UZASADNIENIE

K. E. został obwiniony o to, że w okresie od 13.04.2015r. do 12.07.2015r. w m. L., województwa (...) prowadząc firmę (...) ul. (...), (...)-(...) L., powierzył nielegalne wykonywanie pracy ob. U. (...) (...), w ten sposób, że cudzoziemiec wykonywał pracę nie posiadając wymaganego, przewidzianego przepisami prawa oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi lub zezwolenia na pracę,

tj. o czyn z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 14 grudnia 2015 roku w sprawie II W 581/15:

I. na podstawie art. 5§1 pkt.3 kpow w zw. z art. 120a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 120 ust.1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy postępowanie w sprawie przeciwko obwinionemu K. E. umorzył,

II. na podstawie art. 118§2 kpow kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Komendant Placówki Straży Granicznej w Z., zarzucając obrazę przepisu prawa materialnego tj. art. 120a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poprzez przyjęcie, iż przepis ten wyłącza odpowiedzialność karną obwinionego K. E. za czyn z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy polegający na powierzeniu nielegalnego wykonywania pracy cudzoziemcowi ob.U. (...) V. S., który posiadał ważny tytuł pobytowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w konsekwencji zastosowanie przepisu art. 120a ustawy z dnia 20.04.2004 o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do umorzenia postępowania w sprawie obwinionego K. E. na podstawie art. 5 § 1 pkt 3 kpow w zw. z art. 120a ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika, iż przepis ten dotyczy jedynie przypadku powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi nie posiadającemu ważnej wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Skarżący na podstawie art. 109 kpow w zw. z art. 427 § 1 kpk w zw. z art. 427§ 1 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie obwinionego K. E. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i wymierzenie mu kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Słusznie został w niej podniesiony zarzut iż Sąd Rejonowy błędnie umorzył postępowanie z uwagi na ekskulpację wynikającą, wg niego, z art. 120a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji i instytucjach rynku pracy.

Przede wszystkim należy wskazać iż błędne jest wskazanie Sądu I Instancji na umniejszenie winy obwinionego z uwagi na fakt, iż wszelkie czynności cywilnoprawne, a także związane z reprezentowaniem firmy (...), zawieraniem umów i składaniem oświadczeń w jej imieniu, szkoleniem pracowników - zajmowała się upoważniona w imieniu właściciela pani A. Z. (k. 6). To właśnie w/w w imieniu firmy (...) zawarła umowy z V. S., prowadziła szkolenia z zakresu BHP cudzoziemca, złożyła oświadczenie do Powiatowego Urzędu Pracy w L.. Obecna była również przy czynnościach kontrolnych jakich w firmie (...) dokonywali funkcjonariusze Straży Granicznej.

Należy tu wskazać, iż właścicielem firmy (...) jest obwiniony i to na nim spoczywa pełna odpowiedzialność za zaistniałą sytuację z uwagi na fakt, że to on, jako właściciel, jest odpowiedzialny za działania swoich pracowników, a także dbanie o należyty poziom ich kompetencji, w związku z czym ponosi on pełną odpowiedzialność za niewiedzę swojego pracownika, która zaowocowała brakiem wymaganego dokumentu do pracy, koniecznego do zatrudnienia V. S. w okresie 13.04.2015r.-12.07.2015r.

Trafnie podniesiono natomiast w apelacji, iż Sąd I Instancji, przytaczając art. 120a wymienionej wcześniej ustawy pominął człon „nieposiadającemu ważnej -wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”(k.46 akt). Celem pominiętej części zdania było to, aby wyłączenie odpowiedzialności karnej za czyn z art.120 ust. 1 miało zastosowanie tylko w przypadku powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom nie posiadającym ważnej wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więc cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nielegalnie. Pominięcie wspomnianego członu powoduje zmianę nie tylko brzmienia, ale i sensu danego przepisu, co ma istotny wpływ na jego odczytanie oraz stosowanie.

Pełna treść przytaczanego art.l20a ustawy z dnia 20.04. 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku brzmi:

Nie podlega karze za wykroczenie określone w art. 120 ust. 1} polegające na powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu ważnej wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kto powierzając wykonywanie pracy cudzoziemcowi, spełnił łącznie następujące warunki:

1) wypełnił obowiązki, o których mowa w art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 769), chyba że wiedział, że przedstawiony dokument uprawniający do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został sfałszowany;

2) zgłosił cudzoziemca, któremu powierzył wykonywanie pracy, do ubezpieczeń społecznych, o ile obowiązek taki wynika z obowiązujących przepisów.

Sąd Okręgowy podziela tu pogląd wyrażony w apelacji iż V. S. posiadał w okresie wykonywania pracy, tj. w okresie od 13.04.2015r. do 12.07.2015r.,ważny dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (k. 9) jednakże w w/w okresie nie posiadał dokumentu uprawniającego do legalnego wykonywania pracy w firmie prowadzonej przez obwinionego tj. zezwolenia na pracę lub oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi.

Analizując powyższe, rację należy przyznać oskarżycielowi publicznemu iż postępowanie na wyżej wymienionej podstawie umorzono niesłusznie, gdyż nie wystąpiły przesłanki uzasadniające ekskulpację.

Należy jednak wskazać, że jakkolwiek Sąd Odwoławczy podziela zdanie składającego apelację w kwestii obrazy prawa materialnego w orzeczeniu Sądu I Instancji, to wskazuje na okoliczności łagodzące powodujące, iż nie wydaje się zasadne wymierzanie obwinionemu wysokiej grzywny, tak jak tego żądał oskarżyciel publiczny na rozprawie głównej.

Przede wszystkim obwiniony wypełnił pozostałe obowiązki związane z zatrudnieniem cudzoziemca. Zauważyć należy iż została podpisana z V. S. umowa o pracę (k. 10), przeprowadzono szkolenie z zakresu BHP (k. 11) a po upływie zatrudnienia na okres próbny podpisano dalszą umowę (k. 12) oraz dokonano czynności zgłoszenia cudzoziemca w Powiatowym Urzędzie Pracy (k. 13). Ponadto wskazuje się iż V. S. zapewnił obwinionemu dodatkowych pracowników z U. (...), których zachęcił do podjęcia pracy u obwinionego, a co do których zostały prawidłowo wykonane wszelkie czynności polegające na zgłoszeniu legalnego pobytu i pracy (k. 19 odwrót). Na wskazanie zasługuje też fakt, iż na skutek wskazywanego uchybienia rzeczony cudzoziemiec został deportowany, jednak wrócił do Polski a kadrowa obwinionego podjęła wszelkie kroki, by mógł on legalnie u niego pracować, co ma już miejsce na chwilę obecną (k. 38 odwrót).

Przytoczone tu okoliczności przemawiają za tym, że choć obwiniony dopuścił się faktycznie zarzucanego mu czynu, to jednak wynikał on tylko z uchybienia, a wszelkie przesłanki wskazują na fakt iż wymierzenie oskarżonemu grzywny w symbolicznej wysokości albo odstąpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 39 § 1 k.w. sprawi, że w przyszłości będzie on przestrzegał porządku prawnego, tym bardziej, że nie był on dotychczas karany.

Mając na uwadze powyższe uchylono zaskarżony wyrok i przekazano Sądowi Rejonowemu sprawę do ponownego rozpoznania. Ponownie rozpoznając sprawę Sąd ten weźmie pod uwagę wszystkie powyższe zapatrywania faktyczne i prawne.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE