UZASADNIENIE

Powódka A. R. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) A. R. w J. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 2.190,01 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 19 grudnia 2012r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powódka wskazała, że w dniu (...) w wyniku kolizji drogowej uległ uszkodzeniu samochód marki V. (...) należący do J. R.. Sprawcą kolizji był kierujący drugim pojazdem W. S., który posiadał polisę OC wykupioną u strony pozwanej. Zakres uszkodzeń był na tyle duży, że niemożliwa była jego eksploatacja bez wcześniejszego przeprowadzenia naprawy uszkodzeń. W związku z tym poszkodowany zawarł w dniu 07.11.2012r. umowę najmu samochodu zastępczego. Jednocześnie poszkodowany dokonał przelewu wierzytelności o zapłatę kosztów wynajmu samochodu na rzecz strony powodowej.

Poszkodowany zgłosił szkodę stronie pozwanej i poinformował ją, że w związku z uszkodzeniem pojazdu zmuszony był wynająć samochód zastępczy. Strona pozwana wszczęła postępowanie likwidacyjne, w którego trakcie przesłano jej fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.990,01 zł, dokumentującą koszty wynajmu pojazdu. Tytułem zwrotu kosztów pojazdu zastępczego strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu kwotę 1800,00 zł

Strona pozwana (...) S.A. w S. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu strona pozwana potwierdziła okoliczności zdarzenia oraz przyznała swoją odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki wypadku, wskazując, że oparta jest o obowiązkową umowę ubezpieczenia OC zawartą z właścicielem pojazdu sprawcy. Nie zakwestionowała faktu dokonania cesji oraz przyznała, że wypłaciła odszkodowanie za najem w wysokości 1.800zł.

Strona pozwana zakwestionowała zasadność roszczenia. Zarzuciła, że nie zgadza się z najmem pojazdu przez poszkodowanego przez okres 19 dni za stawkę w kwocie 210 zł brutto, wskazując, że kwota ta odbiega znacząco od stawek za najem samochodu tego typu w rejonie zamieszkania poszkodowanego. Zgodnie z jej ustaleniami stawka za wynajem samochodu tego typu u większości usługodawców wynosi 150 zł brutto i podała, że taką też stawkę przyjęła.

Strona pozwana podała, że zasadny czas najmu pojazdu to suma okresów cząstkowych: od dnia powstania szkody do jej zgłoszenia, o ile zgłoszenie nastąpiło bez nieuzasadnionej zwłoki, przy czym za typowy wystarczający okres przyjmuje się 3 dni. Następnie okres od dnia zgłoszenia szkody do dnia oględzin przez agenta oraz otrzymania dokumentu szczegółowo opisującego uzasadniony zakres naprawy lub informację o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej. W przypadku szkody całkowitej strona pozwana przyjmuje 7 dni na podjęcie przez poszkodowanego decyzji co do dalszych kroków. Jeśli zsumowane okresy wykraczają poza dzień wypłaty odszkodowania, dzień wypłaty odszkodowania przyjmuje się za koniec okresu zasadnego zwrotu kosztów za najem pojazdu. Strona pozwana ustaliła, że okres od zgłoszenia szkody do dokonania oględzin wyniósł 5 dni, oraz doliczyła 7 dni na zagospodarowanie pozostałości.

Odpowiedź na pozew zwrócono w trybie art. 132 § 1 k.p.c.

Na rozprawie w dniu 19.06.2013r. strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zarzuciła, że kwestionuje zarówno czas jak i stawkę dzienną za najem pojazdu. Wskazała, że czas technologiczny wraz z czasem organizacyjnym jest zawyżony, wg strony pozwanej wynosi on 12 dni, a nie 19 dni, jak wskazuje powódka. Zastosowana stawka dzienna nie odpowiada cenom rynkowym, albowiem w dacie najmu pojazdu kształtowała się ona na poziomie 150 zł brutto, a powódka liczy 180 zł za dobę.

W toku procesu powodowie i strona pozwana podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia:

W dniu (...) w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej. (...), będący własnością J. R.. Sprawca wypadku – W. S. - posiadał polisę OC wykupioną u strony pozwanej.

Stan pojazdu po wypadku nie pozwalał na jego dalsze użytkowanie. Szkoda stanowiła szkodę całkowitą.

