UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 maja 2016 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 25.09.2015 r. odmówił W. K. przyznania emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. Nr 162 poz 1118 z zm ), ponieważ nie spełnia warunków niezbędnych do ustalenia prawa do tego świadczenia, gdyż nie udowodnił 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a tylko 24 lata, 1 miesiąc i 10 dni oraz nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W. K. w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany i przyznania mu emerytury na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ponieważ w okresie od 17.02.1971 r. do 02.07.1973 r. pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, a ponadto pracował jako spawacz w szczególnych warunkach przez okres co najmniej 15 lat. Wnosił o ustalenie spornych okoliczności w oparciu o zeznania współpracowników.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 14.10.2015 r. odmówił W. K. przyznania emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. Nr 162 poz 1118 z zm ), ponieważ nie spełnia warunków niezbędnych do ustalenia prawa do tego świadczenia, gdyż nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W. K. kwestionował również decyzję z dnia 14.10.2015 r. (k. 18 as, i k. 39 as). W piśmie z dnia 21.11.2015 r. domagał się ustalenia, że pracował w warunkach szczególnych jako spawacz w okresach zatrudnienia: od 02.11.1977 r. do 29.09.1979 r. w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T., od 02.10.1979 r. do 11.11.1982 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w T., od 12.11.1982 r. do 31.03.1991 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w T., od 16.05.1991 r. do 31.12.1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., od 15.04.1994 r. do 31.01.1995 r. w (...) Zakład Usług (...) w B., od 31.01.1995 r. do 31.03.1996 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. i od 10.04.1996 r. do 30.09.1997 r. w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T.. Wnosił o ustalenie spornych okoliczności w oparciu o zeznania świadków jego współpracowników.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. urodzony w dniu (...) ukończył 60 lat. W dniu 08.08.2015 r. odwołujący wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Odwołujący w toku postępowania odwoławczego od decyzji ZUS z dnia 25.09.2015 r. wykazał 25-letni okres składkowy, nieskładkowy i uzupełniający. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący od 02.11.1977 r. do 29.09.1979 r. był zatrudniony w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T.. W okresie od 27.02.1978 r. do 14.04.1978 r. ukończył kurs spawacza II stopnia. Od dnia 15.04.1978 r. do końca zatrudnienia tj. do 29.09.1979 r. odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako spawacz.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 29.09.1979 r. –k. 4 ar czI,

akta osobowe,

kserokopia książki spawacza –k. 60-62 as,

zeznania świadka J. B. –k. 19 as,

zeznania świadka J. L. –k. 53-54 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

Od 02.10.1979 r. do 11.11.1982 r. odwołujący pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołujący pracował jako spawacz, a nie jako ślusarz monter.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 04.01.1993 r. –k. 5 ar czI,

pismo pracodawcy z dnia 27.10.1982 r. –k. 5 ar czI,

zeznania świadka J. F. –k. 52-53 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

W okresie od 12.11.1982 r. do 31.03.1991 r. odwołujący pracował w Kombinacie Budownictwa (...) w T. na stanowisku spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował na budowie eksportowej na terenie b. Czechosłowacji jako spawacz elektryczny i w osłonie argonu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował jako spawacz na terenie elektrowni atomowej w J. B. pracował też remoncie elektrowni w P. na budowie w T.. Przebywał na urlopie bezpłatnym w okresach: od 02.01.1986 r. do 11.03.1986 r. i od 29.01.1987 r. do 30.04.1987 r.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 30.12.1991 r. –k. 8 ar czII,

zaświadczenie z dnia 30.03.1991 r. –k. 6 ar czI,

akta osobowe,

zeznania świadka W. S. –k. 18-19 as,

zeznania świadka M. C. –k. 19v as,

zeznania świadka J. B. –k. 19 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

W okresie od 16.05.1991 r. do 31.12.1993 r. W. K. pracował w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., na stanowisku spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował na budowie eksportowej na terenie RFN jako spawacz elektryczny i w osłonie argonu, spawał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował jako spawacz na budowie w D..

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31.12.1993 r. –k. 8 ar czI,

zeznania świadka J. S. –k. 53 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

Odwołujący od 15.04.1994 r. do 31.01.1995 r. pracował w Zakładzie Usług (...) w B. na stanowisku spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy, nie pracował na stanowisku montera. Pracował na budowie eksportowej na terenie Słowacji i Czech jako spawacz elektryczny i w osłonie argonu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31.01.1995 r. –k. 7 ar czI,

akta osobowe,

zeznania świadka J. B. –k. 19 as,

zeznania świadka M. C. –k. 19v as,

zeznania świadka T. C. –k. 53v as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

W. K. w okresie od 31.01.1995 r. do 31.03.1996 r. pracował w wymiarze pełnego etatu w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. na stanowisku spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy, nie pracował na stanowisku montera. Pracował na budowie eksportowej na terenie Słowacji i Czech jako spawacz elektryczny i w osłonie argonu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31.03.1996 r. –k. 9 ar czI,

akta osobowe,

zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu –k. 12 ar czII,

zeznania świadka A. Z. –k. 53-54 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

W okresie od 10.04.1996 r. do 30.09.1997 r. pracował w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T.. , na stanowisku spawacz w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował na budowie eksportowej na terenie RFN jako spawacz elektryczny i w osłonie argonu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze. Pracował jako spawacz na budowie w D..

(dowód: świadectwo pracy z dnia 01.10.1997 r. –k. 10 ar czI,

zeznania świadka J. S. –k. 53 as,

zeznania odwołującego –k. 64-65 as).

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków słuchanych w niniejszym postepowaniu tj. W. S., M. C., J. B., T. C., A. Z., J. F. i J. S., bowiem ich zeznania w sposób spójny i konsekwentny wskazywały, iż W. K. w okresie zatrudnienia w: od 15.04.1978 r. do 29.09.1979 r. w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T., od 02.10.1979 r. do 11.11.1982 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w T., od 12.11.1982 r. do 31.03.1991 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w T., od 16.05.1991 r. do 31.12.1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., od 15.04.1994 r. do 31.01.1995 r. w (...) Zakład Usług (...) w B., od 31.01.1995 r. do 31.03.1996 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. i od 10.04.1996 r. do 30.09.1997 r. w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na stanowisku spawacza i spawał elektrycznie w osłonie argonu, nie pracował na innym na stanowisku jako ślusarz czy monter. Odwołujący w spornych okresach pracował jako spawacz z wyłączeniem okresów, kiedy przebywał na urlopie bezpłatnym tj. od 02.01.1986 r. do 11.03.1986 r. i od 29.01.1987 r. do 30.04.1987 r.

Świadkowie pracowali z odwołującym na przestrzeni wskazanych spornych okresów tak w kraju jak i na budowach eksportowych i dzięki temu posiadali wiedzę na ten temat. Zeznania świadków korespondowały ze sobą i pozwalały w sposób wiarygodny ustalić rzeczywisty charakter pracy odwołującego u wymienionych pracodawców.

Także zeznania odwołującego Sąd uznał za wiarygodne, ponieważ były spójne konsekwentne i nie zawierały wewnętrznych sprzeczności. Depozycje te potwierdziły wypowiedzi świadków współpracowników odwołującego, że pracował jako spawacz a nie monter spawacz i była to praca w warunkach szczególnych, a brak jest jakichkolwiek uzasadnionych podstaw, aby odmówić im właściwego dla nich waloru dowodowego. wprawdzie odwołujący twierdził, że od początku zatrudnienia w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T. tj. od 02.11.1977 r. wykonywał prace spawalnicze, ale nie udało mu się przedłożyć dowodu potwierdzającego ten fakt, zatem Sąd w tym zakresie oparł się na kserokopii książki spawacza z której wynika, że od dnia 15.04.1978 r. posiadał już uprawnienia spawacza kl. II i od tej daty z całą pewnością stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako spawacz.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów zalegających w aktach rentowych odwołującego oraz w aktach osobowych, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości Sądu, zarówno treść jak i forma dokumentów nie były kwestionowane prze strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich jakie należałoby uwzględnić urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego w tym wynikającego z art. 244 i art.245 kpc. Sąd wbrew treści świadectw pracy z dnia 04.01.1993 r., z dnia 31.12.1993 r. ustalił, że odwołujący nie pracował na innych stanowiskach niż spawacz w spornych okresach, z uwagi na treść pozostałych środków dowodowych.

