WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Emilia Poddębniak

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2016 r. w Warszawie

sprawy K. R.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału (...) w W.

o wysokość emerytury rolniczej

na skutek odwołania K. R.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W.

z dnia 27 maja 2015 r. znak: 15/GE/(...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że odwołującemu K. R. przysługuje prawo do wypłaty części uzupełniającej emerytury począwszy od dnia 1 maja 2015 roku

2.  zasądza od Skarbu Państwa Kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie na rzecz radcy prawnego B. Ż. kwotę 180 złotych ( słownie: sto osiemdziesiąt złotych ) powiększoną
o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej odwołującemu z urzędu.

Sygn. akta VII U 1094/14

Transkrypcja uzasadnienia wyroku z dnia 27 kwietnia 2016 r.

Wygłoszone uzasadnienie wyroku.

Odwołujący K. R. w piśmie procesowym z 23 czerwca 2015 roku karta druga akt sądowych odwołał się od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W. z 27 maja 2015 roku wnosząc o przyznanie mu emerytury. I przedstawił swoją sytuację w uzasadnieniu wyżej wymienionego pisma.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie karta 8 i do karty 10 akt sprawy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 maja 2015 roku organ rentowy Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W. przyznał K. R. prawo do emerytury rolniczej od dnia 1 maja 2015 roku zawieszając jednocześnie jej wypłatę albowiem odwołujący jest nadal w posiadaniu gospodarstwa rolnego i nie zaprzestał, zdaniem organu rentowego, jego prowadzenia. Zatem część uzupełniająca została zawieszona w całości stosownie do treści artykułu 28 ustęp pierwszy, ustęp drugi, trzeci i czwarty Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Sąd Okręgowy ustalił, iż odwołujący reprezentowany w trakcie procesu przez profesjonalnego pełnomocnika ustanowionego z urzędu podkreślił w toku postępowania, iż z punktu widzenia literalnego brzmienia artykułu 28 Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, nie spełnia on warunków do przyznania prawa do wypłaty jego świadczeń emerytalnych w całej wysokości albowiem posiada on na własność gospodarstwo rolne, które przejął od rodziców. Odwołujący, jako argument przemawiający jednak za wypłatą świadczeń emerytalnych w pełnej wysokości, powoływał zasady współżycia społecznego wskazując, iż jako osoba schorowana w żaden sposób nie prowadzi gospodarstwa rolnego i nie czerpie z niego żadnych korzyści majątkowych. W toku postępowania pełnomocnik odwołującego złożył dokumentację leczenia szpitalnego odwołującego z okresu od 20 września 1995 roku do 4 października 1995 roku w szpitalu w N.. W aktach sprawy znajduje się nadto karta informacyjna leczenia odwołującego z okresu od dnia 4 sierpnia 1999 roku do 12 sierpnia 1999 roku z powodu niedokrwiennej choroby serca, nadciśnienia tętniczego, padaczki oraz zapalenia prawego na jądrze. Należy podkreślić, iż poza sporem pozostawała okoliczność niezdolności do pracy odwołującego i korzystania w związku z tą niezdolnością z prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, co przyznała sama strona organu rentowego KRUS w toku rozprawy w dniu 22 stycznia 2016 roku. Odwołujący od dnia 1 stycznia 1996 roku jest uprawniony do wyżej wymienionej renty. Świadczenie to było wypłacane odwołującemu w części składkowej z uwagi na niezaprzestanie prowadzenia działalności rolniczej. W toku składanych zeznań odwołujący podkreślił, iż w 1996 roku przekazał na złom ciągnik rolniczy za pomocą, którego prowadził gospodarkę w swoim gospodarstwie. Za przekazanie złomowanego sprzętu odwołujący otrzymał zapłatę w gotówce. Odwołujący wskazał na to, iż posiadał dużą trzodę chlewną, którą w czasie, kiedy prowadził gospodarstwo rolne, hodował, sprzedawał i otrzymywał wynagrodzenie. Obecnie odwołujący nie posiada żadnych maszyn, urządzeń służących do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie hoduje zwierząt i nie wykonuje żadnych prac, za które uzyskuje wynagrodzenie w związku z posiadanym gruntem. Odwołujący podkreślił, iż część jego gospodarstwa dzierżawi sąsiadowi, a w ramach tej dzierżawy odwołujący zachowuje jedynie prawo do części ziemniaków znajdujących się na dzierżawionej powierzchni. Otrzymane warzywo pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb związanych z wyżywieniem odwołującego. Odwołujący również wskazywał, iż miesięczne przychody, jakie pozyskuje to jedynie niewielka część świadczenia rentowego w wysokości około 240 złotych. Nie otrzymuje pozostałej części należnych mu świadczeń z tej tylko przyczyny, że jak wskazuje organ rentowy jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Odwołujący podnosił, iż nie posiada żadnych innych źródeł dochodów. Prowadzi skromne życie. Chciałby zakupić wózek inwalidzki. Jednakże nie stać go na to. Aby zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe niejednokrotnie zbiera tworzywo szklane, puszki i znosi do punktu skupu. A za zebrane drobne kwoty zakupuje niezbędne produkty. Odwołujący wskazał również, że jest osobą samotną. Stracił syna. A żona zostawiła go i nie prowadzi z nim gospodarstwa domowego. Odwołujący podkreślił również, iż jako osoba samotna mieszka już od 30 lat. Po złożeniu wniosku o emeryturę odwołujący otrzymał prawo do emerytury wedle poczynionych ustaleń przez Sąd od maja 2015 roku. Prawo do wypłaty emerytury zostało jednak zawieszone w części z tych samych przyczyn, co świadczenie rentowe. Wysokość emerytury do wypłaty wynosiła dla odwołującego jedynie 166,14 złotych. Ponieważ wysokość emerytury do wypłaty jest niższa od dotychczas pobieranej renty organ rentowy KRUS wypłaca odwołującemu ostatnią kwotę, ostatnią kwotę renty z tytułu niezdolności do pracy w wysokości około 240 złotych miesięcznie. Odwołujący w niniejszym postępowaniu skarżył natomiast jedynie decyzję przyznającą mu prawo do emerytury z zawieszeniem wypłaty części świadczeń. Nie odnosił się natomiast do kwestii zawieszenia części kwoty, renty rolniczej, którą pobierał od 1996 roku.

