WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 15 września 2014 roku nr (...)

w sprawie Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Z. G. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2014 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IV U 1351/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 07 kwietnia 2015 roku

Decyzją z dnia 15.09.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). odmówił Z. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 10.09.2014r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Z. G. w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany i ponownego badania uzasadniając, że jest ona dla niego niezrozumiała i krzywdząca, a stan jego zdrowia czyni go nadal niezdolnym do pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Z. G., urodzony w dniu (...), posiada wykształcenie zawodowe górnicze, pracował jako górnik, pracownik melioracji, pracownik budowlany, pracownik sezonowy przy zbiorach. Ostatnio zatrudniony był jako pracownik melioracji od marca 2014 roku. Ubezpieczony pobierał rentę przez 15 lat, początkowo z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1999 roku do 2003 roku, a następnie z tytułu częściowej niezdolności do pracy do czerwca 2014 roku.

W dniu 13.06.2014r. wystąpił ponownie do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 15.09.2014r. (...) Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska
w orzeczeniu z dnia 10.09.2014r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. ustalenia czy u Z. G. nadal istnieje niezdolność do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu neurologii oraz endokrynologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegła specjalista neurolog rozpoznała u odwołującego:

- padaczkę z rzadkimi napadami padaczkowymi,

- niedocukrzenie w przebiegu hiperinsulinizmu

Z powodu rozpoznanych schorzeń neurologicznych biegła uznała, że odwołujący jest zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami z przeciwwskazaniem do wykonywania pracy na wysokości, pracy zmianowej oraz obsługi maszyn w ruchu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od około 16 lat pozostaje w systematycznym leczeniu po przebytym napadzie padaczkowym, jest sprawny ruchowo, nie zaobserwowano objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 7 - 9 as/

W oparciu o zebraną w sprawie dokumentację lekarską biegła specjalista endokrynolog rozpoznała u odwołującego:

- schorzenie genetyczne – nesidoblastoza

- rodzinny hiperinsulinizm z napadami hipoglikemii

Z powodu rozpoznanych schorzeń endokrynologicznych oraz stopnia ich nasilenia biegła uznała odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy nadal na okres dwóch lat do czerwca 2016 roku. W uzasadnieniu podniosła, że nesidoblastoza jest schorzeniem nieuleczalnym, uwarunkowanym genetycznie i przewlekłym bez możliwości jego wyleczenia. Powoduje bóle głowy, dezorientację, drżenie, niewyraźne widzenie i kołatanie serca, drgawki, uszkodzenie mózgu, śpiączkę, a nawet śmierć. Nadto upośledza zdolności do pracy w wyuczonym przez odwołującego zawodzie górnika- pracownika fizycznego, ponieważ podczas dużego wysiłku u odwołującego może dojść do utraty przytomności. Z. G. wymaga systematycznej kontroli w Poradni Endokrynologicznej i przewlekłego stosowania Proglicemu. Biegły stwierdził na podstawie analizy dokumentacji medycznej i badania opiniowanego brak podstaw do stwierdzenia, by stan jego zdrowia uległ poprawie. Choroba rokuje niekorzystnie, jest nieuleczalna i brak jest możliwości poprawy stanu ogólnego.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 42 - 43 as/

W piśmie procesowym z dnia 25.03.2015r. organ rentowy zarzucił m.in. iż brak jest podstaw do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, ponieważ schorzenie ubezpieczonego jest uwarunkowane genetycznie, więc nie powstało w okresach ubezpieczenia i może stanowić o niezdolności do pracy od dzieciństwa oraz że dokumentacja medyczna zawarta w aktach nie wskazuje, że dochodzi do niedocukrzeń, a ubezpieczony w czasie pobierania renty wykonywał pracę fizyczną. Z tych względów organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego specjalisty z zakresu medycyny pracy na okoliczność ustalenia czy odwołujący jest niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu, zastrzeżenia organu rentowego do opinii są bezzasadne. Wniosek dowodowy zawarty w tym piśmie nie zawiera precyzyjnej tezy dowodowej, zaś samo niezadowolenie jednej ze stron z wniosków przekonywującej w ocenie Sądu opinii nie jest wystarczającą przesłanką do dopuszczenia kolejnego dowodu z opinii biegłego lekarza.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. G. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 15.09.2014r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest nadal niezdolny do pracy, tak jak wynika to z zaskarżonej decyzji

Sąd, w oparciu o opinię biegłej sądowej specjalisty z zakresu endokrynologii sporządzonej na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej, podzielił wnioski płynące z opinii, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłą diagnoza schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną.

Reasumując, w obecnym stanie naruszenia sprawności organizmu oraz przy wskazanej niecelowości przekwalifikowania zawodowego Sąd uznał, że ubezpieczony Z. G. z uwagi na jego schorzenia endokrynologiczne jest nadal częściowo niezdolny do pracy. Tym samym, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego, a ponadto
art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2014 roku na okres dwóch lat.