Sąd rozważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie czy W. K. przysługuje prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Wprawdzie W. K. nie wniósł na piśmie odwołania od decyzji z dnia 14.10.2015 r., ale na rozprawie w dniu 01.12.2015 r. stanowczo oświadczył, że kwestionował również decyzję organu rentowego z dnia 14.10.2015 r., a pod wpływem informacji udzielonej przez pracownika ZUS myślał, że odwołanie od decyzji z dnia 25.09.2015 r. odnosi skutek również wobec kolejnej decyzji odmownej i zaniechał złożenia kolejnego odwołania na pismie. Potwierdza to jego pismo z dnia 11.12.2015 r. Sąd kierując się treścią art.477⁹ §3 k.p.c., że o ile odwołujący przekroczył termin do wniesienia odwołania - brak dowodu doręczenia decyzji to i tak przekroczenie nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego. Zatem nie było w ocenie Sądu przeszkód do merytorycznego rozpoznania odwołania od decyzji organu rentowego z dnia 14.10.2015 r.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei art. 32 ust.4 stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 z późn. zm.). Z §1 Rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze , wymienione w §4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. § 2 ust.1 rozporządzenia ustala, ze za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. §4 pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn;

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie, czy W. K. był zatrudniony w warunkach szczególnych w okresie zatrudnienia: od 02.11.1977 r. do 29.09.1979 r. w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T., od 02.10.1979 r. do 11.11.1982 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w T., od 12.11.1982 r. do 31.03.1991 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w T., od 16.05.1991 r. do 31.12.1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., od 15.04.1994 r. do 31.01.1995 r. w (...) Zakład Usług (...) w B., od 31.01.1995 r. do 31.03.1996 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. i od 10.04.1996 r. do 30.09.1997 r. w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T. na stanowisku spawacz skoro organ rentowy kwestionował te okoliczność podnosząc brak świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43) w § 2 ust. 2 zobowiązuje zakłady pracy do stwierdzenia okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji. Natomiast w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49) określone zostały środki dowodowe, które powinny być dołączone do wniosku, stwierdzające okoliczności uzasadniające przyznanie tego świadczenia (§ 4 ust. 3). W myśl § 21 ust. 1, 4 i 5 powołanego rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia są pisemne zaświadczenia zakładów pracy, wydane na podstawie posiadanych dokumentów, oraz legitymacje ubezpieczeniowe, a także inne dowody z przebiegu ubezpieczenia. W przypadku zaś ubiegania się pracownika o przyznanie emerytury lub renty z tytułu zatrudnienia w szczególnym charakterze, zaświadczenie zakładu pracy powinno stwierdzać charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie takiej emerytury lub renty. Wyjątek od zasady ustalonej w powołanym przepisie jest zawarty w § 22 wymienionego rozporządzenia, który przewiduje, że okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 maja 1985 r., III UZP 5/85 wyjaśnił, że w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe dopuszczalne jest przeprowadzenie przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych dowodu z zeznań świadków na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jeżeli zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy.

Pogląd ten został rozwinięty w znowelizowanym art. 473 kpc, który stanowi, że w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron. W postępowaniu przed tymi sądami okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń mogą być udowadniane wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi (por. wyr. SN z dnia 02.02.1996 r. II URN 3/95 OSNP 1996/16/239). Skoro więc w niniejszej sprawie organ rentowy kwestionował wykonywanie pracy przez odwołującego w szczególnych warunkach, zasadnym stało się ustalenie okoliczności w jakich odwołujący świadczył pracę: w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T., w (...) Przedsiębiorstwie (...) w T., w Kombinacie Budownictwa (...) w T.. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., w (...) Zakład Usług (...) w B., w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. i w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T. na stanowisku spawacz na podstawie zeznań świadków, zeznań odwołującego oraz dowodów z dokumentów. Sąd w niniejszym postępowaniu ustalił, że odwołujący w okresie zatrudnienia: od 15.04.1978 r. do 29.09.1979 r. w Zakładach (...), Zakład (...) w K., Rejon w T., od 02.10.1979 r. do 11.11.1982 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w T., od 12.11.1982 r. do 31.03.1991 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w T., od 16.05.1991 r. do 31.12.1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w T., od 15.04.1994 r. do 31.01.1995 r. w (...) Zakład Usług (...) w B., od 31.01.1995 r. do 31.03.1996 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) - Handlowych (...) Sp. z o.o. w T. i od 10.04.1996 r. do 30.09.1997 r. w Firmie Handlowo-Usługowej (...) Sp. z o.o. w T. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacz wykonując stale i w pełnym wymiarze prace spawalnicze tj. spawał gazowo w osłonie argonowej tak wykonując prace na terenie kraju jak i pracując na budowach eksportowych w byłej Czechosłowacji oraz na terenie Słowacji, Czech i RFN. Były to okresy pracy w warunkach szczególnych określone w wykazie A dział XIV pkt. 12 będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, do prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. Odwołujący nie pracował na innym stanowisku niż spawacz po uzyskaniu uprawnień spawalniczych tj. od dnia 15.04.1978 r.

Po uwzględnieniu wskazanych wyżej okresów zatrudnienia - z wyłączeniem okresów, kiedy przebywał na urlopie bezpłatnym tj. od 02.01.1986 r. do 11.03.1986 r. i od 29.01.1987 r. do 30.04.1987 r. - modwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych określonych w wykazie A w wymiarze co najmniej 15 lat.

Biorąc powyższe ustalenia pod uwagę odwołujący spełnia przesłanki do przyznania emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wynikające z treści art. 184 w zw. z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a w szczególności § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. 1983 r. nr 8, poz. 43 z póź. zm.). W. K. osiągnął bowiem wiek 60 lat (...)posiada wymagany okres zatrudnienia 25-letni okres składkowy, nieskładkowy i uzupełniający wykazany w toku postępowania z odwołania od decyzji z dnia 25.09.2015 r., a przede wszystkim spełnia kwestionowaną dotąd przez organ rentowy przesłankę w postaci co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, ponieważ po uznaniu mu wskazanych wyżej okresów pracy w warunkach szczególnych legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Mając na względzie powyższe orzeczono na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego i art.477¹⁴ §2 k.p.c. przyznając odwołującemu w pkt. I wyroku emeryturę od dnia 01.10.2015 r. tj. od miesiąca w którym odwołujący wykazał 25 letni okres składkowy, nieskładkowy i uzupełniający oraz wykazał posiadanie 15 letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Odwołujący kwestionował również decyzję organu rentowego z dnia 25.09.2015 r. odmawiającą mu prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a tylko 24 lata, 1 miesiąc i 10 dni oraz nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 maja 1999 r. II UZ 52/99 wskazał, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. (OSNP 2000/15/601). W uzasadnieniu tego postanowienia wyjaśnił, że w „postępowaniu, wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, sąd nie rozstrzyga o zasadności wniosku, lecz o prawidłowości zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego, w związku z czym nie ustala prawa do świadczeń, i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie związane z prawem lub wysokością świadczenia objętego decyzją, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do zaskarżonej decyzji (art. 477 § 2, art. 477¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a KPC).” Nie ulega wątpliwości, że odwołujący dopiero na etapie odwołania od decyzji z dnia 25.09.2015 r. wykazał posiadanie 25-letniego okresu składkowego, nieskładkowego i uzupełniającego, zatem na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie spełniał warunków do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku. Mając na względzie powyższe orzeczono na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego i art.477¹⁴ §1 k.p.c. oddalając odwołanie od decyzji z dnia 25.09.2015 r. o czym wyrzeczono w pkt. II wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE