UZASADNIENIE

Powód A. P. wystąpił z pozwem przeciwko K. P. w którym domagał się : nakazania pozwanej wydania powodowi nieruchomości położonej przy ul. (...) w C. oraz usunięcie założonych przez nią zamków do drzwi wejściowych domu znajdującego się na nieruchomości oraz kłódek na bramie wjazdowej , zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód wskazał, że strony pozostają w związku małżeńskim, jednak nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia (...) r. I C (...) orzeczony został między nimi rozwód. Co najmniej od wszczęcia tamtego procesu strony pozostają w faktycznej separacji, powód w związku z fiaskiem prowadzonej poprzednio działalności gospodarczej od niedawna przebywa gównie na terenie Niemiec. nieruchomość jest zabudowana domem jednorodzinnym wzniesionym przez strony w czasie trwania ich małżeństwa. Powód jeszcze przed podjęciem pracy w Niemczech miał na niej swoje centrum życiowe, przechowywał tam swoje rzeczy osobiste, jak również część rzeczy i dokumentów należących do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którą zarządzał. Prowadził częściowo wspólne gospodarstwo domowe z synem P. P. (1), który uczy się poza C., a przyjeżdża tam na weekendy. Stan ten zasadniczo nie uległ zmianie po podjęciu przez powoda pracy w Niemczech, z tym, że na nieruchomości przebywał okazjonalnie, głównie w weekendy wraz z synem. Pozwana od dłuższego czasu przebywa w C., trudno ocenić, czy z zamiarem stałego pobytu. W dniu 11 lipca 2014 r. pozwana w czasie nieobecności powoda (ale w obecności P. P. (1)) weszła-na teren spornej nieruchomości i wywiozła wszystkie ruchomości znajdujące się w domu, w tym rzeczy należące do powoda i jego syna. Następnie wymieniła zamki w drzwiach i założyła kłódkę na bramę wjazdową.

Jako podstawę powództwa powód wskazał art. 344 § 1 kc, który stanowi, że przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń; roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym. Powód był posiadaczem (a co najmniej współposiadaczem wraz z dorosłym synem) spornej nieruchomości. Posiadaczem zgodnie z art. 336 kc jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Z art. 339 kc wynika ponadto domniemanie posiadania samoistnego - domniemywa się, że ten, kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym. Nie jest istotne, czy powód przebywał na nieruchomości stale, czy też, tak jak ostatnio, tylko w pewnych okresach Powód w pozwie, na poparcie swojego stanowiska przytoczył tezy orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Powód dodatkowo w pozwie wyjaśnił , że umową z dnia 19 kwietnia 2011 r. strony wyłączyły istniejącą między nimi wspólność ustawową i dokonały jednocześnie podziału majątku dorobkowego. W skład tego majątku wchodziła m.in. nieruchomość oznaczona w pozwie i została ona przyznana pozwanej. Jednak powód wytoczył przeciwko pozwanej powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej tej nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym i sprawa ta jest w toku; fakt ten też zapewne będzie przyznany przez pozwaną.. Świadczy to o tym, że powód miał wolę bycia właścicielem (współwłaścicielem) nieruchomości.

Pozwana K. P. wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu swojego stanowiska podała, że jest właścicielką nieruchomości, na skutek wcześniejszego podziału majątku wspólnego. Pomimo dokonania podziału majątku wspólnego,, razem z powodem i dziećmi zamieszkiwali w domu położonym na nieruchomości, Na skutek nieporozumień małżeńskich pozwana w miesiącu maju 2012r. wyprowadziła się z domu i wraz z najmłodszym synem zamieszkała w M. w centrum kryzysowym pomocy rodzinie a następnie w C.. Początkowo mogła odwiedzać dom, ale w póżniejszym okresie nie mogła tego robić z uwagi na wymianę przez powoda zamków. Pozwana przyznała, że w dniu 11 lipca 2014r wraz ze ślusarzem zerwała kłódkę z bramy , rozwierciła zamki w drzwiach wejściowych, zabrała przedmioty urządzenia domowego i dwoma samochodami wywiozła do C.. Na bramie założyła nową kłódkę i wymieniła zamki w drzwiach. Pozwana oświadczyła, że rozważa możliwość wynajęcia domu z uwagi na swój skromny budżet.

