UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawczyni Z. R. i odmówił przyznania jej prawa do rekompensaty. W uzasadnieniu podniósł, że nie zaliczył do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. od dnia 11 kwietnia 1978 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku z uwagi na to, iż wnioskodawczyni w tym czasie wykonywała również zadania pracownika umysłowego, co wyklucza stałe i w pełnym wymiarze czasu świadczenie pracy w warunkach szczególnych.

W odwołaniu złożonym w dniu 8 października 2015 roku wnioskodawczyni Z. R. odwołała się od powyższej decyzji, zaskarżając ją w części dotyczącej odmowy przyznania rekompensaty za pracę w warunkach szczególnych, zarzucając:

1. błędne ustalenie stanu faktycznego polegające na przyjęciu, że w okresie zatrudnienia w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. wnioskodawczyni nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach przez okres co najmniej piętnastu lat, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do poddania tego faktu w wątpliwość;

2. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 32 i 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i renach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 2 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 7 lutego 1983 roku poprzez ich niezastosowanie i odmowę ustalenia prawa wnioskodawczyni do uzyskania rekompensaty przysługującej osobom urodzonym po 1948 roku, które przed dniem 1 stycznia 2009 roku wykonywały przez co najmniej 15 lat prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2008 roku, co zostało potwierdzone przez zakład pracy w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach.

W oparciu o powyższe wnioskodawczyni wniosła o uwzględnienie odwołania w całości i zmianę zaskarżonej decyzji poprzez orzeczenie co do istoty sprawy i przyznanie jej prawa do rekompensaty przysługującej osobom urodzonym po 1948 roku, które przed dniem 1 stycznia 2009 roku wykonywały przez co najmniej 15 lat prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2008 roku (art. 32 i 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wnosił o oddalenie odwołania.

W piśmie złożonym na rozprawie w dniu 3 marca 2016 roku pełnomocnik wnioskodawczyni podtrzymała stanowisko w sprawie oraz wniosła o zasądzenie od organu rentowego na rzecz strony odwołującej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Z. R., urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 22 lipca 2015 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury z rekompensatą. Wnioskodawczyni nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

( dowód: wniosek o emeryturę k. 1 – 4v akt o emeryturę)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył wnioskodawczyni do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. od dnia 11 kwietnia 1978 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku z uwagi na fakt, że wnioskodawczyni w tym czasie wykonywała również zadania pracownika umysłowego, co wyklucza stałe i w pełnym wymiarze czasu świadczenie pracy w warunkach szczególnych.

(okoliczność niesporna)

W okresie od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 31 sierpnia 2009 roku wnioskodawczyni była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. na stanowiskach:

⚫: od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 9 sierpnia 1980 roku starszy referent ds. ochrony pracy;
⚫: od dnia 10 sierpnia 1980 roku do dnia 30 września 1980 roku samodzielny referent ds. ochrony pracy;
⚫: od dnia 1 października 1980 roku do dnia 30 czerwca 1982 roku samodzielny referent ds. ochrony środowiska pracy;
⚫: od dnia 1 lipca 1982 roku do dnia 4 września 1984 roku specjalista ds. ochrony środowiska pracy;
⚫: od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 1994 roku specjalista ds. higieny pracy;
⚫: od dnia 1 stycznia 1995 roku do dnia 31 grudnia 2000 roku kierownik Laboratorium (...);
⚫: od dnia 1 stycznia 2001 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku specjalista ds. higieny pracy.

Stosunek pracy ustał ze względu na likwidację stanowiska pracy wnioskodawczyni.

(dowód: umowa o pracę z dnia 10 kwietnia 1979 roku cz. B akt osobowych; angaże cz. B i C akt osobowych; rozwiązanie umowy o pracę z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia z dnia 1 lipca 2009 roku cz. C akt osobowych oraz świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 2009 roku k. 7-7v akt o emeryturę oraz cz. C akt osobowych)

W okresie od dnia 5 września 1984 roku do dnia 29 lipca 1992 roku wnioskodawczyni przebywała na urlopie wychowawczym.

(okoliczność niesporna)

Zgodnie z pisemnymi zakresami obowiązków, wnioskodawczyni, wykonując obowiązki starszego referenta ds. higieny pracy i specjalisty ds. higieny pracy, była odpowiedzialna za nadzorowanie i dokonywanie okresowych pomiarów na stanowiskach pracy w zakładzie m.in.: zapylenia, oświetlenia, hałasu, mikroklimatu czy oznaczeń zawartości tlenku manganu, tlenku żelaza i tlenków azotu. Z. R. miała również za zadanie przeprowadzanie systematycznej osobistej kontroli stanowisk pracy, ze szczególnym uwzględnieniem wentylacji naturalnej i mechanicznej, a także prowadzenie dokumentacji z uzyskanych pomiarów. Wnioskodawczyni była również odpowiedzialna za rozdzielanie pracy pomiędzy podległych jej pracowników i za organizowanie pracy zgodnie z wymogami bhp. Z. R. miała za zadanie sporządzanie w wymaganych terminach sprawozdań i harmonogramu pracy z zakresu higieny pracy oraz odpowiadała za prowadzenie dokumentacji z zakresu higieny pracy i czuwała nad właściwym i terminowym wykonaniem zaleceń pokontrolnych.

Wykonując zadania kierownika Laboratorium (...), oprócz nadzorowania i dokonywania badań występujących na stanowiskach pracy czynników szkodliwych oraz prowadzenia dokumentacji z tak uzyskanych badań, wnioskodawczyni była również odpowiedzialna za opracowywanie planu badań na stanowiskach pracy i dopilnowanie prawidłowego oraz terminowego jego wykonania. Z. R. miała także za zadanie rozdzielanie pracy pomiędzy podległych jej pracowników i organizowanie jej zgodnie z przepisami bhp. Wnioskodawczyni była również odpowiedzialna za gromadzenie i aktualizowanie przepisów, instrukcji, norm i wytycznych w zakresie prowadzonych badań czynników szkodliwych oraz interpretacji wyników. Podobny pisemny zakres czynności przypisany został wnioskodawczyni na stanowisku kierownika sekcji ochrony środowiska.

(dowód: zakresy obowiązków cz. B akt osobowych)

Fabryka (...) S.A. z siedzibą w P. była przedsiębiorstwem przemysłu ciężkiego metalowego.

(okoliczność niesporna)

Z. R. przez okres zatrudnienia w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 4 września 1984 roku oraz od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku, pomimo licznych zmian nazw stanowisk pracy, wykonywała te same czynności. Wnioskodawczyni, przebywając w halach produkcyjnych Fabryki przy stanowiskach pracy spawaczy, szlifierzy, ślusarzy, malarzy, a także przy piecach kuźniczych, pobierała w odzieży ochronnej próby: pyłu, toksykologii, hałasu, oświetlenia czy wibracji. W tym celu wnioskodawczyni nakładała na pracownika kilka pompek i na sączki pobierała próby. Początkowo sączek trzymany był na wysięgniku przy ustach pracownika i wnioskodawczyni w czasie tak wykonywanego poboru nie mogła opuścić stanowiska pracy, dopiero później zaczęto korzystać z pompek do pobierania prób. Następnie z tak pobranymi próbami udawała się do laboratorium, które było oddzielone od hal produkcyjnych i tam na odpowiednim sprzęcie zapisywała wyniki pomiaru. Laboratorium higieny pracy początkowo podlegało działowi bhp, następnie stało się częścią działu ochrony środowiska, a ostatecznie zostało podporządkowane do wydziału utrzymania ruchu. Wnioskodawczyni pracując w laboratorium posługiwała się wieloma odczynnikami chemicznymi, przebywając w odzieży ochronnej. Jako kierownik Laboratorium (...) skarżąca oprócz pobierania prób i ich analizy kierowała pracą laboratorium i nadzorowała pracę laborantów, w tym rozdzielała pracę dla nich, a także opracowywała plan badań na rok do higieny pracy, którego wykonanie podlegało kontroli Sanepidu.

Na początku spornego okresu Fabryka (...) S.A. z siedzibą w P. zatrudniała ok. 6.500 pracowników, później stan ten zmniejszał się. Dokonując poboru prób wnioskodawczyni wykonywała je na 10 lub 15 stanowiskach pracy. Wnioskodawczyni pobierała próby pyłu przez 6 godzin, próby hałasu przez ok. 15 minut, próby wibracji przez 30 minut na jedno stanowisko, natomiast na pobranie próby oświetlenia Z. R. potrzebowała od 3 do 5 minut na jedno stanowisko. Wnioskodawczyni największą część czasu pracy poświęcała na pobranie próby pyłu i próby metalu ze stanowisk spawalniczych.

(dowód: zeznania świadka U. W. protokół rozprawy z dnia 3 marca 2016 roku nagranie od minuty 4:43 do minuty 25:17 k. 29v-30; zeznania świadka J. K. protokół rozprawy z dnia 3 marca 2016 roku nagranie od minuty 34:27 do minuty 1:00:23 k. 30v-31 oraz zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 3 marca 2016 roku nagranie od minuty 1:02:24 do minuty 1:12:56 k. 31-31v)

Fabryka (...) S.A. z siedzibą w P. wystawiła wnioskodawczyni świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w okresach:

⚫: od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 9 sierpnia 1980 roku na stanowisku starszego referenta ds. ochrony pracy;
⚫: od dnia 10 sierpnia 1980 roku do dnia 30 września 1980 roku na stanowisku samodzielnego referenta ds. ochrony pracy;
⚫: od dnia 1 października 1980 roku do dnia 30 czerwca 1982 roku na stanowisku samodzielnego referenta ds. ochrony środowiska pracy;
⚫: od dnia 1 lipca 1982 roku do dnia 4 września 1984 roku na stanowisku specjalisty ds. ochrony środowiska pracy;
⚫: od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 1995 roku na stanowisku specjalisty ds. higieny pracy;
⚫: od dnia 1 stycznia 1995 roku do dnia 31 grudnia 2000 roku na stanowisku kierownika Laboratorium (...);
⚫: od dnia 1 stycznia 2001 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku na stanowisku specjalisty ds. higieny pracy;

które to stanowiska pracodawca zakwalifikował jako prace przy pobieraniu prób i dokonywaniu pomiarów w warunkach i na stanowiskach pracy szkodliwych dla zdrowia, wykonywane przez personel laboratoriów środowiskowych, wyszczególnione w wykazie A, w Dziale XII, poz. 6, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

(dowód: świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k. 11 akt o emeryturę i k. 10 oraz cz. C akt osobowych )

Decyzją z dnia 20 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 20 sierpnia 2015 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 20 sierpnia 2015 roku k. 16-17v akt o emeryturę)

Decyzją z dnia 10 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawczyni Z. R. i odmówił przyznania jej prawa do rekompensaty.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 10 września 2015 roku k. 21-22v akt o emeryturę)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (tekst. jedn. Dz. U. z 2015 roku poz. 965) rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 15 lat. Rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 21 ust. 2).

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych stanowi, że ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 23 ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawczyni należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do rozporządzenia (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku w sprawie o sygn. akt II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Bezspornym jest, że pracodawca poświadczył w formie świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, iż wnioskodawczyni w okresach od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 4 września 1984 roku oraz od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku wykonywała taką pracę. Oczywistym jest przy tym, że świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast świadectwo traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 2009 roku w sprawie I UK 24/09). W konsekwencji powyższego w ramach postępowania sądowego Sąd ocenia zarówno zasadność odmowy wydania przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, jak i zasadność umieszczenia w świadectwie pracy wzmianki, że pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych (§ 2 ust. 2 rozporządzenia; zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1999 roku w sprawie II UKN 619/98).

Wskazać należy, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawczyni będąc zatrudniona w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. w okresie od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 4 września 1984 roku oraz od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku pobierała w odzieży ochronnej ze stanowisk pracy narażonych na występowanie szkodliwych warunków próby: pyłu, toksykologii, hałasu, oświetlenia czy wibracji. Następnie z tak pobranymi próbami udawała się do laboratorium i tam na odpowiednim sprzęcie zapisywała wyniki pomiaru, będąc również w odzieży roboczej. Wnioskodawczyni dokonywała poboru próby pyłu przez 6 godzin, a pobranie próby hałasu i wibracji zajmowało jej 30 minut na jedno stanowisko, natomiast na pobranie próby oświetlenia Z. R. potrzebowała 15 minut na jedno stanowisko. Pozostałe czynności wnioskodawczyni wykonywała w laboratorium, gdzie dokonywała analiz prób, a także wykonywała czynności o charakterze administracyjnym (np. prowadziła dokumentację z przeprowadzonych pomiarów, rozdzielała prace pomiędzy pracowników, opracowywała plany pracy, uczestniczyła w kontrolach Sanepidu).

Tym samym zadanie Sądu Okręgowego polegało na ustaleniu, czy w wyżej wymienionym okresie wnioskodawczyni wykonywała pracę w szczególnych warunkach, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Podnieść należy, że wyodrębnienie prac w wyżej wymienionym rozporządzeniu ma charakter stanowiskowo-branżowy, a sposób kwalifikacji tych prac nie jest dziełem przypadku. Specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu determinuje charakter świadczonych w nich prac i warunki, w jakich są one wykonywane, ich uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia. Zatem nie można zupełnie dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których w ogóle nie zostały one przypisane w tym akcie prawnym (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 1 czerwca 2010 roku w sprawie II UK 21/10, z dnia 19 maja 2011 roku w sprawie III UK 174/10 oraz z dnia 19 marca 2012 roku w sprawie II UK 166/11).

Pracodawca wystawiając wnioskodawczyni świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wskazał, że wykonywała ona prace wymienione w wykazie A, w Dziale XII, poz. 6 stanowiącym załącznik do rozporządzenia, tj. prace przy pobieraniu prób i pomiarach w warunkach i na stanowiskach pracy szkodliwych dla zdrowia, wykonywane przez personel stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz laboratoriów środowiskowych. Wskazać należy, że wspomniany Dział XII został zatytułowany „w służbie zdrowia i opiece społecznej”. Natomiast pracodawca wnioskodawczyni – Fabryka (...) S. A. z siedzibą w P., nie należy do branży związanej ze służbą zdrowia i opieką społeczną, ale kwalifikowany jest do branży przemysłowej. Tym samym nie można uznać, że wnioskodawczyni w okresie od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 4 września 1984 roku oraz od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku wykonywała stale i w pełnym wymiarze czasu prace wymienione w wykazie A, Dziale XII, poz. 6, gdyż prace tam wymienione nie dotyczą branży przemysłowej.

Nadto w ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał również uznać, że charakter wykonywanych przez wnioskodawczynię zadań odpowiadał warunkom zatrudnienia w szczególnych warunkach określonych w innych D. Wykazu A, w tym w wykazie A, w Dziale XIV, poz. 24, stanowiącym załącznik do rozporządzenia. Wymieniono tam kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Wskazać należy, że zakwalifikowanie danego stanowiska jako kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie wymaga odniesienia się do wskazania konkretnej pracy kontrolowanej przez wnioskodawczynię i wymienionej w wykazie, jako praca w warunkach szczególnych, a przynajmniej odbywająca się na wydziałach i oddziałach, na których jako podstawowe są wykonywane prace wymienione w wykazie. Jak bowiem wynika z opisu tego stanowiska w ramach poz. 24, Działu XIV, Wykazu A, nie jest to rodzaj pracy, którą zaszeregować można całkowicie samodzielnie, w oderwaniu od innych prac wykonywanych w warunkach szczególnych. Najpierw bowiem koniecznym jest ustalenie, że praca podlegająca kontroli bądź nadzorowi danej osoby (wnioskodawczyni) spełnia wymogi pracy w warunkach szczególnych, a dopiero w dalszej kolejności - czy charakter kontroli sprawowanej przez tę osobę (wnioskodawczynię) pozwala na zakwalifikowanie jej jako pracy, o której mowa w Wykazie A, Dziale XIV, pkt 24 wyżej wymienionego rozporządzenia. W konsekwencji zakwalifikowanie pracy wnioskodawczyni jako pracy polegającej na kontroli międzyoperacyjnej czy kontroli jakości usług (Wykaz A, Dział XIV, poz. 24), wymagałoby stwierdzenia, że wnioskodawczyni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała kontrolę na oddziałach i wydziałach, gdzie byli zatrudnieni pracownicy wykonujący pracę w szczególnych warunkach wymienioną w Wykazie A - zatem w takim samym jak oni narażeniu na czynniki szkodliwe.

Tymczasem jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wnioskodawczyni nie zajmowała się jedynie pobieraniem prób i pomiarów w warunkach i na stanowiskach szkodliwych dla zdrowia przy stanowiskach pracy spawaczy, szlifierzy, ślusarzy, malarzy, a także przy piecach kuźniczych, gdyż ponadto pracowała w laboratorium, dokonując analizy chemicznej dostarczanych jej wcześniej próbek pyłu, toksykologii, hałasu, oświetlenia czy wibracji. Dodatkowo Z. R. była odpowiedzialna za wykonanie prac administracyjnych, to jest prowadziła dokumentację z przeprowadzonych pomiarów rozdzielała prace pomiędzy pracowników, opracowywała plany pracy, uczestniczyła w kontrolach Sanepidu. Innymi słowy, choć wnioskodawczyni pobierała próbki na oddziałach i wydziałach, na których byli zatrudnieni pracownicy wymienieni w wykazie A, to nie przebywała tam stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto zauważyć należy, że pobieranie prób szkodliwych czynników nie stanowi kontroli jakości produkcji i usług, ani dozoru inżynieryjno-technicznego na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

W świetle przedstawionej argumentacji oraz na gruncie przywołanych przepisów Sąd Okręgowy zważył, że wnioskodawczyni nie wykazała, aby będąc zatrudnioną w Fabryce (...) S.A. z siedzibą w P. w okresie od dnia 11 kwietnia 1979 roku do dnia 4 września 1984 roku oraz od dnia 30 lipca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywała pracę w szczególnych warunkach przez okres co najmniej 15 lat. Tym samym nie spełniła przesłanki wskazanej w art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, warunkującej przyznanie prawa do rekompensaty.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

WYROK

UZASADNIENIE