Sygn. akt VIIIK 1488/15
8 kwietnia 2016
Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Hanna Mincer
Protokolant stażysta Magdalena Orłowska
w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń – Wschód w Toruniu Izabeli Oliver
po rozpoznaniu w dniach 22 grudnia 2015, 10 lutego 2016 i 8 kwietnia 2016
sprawy K. P. , ur. (...) w T.,
córki W. i A. z domu S.
oskarżonej o to, że:
w dniu 29 lipca 2015 o godzinie 01:30 przy ul. (...) T., prowadziła pojazd marki (...)o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości stwierdzonym na podstawie badania urządzeniem elektronicznym ,,Alkometr A2.0” (I próba godz. 4:40 – wynik 1,05 mg/l, II próba godz. 4:42 wynik – 0,93 mg/l, III próba godz. 05:37 wynik – 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) oraz na podstawie opinii sądowo-lekarskiej, wydanej przez biegłego w dziedzinie medycyny sądowej lek. med. P. S. w dniu 10.09.2015, zezwalającej przyjąć, iż w momencie popełnienia przestępstwa stężenie alkoholu we krwi wynosiło od 2,10 do 2,93 promila
tj. o przestępstwo z art. 178a§1 kk
orzeka:
I ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego K. P. , który polegał na tym, że w nocy 29 lipca 2015 o godzinie 01:30 na parkingu przy ul. (...) w T., prowadziła pojazd marki (...)o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości i wyczerpał znamiona występku z art. 178a§1 kk, nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66§1 kk i art. 67§1 kk, warunkowo umarza postępowanie na okres 2 ( dwóch ) lat tytułem próby;
II na podstawie art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk, zasądza od K. P., na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie, kwotę 800 (ośmiuset) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;
III na podstawie art. 67§3 kk orzeka środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, zaliczając na jego poczet, na podstawie art. 63§4 kk, okres zatrzymania prawa jazdy od 29 lipca 2015;
IV zasądza od K. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (stu) zł tytułem opłaty oraz obciąża poniesionymi wydatkami w kwocie 207,28 (dwustu siedmiu złotych dwudziestu ośmiu groszy) zł.
sygn.akt VIII K 1488/15
K. P. w dniu 28 lipca 2015 około godz. 19:00 umówiła się z koleżanką na mieście. Dojechała na miejsce tramwajem. W czasie spotkania piła piwo. W czasie całego wieczoru, do godziny około 1:00, wypiła w sumie kilka piw. Do domu, tuż po godz. 1:00, wróciła taksówką.
/dowód:
wyjaśnienia oskarżonej, k. 22 akt,
protokół odtworzenia nagrania monitoringu k.35-37 akt,
zeznania A. K. k. 80 i 77a-77b.
K. P., gdy wysiadła z taksówki skierowała się do swojego samochodu (...) nr rej. (...), który był zaparkowany przed jej blokiem przy ul (...). Po chwili ruszyła, uderzając lekko w pojazd stojący obok. Poruszając się po parkingu skierowała się do wyjazdu na ul. (...). Przed wyjazdem na drogę publiczną zatrzymała się, postanowiła jednak nie jechać dalej, cofnęła uderzając ponownie w zaparkowany w pobliżu pojazd i skierowała się w to samo miejsce, w którym pojazd był pierwotnie zaparkowany. Wysiadła z samochodu i chwiejnym krokiem udała się w kierunku drzwi wejściowych do klatki.
Całą sytuację zaobserwowali: P. M. i jego dziewczyna M. B. z wychodzących wprost na parking okien swojego mieszkania usytuowanego na parterze.
Około godz. 1:30 stan nietrzeźwości K. P. wynosił około 2,10 promila alkoholu we krwi.
K. P., o godz. 1:30 usiłowała dostać się na klatkę schodową, włożyła klucz do zamka, przy czym z uwagi na stan nietrzeźwości, nie udało się jej dostać do środka. Stała przy drzwiach. O godz. 1:47, z tej samej klatki, wyszli P. M. i M. B. – udali się po papierosy.
Po dwóch minutach K. P. weszła na klatkę pozostawiając w zamku drzwi swoje klucze od mieszkania, które były spięte z kluczykami od samochodu.
Gdy do bloku wrócili P. M. i M. B. zobaczyli pozostawione w zamku drzwi wejściowych na klatkę klucze. P. M. zabrał je pozostawiając na drzwiach przylepioną kartkę z podanym numerem telefonu.
O godz. 3:30 K. P. zadzwoniła do P. M. – miała do niego pretensje, że nie może dostać się do mieszkania. P. M. zszedł przed blok. Oddał kobiecie jedynie klucze do mieszkania i poinformował ja o tym, że uszkodziła dwa pojazdy. Odpowiedziała, że to nieprawda i zażądała wydania kluczy do samochodu. P. M. odpowiedział, że odda jej klucze tylko w obecności Policji. K. P. zgodziła się aby powiadomił Policję.