Sąd ustalił , co następuje.

Właścicielką nieruchomości położonej w C. przy ulicy (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym jest aktualnie pozwana. Uprzednio nieruchomość ta była majątkiem wspólnym stron , zamieszkiwały tam strony wraz z trojgiem dzieci. Aktualnie strony są rozwiedzione . Na skutek nieporozumień i konfliktów między stronami pozwana wyprowadziła się z domu i wraz z najmłodszym synem zamieszkała w ośrodku pomocy rodzinie w M.. Nastąpiło to w maju 2012r. Po upływie około 1- go miesiąca pozwana wraz z dwójką młodszych dzieci zamieszkała w C. gdzie ma rodzinę. W domu przy ulicy (...) w C. mieszkał tylko powód wraz z najstarszym synem P.. Powód wyjeżdżał za granicę , do Niemiec w celach zarobkowych. W kraju prowadził działalność gospodarczą , którą jednak zawiesił. Po wyprowadzeniu się pozwanej z domu powód wymienił kłódkę na bramie wjazdowej oraz zamki w drzwiach wejściowych. W dniu 11 lipca 2014r pozwana przy pomocy ślusarza usunęła kłódkę na bramie wjazdowej do nieruchomości oraz rozwierciła zamki w drzwiach wejściowych do domu . Z domu pozwana zabrała przedmioty urządzenia domowego, meble kuchenne, sofę, zestaw ogrodowy a nadto rzeczy osobiste swoje i dzieci. Sytuację tę widział syn stron P. P. (1) , który w tym dniu przyjechał z T. gdzie zamieszkuje aktualnie u swojej sympatii. Przedmioty zabrane z domu pozwana dwiema ciężarówkami przewiozła do C.. Na bramie wejściowej pozwana założyła nową kłódkę i wymieniła zamki wejściowe do domu. Mimo prośby syna nie udostępniła mu kluczy do domu. P. P. (1) zawiadomił o tej sytuacji powoda, który przebywał wówczas w Niemczech. Powód pojawił się w C. w kilka dni po tym zdarzeniu. Poprzez sąsiednią nieruchomość dostał się na posesję i za pomocą drabiny wszedł do wnętrza domu przez uchylone okno swojego biura na piętrze budynku. O. drzwi balkonowe i wpuścił syna P. i jego dziewczynę. Wówczas interweniowała policja, W taki sposób, przez drabinę, powód wchodził do domu trzykrotnie. W tej chwili nie ma do niego dostępu.

Dowód.: - zeznania świadka P. P. (1) k29v

- przesłuchanie stron A. P. k.37- 37v, k,19-19v; K. P. k. 37v-38, k.20

- dokumentacja fotograficzna k 7-8

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 344 par 1 kc przeciwko temu kto samowolnie naruszył posiadanie. jak również przeciwko temu na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniecanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Nie uchyla samowoli fakt, że naruszenie posiadania nastąpiło przez osobę, której przysługuje prawo podmiotowe lub na rzecz takiej osoby. W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że powód A. P. był posiadaczem domu w myśl art. 336 kc. Zgodnie z treścią tego przepisu posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią włada jak właściciel ( posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą ( posiadacz zależny) . Powódka w domu tym nie mieszkała od maja 2012r. Okoliczności w jakich pozwana dokonała pozbawienia przez powoda możliwości wejścia i zamieszkiwania nie były sporne.

Należy podkreślić, że w sprawach o przywrócenie posiadania sąd bada ostatni swobodny stan posiadania oraz fakt jego naruszenia. Nie ulega w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego że posiadanie, zamieszkiwanie powoda miało charakter trwały. Nie ulega też wątpliwości fakt jego naruszenia poprzez wymianę zamków w drzwiach wejściowych do domu i wymianę kłódki na bramie.

Mając powyższe na uwadze ,sąd orzekł jak w sentencji (pkt. 1). O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 98 par 1 kpc w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Przewodniczący:	SSR Ewa Melkowska - Bublik
Protokolant:	st. sekr. sądowy Barbara Urtnowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE