Sygnatura akt VI U 363/13
Dnia 19 czerwca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń
Protokolant stażysta M. W.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2013 roku
sprawy z odwołania Z. S.
od decyzji z dnia 14 marca 2013 roku znak (...)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o przyznanie emerytury
oddala odwołanie.
VI U 363/13 UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 14 marca 2013 r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. ZUS odmówił przyznania Z. S. prawa do emerytury.
Z. S. wniósł o zmianę decyzji i przyznanie emerytury. Podniósł, iż spełnia wszystkie przewidziane prawem warunki do nabycia emerytury. Przez cały okres zatrudnienia w (...) SA. tj. od 25 listopada 1986 roku do 31 grudnia 2002 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A dział VIII poz. 1 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze tj. ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie na stanowisku - robotnik transportowy -wymienionym w wykazie A dział VIII poz. 1 pkt 2, stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego, na których są wykonywane prace szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę lub rentę. ( Dz. Urz. Nr 4 z dnia 7 sierpnia 1987 r., nr 4 poz. 6). Powyższa okoliczność wynika wprost ze świadectwa pracy ubezpieczonego w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 16 czerwca 2008 roku. Ubezpieczony wskazuje, iż w przedmiotowym świadectwie błędnie wskazano jedynie okres pracy w szczególnych warunkach albowiem wykonywał on ww. prace nieprzerwanie przez cały okres zatrudnienia tj. od dnia 25 listopada 1986 roku do momentu zakończenia stosunku pracy w dniu 31 lipca 2002 roku. W trakcie zatrudnienia ubezpieczony nie wykonywał innych prac, nie miał zmienianego angażu pracy. Ubezpieczony pracował na wózkach spalinowych typu RAK, praca trwała 8 godzin, często pracował on po godzinach. Ubezpieczony przewoził przez cały czas artykuły pyliste, żrące, celulozę.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc iż wnioskodawca nie wykazał 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Decyzją z dnia 08.04.2013r. pozwany zmienił decyzję z dnia 14.03.2013r. w części dotyczącej ogólnego stażu pracy, stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach oraz urlopu bezpłatnego.
Sąd ustalił co następuje:
Z. S. urodził się 20.12.1952r.
18.02.2013r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.
Pozwany uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. okres ubezpieczenia wynoszący: 25 lat, 2 miesiące i 29 dni, w tym 8 lat, 3 miesiące i 19 dni okresu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach (do 31.12.1986 r. (bezsporne)
Od 25.11.1986 r. do 31.07.2002 r. wnioskodawca pracował w K. Zakładach (...) (obecnie (...) SA) w K.. Zatrudniony został jako robotnik transportowy. OD 1.01.1987 pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca wózka spalinowego. Przewoził bele celulozy i arkusze celulozy. Wnioskodawca zatrudniony był w Dziele Celulozowni. Sporadycznie pracował przy przewożeniu substancji chemicznych, jako kierowca ciągnika, pomocnik w warzelni.
Korzystał z urlopów bezpłatnych: od 12 do 28.02.1993r. oraz 26.11.1994r.
dowód: świadectwa pracy k. 8, 9 t. a.e.
dokumenty osobowe k. 20-133
zeznania świadków: A. F., M. P. k. 134
zeznania wnioskodawcy k. 134
Sąd zważył co następuje:
Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 153 poz. 1227 ze zm., dalej jako: ustawa), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:
1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz
2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.
2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
W art. 32 ustawy określono zasady ustalania prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Zgodnie z tym artykułem, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.
Warunki wymagane do uzyskania prawa do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione są w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Rodzaje prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie może uprawniać do emerytury wcześniejszej, wymienione są w wykazach A i B stanowiących załączniki do rozporządzenia.
Emerytura wcześniejsza przysługuje na zasadach określonych w § 4 rozporządzenia w przypadku udowodnienia udowodni co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej w ramach stosunku pracy. Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia przy ustalaniu okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze uwzględnia się jedynie te okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.
W niniejszej sprawie zadanie Sądu sprowadzało się rozstrzygnięcia spornej między stronami kwestii dotyczącej spełnienia przez ubezpieczonego warunku przyznania wcześniejszej emerytury w postaci wykonywania stale, w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudnienia w okresie 15 lat w warunkach szczególnych przed 1 stycznia 1999 r. Pozostałe warunki nie były kwestionowane.
Na okoliczność pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych, Sąd przesłuchał samego wnioskodawcę, świadków oraz przeprowadził dowód z dokumentów osobowych.
W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na ustaleni, iż wnioskodawca wykonywał w okresie od 1.01.1987 r. pracę w warunkach szczególnych.
Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze za pracę w warunkach szczególnych uznaje się w Dziale VIII – W transporcie i łączności, Transport pkt 1ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na takie ustalenie. Wnioskodawca bowiem nie wykonywał takich prac. Był kierowcą wózka spalinowego. Wnioskodawca nie wykonywał przy tym stale, w pełnym wymiarze czasu pracy przy przeładunku materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie.
Zarządzenie Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z 7.7.1987 w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz.U. MPChIL nr 4 z 1987 r.) w wykazie A w dziele VIII pkt. 1 stanowiska ładowacz, robotnik przeładunkowy, robotnik magazynowy, operator maszyn, urządzeń i sprzętu przeładunkowego. Jako operator wózka wnioskodawca nie wykonywał ciężkich prac załadunkowych i wyładunkowych. Winien wykazać więc, iż stale, w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy przeładunku materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie.
Świadek F., wskazywał na warunki niekorzystne - zakurzenie i spaliny. Nie wskazał na przeładunek materiałów pylistych (np wapno, cement) czy toksycznych. Podobnie zeznawał świadek P.. Sama celuloza, jak wskazywali świadkowie, nie jest toksyczna, a forma przewożonej celulozy - bele, arkusze nie pozwala na ustalenie, iż była to forma pylista.
Podkreślenia wymaga, iż stanowisko kierowcy wózka widłowego nie zostało wymienione w poz. 2 działu VIII wykazu A zarządzenia.
Wnioskodawca nie wykazał także, ażeby wykonywał pracę określoną dziale VI wykazu A rozporządzenia. W szczególności nie wykonywał rac określonych w poz. 13-15, a więc prace przy roztwarzaniu surowców włóknistych metodą siarczanową i siarczynowa w oddziałach warzelni czy przy wytwarzaniu kwasów i ługów warzelnych czy przy bieleniu mas włóknistych. W powołanym wyżej zarządzeniu resortowym wskazano na stanowiska pracy w przemyśle papierniczym. Stanowisko zajmowane prze wnioskodawcę - kierowca wózka spalinowego nie zostało wymienione w zarządzeniu.
Sporadyczne wykonywanie prac określonych w rozporządzeniu nie pozwala na ustalenie wykonywania pracy w warunkach szczególnych, konieczne jest bowiem wykonywanie takie pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.
Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach organu rentowego oraz aktach sprawy, a także zeznaniach świadków i wnioskodawcy. Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, albowiem były one zbieżne ze zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci akt osobowych oraz z zeznaniami świadków.
Wobec powyższego, stosownie do treści art. 477 14 § 1 KPC, odwołania należało oddalić.
SSO Tomasz Korzeń
Zarządzenie
1. odnotować w kontrolce uzasadnień;
2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu;
3. za 14 dni lub z apelacją.
G. W.., 2013-07-04