Na miejsce, około godz. 3:55, przyjechał patrol w składzie – P. C.i J. P..
K. P. poddano badaniu Alcometrem na zawartość alkoholu w organizmie z wynikami: o godzinie 4:40 – 1,05 mg/l; o godzinie 4:42 - 0,93 mg/l; o godz. 5:37 – 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Pobrano także krew do badania o godz. 5:25 i 6:40 z wynikami odpowiednio – 1,83 promila i 1,54 promila alkoholu we krwi. Kobiecie zatrzymano prawo jazdy.
/dowód:
protokół odtworzenia nagrania monitoringu k.35-37 akt,
opinia sądowo-lekarska k. 38-39 akt,
protokół użycia alkometru i pobrania krwi, k. 2 i 7- 8akt;
pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy – k. 7 akt,
wyniki badania krwi –k. 29 i 33 akt,
zeznania P. M. k. 77d, 80-83 akt,
zeznania M. B. k. 87-88, 86a-87b,
zeznania P. C. k. 105-106 akt,
zeznania J. P. k. 106-107 akt.
(dokumenty ujawniono na k. 108 akt)
K. P. (lat 34) nie była dotychczas karana sądownie.
Stan cywilny - panna. Ma wykształcenie średnie ekonomiczne, z zawodu jest technikiem ekonomistą. Do listopada 2015 zatrudniona była kierownik zmiany w restauracji(...) w T. z wynagrodzeniem miesięcznym 1750 zł brutto miesięcznie. Po zwolnieniu, poszukuje pracy. Nie jest zarejestrowana w PUP jako bezrobotna. Nie ma nikogo na utrzymaniu.
Prawo jazdy posiada od 2010 roku.
/dowód:
karta karna- k. 104 akt,
wyjaśnienia oskarżonej- k. 78 akt,
Informacja ze Starostwa Powiatowego w Toruniu k.40 akt
K. P. przesłuchana w charakterze podejrzanej, nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że 28 lipca 2015 około godz. 19:00 umówiła się z koleżanką na mieście. Dojechała na miejsce tramwajem. W czasie spotkania piła piwo. W czasie całego wieczoru, do godziny około 24:00, wypiła w sumie kilka piw. Do domu wróciła taksówką. Gdy wysiadła z taksówki zachciało jej się palić a wiedziała, że papierosy ma w schowku w samochodzie zaparkowanym na parkingu przez jej blokiem. Wsiadła do samochodu i w środku wypaliła papierosa. Nie zamierzała nigdzie jechać. Nie uruchomiła silnika. Klucze od samochodu miała spięte razem z kluczami od mieszkania. Poszła do bloku i udała się do mieszkania na 6 piętrze. Na górze zorientowała się, że nie ma kluczy. Zjechała windą na dół aby wyjść przed blok. Na drzwiach wejściowych do klatki zobaczyła kartkę z napisem, że osoba jeżdżąca po pijaku ma zadzwonić na wskazany numer telefonu w celu odebrania kluczy. Skontaktowała się z tą osobą – był to mężczyzna, który po chwili zszedł na dół i oddał jej klucze od mieszkania. Dodał, że klucze od samochodu zatrzymuje i odda je Policji, którą powiadomi o wszystkim. Dodała, że po raz ostatni jechała samochodem w dniu 28 lipca 2015 około godz. 17:30.
Przed Sądem także nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i dodała, że nie otrzymała od ubezpieczyciela żadnej informacji o zgłoszeniu szkody w pojazdach. ( wyjaśnienia - k.22-22v, k.26, k.50, k. 78-79 akt).
Wyjaśnienia oskarżonej, nie przyznającej się do winy, oceniane z punktu widzenia całego materiału dowodowego, nie zasługiwały na przyznanie waloru wiarygodności. Przeczyły im dowody w postaci zeznań P. M. i M. B. oraz zeznania funkcjonariuszy Policji a nadto zapis monitoringu. Oskarżona kłamała aby uniknąć w ten sposób odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa. Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom wskazanych świadków nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Były to osoby obce dla oskarżonej, w żaden sposób z nią nieskonfliktowane i nie mające żadnego logicznego czy racjonalnie dającego się znaleźć powodu dla którego mieliby ją pomawiać. Podobnie Sąd ocenił zeznania A. K., kierowcy taksówki, który przywiózł oskarżoną w nocy pod jej blok.
Dowody z dokumentów – w tym opinia sądowo-lekarska, zgromadzone w toku postępowania Sądu uznał za w pełni wiarygodne, albowiem zostały wystawione przez kompetentne osoby, a ich treść ani autentyczność, nie była kwestionowana przez żadną ze stron.
W ocenie Sądu, pomimo postawy oskarżonej w toku całego postępowania, w rozpatrywanej sprawie zaistniały wszystkie kumulatywne przesłanki umożliwiające zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania.
Po pierwsze, w świetle zebranego materiału, ponad wszelką wątpliwość, stwierdzić można, iż zachowanie oskarżonej polegające na jeździe samochodem w stanie nietrzeźwości, wypełniło znamiona występku stypizowanego w art. 178a§1 kk. Wina oskarżonej w świetle powyższych ustaleń również nie może budzić wątpliwości.
Przestępstwo określone w art. 178a§1 kk zagrożone jest alternatywnie karą grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności do dwóch lat, a zatem spełnia warunek przewidziany art. 66§2 kk, który ogranicza możliwość warunkowego umorzenia postępowania do przestępstw zagrożonych karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.
Okoliczności sprawy, pomimo postawy oskarżonej w toku procesu, w ocenie Sądu, przemawiają za przyjęciem, że społeczna szkodliwość zarzucanego oskarżonej czynu nie były znaczne. Określenie społecznej szkodliwości czynu, jako przesłanki dopuszczającej warunkowe umorzenie postępowania na poziomie społecznej szkodliwości czynu „nie będącej znacznym” nie jest jednoznaczne z „nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości”, albowiem obejmując swoim zakresem i wypadki o „średnim” stopniu społecznej szkodliwości. W szczególności stopień ten musi być wyższy od „znikomego”, by czyn realizował znamiona przestępstwa. W rozpatrywanej sprawie, społeczna szkodliwość czynu nie była znaczna, albowiem oskarżona poruszała się pojazdem w stanie nietrzeźwym – nocą, na niewielkim odcinku drogi i co istotne nie wyjechała na drogę publiczną. Pomimo stanu upojenia alkoholem potrafiła cofnąć się sama przed kontynuowaniem jazdy.
Sąd decydując się na warunkowe umorzenie postępowania nie tracił z pola widzenia tego, że postawa oskarżonej, nie przyznającej się do winy, przy tak przecież oczywistych i jednoznacznych dowodach, może budzić wątpliwości. Zwłaszcza co do skutków jakie to orzeczenie może wywołać – czy nie będzie dla oskarżonej swoistym przyzwoleniem na podobne zachowania w przyszłości w poczuciu bezkarności. Jednak, w ocenie Sądu sposób jej dotychczasowego życia, zwłaszcza fakt, iż nie była dotychczas karana sądownie - uzasadniają przypuszczenie, że mimo umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Zwłaszcza, że orzeczono dwuletni okres próby i dodatkowe dolegliwości w postaci świadczenia pieniężnego i zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Z okoliczności sprawy, można wysnuć wniosek, iż przestępstwo, którego popełnienia dopuściła się oskarżona było jednak zdarzeniem epizodycznym, które się nie powtórzy. Reasumując – ważąc wskazane obawy w relacji do okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonej Sąd doszedł do wniosku, że zasługuje ona na szansę jaką daje zastosowana instytucja i będzie w rezultacie bardziej efektywna niż przykładne i surowe ukaranie.
Z powyższych względów, Sąd uznał, że są podstawy do zastosowania, na mocy art. 66§1 kk i art. 67§1 kk w stosunku do oskarżonej dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania przy czym oznaczył okres próby na dwa lata.
W opinii Sądu, oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego, gdyż zorientowała się już, że nie warto wchodzić w konflikt z prawem a kłamstwo nic nie przynosi a zatem można, co warto podkreślić, wysnuć w stosunku do niej pozytywną prognozę kryminologiczną. Okres próby powinien być wystarczającą próbą do stwierdzenia, czy oskarżona wykorzystała daną jej przez Sąd możliwość przemyślenia swojego postępowania i życia zgodnego z normami prawnymi. Należy założyć, iż czas ten pomoże oskarżonej w utwierdzeniu się w przekonaniu, iż umyślne naruszanie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym może mieć tragiczne konsekwencje dla niej i innych osób.
Nadto, na podstawie art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk Sąd orzekł również środek karny w postaci obowiązku świadczenia pieniężnego w kwocie 800 zł. w obecnej sytuacji życiowej i materialnej oskarżonej, która deklaruje brak jakiegokolwiek dochodu, będzie to istotna dolegliwość. Zmusi to dodatkowo oskarżoną nie tyle do poszukiwania pracy ile do jej znalezienia aby zadośćuczynić temu obowiązkowi. W przeciwnym razie ryzykuje przecież podjęciem postępowania warunkowo umorzonego
Sąd uznał jednocześnie, że orzeczenie środka karnego w postaci rocznego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym będzie adekwatne do okoliczności sprawy i zawinienia oskarżonej i dodatkowo uświadomi jej potencjalne konsekwencje prawne podobnych zachowań w przyszłości.
Na podstawie art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) 100 zł tytułem opłaty karnej, wymierzonej na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. (Dz. U. 83.49.223 ze zm.) oraz obciążył oskarżoną wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 207,28 zł – uznając, że jako młoda i zdrowa osoba może znaleźć pracę, która pozwoli jej na uregulowanie wskazanych kosztów.