WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2016r. w S.

odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 czerwca 2015 r. Nr (...)

w sprawie S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 845/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 czerwca 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił S. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 1 czerwca 2015 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył S. B., który wskazał, iż został zwolniony z pracy ze względu na przebywanie na zwolnieniu lekarskim. Po tym zdarzeniu nie znalazł nowego zatrudnienia (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i uwzględniałyby odwołanie (odpowiedź na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. B., ur. (...), w dniu 30 marca 2015 r. wystąpił do ZUS z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-4 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował S. B. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 8 maja 2015 r. ustalił, że nie jest on niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 8 maja 2015 r. k. 22 akt organu rentowego). Od wskazanego orzeczenia ubezpieczony wniósł sprzeciw (k. 34 akt lekarskich). Wobec powyższego, S. B. został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 1 czerwca 2015 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 1 czerwca 2015 r. k. 25 akt rentowych).

Wobec treści powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, decyzją z 9 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił S. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 27 akt rentowych).

Biegli lekarze neurolog, ortopeda, urolog oraz chirurg w opinii (k. 11 akt sądowych) sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego: przepuklinę pachwinową obustronną, przepuklinę kresy białej, rozrost gruczołu krokowego, zaburzenia oddawania moczu o podłożu neurogennym, zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez objawów ubytkowych oraz stan po skręceniu kolana lewego. Biegli wskazali, iż powyższe schorzenia maja charakter utrwalony, przewlekły, wymaga leczenia ale nie naruszają sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zgodnie z posiadanymi przez ubezpieczonego kwalifikacjami: mechanik, sprzątacz.

(...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. w dniu 9 kwietnia 2015 r. wydał orzeczenie, w którym postanowił zaliczyć ubezpieczonego S. B. do lekkiego stopnia niepełnosprawności (k.26 akt rentowych).

S. B. z wykształcenia jest mechanikiem. Dotychczas pracował w wyuczonym zawodzie oraz jako ślusarz. W ostatnim czasie, przez 7 lat pracował jako sprzątacz (okoliczności niesporne- wyjaśnienia ubezpieczonego k. 22 akt sądowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Jak stanowi ustęp 2 przywołanego artykułu, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1, 2 i 3 niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sporną okolicznością na gruncie niniejszej sprawy było, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy, a jeżeli tak, to w jakim stopniu.

Biegli lekarze neurolog, ortopeda, urolog oraz chirurg po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu badania uznali ubezpieczonego za zdolnego do pracy (opina k. 11). Biegli wskazali, iż dolegliwości zgłaszane przez wnioskodawcę mają przewlekły i utrwalony charakter oraz wymagają stałego leczenia, nie naruszają jednak sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy zawodowej. W badaniu przedmiotowym lekarz ortopeda i ortopeda stwierdzili pełny zakres ruchów kończyn górnych i dolnych, liczne modzele na obu rękach, skłony i skręty tułowia pełne, palce – podłoga 10 cm, chód swobodny, ubezpieczony wykonuje przysiad (k.8,10).

Sąd uznał, iż opinia biegłych jest wiarygodna. Została sporządzona przez lekarzy- specjalistów z dziedzin odpowiadających schorzeniom rozpoznanym u ubezpieczonego. Wydanie opinii zostało poprzedzone zapoznaniem się z zgormadzoną dokumentacją medyczną oraz badaniem S. B.. Stwierdzić należy, iż wnioski wyrażone przez biegłych są jasne i logiczne. Dlatego też Sąd podzielił stanowisko zaprezentowane przez biegłych.

Należy zauważyć, iż strony nie wniosły zastrzeżeń do powyższej opinii. Nie zgłaszały również wniosków dowodowych.

Reasumując, Sąd opierając się na dowodzie z opinii biegłych uznał, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami (wykształcenie zawodowe, pracował jako mechanik, a ostatnio przez 7 lat jako sprzątacz).

Na marginesie jedynie zaznaczyć należy, iż w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności z dnia 09.04.2015 r. (k. 26 akt rentowych) stwierdzono, iż S. B. może wykonywać pracę nie wymagającą dużego wysiłku fizycznego. Praca sprzątacza ostatnio wykonywana przez ubezpieczonego nie jest ciężką praca fizyczną, tak samo jak praca mechanika.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż ubezpieczony nie spełnia przesłanki niezdolności do pracy wskazanej w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i jego odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.