Poszkodowany zlecił zakładowi (...) w J. wykonanie naprawy pojazdu, a w dniu 07.11.2012 r. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 07.11.2012r. do dnia 14.11.2012r. Cena wynajmu za dobę wynosiła 240,00 zł brutto. Poszkodowany wynajął pojazd marki O. (...). Poszkodowany faktycznie korzystał z samochodu zastępczego do dnia 26.11.2012r., tj. do dnia odbioru samochodu z warsztatu po naprawie.

Podejmując decyzję o wyborze firmy zajmującej się wynajmem pojazdów zastępczych poszkodowany opierał się na bliskiej odległości firmy od zakładu, w którym dokonywał naprawy pojazdu, a ponadto (...) była firmą poleconą mu przez znajomych.

Poszkodowany za najem pojazdu zastępczego został obciążony przez powodów fakturą nr (...) z dnia 26.11.2012r. w kwocie 3 990,01 zł. Poszkodowany nie uiścił należności wynikającej z faktury.

Poszkodowany przelał na powódkę wierzytelność w związku ze szkodą pojazdu. Prawo wierzytelności dotyczyło zwrotu koszów wynajętego pojazdu.

Dnia 26.11.2012r. (...) S.A. w S. podjęło decyzję o wypłacie odszkodowania w kwocie 5.300 zł brutto z tytułu szkody całkowitej w pojeździe.

( dowód: bezsporne, a nadto: umowa wypożyczenia samochodu z dnia 07.11.2012r. k.6, protokół przekazania i zwrotu pojazdu, k- 7, umowa przelewu wierzytelności, k – 8, faktura VAT nr (...) z dnia 26.11.2012r., k – 9, zeznania świadka J. R. k – 40v -41)

Decyzją o przyznaniu odszkodowania z dnia 13.12.2012 r. (...) S.A. w S. przyznało poszkodowanemu uzupełniające odszkodowanie w kwocie 1.800 zł za wynajem pojazdu zastępczego w oparciu o fakturę VAT nr (...).

( dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania z dnia 13.12.2012r., k – 10-11, decyzja o przyznaniu odszkodowania z dnia 22.03.2012r., k – 12-14)

Pismem z dnia 17.12.2012r. powódka odwołała się od decyzji i wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 2.190,01 zł tytułem dopłaty do odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego. Strona pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko.

( dowód: pismo z dnia 17.12.2012r., k – 12-13, pismo strony pozwanej z dnia 08.01.2013r., k – 14-15)

Powódka wynajmuje pojazdy zastępcze za kwotę 240 zł netto za dobę.

( dowód: zeznania świadka J. R. k – 40v -41)

Łączny technologiczny czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 7 dni roboczych. W okresie naprawy wystąpiło 6 dni wolnych i 14 dni roboczych. Czas oczekiwania na weryfikację zakresu naprawy wyniósł 13 dni.

Średnia stawka wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosiła w przedmiotowym okresie na terenie J. 127 zł netto, czyli 157 zł brutto. Koszt najmu pojazdu dla średniej stawki wynosi na okres 19 dni 2.413 zł netto, tj. 2.968 zł brutto.

( dowód: opinia biegłego sądowego, k – 52-59)

* * *

Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, tj. z akt szkodowych, z umowy wypożyczenia samochodu z dnia 07.11.2012r., protokołu przekazania i zwrotu pojazdu, umowy przelewu wierzytelności, faktury VAT nr (...) z dnia 26.11.2012r. Dokumenty te nie były przez żadną ze stron kwestionowane, a okoliczności z nich wynikające były niesporne. Sąd oparł się także na zeznaniach świadka J. R. – także one nie były sporne. Sąd oparł się nadto na opinii biegłego, przy czym wobec ustalenia, że poszkodowany nie uiścił na rzecz powódki należności na najem samochodu zastępczego, nie miała ona znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawą żądania powódki był przepis art. 822 § 1 k.c., na mocy którego w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający, albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 824 (1) k.c. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Wysokość odszkodowania winna być ustalona według reguł określonych w przepisie art. 363 k.c.

Powódka żądała zapłaty kwoty 2.190,01 złotych z tytułu niewypłaconych przez ubezpieczyciela kosztów wynajmu pojazdu zastępczego poniesionych przez poszkodowanego.

