Sygn. akt II Ca 39/16
K., dnia 21 kwietnia 2016 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Wojciech Vogt (spr.) |
Sędziowie: |
SSO Henryk Haak SSO Marian Raszewski |
Protokolant: |
st. sekr. sąd. Jolanta Bąk |
po rozpoznaniu w dniu 21/04/2016r. w Kaliszu
na rozprawie
sprawy z powództwa E. P.
przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.
o zapłatę i ustalenie
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu
z dnia 17 grudnia 2015r. sygn. akt I C 2079/14
1. oddala apelację,
2. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki E. P. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postepowaniu odwoławczym.
SSO Henryk Haak SSO Wojciech Vogt SSO Marian Raszewski
II Ca 39/16
Powódka E. P. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty:
- 9500,00zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze zdarzeniem z dnia 21.03.2014 r.
- 3442,91 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty związane z leczeniem,
- ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 21 marca 2014 r.,
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.
Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 17 grudnia 2015 r. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 9500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2014 r. tytułem zadośćuczynienia i kwotę 3.442,91 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2014 r. tytułem zwrotu kosztów leczenia. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania.
Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła pozwana zaskarżając wyrok w części dotyczącej zwrotu kosztów leczenia w wysokości 1.080,72 zł. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego art. 6 i 361 § 1 k.c. przez bezpodstawne przyjęcie, że całość kosztów leczenia pozostawała w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem. Podniosła również naruszenie art. 233 k.p.c. polegające na sprzecznym z materiałem dowodowym ustaleniem, że żądany przez powódkę zwrot kosztów leczenia jest kosztem poniesionym w związku z zaistniałym wypadkiem.
W oparciu o te zarzuty wniosła o zmianę wyroku i w zaskarżonej części oddalenie powództwa.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).
Wbrew zarzutom zawartym w apelacji Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił wysokość poniesionych przez powódkę kosztów leczenia. Z opinii biegłych występujących w sprawie wynika, że stosowane i kupowane przez powódkę leki były przez nią stosowane w związku z przebytym wypadkiem. Mylnie wpisany rok w fakturze nr (...) nie może decydować o uznaniu, że zabieg był wykonany w 2012 r., skoro faktura nosi datę 2014 roku. Ten oczywisty błąd pisarski nie może wpływać na wiarygodność tego dokumentu. Natomiast leki wymienione w pozostałych fakturach wskazanych w apelacji były przez powódkę stosowane w związku z przebytym wypadkiem.Wynika to bezpośrednio z opinii sądowo-psychiatrycznej M. G., który uznał celowość stosowania leków zapisywanych powódce w (...) w związku z doznanymi w wypadku zaburzeniami lękowo-depresyjnymi. Z historii choroby powódki wynika, że było to miedzy innymi leki aciprex, biotropil, hydroxizinum, których związek przyczynowy z chorobą związaną z wypadkiem pozwana kwestionuje.
Zarzut więc sprzeczności ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału nie jest uzasadniony. Natomiast zarzut naruszenia prawa materialnego jest w tej sytuacji bezprzedmiotowy.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.
Marian Raszewski Wojciech Vogt Henryk Haak