UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 27.08.2010 r. sygn. akt II K 138/10 Ł. S. (1) został uznany za winnego spowodowania wypadku, gdzie przyczynił się do potrącenia pieszego Z. H. (1), który doznał licznych obrażeń ciała, które to spowodowały u niego chorobę realnie zagrażającą życiu, tj. został skazany za czyn z art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk.

( d. wyrok Sądu Rej. w N. z dnia 27.08.2010 r. sygn. akt II K 138/10 k. 10-12)

Z. H. (1) był ubezpieczony w (...) S.A. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 5 lipca 2013 r. sygn. akt IC 360/11, w sprawie z powództwa Z. H. przeciwko (...) SA o zapłatę i rentę, zasądzono na rzecz pokrzywdzonego kwotę 388 095 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 5 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz rentę w wysokości 2100 złotych miesięcznie. Powyższy wyrok jest prawomocny albowiem Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 6.12.2013r. sygn. akt I Aca 1201 /13 oddalił obie wniesione w sprawie apelacje.

( d. wyrok Sądu Okr. w N. z dnia 5 lipca 2011 r. sygn. akt I C 360/11 k. 13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 grudnia 2013 r. sygn. akt I Aca 1201/13 k. 14-15)

Zasądzone odszkodowanie wraz z odsetkami ubezpieczyciel wypłacił pokrzywdzonemu Z. H. w kilku transzach - w łącznej kwocie 449.595 zł, w tym koszty postępowania przed Sądem I instancji w wysokości 38.494 zł.

(d. zawiadomienia o przyznaniu odszkodowania k. 16, 17, 18, 19)

Dnia 28.08.2013 r. (...) S.A. wysłało do oskarżonego wezwanie do zapłaty kwoty 156.515 zł w terminie do dnia 11.09.2013 r.

(d. pismo (...) SA z dnia 28.08.2013 r. k. 24)

W odpowiedzi pełnomocnik oskarżonego wysłał pismo z dnia 18.09.2013 r. zawierające propozycję polubownego załatwienia sprawy. Jednocześnie w treści pisma wskazał, że stan majątkowy i dochody oskarżonego obecnie nie pozwalają na zadośćuczynienie wezwaniu.

W kolejnym piśmie z dnia 16.10.2013 r. pełnomocnik oskarżonego przedstawił dokumenty, które miały świadczyć o złej sytuacji finansowej oskarżonego, w tym zaświadczenie o nieposiadaniu nieruchomości.

( d. pismo pełnomocnika adw. Ł. T. z dnia 18.09.2013 r., k. 25, pismo pełnomocnika adw. Ł. T. z dnia 16.10.2013 r. k. 27)

Mimo zapewnień o trudnej sytuacji finansowej w dniu 20 grudnia 2013 r. na podstawie umowy sprzedaży oskarżony nabył następujące nieruchomości:

- niezabudowaną nieruchomość we wsi B. składającą się z kilku działek ewidencyjnych o łącznej pow. 2,3400 ha,

- niezabudowaną nieruchomość we wsi B. o pow. 1,4700 ha.

(d. akt notarialny k. 46)

Już 10 stycznia 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży oskarżony nabył kolejne nieruchomości:

- niezabudowaną nieruchomość we wsi B. o pow. 0,1200 ha,

- niezabudowaną nieruchomość we wsi B. o pow. 0,0600 ha,

- udział wynoszący 2/8 części niezabudowanej nieruchomości we wsi B. o pow. 0,0900 ha.

(d. akt notarialny k.35)

Dnia 22.01.2014 r. doszło do spotkania oskarżonego z przedstawicielem (...) S.A., gdzie oskarżony własnoręcznym podpisem potwierdził odbiór kolejnego wezwania, z którego wynikało, iż łączna kwota długu wynosi 418.095 zł.

Sporządzono także kartę informacyjną na której oskarżony fałszywie oświadczył, iż nie posiada żadnych ruchomości oraz nieruchomości. Na karcie oskarżony złożył własnoręczny podpis.

( d. karta informacyjna k. 32, pismo (...) SA do Ł. S. z dnia 22.01.2014 r. k. 34, zezn. D. S. k. 36, M. S. k. 49 - 50)

Wbrew swoim zapewnieniom o tym, że stan majątkowy i dochody oskarżonego obecnie nie pozwalają na zadośćuczynienie wezwaniu (...) S.A., na podstawie umowy sprzedaży dnia 07 lutego 2014 r. oskarżony nabył kolejną nieruchomość we (...) składającą się z kilku działek ewidencyjnych o łącznej pow. 3,3700 ha.