Bez wątpienia trafny jest pogląd powódki, iż w przypadku szkody całkowitej poszkodowany ma prawo do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego do daty wypłaty odszkodowania oraz iż poszkodowany, choć jest obowiązany do minimalizowania mogącej zaistnieć straty, nie ma obowiązku szczególnego poszukiwania wypożyczalni pojazdów, lecz ma prawo do skorzystania z usług wypożyczalni samochodów wg własnego wyboru – poleconej mu lub wcześniej znanej. Poszkodowany ma prawo dokonać najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni położonej niedaleko jego miejsca zamieszkania lub warsztatu, któremu zlecił naprawę.

Powódka nie wykazała, że stosowany przez nią cennik w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych nie odbiega od stawek innych wypożyczalni na terenie J.. Wręcz przeciwnie – z opinii biegłego wynika, że w klasie pojazdu wynajętego poszkodowanemu stawka 240 zł brutto za dobę jest stawką wygórowaną. Biegły wskazał, że średnia stawka wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi na terenie J. 127 zł netto, czyli 157 zł brutto, a Sąd nie znalazł podstaw, by opinię w tym zakresie uznać za niemiarodajną, nierzetelną lub niefachową. Pełnomocnik powódki wnosił o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego, wskazując, że w analogicznej sprawie biegły wskazał inne stawki dobowe najmu pojazdu zastępczego. Sąd wniosek ten oddalił. Po pierwsze – najem pojazdu w przedmiotowej sprawie dotyczył okresu 07-16.11.2012r., natomiast w opinii prywatnej, w związku z którą pełnomocnik powódki sformułował wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej – dotyczyła wynajmu pojazdu zastępczego w okresie 16-26.08.2012r. Już z tych względów argument, że biegły w sposób nieuzasadniony wskazał inne dobowe stawki najmu, nie był trafiony, albowiem w różnych okresach stawki te mogły się inaczej kształtować. Ponadto wniosek ten podlegał oddaleniu jako niemający znaczenia dla rozstrzygnięcia, o czym niżej.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiło bowiem przyjęcie, że refundacji mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem pojazdu zastępczego.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 listopada 2002r., sygn. akt V CKN 1397/00, wskazał, że koszty najmu pojazdu zastępczego bez wątpienia mieszczą się w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2011r. w sprawie sygn. akt III CZP 5/11 (publ. LEX nr 1011468) wskazano, iż: „odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego, nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej”. Z pisemnych motywów cytowanej wyżej uchwały wynika, że refundacji mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem. Sąd Najwyższy wskazał, że konsekwencją uszkodzenia samochodu jest obniżenie jego wartości, natomiast utrata możliwości korzystania z

niego nie powoduje samoistnie odrębnego uszczerbku majątkowego odnoszącego się do tej rzeczy, niezależnie od jej przeznaczenia. Istnieje wprawdzie obowiązek wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w sytuacjach określonych w art. 224 § 2 k.c. i art. 225 k.c., ale uzasadnione są argumenty przemawiające za nieodszkodowawczym charakterem tego wynagrodzenia, zapobiegającemu jedynie bezpodstawnemu wzbogaceniu posiadacza.

Podobny pogląd zajął również wielokrotnie Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, m.in. w sprawie o sygn. akt II Ca 128/12.

W przedmiotowej sprawie sąd ustalił, że powódka nie wykazała, aby poszkodowany uiścił jej koszty najmu pojazdu zastępczego w zakresie nieuznanym przez stronę pozwaną. Sąd przyjął, że faktura Vat nr (...) z dnia 26.11.2012r. nie stanowiła dowodu faktycznego uiszczenia kosztów najmu pojazdu. Ponadto sam poszkodowany, słuchany w charakterze świadka, zeznał, że nie uiścił należności wynikającej z faktury. Wobec przyjęcia, że poszkodowany nie poniósł straty, nie mógł przenieść na stronę powodową z tego tytułu wierzytelności.

Z powyższych względów powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. w związku z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Na koszty niniejszego postępowania składały się: opłata od pozwu, opłata od pełnomocnictwa, koszty zastępstwa procesowego oraz koszty opinii biegłego (570,00 zł), które pokryte zostały z zaliczki uiszczonej przez stronę pozwaną.

Na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę jest obowiązana do zwrotu przeciwnikowi – na jego żądanie – kosztów procesu. Wobec oddalenia powództwa w całości, Sąd zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 1170,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE