Sygn. akt VI Gz 71/16
Dnia 4 maja 2016 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski
po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2016 r. w Toruniu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku dłużnika (...) sp. z o.o. w T.
o ogłoszenie jego upadłości
w przedmiocie wniosku dłużnika o zwolnienie od kosztów sądowych
na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 31 marca 2016 r., sygn. akt V GU 9/16
postanawia
zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zwolnić dłużnika od kosztów sądowych w całości
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił wniosek dłużnika o zwolnienie go od kosztów sądowych uznając, że w świetle przedstawionych przez niego dokumentów nie ma podstaw do zwolnienia dłużnika od kosztów na podstawie art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż dłużnik nie wykazał braku środków finansowych na pokrycie kosztów sądowych (k. 96).
W zażaleniu na to postanowienie dłużnik zarzucił mu naruszenie przepisu postępowania tj. art. 233 k.p.c. przez nieprawidłową ocenę dowodów dokonaną z pominięciem przedstawionych przez dłużnika okoliczności i dowodów dotyczących stanu jego majątku. Wskazując na powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych w całości (k.98-99).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie dłużnika jest uzasadnione.
Zgodnie z powołanym przez Sąd pierwszej instancji przepisem art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1025 ze m., powoływanej dalej jako u.k.s.), sąd może przyznać zwolnienie od kosztów osobie prawnej, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie.
W ocenie Sądu Okręgowego chybione jest stanowisko Sądu Rejonowego, iż fakt posiadania przez dłużnika rzeczowych aktywów trwałych o wartości 13.772.252,20 zł przesądza, iż nie może on skorzystać z prawa ubogich. Nie sposób na gruncie art. 103 u.k.s. uznać, że przesłanka zwolnienia od kosztów w postaci braku dostatecznych środków oznacza konieczność wyprzedaży majątku osoby prawnej. Przepis powyższy stanowi bowiem o „środkach” i ich „uiszczeniu”, a zatem chodzi o środku pieniężne.
Po drugie błędne jest ustalenie Sądu Rejonowego, iż dłużnik prowadzi obecnie działalność ze stratą; z załączonego do wniosku rachunku zysków i strat sporządzonego za okres od stycznia do grudnia 2015 r. wynika wprost, iż dłużnik nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej skoro nie osiąga przychodów. Co więcej fakt nieprowadzenia działalności gospodarczej i to już od 2001 r. potwierdził sam dłużnik w uzasadnieniu zażalenia.
Słusznie zatem zarzuca skarżący w zażaleniu, iż wbrew stanowisku Sądu I instancji wykazał on, iż nie ma dostatecznych środków na poniesienie kosztów sądowych.
Z tych względów podzielając argumenty skarżącego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie i zwolnił dłużnika od kosztów sadowych w całości (art. 103 u.k.s.).
(...)
Z.
1. (...)
2. (...)
3. (...)
T. (...)