypadku określonym w art. 502 1 § 1 k.p.c. sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty i przekazuje sprawę do sądu właściwości ogólnej, chyba że powód w wyznaczonym terminie usunie przeszkodę w doręczeniu nakazu zapłaty.

W rozstrzyganej sprawie na adres siedziby przedsiębiorstwa pozwanego wskazany przez powoda w pozwie nie można było doręczyć przesyłki. Przesyłka z odpisem nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powróciła z adnotacją „adresat wyprowadził się”. Zaistniała więc sytuacja przewidziana w art. 499 pkt 4 k.p.c. – miejsce pobytu pozwanego nie jest znane. Powód w terminie wyznaczonym zarządzeniem z dnia 8 maja 2013r. nie usunął przeszkody w doręczeniu nakazu, to jest nie podał aktualnego adresu pozwanego. Z tego względu na podstawie art. 505 34 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 16 maja 2013r. uchylił nakaz zapłaty z dnia 25 lutego 2013r. wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznawania sądowi właściwości ogólnej, to jest Sądowi Okręgowemu w Poznaniu.

Zarządzeniem z dnia 11 czerwca 2013r. Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Poznaniu wezwał powoda do uzupełnienia w terminie dwóch tygodni pod rygorem umorzenia postępowania braków pozwu poprzez m.in. ustalenie i podanie aktualnego adresu zamieszkania pozwanego. Przedmiotowe zarządzenie zostało doręczone powodowi w dniu 18 czerwca 2013r. Powód w odpowiedzi na to zarządzenie podał, że według wydruku z (...) adres pozwanego to ul. (...) lokal (...), (...)-(...) P., to jest adres, który podał pierwotnie w pozwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Powód w piśmie z dnia 1 lipca 2013r. nadesłanym w wykonaniu w/w zarządzenia z dnia 11 czerwca 2013r. nie podał miejsca zamieszkania pozwanego, lecz wskazał siedzibę pod którą pozwany jako przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 stycznia 1993r. II CRN 74/92 (LEX nr 5371) podkreślił, że pozew skierowany przeciwko osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą powinien wskazywać miejsce zamieszkania strony - art. 126 § 2 k.p.c. i art. 187 § 1 k.p.c., gdyż doręczenie pism sądowych wymienionej osobie następuje według zasad przewidzianych dla doręczeń osobie fizycznej. W niniejszej sprawie znajdował zastosowanie art. 505 37 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie w dniu 7 lipca 2013r. ustawy z dnia 10 maja 2013r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. 2013.654) z uwagi na art. 2 tej ustawy. W myśl art. 505 37 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 7 lipca 2013r. po przekazaniu sprawy w przypadkach wskazanych w art. 505 33, 505 34 oraz 505 36 przewodniczący wzywa powoda do usunięcia braków formalnych pozwu oraz uzupełnienia pozwu, w sposób odpowiedni dla postępowania w którym sprawa będzie rozpoznawana, w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania. Zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu w przypadku nieusunięcia braków formalnych pozwu sąd umarza postępowanie. Ponieważ powód nie usunął braku formalnego pozwu, gdyż nie podał adresu zamieszkania pozwanego zasadnie Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie w sprawie.

Biorąc powyższe pod rozwagę zażalenie powoda, na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., oddalono.

/-/P. Górecki /-/M. Głowacka /-/ J. Geisler