Mając powyższe ustalenia na uwadze Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy znajdujący się w aktach organu rentowego, jak również w ocenie Sądu przekonywujące i wiarygodne zeznania odwołującego potwierdzone dokumentacją lekarską nakazują uznać odwołanie za zasadne. A zatem przenosząc powyższe stanowisko na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że odwołujący obalił domniemanie prawne wynikające z artykułu 28 ustęp trzeci i czwarty omawianej ustawy. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w postaci zeznań odwołującego, co już podkreśliłem, oraz dokumenty złożone przez odwołującego i jego pełnomocnika wykazał w sposób bezsporny, że odwołujący mimo nabycia własności gospodarstwa rolnego po rodzicach nie prowadził tego gospodarstwa od 1996 roku z powodu schorzeń stanu i schorzeń stanu zdrowia i nie jest rolnikiem w rozumieniu Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Podkreślić należy, iż nabycie własności gospodarstwa rolnego bez prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi podstawy do zawieszenia wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego na, co wskazuje wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 9 maja 2014 roku sygnatura akt III AUa 1576/13. Wobec orzecznictwa w tym zakresie zgromadzonego Sąd również chciałby uzasadniając powyższe orzeczenie wskazać na interpretację przyjętą przez Sąd Najwyższy przepisu, który w przedmiotowej sprawie ma znaczenie. Mówię tu o artykule 28 ustęp pierwszy, ustęp drugi, trzeci i czwarty Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.