Poznań, dnia 30 maja 2016r .
Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSO Dorota Biernikowicz
Protokolant: sędzia przewodnicząca
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu –Andrzeja Królikowskiego
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30.05.2016r.
sprawy skazanego A. R. (R.) s. Z. i I. z domu C., ur. (...) w P.
na skutek wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego
w przedmiocie umorzenia postępowania w części i przekazania sprawy według właściwości
postanawia
1. na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 a contrario k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., art. 575 a contrario k.p.k. oraz art. 569 § 1 i 2 a contrario k.p.k. umorzyć postępowanie o wydanie wobec skazanego A. R. wyroku łącznego obejmującego prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 40/00 - z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego i powagę rzeczy osądzonej w tym zakresie;
2. na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k., art. 339 § 3 pkt 3 k.p.k. oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) stwierdzić swą niewłaściwość rzeczową do rozpoznania sprawy z wniosku A. R. o wydanie wyroku łącznego w pozostałej części - odnośnie wyroków: Sądu Rejonowego w Wągrowcu sygn. akt VI K 915/05, Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu sygn. akt VI K 228/08, VI K 2240/08, III K 548/09, III K 177/11, III K 1234/14 i wyroków sądów niemieckich w sprawach: sygn. 467 Js 20553/07 Sądu w Poczdamie i 233 Js 31800/07 Sądu we Frankfurcie nad Odrą i przekazać sprawę w celu rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu jako rzeczowo i miejscowo właściwemu.
3. na podstawie § 1, § 2, § 4 ust. 1, 2, 3, § 17 ust. 5, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2015, poz. 1801) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. W. kwotę 147,60 zł (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w związku z umorzeniem postępowania, jak w punkcie 1 sentencji;
4. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszym postępowaniu w zakresie, w którym umorzono postępowanie o wydanie wyroku łącznego zgodnie z punktem 1 sentencji, w tym z tytułu obrony z urzędu i kosztami tymi w całości obciąża Skarb Państwa.
Do Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu wpłynął wniosek skazanego A. R. o wydanie wobec niego wyroku łącznego, obejmującego wszystkie prawomocne skazania wymienione w karcie karnej. Postanowieniem z dnia 21 marca 2016r. Sąd Rejonowy przekazał sprawę o wydanie wyroku łącznego do tutejszego Sądu z uwagi na skazanie w sprawie III K 40/00 przez Sąd Okręgowy w Poznaniu (w postanowieniu i karcie karnej omyłkowo wskazano sygn. akt III K 4/00 – wyrok z dnia 01.03.2000r.).
Działając na podstawie art. 570 k.p.k. z urzędu Sąd ustalił w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, że A. R. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:
1. wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 01.03.2000r. – III K 40/00 za przestępstwo z art. 310 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 310 § 1 i 3 k.k. popełnione w okresie od 17 do 22 czerwca 1999r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, przy czym postanowieniem z dnia 10.06.2002r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności ;
2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 04.01.2006r. – VI K 915/05 za przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. popełnione w dniu 29.11.2005r. na karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania 20 godzin pracy miesięcznie na cele społeczne, przy czym postanowieniem z dnia 13.06.2007r. zamieniono karę ograniczenia wolności na zastępczą karę 75 dni pozbawienia wolności ;
3. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 18.01.2008r. – VI K 228/08 za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. popełnione w dniu 03.05.2006r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. popełnione w dniu 03.05.2006r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce których orzeczono łączną karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunków zawieszono na okres próby 5 lata, przy czym postanowieniem z dnia 16.03.2012r.. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności ;
4. wyrokiem Sądu w Poczdamie z dnia 20.06.2008r. sygn. 467 Js 20553/07 na karę 1 roku pozbawienia wolności
5. wyrokiem Sądu w Frankfurcie nad Odrą z dnia 30.06.2008r. sygn. 233 Js 31800/07 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności
6. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 08.10.2008r. – VI K 2240/08 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 20.08.2008r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunków zawieszono na okres próby 4 lata, wymierzono karę grzywny w wymiarze 50 stawka dziennych po 10 zł każda stawka, przy czym postanowieniem z dnia 31.01.2012r.. grzywnę zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności;
7. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 18.01.2010r. – III K 548/09 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 16.06.2007r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w z 12 na 13.06.2007r. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce których orzeczono łączną karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;
8. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 07.06.2011r. – III K 177/11 za przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 284 § 2 k.k. popełnione w dniu 27.01.2011r.. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;
9. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 20.04.2015r. (prawomocny od 28.04.2015r.). – III K 1234/14 za przestępstwo z art. 178 a § 1 i 4 k.k. popełnione w dniu 16.11.2014r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
Z informacji o skazanym z Krajowego Rejestru Karnego (k. 7-9), a także z opinii o skazanym sporządzonej przez Dyrektora ZK W. (k. 11-15) wynika, że A. R. nie został prawomocnie skazany innymi wyrokami, niż wymienione powyżej, poza tym żaden z wymienionych wyroków nie uległ uchyleniu lub zmianie. Po wejściu w życie 1 lipca 2015r. zmiany przepisów kodeksu karnego, w tym dotyczących kary łącznej, nie zapadły wobec skazanego żadne wyroki skazujące.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
W związku ze zmianą od 1 lipca 2015r. przepisów ustawy kodeks karny, w tym przepisów rozdziału IX odnośnie kary łącznej, na wstępie zaznaczyć należy, że przepisy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) uregulowały kwestię tzw. intertemporalną, to jest wyłączyły stosowanie przepisów rozdziału IX kodeksu karnego w nowym brzmieniu, a więc przepisów dotyczących nowych zasad orzekania kary łącznej w wyroku łącznym, do spraw w których połączeniu podlegałby wyłącznie kary prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. Zgodnie z tym przepisem – przepisów rozdziału IX ustawy kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą kodeks karny, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Oznacza to, że przepisy art. 85 i następne k.k. w nowym brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015r. nie mają zastosowania w niniejszej sprawie do skazanego A. R., ponieważ po wejściu w życie przepisów art. 85 i nast. k.k. w nowym brzmieniu nie zapadł wobec niego żaden nowy wyrok skazujący.
Zważyć należy zatem, że zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.), a mianowicie sprawca popełniał dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Rozważając dopuszczalność wydania wyroku łącznego wobec skazanego A. R., obejmującego prawomocnie orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności wyrokami wymienionymi wyżej w punktach od 1 do 9, Sąd stwierdził, że nie zostały spełnione przesłanki do wydania wyroku łącznego obejmującego karę wymierzoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 01.03.2000r. sygn. akt III K 40/00, ponieważ brak jest warunków do wydania wyroku łącznego obejmującego w/w skazanie według przepisów art. 85 k.k. i nast. w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r. Wynika to z faktu, że wszystkie prawomocne skazania opisane wyżej w pkt od 2 do 9 dotyczą czynów popełnionych już po wydaniu wyroku Sądu Okręgowego, czyli po 1 marca 2000r. Według warunków z art. 85 k.k. w starym brzmieniu zważyć należy zatem, iż wszystkie kolejne wyroki jakie zapadły wobec skazanego (wymienione wyżej w punktach od 2 do 9), dotyczyły czynów popełnionych już po wydaniu wyroku przez Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie III K 40/00. Zachodzi zatem brak warunków z art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. zakresie wydania wyroku łącznego, obejmującego wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. III K 40/00, według „starych” przepisów art. 85 i nast. k.k., które mają zastosowanie w sprawie skazanego, a to z uwagi na datę popełnienia przestępstw osądzonych wyrokami opisanymi wyżej w pkt od 2 do 9. Ponieważ Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie o sygn. akt XVI K 249/11 w tym zakresie już rozstrzygał i postanowieniem z dnia 28.12.2011r. umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w części obejmującej wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 40/00, a odnośnie tego wyroku nie zmieniła się sytuacja skazanego, stwierdzić należy, że zachodzi także negatywna przesłanka postępowania w postaci powagi rzeczy osądzonej w odniesieniu do wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 40/00. Należało zatem umorzyć postępowanie o wydanie wyroku wobec skazanego A. R., obejmującego wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 40/00 z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego i powagę rzeczy osądzonej w tym zakresie na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 a contrario k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. oraz art. 569 § 1 i 2 a contrario k.p.k.
W postanowieniu - w związku z umorzeniem postępowania o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazanie w sprawie Sądu Okręgowego na podstawie § 1, § 2, § 4 ust. 1, 2, 3, § 17 ust. 5, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2015, poz. 1801) Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. W. kwotę 147,60 zł (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu. W związku z umorzeniem postępowania, jak w punkcie 1 sentencji, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w niniejszym postępowaniu w zakresie, w którym umorzono postępowanie o wydanie wyroku łącznego i kosztami tymi w całości obciążono Skarb Państwa.
Zważyć należy w tym miejscu, że zgodnie z art. 570 k.p.k. Sąd ma obowiązek wydać wyrok łączny również z urzędu w przypadku wystąpienia warunków z art. 85 k.k. w związku z art. 569 § 1 k.p.k. i nie jest ograniczony wnioskiem skazanego w tym przedmiocie. Ponadto właściwy Sąd bada, czy zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego w myśl art. 575 k.p.k.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, z którym Sąd w tym składzie w pełni zgadza się, „jeżeli sąd wyższego rzędu stwierdzi na rozprawie, że wyrok tego sądu nie spełnia warunków do orzeczenia kary łącznej z innymi karami orzeczonymi wyrokami sądów niższego rzędu, ale spełniają te warunki poszczególne wyroki sądów niższego rzędu, to co do nich powinien wydać wyrok łączny, natomiast w zakresie wyroków niespełniających warunków do orzeczenia kary łącznej, powinien postępowanie umorzyć na podstawie art. 572 k.p.k.. (…) Inaczej zatem właściwość rzeczowa do wydania wyroku łącznego przez sąd wyższego rzędu może się kształtować w sytuacji, gdy w ramach przygotowania do rozprawy (art. 339 § 3 k.p.k.) sąd ten stwierdzi brak warunków do połączenia swojego wyroku z wyrokami sądów niższego rzędu i w konsekwencji przekaże sprawę sądowi niższego rzędu, a inaczej kiedy ten brak warunków stwierdzony zostanie na rozprawie (…) . Każdy sąd rozpoznający sprawę o wydanie wyroku łącznego zobowiązany jest, na podstawie art. 572 k.p.k., do umorzenia postępowania zawsze wówczas i w takim zakresie, w jakim stwierdzi brak warunków do wydania wyroku łącznego. Rzecz jasna, jeżeli to sąd wyższego rzędu stwierdzi brak warunków do "połączenia" wyroku tego sądu z wyrokami sądów niższego rzędu, to ocena właściwości rzeczowej do dalszego prowadzenia sprawy o wydanie wyroku łącznego uzależniona będzie od etapu rozpoznania sprawy. Jeśli nastąpi to w toku przygotowania do rozprawy, znajdzie zastosowanie art. 35 § 1 k.p.k., przy czym postanowienie o przekazaniu sprawy innemu sądowi, poprzedzone być musi orzeczeniem o stosownym umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego (choćby miało to nastąpić w jednym postanowieniu). Postanowienie o przekazaniu sprawy sądowi niższego rzędu, w omawianym układzie procesowym, jest wszak wyłącznie następstwem uznania, że wyrok sądu wyższego rzędu nie spełnia warunków do objęcia go wyrokiem łącznym z wyrokami sądów niższego rzędu, a procesowym tego wyrazem jest umorzenie postępowania w tym zakresie” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006r. I KZP 32/06, OSNKW 2007/1/3 LEX nr 214181).
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy zważyć należy, iż Sąd Okręgowy, umarzając postępowanie o wydanie wyroku łącznego w odniesieniu do wyroku jaki zapadł wobec skazanego A. R. przed Sądem Okręgowym jako sądem I instancji z wyrokami sądu niższego rzędu, w ramach czynności wstępnych w toku przygotowania do rozprawy na podstawie art. 339 § 3 k.p.k., władny był w związku z tym w trybie art. 35 § 1 k.p.k. badać swą właściwość rzeczową do rozpoznania wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego w pozostałej części.
Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy do wydania wyroku łącznego, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej wyrokami różnych sądów lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu.
Zgodnie z art. 35 § 1 k.p.k. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi. W wyniku umorzenia, jak w punkcie 1 sentencji niniejszego postanowienia, postępowania o wydanie wobec skazanego A. R. wyroku łącznego obejmującego wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 40/00 z powodu braku warunków do wydania wyroku łącznego i powagi rzeczy osądzonej, Sąd z urzędu stwierdził swą niewłaściwość rzeczową do wydania wyroku łącznego obejmującego kolejne opisane wyżej w pkt od 2 do 9 prawomocne wyroki skazujące A. R. wydane wobec niego przez Sądy Rejonowe, co do których zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego według zasad wynikających z art. 85 i nast. k.k. w brzmieniu obowiązującym do 1.07.2015r. Wstępna analiza tych podlegających łączeniu skazań wskazuje, iż z uwagi na warunki do orzeczenia kary łącznej określone w art. 85 k.k., po wydaniu przez Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu postanowienia z dnia 22.02.2012r. sygn. akt III K 48/12 o umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego z uwagi na brak warunków, zmieniła się sytuacja skazanego w związku z prawomocnym zarządzeniem wykonania kary pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt VI K 228/08 Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu. Karę pozbawienia wolności zarządzono skazanemu już po wydaniu postanowienia z dnia 22.02.2012r. w sprawie III K 48/12. Zaznaczyć należy natomiast, że według zasad wynikających z przepisu art. 85 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015r. obecnie połączniu podlegają kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego w sprawach Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu o sygn. akt VI K 228/08 i III K 548/09, zatem zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego, co powodowało konieczność przekazania sprawy w pozostałym zakresie do właściwego rzeczowo i miejscowo sądu rejonowego.
Mając powyższe na uwadze należało na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k., art. 339 § 3 pkt 3 k.p.k. oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) orzec jak w punkcie 2 sentencji, stwierdzając swą niewłaściwość rzeczową do rozpoznania sprawy z wniosku A. R. o wydanie wyroku łącznego w pozostałej części - odnośnie wyroków: Sądu Rejonowego w Wągrowcu sygn.. akt II K 915/05, Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu sygn. akt VI K 228/08, VI K 2240/08, III K 548/09, III K 177/11, III K 1234/14 i wyroków sądów niemieckich w sprawach: sygn. 467 Js 20553/07 Sądu w Poczdamie i 233 Js 31800/07 Sądu we Frankfurcie nad Odrą i przekazując sprawę w celu rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu jako rzeczowo i miejscowo właściwemu. Określając właściwy miejscowo sąd rejonowy, należało kierować się zasadą wyrażoną w przepisie art. 569 § 1 k.p.k.
/-/ SSO Dorota Biernikowicz