UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 września 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił F. S. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udokumentował wymaganych 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Ubezpieczony udowodnił ogólny staż pracy wynoszący 27 lat, 1 miesiąc i 17 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

(decyzja –k. 59 plik II akt ZUS)

F. S. złożył odwołanie od w/w decyzji w dniu 24 września 2015 r. i zarzucił decyzji błędne ustalenia faktyczne, a mianowicie uznanie, że jego praca w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. nie wlicza się do okresu pracy w szczególnych warunkach, podczas gdy w okresie od 21 maja 1975 r. do 30 kwietnia 1991 r. pracował w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku elektromontera przy budowie linii napowietrznych elektroenergetycznych średniego i niskiego napięcia, budowie linii kablowych elektroenergetycznych średniego i niskiego napięcia, budowie linii kablowych oraz przy remoncie, montażu i eksploatacji urządzeń energetycznych, która to praca została wymieniona w Wykazie A Dział II, który stanowi załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

(odwołanie - k. 2 – 3)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 29 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie podając tą samą argumentację co w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

F. S. urodził się w dniu (...)

(bezsporne)

W dniu 20 lipca 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

(wniosek o emeryturę – k. 1 – 3 plik II akt ZUS)

F. S. w okresie od 21 maja 1975 r. do 30 kwietnia 1991 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku elektromontera w Przedsiębiorstwie (...) w Ł..

(świadectwo pracy – k. 23 plik II akt ZUS, k. 11)

Podczas zatrudnienia w w/w przedsiębiorstwie ubezpieczony wykonywał pracę elektromontera. Pracował głównie przy budowie instalacji energetycznych. Budował linie średniego i niskiego napięcia, stacje transformatorowe, linie kablowe. Miał uprawnienia do budowy linii średniego napięcia do 15 kv. Przedsiębiorstwo (...) robiło roboty elektryczne polegające na wykonywaniu zasileń budynków. Nie było w pracy przestojów. Podczas zatrudnienia otrzymywał posiłki regeneracyjne w okresie jesienno – zimowym, a latem napoje. W okresie mrozów ubezpieczony też pracował przy stacjach transformatorowych ale w budynkach. Była to praca w pełnym wymiarze czasu pracy.

(zeznania wnioskodawcy z dnia 6 maja 2016 r. – 00:02:19 – 00:06:31 – płyta CD – k. 49 w zw. z zeznaniami 00:18:52 – 00:19:43 – płyta CD – k. 49, zeznania świadka J. K. z dnia 6 maja 2016 r. – 00:07:58 – 00:13:20 – płyta CD –k. 49, zeznania świadka S. R. - 00:13:20 – 00:18:33 – płyta CD – k. 49)

Wspólnie z wnioskodawcą w Przedsiębiorstwie (...) pracował świadek J. K., któremu zakład pracy wystawił świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach i wskazał, że podczas zatrudnienia w okresie od 2 lipca 1966 r. do 15 stycznia 1971 r. oraz od 3 stycznia 1973 r. do 8 lipca 1991 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę: kierowanie robotami budowlanymi w zakresie instalacji i urządzeń elektroenergetycznych, nadzór nad pracami przy wykonywaniu i przesyłaniu energii elektrycznej wymienioną w wykazie A, Dział II, poz. 1 pkt 4, 6 i 7 na stanowisku technik robót elektroenergetycznych, majster robót elektroenergetycznych i kierownik robót elektroenergetycznych wymienionym w Wykazie A, dziale XIV, poz. 24 pkt 1 stanowiącym załącznik do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz wzrostu emerytury lub renty.

(świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach świadka J. K. – k. 45)

Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(bezsporne)

Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze wynoszący 27 lat, 1 miesiąc i 17 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

(bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz świadków. Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę. Zeznania świadków – osób niezainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron, a jednocześnie pracowników tego samego zakładu w tym samym czasie co wnioskodawca, nie budzą wątpliwości przy ocenie ich wiarygodności, nie są wzajemnie ze sobą ani z treścią załączonych do akt sprawy dokumentów sprzeczne, wzajemnie ze sobą korespondują. W ocenie Sądu zeznania wnioskodawcy, świadków oraz pośrednio świadectwo pracy w szczególnych warunkach świadka J. K., który był bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy w w/w zakładzie pracy potwierdzają jednoznacznie, że ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku oraz posiada wymaganą ilość okresów składkowych i nieskładkowych. Nie jest także członkiem otwartego funduszu emerytalnego. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków i z przesłuchania wnioskodawcy.

Pracę elektromontera zaliczyć należy do prac w warunkach szczególnych. Pomocnicze znaczenie w tym zakresie ma wykaz zawarty w załączniku nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałami Budowlanymi z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach podległych Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach.

Stanowisko to wymienione zostało w Wykazie A Dziale II, poz. 1, pkt 4 – elektromonter instalacji i urządzeń energetycznych, w Dziale II, poz. 1 pkt 6 – elektromonter instalacji kablowych, w Dziale II, poz. 1, pkt 7 – elektromonter linii napowietrznych niskich, średnich i wysokich napięć.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku wskazuje, że wymienione w Dziale II prace – prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że skarżący nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uznał wnioskodawcy jako pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia: od 21 maja 1975 r. do 30 kwietnia 1991 r.

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał, iż w spornych okresach: wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w szczególnych warunkach na stanowisku elektromontera w Przedsiębiorstwie (...) w Ł..

Wnioskodawca i świadkowie zgodnie zeznali, że prace wykonywane przez odwołującego się w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w okresie od 21 maja 1975 r. do 30 kwietnia 1991 r. były wykonywane w warunkach szczególnych. Wnioskodawca podczas zatrudnienia w w/w przedsiębiorstwie ubezpieczony wykonywał pracę elektromontera. Pracował głównie przy budowie instalacji energetycznych. Budował linie średniego i niskiego napięcia, stacje transformatorowe, linie kablowe. Miał uprawnienia do budowy linii średniego napięcia do 15 kv. Przedsiębiorstwo (...) robiło roboty elektryczne polegające na wykonywaniu zasileń budynków. Nie było w pracy przestojów. Podczas zatrudnienia ubezpieczony otrzymywał posiłki regeneracyjne w okresie jesienno – zimowym, a latem napoje. W okresie mrozów ubezpieczony też pracował przy stacjach transformatorowych ale w budynkach. Była to praca w pełnym wymiarze czasu pracy.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie wnioskodawca wykazał, że przepracował ponad 15 lat w szczególnych warunkach.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 20 lipca 2015 r., a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 1 lipca 2015 r. tj. od miesiąca, w którym złożono wniosek.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organu rentowego wypożyczając akta rentowe.