Sygnatura akt VI U 1059/14
Dnia 11 maja 2016 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń
Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2016 roku
sprawy z odwołania Z. P.
od decyzji z dnia 31 października 2014 roku znak (...)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o wysokość emerytury
I. oddala odwołanie,
II. zasądza od Z. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. 60zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
SSO Tomasz Korzeń
VI U 1059/14 UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z 31.10.2014 odmówił przeliczenia emerytury Z. P. w trybie artykułu 110 i 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS.
Ubezpieczona wniosła o zmianę decyzji i przeliczenie świadczenia wg wersji najkorzystniejszej (k.2-4,24).
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd ustalił co następuje:
Z. P. urodziła się (...)
Od 12.05.1993r. pobierała rentę, której wysokość ustalono z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 116,79% (z 3 lat z 12).
Od 4.071997r. pobiera emeryturę, ustaloną wg tego samego wskaźnika.
23.09.2014r. złożyła wniosek o przeliczenie emerytury, do którego dołączyła zaświadczenia Rp-7.
dowód: decyzje k. 12-13 t. I a.e., 5-6, 114-115 t. III a.e.
wniosek k. 238
zaświadczenia rp-7 k. 239-241 t. III a.e.
Ustalone przez pozwanego podstawy wymiaru składek wynosiły w poszczególnych latach: 1962 - 3184 zł; 1963 - 8850 zł; 1964 - 9000 zł; 1965 - 9000 zł; 1966 - 9500 zł; 1967 - 10200 zł; 1968 - 10200 zł; 1969 - 10200 zł; 1970 - 10350 zł; 1971 - 12000 zł; 1972 - 12000 zł; 1973 - 11969 zł; 1974 - 13000 zł; 1975 - 14401 zł; 1976 - 14400 zł; 1977 - 16000 zł; 1978 - 18400 zł; 1979 - 20800 zł; 1980 - 24000 zł; 1981 - 28800 zł; 1982 - 48000 zł; 1983 - 64800 zł; 1984 - 64800 zł; 1985 - 292439 zł; 1986 - 353624 zł; 1987 - 387124 zł; 1988 - 716669 zł; 1989 - 287100 zł; 1990 - 2648000 zł; 1991 - 8165000 zł; 1992 - 14350000 zł; 1993 - zł; 1994 - zł; 1995 - zł; 1996 - 3883,1 zł; 1997 - 4688,1 zł; 1998 - 7205,5 zł; 1999 - 7783,2 zł; 2000 - 8874,95 zł; 2001 - 9187 zł; 2002 - 10566,77 zł; 2003 - 10460,85 zł; 2004 - 3936,65 zł; 2005 - zł; 2006 - zł; 2007 - zł; 2008 - zł; 2009 - 1800,01 zł; 2010 - 12409,14 zł; 2011 - 12948,96 zł; 2013 - 11225,32 zł; 2014 - 24778,87 zł. Pozwany ustalił wysokość postaw na podstawie złożonych zaświadczeń Rp-7, a za okresy, za które ubezpieczona nie złożyła zaświadczeń - na podstawie minimalnych wynagrodzeń.
dowód: wyliczenia pozwanego k. 253 t. III a..e.
Od 1.06.1976 do 31.10.1992 r. ubezpieczona pracowała w Spółdzielni Pracy (...) we W.. Otrzymywał pensję zasadniczą oraz dodatek funkcyjny, wynoszące odpowiednio od 1.09.1976: 3400 zł i 700zł, od 1.04.1978: 3700 zł i 700zł, od 1.01.1980: 4000 zł i 700 zł; od 1.10.1980: 4400 zł i 700 zł, od 1.09.1981 4700 zł i 700 zł. W Kolejnych latach stawki wzrastały. W legitymacji ubezpieczeniowej wpisano zarobki ubezpieczonej wynoszące w poszczególnych latach: 1982 - 122443zł, 1983 - 137670zł, 1984 - 181154zł, 1985 - 203907zł, 1986 - 285362zł, 1987 - 346463zł, 1988 - 750643zł, 1989 - 2609526zł, 1990 - 10964885zł, 1991 - 15201725zł, 1992 - 17373200zł.
dowód: akta osobowe k. 82
legitymacja k. 128
wyliczenia pozwanego k. 117-127
Sąd zważył co następuje:
Wniosek ubezpieczonej dotyczył przeliczenia emerytury na podstawie nowych dowodów - zaświadczeń o wysokości zarobków.
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2015.748; dalej jako ustawa) przewiduje, iż:
Art. 109. 1. Na wniosek emeryta lub rencisty wysokość emerytury określonej w art. 53 oraz renty ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art. 110-113.
2. Jeżeli w wyniku ponownego ustalenia emerytura lub renta jest niższa, świadczenie przysługuje w dotychczasowej wysokości.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do emerytury obliczonej zgodnie z art. 24a ust. 5 i art. 54a.
Art. 110. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.
2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.
3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.
Art. 110a. 1. Wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.
2. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.
Art. 111. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:
1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,
2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,
3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,
- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.
2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.
3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.
Zgodnie z art. 15 ustawy podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę lub na wniosek ubezpieczonego z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczeniom.
Zaoferowane przez ubezpieczoną dowody nie pozwoliły na ustalenie wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru niż dotychczas przyjmowany.
Sąd dokonał hipotecznych wyliczeń podstaw wymiaru składek w okresie zatrudniania w zakładzie (...) we W., przyjmując wynikające z dokumentów osobowych stawki wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego do roku 1981; dane z legitymacji ubezpieczeniowej, a za okres 1985-88 dotychczasowe zaświadczenie Rp-7. Wysokość tak wyliczonych podstaw wymiaru składek ubezpieczonej (wraz z niespornymi ustaleniami pozwanego) przedstawia poniższa tabela. Poszczególne rubryki oznaczają w niej:
1. rok,
2. przeciętne wynagrodzenie roczne w złotych w roku z kolumny 1;
3. sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot w złotych, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy w roku z kolumny 1;
4. stosunek każdej sumy kwot z kolumny 3 do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu.
1 |
2 |
3 |
4 |
1962 |
20160 |
4321 |
21,43% |
1963 |
21156 |
8850 |
41,83% |
1964 |
21792 |
9000 |
41,30% |
1965 |
22404 |
9000 |
40,17% |
1966 |
23208 |
9500 |
40,93% |
1967 |
24192 |
10200 |
42,16% |
1968 |
25272 |
10200 |
40,36% |
1969 |
26088 |
10200 |
39,10% |
1970 |
26820 |
10350 |
38,59% |
1971 |
28296 |
12000 |
42,41% |
1972 |
30108 |
12000 |
39,86% |
1973 |
33576 |
11969 |
35,65% |
1974 |
38220 |
13000 |
34,01% |
1975 |
46956 |
14401 |
30,67% |
1976 |
51372 |
26000 |
50,61% |
1977 |
55152 |
49200 |
89,21% |
1978 |
58644 |
51900 |
88,50% |
1979 |
63924 |
52800 |
82,60% |
1980 |
72480 |
57600 |
79,47% |
1981 |
92268 |
59700 |
64,70% |
1982 |
139572 |
122443 |
87,73% |
1983 |
173700 |
137670 |
79,26% |
1984 |
202056 |
181154 |
89,66% |
1985 |
240060 |
292439 |
121,82% |
1986 |
289140 |
353624 |
122,30% |
1987 |
350208 |
387124 |
110,54% |
1988 |
637080 |
716669 |
112,49% |
1989 |
2481096 |
2609526 |
105,18% |
1990 |
12355644 |
10964885 |
88,74% |
1991 |
21240000 |
16001725 |
75,34% |
1992 |
35220000 |
21373200 |
60,68% |
1993 |
47940000 |
0,00% |
|
1994 |
63936000 |
0,00% |
|
1995 |
8431,44 |
0,00% |
|
1996 |
10476 |
3883,1 |
37,07% |
1997 |
12743,16 |
4688,1 |
36,79% |
1998 |
14873,88 |
7205,5 |
48,44% |
1999 |
20480,88 |
7783,2 |
38,00% |
2000 |
23085,72 |
8874,95 |
38,44% |
2001 |
24742,2 |
9187 |
37,13% |
2002 |
25598,52 |
10566,77 |
41,28% |
2003 |
26417,64 |
10460,85 |
39,60% |
2004 |
27474,84 |
3936,65 |
14,33% |
2005 |
28563,48 |
0,00% |
|
2006 |
29726,76 |
0,00% |
|
2007 |
32292,36 |
0,00% |
|
2008 |
35326,56 |
0,00% |
|
2009 |
37235,52 |
1800,01 |
4,83% |
2010 |
38699,76 |
12409,14 |
32,07% |
2011 |
40794,24 |
12948,96 |
31,74% |
2013 |
42260,04 |
11225,32 |
26,56% |
2014 |
43800,72 |
24778,87 |
56,57% |
Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat najkorzystniejszych (1967,71,76-92,2014) wynosi 82,50 %, a z 10 kolejnych lat (1982-91) wynosi 99,31 % i są niższe niż dotychczasowy. Tym samym nie zachodzą podstawy do przeliczenia świadczenia na podstawie art. 110 ust.1, art. 110a czy też art. 111 ust.1 ustawy.
Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach sprawy, których wiarygodności strony nie kwestionowały oraz wyliczeniach pozwanego.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 14 § 1 KPC, odwołanie oddalono.
SSO Tomasz Korzeń