Dnia 24 marca 2016r.
Sąd Rejonowy w Toruniu – Wydział I Cywilny
w składzie:
przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski
protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin
po rozpoznaniu dnia 24 marca 2016r.,
w T.
na rozprawie
sprawy
z powództwa (...)w K. (...) 702
przeciwko J. S. ( PESEL (...))
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...)w K. kwotę 22.150,31zł ( dwadzieścia dwa tysiące sto pięćdziesiąt złotych i trzydzieści jeden groszy ) z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od 22 września 2014r. do dnia zapłaty,
2. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania.
Sygn. akt IC 1725/15
1. (...) w K. żądał od J. S. 38.909,73zł z odsetkami. Podniósł, że w 2008r. pozwany zawarł z (...) Bankiem S.A. umowę pożyczki i nie spłacił długu a bank zbył wierzytelność na rzecz powoda. Na dochodzone roszczenie składać się zaś miało 16.759,42zł kapitału i 22.150,31zł skapitalizowanych odsetek.
Pozwany nie wdał się w spór wobec czego Sąd wyrokiem zaocznym uwzględnił powództwo co do sumy głównej i oddalił je co do odsetek, ponieważ powód nie udowodnił zasadności tego żądania ani nawet nie sprecyzował od jakich kwot i za jaki okres zostały naliczone.
Na skutek apelacji powoda Sąd Okręgowy w Toruniu uchylił wyrok w części oddalającej powództwo ponieważ, twierdzenia strony powodowej były wiarygodne, obowiązujące przepisy wprowadzają na wypadek wydania wyroku zaocznego domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda, pozwany nie podjął obrony a powództwo było uzasadnione ( k. 172v. ); ponadto sąd a quo rażąco naruszył zasadę kontradyktoryjności procesu działając na korzyść pozwanego i wymagając od powoda dowodu na okoliczności, których pozwany nie kwestionował zwłaszcza, że dowód okoliczności niweczących roszczenie spoczywa na pozwanym; zdaniem Sądu ad quem, nie można też oczekiwać wykazania za pomocą dowodów negatywnych ważności umowy, umowy cesji i braku spełnienia świadczenia.
Sąd odwoławczy na wypadek podtrzymania przez Sąd pierwszej instancji opinii na temat obowiązków dowodowych powoda miał przeprowadzi realne a nie fasadowe postępowanie dowodowe i wyjaśnić podstawę faktyczną oddalenia roszczenia precyzując za jaki okres odsetki powodowi się nie należą a za jaki się należą ( k. 173v ).
2. Rozpoznając sprawę ponownie Sąd zobowiązał powoda do podania jak obliczył skapitalizowane odsetki w tym określania od jakich dat, kwot i za jaki okres się ich domaga oraz wykazania zasadności swoich twierdzeń ( k. 180 ).
W odpowiedzi powód złożył rozliczenie umowy obejmujące wyliczenie odsetek; Sąd ustalił też rzeczywisty adres zamieszkania pozwanego.
3. Pozwany oświadczył zaś, że nie kwestionuje żądania i, z uwagi na złą sytuację materialną, i tak nie będzie w stanie go spłacić ( protokół rozprawy z dnia 24 marca 2016r. – nagranie: od 2 do 5 min ).
W konsekwencji Sąd uwzględnił powództwo zgodnie z zasadą, że volenti non fit iniuria.
4. Sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c., ponieważ pozwany złożył oświadczenie, że jest ubogi a powód go nie zakwestionował. W myśl zasady kontradyktoryjności postępowania cywilnego, eksponowanej przez Sąd Okręgowy w Toruniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 października 2015r., udowodnieniu podlegają tylko te oświadczenia strony, które przeciwnik zakwestionuje; strona nie może bowiem antycypować zaprzeczeniu jej twierdzeniom przez przeciwnika, ani też oczekiwać, że uczyni to Sąd ( k. 173 ).
Powód nie stawił się na rozprawie bez usprawiedliwienia a nie zachodziła żadna z okoliczności wymienionych w art. 214 § 1 k.p.c., która mogła uzasadnić odroczenie rozprawy. Tym samym nalazło uznać, że powód nie kwestionuje oświadczeń pozwanego, że jest ubogi. Zła sytuacja materialna strony nie uzasadniając wprawdzie oddalenia roszczeń prawa materialnego jest natomiast przesłanką nie obciążania jej kosztami procesu.