UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko T. B. powód Bank (...) S.A w G. domagał się zasądzenia od pozwanego 94437,67 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 28 maja 2015 roku do dnia zapłaty.

Powód opisał skąd wywodzi swoje roszczenie i wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. (Pozew k. 1 – 4 )

W dniu 12 czerwca 2015 roku został wydany nakaz zapłaty, w którym powództwo powoda zostało uwzględnione w całości (nakaz zapłaty k. 17 akt).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty powód wniósł o uchylenie nakazu i oddalenie powództwa.

Przedstawił swoją argumentację, która sprowadzała się do:

- negowania legitymacji biernej po jego stronie bowiem nakaz zapłaty został wydany na nazwisko B. a on nazywa się B.,

- naruszenie normy prawnej art. 354§1 k.c przez powoda a to z uwagi na naruszenie zasad współżycia społecznego poprzez brak współdziałania banku z pozwanym w zakresie zmiany treści zobowiązania (zarzuty od nakazu zapłaty k. 25 – 26 akt).

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego powód złożył wnioski dowodowe a nadto w szczegółowy sposób przedstawił w jaki sposób kontraktował z pozwanym i skonkludował, iż brak jest podstaw do uwzględnienia argumentów pozwanego i wniósł o utrzymanie w mocy nakazu zapłaty. (Pismo procesowe k. 44 – 47 akt sprawy)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 września 2008 roku powód zawarł z pozwanym umowę kompleksową pakietu harmonium, która przewidywała świadczenie przez powoda na rzecz pozwanego określonych usług bankowych. Na podstawie tej umowy bank udostępnił pozwanemu produkty i usługi opisane w §1 umowy. Strony umowy określiły poziom oprocentowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku (§2 umowy) oraz określiły warunki zmiany oprocentowania (§7), kwestię opłat i prowizji za prowadzenie rachunku pozwanego (§8), sposób rozliczania transakcji (§9), formę zmiany umowy (§10) oraz sposób zamknięcia rachunku i rozwiązania umowy (§11) oraz sposób rozwiązywania sporów (§12).

Dowód: umowa kompleksowa pakietu harmonium k. 48 – 50 akt sprawy,

Na podstawie załącznika do wyżej opisanej umowy z dnia 24 września 2008 roku została wydana pozwanemu prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą P.W. (...) – I Przedsiębiorstwo (...), karta płatnicza.

Dowód: załącznik do Umowy kompleksowej pakietu HARMONIUM k. 51 akt sprawy,

W dniu 9 sierpnia 2012 roku pomiędzy powodem a pozwanym zostało podpisane porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia. Pozwany uznał, że na dzień 9 sierpnia 2012 roku przysługuje powodowi niesporna i wymagalna wierzytelność w łącznej kwocie 107 061,14 złotych z tytułu limitu globalnego karty obciążeniowej przyznanego na podstawie aneksu nr (...) z 26.10.2009 roku. Należność główna pozwanego wynosiła wtedy 100 762 złote i 6299 złotych.

Pozwany zobowiązał się do spłaty należności głównej w kwocie 100 762 złotych w 59 miesięcznych ratach płatnych do 9 dnia każdego miesiąca, zgodnie z ustalonym harmonogramem spłat. Strony ustaliły sposób spłaty odsetek w wysokości 3149,57 złotych i ustaliły, że kwota 3149,57 złotych zostanie umorzona. W umowie zostały ustalone wysokości odsetek oraz możliwość wcześniejszej spłaty kredytu. Pozwany poddał się rygorowi egzekucji do kwoty 270 000 złotych. W §5 porozumienia strony rozwiązały aneks nr (...) z dnia 26 października 2009 roku oraz postanowienia szczegółowe dotyczące karty obciążeniowej M. B.. W §6 został uregulowany sposób postępowania powoda wobec pozwanego w przypadku opóźniania się z wykonaniem zobowiązania oraz niewykonaniem zobowiązania.