( d. akt notarialny k. 37-38)

(...) S.A. podjęło starania celem ustalenia, czy podane przez oskarżonego informacje są zgodne z rzeczywistym stanem.

( d. zezn. D. S. k. 36, M. S. k. 49-50)

Tymczasem oskarżony w bardzo krótkim okresie od dnia 9 czerwca 2014 roku do dnia 21 lipca 2014 roku udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela (...). S.A. w ten sposób, że kolejno zbył małżeństwu D. i A. Ł. (1), wszystkie zagrożone zajęciem składniki swojego majątku.

I tak w dniu 9 czerwca 2014 roku w Ż. oskarżony zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2088/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. D. Ł. (1) nieruchomość położoną we wsi D., opisaną w § 1. tego aktu notarialnego za kwotę 70 000 zł.

( d. akt notarialny k. 150-154, zezn. D. Ł. k. 36 - 37, zezn. A. Ł. k. 37)

W dniu 9 lipca 2014 roku w Ż. będąc (...) Sp. z o.o. zbył w drodze umowy sprzedaży podpisanej w Kancelarii Notarialnej w (...) udziałów w tejże Spółce o wartości nominalnej 50 zł każdy za kwotę 5000 zł D. Ł. (1).

( d. umowa sprzedaży k. 174-175, poświadczenie notarialne k. 166, zezn. D. Ł. k. 36 – 37, zezn. A. Ł. k. 37)

W dniu 21 lipca 2014 roku w Ż. zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2778/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. D. Ł. (1) nieruchomości położone we wsi B., opisane w §1 punkt I. tego aktu notarialnego za kwotę 85 000 zł oraz nieruchomości położone we (...), opisane w §1 punkcie II tego aktu notarialnego za kwotę 65 000 zł.

Tego samego dnia w Ż. zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2769/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. A. Ł. (1) nieruchomości położone we wsi B., opisane w § 1 tego aktu notarialnego za kwotę 45 000 zł.

(d. akt notarialny z dnia 21.07.2014 r. rep. A nr 2778/2014, akt notarialny z dnia 21.07.2014 r. rep. A nr 2769/2014 k. 35-45, 46-52, zezn. D. Ł. k. 36 - 37, zezn. A. Ł. k. 37)

W wyniku przeprowadzonego postępowania (...) SA uzyskało informacje o posiadaniu i zbyciu nieruchomości przez oskarżonego. W dniu 10.09.2014 r. doszło do spotkania z oskarżonym. W toku spotkania oskarżony zapewniał, że kwotę ze sprzedaży nieruchomości miał przeznaczyć na spłatę innych wierzycieli.

Do dnia dzisiejszego oskarżony nie dokonał żadnej wpłaty na rzecz (...) S.A. pomimo, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i udziałów w spółce otrzymał w formie gotówkowej.

( d. zezn. D. S. k. 36, M. S. k. 49 - 50)

Oskarżony Ł. S. (1) ma 28 lat. Ma wykształcenie zawodowe. Jest żonaty. Ma dziecko. Nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu żony. Oskarżony jest współwłaścicielem samochodu osobowego marki V. (...), rok prod. 1994. Nie posiada innego majątku. Był uprzednio karany za przest. z art.178 § 1 kk w zw. z art. 177 § 2 kk.

(d. oświadczenie oskarżonego k. 84, dane o karalności k.290)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o częściowe wyjaśnienia oskarżonego, zeznania słuchanych świadków oraz zebrane w sprawie dokumenty.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przesłuchany w charakterze podejrzanego odmówił składania wyjaśnień. Będąc słuchanym przed sądem odpowiadał jedynie na pytania swojego obrońcy. Wskazał, że był założycielem spółki (...), a do 2013 r. był jej jedynym właścicielem. W 2013 r. sprzedał 25 procent udziałów A. Ł. (1), a w 2014r. pozostałe udziały sprzedał D. Ł. (1) i do końca 2015 r. pozostawał jedynie prezesem spółki. Oskarżony podał, że w 2011 r. zaciągnął kredyt na poczet spółki w kwocie 3 mln złotych. Nadto miał zobowiązanie wobec (...) na ponad 400 000 zł. Spółka (...) w 2014 r posiadała również zobowiązania wobec swoich pracowników i leasingodawców jednak nie potrafił wskazać na jaką kwotę. Wskazał, że uzyskane ze sprzedaży składników majątku pieniądze przeznaczył na spłatę rat kredytu i spłatę zadłużenia w spółce. Odnośnie przebiegu negocjacji z (...) podał, że o pomoc poprosił prokurenta spółki P. P.. Proponowali wpłatę jednorazową w kwocie 150 000 zł jednak (...) zażądało 300 000 zł. Nie miał takiej kwoty, gdyż jak podał miał inne wydatki jak np. kredyt.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim ten nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ocenione w kontekście zebranego materiału dowodowego nie zasługują na wiarę i należy je uznać jedynie za wyraz dążenia do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo. Analiza postępowania oskarżonego nie pozostawia wątpliwości, że ten od początku działał z zamiarem pokrzywdzenia (...) SA. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że w trakcie negocjacji w kolejnych pismach z dnia 18.09.2013 r. oraz 16.10.2013 r. oskarżony zapewniał swojego wierzyciela, że to jego zła sytuacja majątkowa nie pozwala mu na uiszczenie świadczenia, na dowód czego przedkładał odpowiednie dokumenty i zaświadczenia, gdy tymczasem w dniu 20 grudnia 2013 r. a potem 10 stycznia 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży oskarżony stał się właścicielem kilku nieruchomości. Dodatkowo w trakcie spotkania z (...) SA w dniu 22.01.2014 r. oskarżony złożył fałszywe oświadczenie wskazując, iż nie posiada żadnych ruchomości oraz nieruchomości, a już dnia 07 lutego 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży nabył kolejną nieruchomość we (...). Ponieważ prowadzone przez oskarżonego negocjacje w sprawie ugody z wierzycielem były dla niego niepomyślne, z uwagi na fakt, iż wierzyciel domagał się szczegółowych dokumentów potwierdzających jego trudną sytuację majątkową, oskarżony w bardzo krótkim czasie w okresie od dnia 9 czerwca 2014 roku do dnia 21 lipca 2014 roku kolejno zbył wszystkie zagrożone zajęciem składniki swojego majątku, w tym zarówno nieruchomości jak i udziały w spółce tym samym osobom – pozostającym w związku małżeńskim D. i A. Ł. (1). Nie sposób przy tym nie zauważyć, iż zbycia składników swojego majątku oskarżony dokonał w momencie kiedy (...) S.A. podjęło starania celem ustalenia, czy podane przez oskarżonego informacje i jego stanie majątkowym są zgodne z rzeczywistym stanem. Gdyby oskarżony rzeczywiście znajdował się w tak trudnej sytuacji finansowej jak twierdzi, to oczywistym jest, że nie kupowałby kolejnych nieruchomości tylko przeznaczyłby posiadane środki na spłatę zaległości wobec wierzycieli. Należy zaznaczyć, że mimo prowadzonych negocjacji i swoim zapewnieniom o chęci uiszczenia zaległej wierzytelności, oskarżony nigdy nie wpłacił na rzecz wierzyciela żadnej kwoty. Takie zachowanie świadczy jednoznacznie o złej woli oskarżonego. Znamienne jest, że dnia 22.01.2014 r. sporządzono kartę informacyjną na której oskarżony fałszywie wskazał, iż nie posiada żadnych ruchomości oraz nieruchomości, co potwierdził własnoręcznym podpisem, tymczasem już wtedy był właścicielem kilku nieruchomości. Transakcje wykonane przez oskarżonego odbyły się z pominięciem rachunków bankowych należących do oskarżonego, co również świadczy o tym, że oskarżony dążył do udaremnienia ewentualnej egzekucji. W ocenie Sądu opisane powyżej zachowanie oskarżonego miało na celu od samego początku tylko i wyłącznie udaremnienie zaspokojenia swojego wierzyciela.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie ogólnych okoliczności zbycia poszczególnych składników jego majątku i przebiegu negocjacji, potwierdzają to zeznania świadków, w tym osób, które nabyły te nieruchomości jak również załączone do akt sprawy dokumenty w szczególności w postaci aktów notarialnych. Nie budzi wątpliwości również fakt, iż oskarżony posiadał zadłużenia wobec innych wierzycieli, co było związane z prowadzoną spółką, jednak brak podstaw aby twierdzić, iż jego sytuacja majątkowa była trudna i wymagała natychmiastowego wyzbycia się wszystkich możliwych do ewentualnej egzekucji składników majątku. Analiza postępowania oskarżonego w stosunku do (...) SA pozwala wręcz przypuszczać, że ten celowo nie regulował swoich długów wobec wierzycieli na bieżąco, a posiadane pieniądze przeznaczał na kolejne inwestycje.

Zeznania słuchanych świadków generalnie nie budzą wątpliwości Sądu. Są one logiczne i spójne, wzajemnie ze sobą korespondują.

(...) SA D. S. i M. S. szczegółowo opisali poszczególne czynności podejmowane wobec oskarżonego w trakcie windykacji zadłużenia. M. S. potwierdziła, że to w jej obecności oskarżony wypełniał dokument znajdujący się na karcie nr 32 fałszywie oświadczając, że nie jest właścicielem nieruchomości. Przedmiotowa karta została sporządzona podczas spotkania, do którego doszło w siedzibie (...). Wskazała, że prowadziła rozmowy z oskarżonym i jego pełnomocnikiem w sprawie zawarcia ugody jednak z uwagi na niedostarczenie przez oskarżonego wymaganych dokumentów do takowej nie doszło. Następnie to D. S. przejął sprawę windykacji zadłużenia od oskarżonego. Z zeznań tego świadka wynika, że oskarżony nigdy nie uregulował należności wobec (...) SA, a podjęte przez firmę starania doprowadziły do ujawnienia faktycznego majątku oskarżonego. Świadek wskazał, że oskarżony był zaskoczony faktem ujawnienia jego majątku. Relacje tych świadków są spójne i logiczne, korespondują z zebranym materiałem dowodowym, w tym zebranymi dokumentami, dlatego nie budzą wątpliwości Sądu.

Tak samo należy ocenić zeznania kolejnego świadka P. P. (2), który był prokurentem w spółce (...). Świadek opisał przebieg negocjacji z (...) SA, w których na prośbę oskarżonego brał udział. Potwierdził, że przedłożyli wymagane dokumenty w tym m.in. zaświadczenie z urzędu gminy, że oskarżony nie jest płatnikiem podatku od nieruchomości. O tym, że oskarżony zbył nieruchomości miał się dowiedzieć w trakcie spotkania z pracownikiem (...) SA. Do kolejnego spotkania nie doszło ponieważ oskarżony wyjechał. Wskazał również, że firma oskarżonego posiadała zaległości i nie płaciła wszystkich swoich zobowiązań.

Sąd nie znalazł również podstaw do kwestionowania zeznań D. Ł. (1) i A. Ł. (1), którzy nabyli od oskarżonego nieruchomości oraz udziały w spółce (...), jednak ich zeznania należy oceniać z dużą ostrożnością, albowiem okoliczności w jakich nabywali majątek oskarżonego, w tym przede wszystkim stosunkowo niska cena oraz podejrzanie krótki przedział czasowy pomiędzy kolejnymi czynnościami prawnymi, muszą budzić poważne wątpliwości, co do ich faktycznej wiedzy, o przyczynach wyzbywania się majątku przez Ł. S. (1). Dodatkowo należy wskazać, że z zeznań A. Ł. wynika, iż ta faktycznie nie posiada wiedzy o funkcjonowaniu spółki, a to oskarżony, który nadal pozostawał prezesem był organem decydującym o losach spółki.

Przebieg postępowania egzekucyjnego i podejmowanych czynności wobec oskarżonego znajduje odzwierciedlenie w dokumentach nadesłanych przez (...) S.A. Strony nie kwestionowały tych dokumentów. Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzone w sprawie. Zostały one sporządzone przez powołane organy w zakresie ich kompetencji. Ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 300 § 2 kk kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, bądź usuwa znaki zajęcia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jest to przestępstwo materialne, można je popełnić jedynie umyślnie, przy czym należy do kategorii przestępstw zwanych kierunkowymi. Ustawa wymaga, ażeby zachowanie się sprawcy było ukierunkowane na określony cel, tym celem musi być udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego. Udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego to uniemożliwienie jego egzekucji w trybie i czasie przewidzianym przez właściwe przepisy (Jarosław Majewski, Komentarz do art. 300 kk komentarz Zakamycze 2006). Artykuł 300 § 2 kk penalizuje takie zachowanie sprawcy, który m.in. zbywa składniki swojego majątku, które są zagrożone zajęciem, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia organu państwowego, uszczuplając tym samym zaspokojenie wierzyciela. Chroni on dwa różne dobra prawne: prawidłowość (pewność) obrotu gospodarczego oraz powagę orzeczeń organów państwowych ( uchwała SN z 26 listopada 2003 r., (...) 32/03, OSNKW 2004, nr 1, poz. 3). W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że warunkiem karalności na podstawie art. 300 § 2 kk jest istnienie roszczenia wierzyciela oraz świadomość sprawcy, że wierzyciel przystąpił lub ma poważny zamiar, w ten czy inny sposób ujawniony, przystąpić do egzekucji tego roszczenia. Przestępstwa z tego artykułu można się zatem dopuścić również wtedy, gdy egzekucja dopiero grozi, a więc w okresie, kiedy wierzyciel w sposób niedwuznaczny daje do zrozumienia, że postanowił dochodzić swojej pretensji majątkowej w drodze sądowej. Nie musi zatem w takim przypadku istnieć orzeczenie organu sądowego, zaś składniki majątku są zagrożone zajęciem, jeśli istnieje obiektywne, rzeczywiste i bezpośrednie niebezpieczeństwo zajęcia, a więc takie niebezpieczeństwo, z którym należy się liczyć ( wyrok SN z dnia 17.11.2011r, VKK 226/11, OSNKW 2012/1/21).

Mając na uwadze wyniki przewodu sądowego i powyższą analizę dowodów wina oskarżonego Ł. S. (1) nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd uznał, że oskarżony w okresie od dnia 9 czerwca 2014 roku do dnia 21 lipca 2014 roku w Ż. woj. (...) działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, będąc dłużnikiem (...) S.A. w łącznej kwocie 418 095,00 zł tytułem wymagalnego roszczenia zwrotnego na podstawie art. 43 Ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. z 2013, Nr 392, tekst jednolity, z późniejszymi zmianami), wynikającego z wypłaty przez (...) S.A. ubezpieczonemu Z. H. (1) tejże kwoty jako odszkodowania z tytułu ubezpieczenia OC na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 5 lipca 2013 r., sygn. I C 360/11, działając w celu udaremnienia wykonania mogącego zapaść w tej sprawie przyszłego orzeczenia Sądu, udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela (...). S.A. w ten sposób, że zbył zagrożone zajęciem składniki swego majątku, a to:

- w dniu 9 czerwca 2014 roku w Ż. zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2088/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. D. Ł. (1) nieruchomość położoną we wsi D., opisaną w §1. tego aktu notarialnego za kwotę 70 000 zł,

- w dniu 9 lipca 2014 roku w Ż. będąc (...) Sp. z o.o. zbył w drodze umowy sprzedaży podpisanej w Kancelarii Notarialnej w (...) udziałów w tejże Spółce o wartości nominalnej 50 zł każdy za kwotę 5000 zł D. Ł. (1),

- w dniu 21 lipca 2014 roku w Ż. zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2778/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. D. Ł. (1) nieruchomości położone we wsi B., opisane w §1 punkt I. tego aktu notarialnego za kwotę 85 000 zł, nieruchomości położone we (...), opisane w §1 punkcie II. tego aktu notarialnego za kwotę 65 000 zł,

- w dniu 21 łipca 2014 roku w Ż. zbył w drodze sprzedaży aktem notarialnym Repertorium A nr 2769/2014 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w Ż. A. Ł. (1) nieruchomości położone we wsi B., opisane w §1. tego aktu notarialnego za kwotę 45 000 zł, dopuszczając się w ten sposób przestępstwa z art. 300 § 2 kk. Opisanych powyżej zachowań Ł. S. (1) dopuścił się w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, uznać zatem należało, że stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Niewątpliwie oskarżony miał świadomość istniejącego roszczenia (...) S.A. w łącznej kwocie 418 095,00 zł i co najmniej od dnia 28.08.2013 r., kiedy (...) S.A. wysłało do niego pierwsze wezwanie do zapłaty, musiał zdawać sobie sprawę, że wierzyciel będzie dążył do egzekucji tego roszczenia. Okoliczności negocjacji z (...) S.A. oraz transakcji zawieranych przez oskarżonego nie pozostawiają wątpliwości, że czynności te miały jedynie na celu udaremnienie wykonania mogącego zapaść w tej sprawie przyszłego orzeczenia Sądu. Jego zachowanie polegające na pospiesznym zbyciu nieruchomości oraz udziałów w spółce, ze świadomością konieczności uregulowania należności we wskazanej wyżej kwocie było działaniem celowym, nakierowanym na usunięcie tych składników majątku, tak by nie stanowiły one przedmiotu egzekucji. Niewątpliwie oskarżony swoim działaniem udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela (...). S.A. albowiem nie posiada innego majątku, aktualnie pozostaje na utrzymaniu żony, a roszczenie (...) do chwili obecnej nie zostało zaspokojone w żadnej części.

W szczególności Sąd miał przy wymiarze kary na uwadze charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnionego czynu. Wartość zbytych składników majątku, a tym samym rozmiar wyrządzonej szkody jest wysoki. Działania oskarżonego miały charakter z góry zaplanowany. Sąd uwzględnił to, iż orzeczona kara dotyczy ciągu przestępstw. Kolejną okolicznością obciążającą była uprzednia karalność oskarżonego. Sąd nie znalazł żadnej okoliczności łagodzącej.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał za karę adekwatną do całokształtu okoliczności w powyższej sprawie karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie kary pozbawienia wolności sąd zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata, z uwzględnieniem reguł określonych w art. 4 § 1 kk. Kara w takim wymiarze jest w ocenie Sądu słuszna i adekwatna do czynu, jakiego dopuścił się oskarżony, a wskazany okres zawieszenia wykonania kary powinien być wystarczający dla dokonania oceny, czy cele kary przed nim stawiane, zostały osiągnięte.

Dodatkowo na mocy art. 71 § 1 kk Sąd orzekł wobec Ł. S. karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20 złotych każda. Grzywna ta zbliżona pozostaje do dolnych granic ustawowego zagrożenia. Sąd miał na uwadze, że oskarżony dopuścił się czynu o wysokiej społecznej szkodliwości, a orzeczona kara grzywny stanowić będzie dla oskarżonego jedyną bezpośrednio przez niego odczuwalną dolegliwość stanowiącą reakcję karną na popełnione przez niego przestępstwo.

Na mocy art. 46 § 1 kk Sąd zasądził od oskarżonego kwotę 270 000 złotych tytułem naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. Na taką kwotę opiewał pisemny wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego złożony w sądzie w trybie art. 46 § 1 kk w dniu 1.02.2016 r. ( d. wniosek, k. 16 ). Jednocześnie należy zaznaczyć, że w ramach środka karnego z art. 46 § 1 kk może być orzeczony obowiązek naprawienia wyłącznie rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa, zatem nie obejmuje on innych następstw czynu, takich jak np. odsetki ( wyrok SN z 1 stycznia 2011 r., III KK 243/10, Biul. PK 2001, nr 5, poz. 14).

Na mocy art. 627 kpk zasadzono od oskarżonego na rzecz (...) S. A. kwotę 885,60 złotych tytułem kosztów pełnomocnictwa oskarżyciela posiłkowego. Co prawda pełnomocnik złożył wniosek o zasądzenie kwoty 1626,02 złotych + podatek VAT ale nie przedłożył żadnego rachunku bądź pokwitowania, a ponadto pełnomocnik nie wziął udziału w dwóch ostatnich rozprawach sądowych. Z tego względu sąd zasądził koszty pełnomocnictwa według stawek minimalnych przy uwzględnieniu postępowania przygotowawczego.

Na mocy powołanego przepisu zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 480 złotych. Co prawda oskarżony aktualnie pozostaje na utrzymaniu żony, jednak jest osobą młodą i zdrową oraz jak wykazało niniejsze postępowanie niepospolicie zaradną życiowo, zatem nie powinien mieć trudności z podjęciem zatrudnienia celem uiszczenia tych należności, które co należy zaznaczyć, nie są wysokie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Przewodniczący:	SSR Zbigniew Małysa
Protokolant:	Grażyna Kołodziej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE