UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 stycznia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił Z. S. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ze względu na brak niezdolności do pracy wnioskodawcy. (decyzja w pliku akt ZUS zainicjowanych wnioskiem z dnia 12 września 2014 roku)

W dniu 16 lutego 2015 roku Z. S. (1) odwołał się od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (odwołanie k. 2-3)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 2 marca 2015 organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k.4)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. S. (1) urodził się (...). (okoliczność bezsporna)

Z wykształcenia jest tokarzem. (niesporne)

Wnioskodawca cierpi na miażdżycę zarostową tętnic podobojczykowych z niedrożnością lewej tętnicy podobojczykowej i zespołem podkradania tętnicy podobojczykowej, na przewlekłe niedokrwienie lewej kończyny górnej, obecnie kompensowane krążeniem obocznym, pozwalającym na dopływ krwi do tkanek za przeszkodą. Nie występują u niego kliniczne objawy przewlekłego niedokrwienia lewej kończyny górnej. Stan ukrwienia kończyny wnioskodawcy wskazuje na jej sprawność. Z angiologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie jest długotrwale niezdolny do pracy. (opinie biegłego sądowego lekarza M. G. k 15-15 odw., k 61)

Uogólniona miażdżyca naczyń powoduje okresowe zaburzenia krążenia mózgowego bez objawów ograniczenia sprawności ruchowej w postaci niedowładów czy porażenia kończyn. Z punktu widzenia neurologa wnioskodawca nie jest długotrwale niezdolny do pracy. (opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. Z. k 19-19 odw.)

U Z. S. (1) stwierdza się występujące od 1985 roku dwojenie kierunkowe widzenia w lewo i na wprost, które nie powoduje niezdolności do pracy, a jedynie przeciwwskazanie do pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu oraz w zawodzie kierowcy. Wnioskodawca może nadal wykonywać dotychczas wykonywane prace: ochroniarza, magazyniera, gospodarza domu, portiera, palacza CO, pomocnika wiertacza szwacza czy stolarza. (opinie biegłego sądowego lekarza R. M. k 17, k 59)

Wnioskodawca cierpi także na napadowe migotanie przedsionków, obecnie bez danych na arytmię. Schorzenie to nie powoduje niezdolności do wykonywania przez wnioskodawcę pracy zarobkowej. Ewentualne zaostrzenia chorobowe winny być leczone w ramach okresowego zasiłku chorobowego. (opinia biegłego sądowego lekarza R. G. k 23-34)

Ubezpieczony ma stwierdzone wole guzowate obojętne i nadczynność tarczycy w wywiadzie, bez leczenia farmakologicznego. Z endokrynologicznego punktu widzenia jest zdolny do pracy zarobkowej. Wymaga jedynie okresowej kontroli w poradni endokrynologicznej. (opinia biegłego sądowego lekarza E. K. k 44-44 odw.)

Wnioskodawca jest po częściowej amputacji urazowej kciuka lewego oraz po całkowitej amputacji urazowej palców II, III ręki lewej z upośledzeniem chwytności tej ręki. Z ortopedycznego punktu widzenia pozostaje zdolny do pracy. (opinia biegłego sądowego lekarza M. S. k 50)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie powołanych opinii biegłych sądowych lekarzy specjalności w dziedzinach schorzeń wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy - w rozumieniu art. 12 cytowanej ustawy - jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust. 1, stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zgodnie zaś z art. 14 ustawy oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej, która dokonuje rozstrzygnięcia w formie orzeczenia. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie oparty na opiniach biegłych sądowych lekarzy z dziedziny schorzeń zgłaszanych przez wnioskodawcę pozwolił ustalić, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem swoich kwalifikacji zawodowych.

Wnioskodawca nie przedstawił zaś żadnych argumentów wystarczających do podważenia wskazanych dowodów. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art.6 k.c. winna dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy . W swoich opiniach biegli szczegółowo wskazali z jaką dokumentacją medyczną wnioskodawczyni się zapoznali.

W ocenie sądu wszystkie opinie wydane w sprawie - lekarzy: chirurga naczyń, neurologa, okulisty, kardiologa, endokrynologa i ortopedy nie budzą żadnych wątpliwości. Wszyscy biegli stanowczo ocenili zdolność do pracy wnioskodawcy zgodnej z poziomem posiadanych przez niego kwalifikacji, do których się odnieśli się w wydanych opiniach.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Biegli szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy.

W ocenie Sądu opinie te są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie uzupełniające biegłych chirurga naczyń i okulisty wprost odnoszą się do zarzutów stawianych opiniom głównym. Nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby je mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji lekarskiej.

Fakt, że opinie biegłych nie mają treści, odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807 ).

W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności opinii biegłych. Wszyscy biegli podali, że schorzenia występujące u wnioskodawczyni nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Dlatego też Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych lekarzy chirurga naczyń i okulisty.

Oddalił także wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego specjalisty medycyny pracy. Żaden z biegłych wydających opinie w przedmiotowej sprawie nie wskazał na taką złożoność schorzeń wnioskodawcy, która wymagałaby wydania opinii przez dodatkowego biegłego.

W związku z tym, że do przyznania prawa do renty konieczne jest łączne spełnienie przesłanek cytowanych przepisów, a wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, brak podstaw do przyznania mu prawa do renty.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Oddalił także wniosek Z. S. (2) o zwrot kosztów dojazdu do Sądu.
W myśl przepisu art.98 § 1 i 2 k.p.c. tylko strona przegrywająca sprawę jest zobowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), do których należą m.in. koszty przejazdu do sądu strony. Ponieważ to wnioskodawca przegrał sprawę, nie należy mu się zwrot opisanych kosztów procesu.