WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015r. w S.

odwołania B. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie B. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu B. P. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2017 roku.

Sygn. akt IV U 920/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 lipca 2014 r. znak: I/2453363/15 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu B. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 czerwca 2014 r. do 31 grudnia 2014r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył B. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i na dłuższy okres niż to wynika z zaskarżonej decyzji, z uwagi na jego zły stan zdrowia (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 16.07.2014 r., w którym stwierdzono u ubezpieczonego częściową niezdolność do pracy do dnia 31.12.2014 r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca B. P. dnia 14 maja 2014r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 295 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek B. P. był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która przyznana mu została do 31 maja 2014 r. na podstawie decyzji z dnia 2 czerwca 2011 r. (decyzja k.281 akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 14 maja 2014r. organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 5 czerwca 2014 r. ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy nadal do 31.12.2014r. (k.297 akt organu rentowego).

Dnia 16 czerwca 2014 r. ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k.298 akt organu rentowego) i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 16 lipca 2014r. ustaliła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy nadal do 31.12.2014 r. (k.301 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał wnioskodawcy B. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 czerwca 2014 r. do 31.12.2014 r. (k.302 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, psychiatry, kardiologa, pulmonologa w opinii sporządzonej dnia 2 czerwca 2015 r. na zlecenie sądu w rozpoznał u B. P. przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, dusznicę bolesną okresowo niestabilną, rozsiane zmiany miażdżycowe w naczyniach wieńcowych, przebyte dwa zawały serca 16.02.2006 r. i 11.01.2011 r., przebyte zabiegi plastyki balonowej z założeniem stentów: prawej tętnicy wieńcowej w lutym 2006 r. i styczniu 2011 r., gałęzi pośredniej LTW w kwietniu 2014 r., nadciśnienie tętnicze, podejrzenie przebycia zapalenia osierdzia, zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego bez objawów korzeniowych, uszkodzenie nerwu pośrodkowego lewego i łokciowego lewego, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa, bóle łokci i barków w wywiadzie, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc st. umiarkowanego, stan po złamaniu żeber VI, VII, VIII po stronie lewej, aktualne funkcjonowanie intelektualne w granicach normy z obecnymi deficytami, osłabienie procesów poznawczych na skutek organicznego uszkodzenia CUN, które w umiarkowanym stopniu wpływa na funkcjonowanie ubezpieczonego, cechy nieprawidłowej osobowości, zaburzenia zachowania i emocji, łagodne zaburzenia procesów poznawczych, organiczne zaburzenia osobowości i zachowania. Postawiwszy wskazane rozpoznanie biegli uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy wskazując, iż wskazana niezdolność istniała w dniu 15.05.2014 r. (data złożenia wniosku o rentę) i w dniu 1 stycznia 2015 r. Biegli ustalili okres trwania tej niezdolności do 31 grudnia 2017 r. Biegli wskazali również, że dokumentacja lekarska zawarta w aktach organu rentowego dawała podstawy do ustalenia takiej niezdolności. Biegły lekarz kardiolog wskazał, iż schorzenia kardiologiczne , na które ubezpieczony choruje od kilkunastu lat tj. nadciśnienie tętnicze i przewlekła choroba niedokrwienna serca nadal naruszają sprawność organizmu i sprowadzają częściową niezdolność do pracy. Przebieg choroby wieńcowej ma charakter niestabilny i nawracający. Ubezpieczony przebył dwa zawały serca, miał wykonywane plastyki dwóch tętnic wieńcowych, prawej dwukrotnie, gdyż po pierwszym zabiegu uległa ona ponownie istotnemu zwężeniu, w pozostałych naczyniach wieńcowych stwierdzono rozległe zmiany miażdżycowe o stopniu zaawansowania upośledzającym krążenie wieńcowe. Powyższe wynika z badania koronograficznego i echokardiograficznego, w których stwierdza się lokalną hipokinezę, prawdopodobnie niedokrwienną. W badaniach echokardiograficznych stwierdza się pogrubiałe blaszki osierdzia mogące być pozostałością po przebytym zapaleniu osierdzia. W stosunku do badania lekarskiego w dniu 17 maja 2011 r. nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego, a wręcz przeciwnie doszło do rozwoju kolejnego istotnego zwężenia w tętnicy wieńcowej i ubezpieczony w kwietniu 2014 r. miał wykonany zabieg rozszerzenia gałęzi pośredniej lewej tętnicy wieńcowej z założenie stentu. Biegły lekarz neurolog w przeprowadzonym badaniu nie stwierdził u ubezpieczonego objawów ogniskowego uszkodzenia struktur ośrodkowego układu nerwowego, nie stwierdził również objawów niewydolności krążenia mózgowego, wskazał również iż dolegliwości neurologiczne są dobrze kontrolowane farmakologicznie i rehabilitacyjnie w okresach zaostrzeń i podniósł iż obecnie samodzielnie schorzenia neurologiczne nie powodują niezdolności do pracy. Biegły lekarz ortopeda podał, iż stan morfotyczno-czynnościowo narządów ruchu nie wskazuje na istnienie schorzenia, które naruszałoby prawidłowe funkcjonowanie organizmu w stopniu powodującym utratę zdolności do pracy w stopniu znacznym. Biegły wskazał, iż pełna sprawność ruchowa i czynnościowa kończyn górnych i dolnych oraz niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa nie upośledzają istotnie funkcji narządu ruchu ubezpieczonego i nie dają podstaw do uznania go za co najmniej częściowo niezdolnego do pracy z punku widzenia ortopedy. Lekarz pulmonolog również stwierdził, iż aktualne nasilenie chorób nie sprowadza samodzielnie niezdolności do pracy z przyczyn pulmonologicznych, ale może przyczyniać się do niezdolności do pracy z powodu chorób towarzyszących. Badanie przeprowadzone przez biegłego psychologa wykazał, iż ubezpieczony funkcjonuje intelektualnie w granicach normy, ale z deficytami, obecne u niego dysfunkcje organiczne OUN pozwalają na rozpoznanie łagodnych zaburzeń procesów poznawczych. W ocenie biegłego psychiatry przebyty przez ubezpieczonego w przeszłości uraz głowy i mózgu mógł doprowadzić do takiego uszkodzenia OUN, które skutkuje obecnie łagodnymi zaburzeniami funkcji poznawczych oraz zmianami charakterologicznymi i osobowości w postaci organicznych zaburzeń osobowości i zachowania. Powyższe powoduje iż ubezpieczony z przyczyn psychiatrycznych jest również częściowo niezdolny do pracy. Łącznie biegli zgodnie wskazali, iż wymienione powyżej schorzenia, przy uwzględnieniu stopnia ich zaawansowania oraz współistnienia naruszają sprawność organizmu ubezpieczonego w stopniu uniemożliwiającym mu wykonywanie pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami i czynią go częściowo niezdolnym do pracy. Biegli stwierdzili również, iż brak jest podstaw do stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy (opinia k. 41-44).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy B. P. zostało uwzględnione częściowo w zakresie okresu na jaki zostało mu przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa czy całkowita niezdolność do pracy oraz czy właściwie organ rentowy ustalił okres przewidywanego trwania stwierdzonej niezdolności do pracy.

W niniejszej sprawie zostały dopuszczone dowody z dwóch zespołów biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, psychiatry, kardiologa, pulmonologa, którzy konsekwentnie orzekli, iż występujące u ubezpieczonego schorzenia powodują jego częściową niezdolność do pracy, a nie całkowitą jak tego żądał ubezpieczony. W tym zakresie obie opinie biegłych Sąd obdarzył wiarygodnością uznając, że brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy. W tym zakresie decyzja organu rentowego z dnia 24 lipca 2014r. jest prawidłowa, bowiem organ rentowy również uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy. Należy mieć na uwadze również, iż ubezpieczony od 28.11.1996 r. pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Odnosząc się natomiast do okresu na jaki organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy Sąd uznał za opinią zespołu biegłych z dnia 2 czerwca 2015 r. (k.41-44), iż niezdolność ta powinna być ustalona do 31 grudnia 2017 r. Wskazana opinia została sporządzona bardzo rzetelnie, biegli wyczerpująco wskazali, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie po 01 stycznia 2015 r. i częściowa niezdolność do pracy istniała również w tej dacie i po tej dacie. Ponadto biegli badali ubezpieczonego 2 czerwca 2015 r., (poprzednia opinia została sporządzona w listopadzie 2014 r. k. 14), dlatego mieli również pełen obraz stanu zdrowia ubezpieczonego po 01.01.2015 r. Opinia biegłych z dnia 2.06.2015 r. jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Biegli wydając opinie mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe i zdolności psychofizyczne. Należy mieć również na uwadze, że poprzednio organ rentowy przyznawał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na okresy dwóch lat. Dokumentacja medyczna zgromadzona w sprawie według opinii biegłych z dnia 02.06.2015 r. dawała podstawy do ustalenia ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 grudnia 2017 r. Sąd podzielił wnioski biegłych i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31.12.2017 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.