Sygn. akt VIII K 73/16
Dnia 26 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczach w składzie:
Przewodniczący SSR Mariusz Zdrodowski
Protokolant Sylwia Mulewska
przy udziale Prokuratora Ewy Grykowskiej
po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 roku na rozprawie
sprawy A. O.
urodzonego dnia (...) w Ł.
syna M. i J. z domu W.
oskarżonego o to, że:
w dniu 5 lutego 2016 roku o godzinie 7.10 w miejscowości S. na ulicy (...)w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,
tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.
I. Przyjmując, że oskarżonego A. O. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego warunkowo umarza na okres próby 3 (trzy) lat;
II. Na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) zł;
III. Na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jeden) roku;
IV. Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie trzecim zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 5 lutego 2016 roku do dnia 26 kwietnia 2016 roku;
V. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) zł tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 70 (siedemdziesiąt) zł.
Sygn. akt VIII K 73/16
wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 26 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy ustalił co następuje:
A. O. ma 49 lat. Jest żonaty i ma troje dzieci. Mężczyzna prowadzi 7 ha gospodarstw rolne. Osiąga dochód rzędu 1.500 zł miesięcznie. Posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii (...) od 1983 roku. Dokument prawa jazdy został mu zatrzymany 5 lutego 2016 roku. Mężczyzna nie był dotychczas karany.
W dniu 4 lutego 2016 roku około godziny 16.30 A. O. wraz z kolegą wypił pół litra wódki. Wieczorem tego dnia otrzymał telefon, żeby przywieźć warzywa i owoce do sklepu do M.. Następnego dnia około godziny 6.00 załadował towar do samochodu i gdy jechał samochodem w S. na ulicy (...) został zatrzymany do kontroli drogowej. Pierwsze badanie wykonane o 7.24 wykazało, że zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosi 0,31 mg/dm 3, podobnie jak drugie wykonane minutę później. W tym dniu ruch na drodze nie był duży.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego A. O. (k. 36v-37, 19-19 v.), protokołu badania stanu trzeźwości (k. 3) i świadectwa wzorcowania (k . 4). Sąd skorzystał także z dokumentów zawierających dane osobopoznawcze oskarżonego.
Oskarżony A. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym (k. 36v-37, 19-19 v.).
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Zarówno sprawstwo oskarżonego jak i pozostałe okoliczności czynu nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do jego popełnienia i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. Stan nietrzeźwości został stwierdzony badaniem urządzeniem (...) posiadającym aktualne świadectwo wzorcowania. Tym samym wynik ten nie budzi wątpliwości. Jest również oczywiste, że czyn, którego się A. O. dopuścił wypełnia znamiona czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 k.k. Czyn ten polega na prowadzeniu (kierowaniu) pojazdu mechanicznego na drodze każdego rodzaju w stanie zagrażającym bezpieczeństwu w komunikacji. Jest on dokonany w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Strona podmiotowa tego przestępstwa zasadza się na umyślności. Może ono zostać popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Sprawca musi obejmować zamiarem także stan nietrzeźwości. Oskarżony prowadził pojazd mechanicznym (samochód ciężarowy) znajdując się w stanie nietrzeźwości. Stan nietrzeźwości został zdefiniowany w art. 115 § 16 k.k. jako taki stan, gdy zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość. Pierwsze badanie wykazało u kierującego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,31 mg/dm 3, a zatem, chociaż nieznacznie, to jednak przekraczającym wartości progowe stanu nietrzeźwości. Biorąc zaś pod uwagę zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu ustaloną badaniem, a także fakt, że oskarżony po wypiciu około 0,25 litra wódki po upływie nieco ponad 12 godzin wsiadł do samochodu bez sprawdzenia stanu trzeźwości, należy uznać, że przewidywał on to, że znajduje się w stanie nietrzeźwości i na to się godził, a tym samym pozwala na przyjęcie umyślności działania. Nie wyłącza zamiaru to, że oskarżony czuł się dobrze, skoro nie starał się w żaden sposób zweryfikować swojego stanu trzeźwości. Oznacza to, że A. O. swoim zachowaniem wypełnił zarówno znamiona przedmiotowe jak i podmiotowe czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 k.k. Czyn ten jako społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy i zawiniony należy ocenić jako przestępny. Co do winy to w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające winę – oskarżony osiągnął wiek odpowiedzialności karnej jak również nie znajdował się w stanie wyłączającym winę.
Zdaniem Sądu całokształt okoliczności sprawy uzasadniał zastosowanie wobec oskarżonego warunkowego umorzenia postępowania. Stosownie do art. 66 § 1 i 2 k.k. jest to możliwe w stosunku do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności nie karanego dotychczas za przestępstwo umyślne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, zaś właściwości, warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia uzasadniają przekonanie, że pomimo umorzenia postępowania sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego.
Oskarżony nie był dotychczas karany. Przestępstwo, którego się dopuścił jest zagrożone karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Także pozostałe warunki, od których ustawa uzależnia zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania zostały w sprawie spełnione.
W pierwszym rzędzie należy wskazać, że stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się A. O. dopuścił, oceniony z uwzględnieniem okoliczności wymienionych w art. 115 § 2 k.k., nie jest znaczny. Podkreślić należy, że zamiar oskarżonego nie był bezpośredni, a jedynie ewentualny . Oskarżony nieznacznie jedynie przekroczył stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, które implikuje przyjęcie stanu nietrzeźwości, co ma niebagatelne znaczenie przy ocenie zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jakie wywołało jego zachowanie się na drodze. Sąd miał na względzie, że oskarżony poruszał się po drodze publicznej o dużym natężeniu ruchu, bo należącej do kategorii dróg krajowych i w warunkach miejskich. Nie może to jednak samoistnie rzutować na stopień społecznej szkodliwości czynu, skoro zaoferowany przez oskarżyciela publicznego materiał dowodowy nie pozwala stwierdzić, że w momencie kierowania pojazdem ruch ten w istocie miał duże natężenie. Oskarżony temu przeczył. Nie można pominąć także stopnia nietrzeźwości oskarżonego, który nie był znaczny. Wskazać należy wreszcie, że zachowanie podsądnego nie spowodowało żadnych negatywnych następstw w sferze ruchu drogowego. Nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu implikuje również przyjęcie nieznacznego stopnia winy.
Zdaniem Sądu Rejonowego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przekonanie, że pomimo umorzenia postępowania A. O. będzie przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony nie był dotychczas karany. Przestrzegał porządku prawnego także w zakresie zasad ruchu drogowego. Prawo jazdy posiada on od wielu lat. Prowadzi również ustabilizowane życie rodzinne. Całokształt tych okoliczności sprawia, że należy uznać zachowanie jego za incydentalne. Aby zweryfikować postawę oskarżonego Sąd wyznaczył mu trzyletni okres próby.
Sąd skorzystał z możliwości orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów oraz świadczenia pieniężnego, uznając że środki te przez swoją dolegliwość będą dla niego dodatkową motywacją do przestrzegania porządku prawnego. Świadczenie pieniężne Sąd orzekł w kwocie 5.000 zł mając na uwadze zarówno sytuację materialną i osobistą oskarżonego jak i okoliczności czynu wskazane wyżej.
Sąd Rejonowy uznał również za niezbędne orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Wskazać przy tym należy, że orzeczenie zakazu w przypadku warunkowego umorzenia postępowania pozostaje fakultatywne. Uzasadniając orzeczenie w tym zakresie należy wskazać, że stopień zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu lądowym jaki wywołało zachowanie oskarżonego nie jest znaczny, na co wskazuje stopień nietrzeźwości. Nie był on wcześniej karany ani za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym ani za tego typu wykroczenia, mimo że prawo jazdy posiada od wielu lat. Oznacza to, że oskarżony w ruchu drogowym zachowuje zasady bezpieczeństwa, a występek objęty niniejszym postępowaniem miał charakter przypadkowy. Okoliczności sprawy pozwalają pozytywnie prognozować co do jego zachowania na drodze w przyszłości. Nie ma zatem potrzeby by eliminować go z ruchu drogowego w zakresie pojazdów objętych zakazem na okres dłuższy niż 1 rok.
Na poczet zakazu prowadzenia pojazdów Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy, jak nakazuje to art. 63 § 4 k.k. od dnia 5 lutego 2016 roku.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. – obciążając nimi oskarżonego – uznawszy, że ich uiszczenie nie będzie dla niego jako osoby posiadającej stałe dochody zbyt uciążliwe. Opłatę ustalono na kwotę 100 zł stosownie do art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983r., nr 49 poz. 223 ze zm.). Na pozostałe koszty sądowe obciążające oskarżonego w sprawie składają się opłata za uzyskanie karty karnej (30 zł) oraz ryczałty za doręczenie pism sądowych w postępowaniu przygotowawczym i sądowym (2x20 zł). Wysokość ryczałtu ustalono na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. nr 108, poz. 1026 ze zm.). O wysokość opłaty za uzyskanie karty karnej rozstrzygnięto na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. poz. 861).