Dowód: porozumienie nr (...) w sprawie spłaty zadłużenia wraz z harmonogramem spłaty k. 70 – 74 akt sprawy, oświadczenie o poddaniu się egzekucji k. 75,

W dniu 17 stycznia 2013 roku powód wypowiedział pozwanemu porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia z dnia:

- 09.08.2012 roku w sprawie spłaty zadłużenia z tytułu limitu globalnego karty obciążeniowej przyznanego na podstawie Aneksu nr (...) z dnia 26 października 2009 roku, które wynosiło:

a) 100 762 złote z tytułu kapitału,

b) 4998,10 złotych z tytułu kapitału,

c) 234,02 złotych z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego,

d) 3149,57 złotych z tytułu odsetek warunkowo umorzonych,

w sumie 109 152,69 złotych,

- 09.08.2012 roku – porozumienie nr (...), gdzie należności wynosiły:

a) 64 539,86 złotych z tytułu kapitału,

b) 3201,38 złotych z tytułu odsetek umownych,

c) 155,71 złotych z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego,

d) 2502,75 złotych z tytułu odsetek od warunkowo umorzonych odsetek.

w sumie 70399, 70 złotych.

Wypowiedzenie to został pozwanemu doręczone w dniu 1 lutego 2013 roku.

Dowód: wypowiedzenie k. 76 – 77 akt sprawy,

Na dzień 27 maja 2015 roku pozwany posiadał zadłużenie wobec powoda w następującej wysokości:

1) 64 539,86 złotych z tytułu niespłaconego kapitału,

2) 5776,52 złotych z tytułu odsetek umownych naliczanych od dnia 11.09.2012 roku do 02.03.2013 roku,

3) 23 126,84 złotych za okres od dnia 9.10.2012 roku do dnia wystawienia wyciągu,

4) 994,45 złotych z tytułu opłat,

w sumie 94 437,67 złotych.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku (...) S.A z dnia 27 maja 2015 roku k. 7 akt,

Sąd zważył co następuje:

Na podstawie art. 496 k.p.c nakaz zapłaty wydany w dniu 12 czerwca 2015 roku musiał zostać utrzymany w mocy.

Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty przede wszystkim zarzucił brak legitymacji biernej po swojej stronie, który to zarzut jest niezasadny.

Fakt, iż w pozwie powód podał nazwisko pozwanego zamiast B. – B. nie oznacza, iż powód pozwał niewłaściwą osobę.

Po pierwsze, w wyciągu z ksiąg bankowych Banku (...) S.A z dnia 27 maja 2015 roku powołana jest umowa o numerze (...) z dnia 9.08.2012 roku, gdzie w umowie podany jest numer PESEL (...), który jest numerem pozwanego. Taki wniosek wynika przede wszystkim z umowy z treści umowy kompleksowej pakietu Harmonium z dnia 24 września 2008 roku, gdzie numer PESEL T. B. to (...).

Po drugie, w ocenie sądu doszło do oczywistej pomyłki pisarskiej po stronie powodowej, która nie pozwala na przyjęcie zarzutu pozwanego, iż nie jest on osobą, która winna być pozwana w tej sprawie. Jasne jest, iż to T. B. kontraktował z powodem a błąd w nazwisku nie eliminuje prawidłowości pozwania w procesie właśnie T. B. – co zostało w toku procesu przez powoda sprostowane.

Reasumując T. B. był w tej sprawie osobą posiadającą legitymację bierną do występowania w procesie.

Kolejny zarzut jaki został przedstawiony przez powoda to naruszenie treści art. 354§1 i 2 k.c.

Z treści tego przepisu wynika, iż:

§ 1. Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

§ 2. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.

Po pierwsze, treść tej normy prawnej wskazuje na obowiązek dłużnika, który zaciągając zobowiązanie winien je wykonać:

1) zgodnie z jego treścią

2) w sposób odpowiadający celowi społeczno – gospodarczemu,

3) w zgodzie z zasadami współżycia społecznego.

Na pewno pozwany podpisał z powodem umowy opisane w stanie faktycznym i z uwagi na brak realizacji pierwszej umowy z dnia 24 września 2008 roku (kompleksowego Pakietu Harmonium) została wdrożona umowa z dnia 9 sierpnia 2012 roku o numerze (...) na podstawie której pozwany uznał, ż na dzień 9 sierpnia 2012 roku ma dług wobec powoda w wysokości 107 061,14 złotych. W tym porozumieniu strony ustaliły warunki spłaty tej kwoty a też i powód warunkowo umorzył pozwanemu kwotę 3149,57 złotych.

Zarówno w umowie z dnia 24 września 2008 roku, aneksie do tej umowy jak i w umowie z dnia 9 sierpnia 2012 roku sąd nie dopatrzył się złamania przez wierzyciela zasad współżycia społecznego. Wręcz przeciwnie z treści porozumienia z dnia 9 sierpnia 2012 roku wyraźnie widać, iż powód poczynił ustępstwa na rzecz pozwanego umarzając mu warunkowo odsetki a też i samodzielnie umowa ta była wyrazem dobrej woli powoda, który zrestrukturyzował zadłużenie pozwanego i rozłożył je na stosowne raty. Innymi słowy w ocenie sądu wierzyciel zadośćuczynił i społeczno – gospodarczemu celowi umowy (podjął z pozwanym negocjacje umożliwiające pozwanemu spłatę zadłużenia) oraz postąpił zgodnie z zasadami współżycia społecznego bowiem umożliwił pozwanemu spłatę zadłużenia i rozłożył ją na stosowne raty.

Po drugie, pozwany nie wykazał jakimkolwiek dowodem, aby powód naruszył czy to zasady współżycia społecznego, czy doszło po stronie powoda do naruszenia społeczno – gospodarczego celu umowy.

Natomiast z przedstawionych przez powoda dowodów wynika, że pozwany nie wykonał zobowiązania z dnia 9 sierpnia 2012 roku o czym świadczy:

- wypowiedzenie tej umowy, opisane w stanie faktycznym, skutecznie doręczone pozwanemu,

- wyciąg z ksiąg banku (...) S.A z którego wynika, iż pozwany na dzień 27 maja 2015 roku był winny i nadal jest winny powodowi kwotę 94 437,67 złotych.

W ocenie sądu przedstawione przez powoda dowody są wiarygodne i dokumentują zarówno fakt niewykonania zobowiązania jaki i jego wysokość. Trzeba podkreślić, iż powód jako bank, przedstawił wyciąg z ksiąg bankowych podpisany przez osobę upoważnioną do składnia oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i wyciąg ten był opatrzony pieczęcią banku oraz dowodem doręczenia pozwanemu pisemnego wezwania do zapłaty, czyli zadośćuczynił normie prawnej art. 485§3 k.p.c. Choć wyciąg ten jest dokumentem prywatnym w rozumieniu art. 245 k.p.c. to pozwany nie wykazał aby był to dowód nieskuteczny.

Pozwany, wezwany przez sąd do stawiennictwa na rozprawie, w celu przesłuchania go w charakterze strony, na rozprawę w dniu 27 stycznia 2016 roku nie stawił się i nie przedstawił żadnego usprawiedliwienia na tą okoliczność. Stąd dowód ten został przez sąd pominięty i sąd uznał, iż twierdzenia pozwanego, zawarte w jego zarzutach od nakazu zapłaty, nie zostały poparte żadnym dowodem ani też pozwany nie wykazał aby przedstawione przez powoda dowody były czy to niewiarygodne, czy to nieprawdziwe. (art. 232 k.p.c.) W tym miejscu sąd zaznacza, iż w dniu 21 października 2015 roku została przeprowadzona rozprawa pomimo nieobecności pozwanego i jego wniosku o odroczenie posiedzenia a to dlatego, iż pozwany nie przedstawił żadnego zaświadczenia lekarskiego na okoliczność, iż w tym dniu był niezdolny do uczestnictwa w rozprawie (choć na takie zaświadczenie lekarskie się powoływał). W tym zakresie pozwany reprezentowany profesjonalnie uchybił obowiązkowi wynikającemu z art. 214¹§1 k.p.c., czyli sąd był uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego w tym dniu pod nieobecność pozwanego.

Reasumując sąd uznał, iż:

- powód skutecznie rozwiązał z pozwanym umowę z dnia 9 sierpnia 2012 roku,

- skutecznie wzywał pozwanego do zapłaty długu,

- pozwany jest dłużnikiem powoda na kwotę 93 443,22 złote i na podstawie art. 477§1 k.c jest zobowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania w kwocie wymienionej,

- pozwany pozostaje w zwłoce z zapłatą tej kwoty od dnia 28 maja 2015 roku – art. 476 k.c. i powodowi od tego dnia należne są odsetku ustawowe od kwoty 93 443,22 złote na podstawie art. 481§1 k.c.

Konsekwencją takich ustaleń i wniosków była konieczność utrzymania w mocy na podstawie art. 496 k.p.c nakazu zapłaty wydanego w dniu 12 czerwca 2015 roku. Już na koniec należy stwierdzić, iż w nakazie zapłaty sąd obciążył pozwanego kosztami postępowania na podstawie art. 98 §1 k.p.c, które sprowadzały się do kosztów opłaty sądowej zapłaconej przez powoda w kwocie 1198 złotych.

Sędzia Jarosław Klon

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE