UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 lipca 2014 roku, znak: (...)Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przeliczył T. H. rentę rolniczą z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 1 lipca 2014 roku. (decyzja – k. 129 akt KRUS)

W odwołaniu T. H. nie zgodził się ze wskazaną decyzją, w jego ocenie odmawiającą prawa do renty rolniczej na stałe. Wnosił o ustalenie prawa do świadczenia na stałe. W uzasadnieniu wskazał na okoliczności dotyczące jego stanu zdrowia w postaci stwierdzonego po urodzeniu okołoporodowego uszkodzenia OUN z lewostronnym niedowładem połowicznym oraz niedowładu lewej kończyny górnej w związku z przebytym urazem lewego przedramienia z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego i tętnicy promieniowej. (odwołanie – k. 2 akt sądowych)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. (odpowiedź na odwołanie - k. 4 – 5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

T. H. miała ustalone prawo do renty rolniczej w okresie od dnia 21 marca 2001 roku do dnia 30 czerwca 2014 roku. W dniu 28 maja 2014 roku złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do świadczenia. W ramach rozpoznania wniosku lekarz rzeczoznawca organu rentowego dokonał oceny niezdolności do pracy ubezpieczonego i w orzeczeniu z dnia 17 czerwca 2014 roku uznał skarżącego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, stwierdzając, że niezdolność trwa nadal, jednocześnie określając przewidywany okres trwania ustalonej niezdolności do pracy do czerwca 2017 roku. Decyzją z dnia 24 czerwca 2014 roku organ rentowy ustalił skarżącemu prawo do okresowej renty rolniczej poczynając od dnia 1 lipca 2014 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku. W dniu 26 czerwca 2014 roku ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy organu rentowego domagając się ustalenia prawa do świadczenia na stałe. W ramach jego rozpoznania Komisji Lekarska organu rentowego orzeczeniem z dnia 9 lipca 2014 roku podzieliła ustalenia lekarza rzeczoznawcy w zakresie uznania skarżącego za osobę niezdolną do pracy okresowo do czerwca 2017 roku. W oparciu o powołane orzeczenie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję. (okoliczności bezsporne)

U ubezpieczonego występuje dużego stopnia zniekształcenie utrwalone ręki lewej z dużego stopnia upośledzeniem zdolności chwytnej tej ręki w przebiegu niedowładu połowicznego okołoporodowego i po przebytym w dniu 28 września 1999 roku urazie przedramienia lewego z uszkodzeniem lewego nerwu pośrodkowego i lewej tętnicy promieniowej. (opinia – k. 14, 42 a.s.)

W opinii datowanej na dzień 21 października 2014 roku biegły reumatolog uznał skarżącego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym z powodu zniekształcenia ręki lewej i praktycznie braku zdolności chwytania tej ręki, który to stan zdaniem biegłego trwa od 2001 roku. Nadto biegły określił przewidywany okres trwania niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2017 roku jednocześnie wskazując na konieczność wypowiedzenia się co do istnienia niezdolności na stałe przez neurologa i specjalisty z zakresu medycyny pracy. (opinia – k. 14 – 14v. a.s.)

W opinii datowanej na dzień 27 kwietnia 2015 roku biegły neurolog i biegła z zakresu medycyny pracy uznali skarżącego za trwale całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, która to niezdolność powstała w dniu 28 września 1999 roku. Biegli wskazali, że leczenie doznanego w dniu 28 września 1999 roku urazu, tj. rany cięto – szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego i tętnicy promieniowej, w postaci zszycia nerwu nie powiodło się. Nadto biegli wskazali, że aktualnie przeprowadzone badanie potwierdza znaczne upośledzenie zdolności chwytnej ręki lewej z praktyczną utratą zdolności manualnych lewej ręki. Nadto wskazali, że badanie potwierdza również obecność deficytu neurologicznego związanego z mózgowym porażeniem dziecięcym pod postacią niewielkiego niedowładu połowicznego. Zdaniem biegłych zgodnie z obecną wiedzą medyczną nie istnieje możliwość znaczącej poprawy funkcji uszkodzonego nerwu lewej ręki. Biegli nadto podnieśli, że upływ czasu dodatkowo doprowadził do trwałych przykurczów w obrębie ręki lewej. (opinia – k. 42 a.s.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przytoczone dowody z opinii biegłych lekarzy sądowych i dowody z dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd Okręgowy oparł się na opinii biegłego reumatologa z dnia 21 października 2014 roku oraz neurologa oraz z zakresu medycyny pracy z dnia 27 kwietnia 2015 roku. Wszyscy wskazani biegli przeprowadzili bezpośrednie badanie ubezpieczonego oraz wnikliwie przeanalizowali jego dokumentację medyczną i omówili wpływ zdiagnozowanych u niego schorzeń na zdolność do pracy przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji, stwierdzając u skarżącego całkowitą niezdolność do pracy, w tym biegli neurolog i z zakresu medycyny pracy, jako trwałą. Zdaniem Sądu wnioski zawarte w powołanych opiniach są szczegółowo, a tym samym, wystarczająco uzasadnione. Z tych względów wskazane opinie Sąd uznał za wiarygodne, miarodajne i wyczerpujące, a przez to przedstawiające wystarczające wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, sygn. II UKN 96/99). Kierując się powyższymi wskazaniami Sąd Okręgowy w całości podzielił wnioski biegłych w zakresie ustalenia u ubezpieczonego trwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolny. Należy nadto podnieść, że organ rentowy nie zgłosił zastrzeżeń co żadnej z wywołanych w sprawie opinii.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie T. H. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity: Dz. U. 2015 roku, poz. 704 ze zm.), renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia warunek w postaci istnienia trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 powołanej ustawy rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako rentę stałą, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy. Zgodnie zaś z ust. 2 cytowanego przepisu powołanej ustawy prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, które ustało z powodu ustąpienia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od dnia ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

W niniejszej sprawie Sąd badał przesłankę do ustalenia ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej na stałe. Wyłącznie ocena rokowań co do czasu trwania całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym skarżącego była okolicznością sporą w sprawie. Organ rentowy w toku postępowania nie kwestionował bowiem uprawnienia skarżącego do świadczenia co do zasady.

Kierując się wynikami postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie oraz treścią cytowanych przepisów Sąd Okręgowy ustalił T. H. prawo do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na stałe. Co istotne w toku postępowania po zapoznaniu się z wnioskami biegłych neurologa i z zakresu medycyny pracy organ rentowy nie kwestionował zasadności żądania odwołania.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 477¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

WYROK

UZASADNIENIE