UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2013 r. r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu udzielił zabezpieczenia dochodzonego przez A. Z. (2) roszczenia o alimenty w ten sposób, że na czas trwania procesu zobowiązał pozwanego T. Z. (2) do łożenia na rzecz powoda kwoty 1.200 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk powoda A. Z.począwszy od dnia 11 czerwca 2013 roku, w pkt 2 udzielił zabezpieczenia dochodzonego przez małoletnią powódkę S. Z. roszczenia o alimenty w ten sposób, że na czas trwania procesu zobowiązał pozwanego T. Z. (2) do łożenia na rzecz małoletniej powódki kwoty 1.300 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki – J. Z. (2) począwszy od dnia 11 czerwca 2013 roku, w pkt 3 udzielił zabezpieczenia dochodzonego przez małoletnią powódkę K. Z. roszczenia o alimenty w ten sposób, że na czas trwania procesu zobowiązał pozwanego T. Z. (2) do łożenia na rzecz małoletniej powódki kwoty 900 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki – J. Z. (2) począwszy od dnia 11 czerwca 2013 roku, w pkt. 4 w pozostałym zakresie wniosek oddalił.

Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem pozwany. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa procesowego, mającego wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, tj. art. 233 § 1 k.p.c. polegającego na sprzeczności ustaleń faktycznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym poprzez błędne przyjęcie, że powodowie uprawdopodobnili swoją trudną sytuację materialną , a także by wykazali, że pozwany otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie 8.000 zł oraz, że po opuszczeniu domu nie łożył na utrzymanie dzieci. Mając powyższe na uwadze pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Zażalenie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Trafnie wskazuje Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego z drugiej natomiast od zarobkowych możliwości zobowiązanego. Nie ulega wątpliwości, że ciężar uprawdopodobnienia istnienia roszczenia tak co do zasady jak i co do jego wysokości spoczywa na uprawnionym. W tym miejscu podkreślić należy, że art. 730¹§ 1 k.p.c. wymaga jedynie uprawdopodobnienia roszczenia. Uprawdopodobnienie, jako instytucja kodeksowa, odnosi się do sytuacji, w których ustawa procesowa nie wymaga ustalenia twierdzeń o faktach przy pomocy dowodów, lecz zadawala się mniejszym stopniem pewności – uprawdopodobnieniem tych twierdzeń. Uprawdopodobnienie może być przeprowadzone przez Sąd przy użyciu środków, które uzna za właściwe.

W świetle powyższego Sąd Odwoławczy kierując się zasadami doświadczenia życiowego jak również znajomością aktualnych cen produktów oraz wiekiem powodów uznał ponoszone na rzecz powodów wydatki za w pełni uzasadnione. Podkreślić należy jednocześnie, że nie wszystkie ponoszone wydatki wymagają szczegółowego udowodnienia. Każde dziecko musi przecież mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki higieny osobistej, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Koszty te w podstawowym zakresie nie potrzebują szczególnego potwierdzenia albowiem prawdopodobieństwo ich istnienia nie budzi wątpliwości. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Odnosząc się do sytuacji powodów podkreślić należy, że nie posiadają oni żadnego majątku przynoszącego im dochód. Powód A. Z. (1) ma obecnie 19 lat jest co prawda pełnoletni jednakże w dalszym ciągu uczy się, jest aktualnie uczniem IV klasy technikum i jest niesamodzielny. Starsza z powódek ma natomiast 13 lat, młodsza niespełna rok.

Uznać należy zatem, że to na rodzicach pełnoletniego powoda jak i małoletnich powódek w dalszym ciągu spoczywa określony w art. 133 k. r. i o. obowiązek alimentacyjny. Jak wynika z treści art. 135 § 1 k. r. i o., zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Jak podkreśla się w orzecznictwie "pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje... W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego (vide: uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., M.P. z 1988 r. Nr 6, poz. 60). Z regulacji zawartej w art. 135 § 1 k. r. i o. wynika zatem jednoznacznie, że górną granicą obowiązku alimentacyjnego są usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów.

Po uwzględnianiu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ocenionego przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego oraz mając na uwadze aktualne ceny towarów konsumpcyjnych, a także przyjmując, że powodowie do tej pory przyzwyczajeni byli do życia na wyższym niż przeciętny poziomie Sąd Odwoławczy w pełni podzielił ustalenia Sądu pierwszej instancji w zakresie kosztów utrzymania powodów.

W tym miejscu wskazać należy, że ustalając wysokość renty alimentacyjnej należnej małoletniemu Sąd bierze pod uwagę zarówno usprawiedliwione potrzeby uprawnianego jak i możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego. Miesięczne zarobki osiągane przez pozwanego są znacznie wyższe od przeciętnie osiąganych w skali kraju. Dochód pozwanego przewyższa dochód osiągany przez J. Z. (2), która obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim w związku z opieką nad najmłodszą z córek, co niewątpliwie czyni zasadnym obciążenie pozwanego kosztami utrzymania w większym zakresie aniżeli ich matki, która dodatkowo wypełnia swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o wychowanie dzieci.

Pozwany natomiast w żaden sposób nie wykazał, by jego sytuacja majątkowa nie pozwalała mu na partycypowanie w kosztach utrzymania na poziomie ustalonym przez Sąd pierwszej instancji. Zarówno ustalenia faktyczne poczynione w niniejszej sprawie jak również biorąc pod uwagę wysokość dochodów osiąganych przez pozwanego zasadnym czyni przyjęcie, że powodowie mają prawo oczekiwać zaspokojenia swych potrzeb na poziomie wyższym od standardowego. Dziecko ma bowiem prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Dochód osiągany przez pozwanego pozwala na zaspokojenie nie tylko podstawowych potrzeb życiowych dziecka, lecz również kosztów związanych z wszelkimi formami jego aktywności pozaszkolnej, w tym także rozrywek. Nie może także budzić wątpliwości konieczność ponoszenia połowy kosztów związanych z eksploatacją mieszkania, zajęciami dodatkowymi, korepetycjami oraz leczeniem. Czynienie przez pozwanego dobrowolnych wydatków na rzecz dzieci również nie może mieć wpływu na kwotę udzielonego zabezpieczenia. W tym miejscu bezwzględnego podkreślenia wymaga, że zasądzenie alimentów tytułem zabezpieczenia nie stoi na przeszkodzie dobrowolne uiszczanie przez pozwanego alimentów na rzecz powodów. W tej mierze ukształtowało się już bowiem jednolite stanowisko, według którego osoba uprawniona do otrzymywania alimentów ma prawo do ich dochodzenia na drodze sądowej nawet wówczas, gdy pozwany płacił dotychczas alimenty dobrowolnie, sąd takiego powództwa nie może oddalić, lecz powinien zasądzić odpowiednią kwotę tytułem alimentów ( orzeczenie SN z dnia 03.04.1951 r., I C 98/51, OSNC 1952, Nr 2, poz. 38). Skoro zatem pozwany był w stanie dobrowolnie przekazywać na rzecz dzieci określone kwoty to tym bardziej będzie w stanie partycypować w kosztach utrzymania w kwocie zasądzonej przez Sąd Rejonowy.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego dotyczącego naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 730¹§1 k.p.c. stwierdzić należy, że strona lub uczestnik postępowania żądająca udzielenia zabezpieczenia musi uprawdopodobnić roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Jednak art. 753 § 1 zd. 2 k.p.c. w sprawach o alimenty przewiduje wyjątek od tej reguły i wymaga, by uprawniony jedynie uprawdopodobnił istnienie roszczenia, co w niniejszej sprawie niewątpliwie miało miejsce.

Jedynie na marginesie zauważyć należy, że ustalony obowiązek ma charakter tymczasowy i to od inicjatywy dowodowej stron zależeć będzie ostateczne rozstrzygnięcie sprawy.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił zażalenie pozwanego.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE