UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. L. kwoty 609,77 złotych z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 28 listopada 2014 r. zasądził od pozwanego M. L. na rzecz powoda (...) (...) F. Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 609,77 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty i zasądził koszty postepowania.

Apelacje od wyroku wniósł pozwany zaskarżające wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. oraz w związku z art. 253 zd. 2 k.p.c. poprzez ich niewłaściwą wykładnię skutkującą błędnym zastosowaniem zasad rozkładu ciężaru dowodu, to jest przez obciążenie pozwanego negatywnymi skutkami nieudowodnienia przez powoda istnienia i wysokości dochodzonego roszczenia; art. 227 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oparcie ustaleń na kwestionowanym dokumencie prywatnym jakim jest wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z dnia 20 marca 2013r., a także zaniechanie dopuszczenia wnioskowanego przez powoda dowodu z opinii biegłego sądowego z dziedziny księgowości na okoliczność istnienia i wysokości wymagalnej należności pozwanego, art. 233 § 1 k.p.c. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów przez ustalenie, iż wpłacona przez pozwanego kwota 30zł w dniu 30 kwietnia 2012r. zaliczona została na poczet kosztów monitów wystawionych w 2008r. podczas. gdy pozwany stanowczo wskazywał, iż zapłata nastąpiła na poczet należności głównej, art. 451 § 1 k.c. poprzez błędne niezaliczenie wpłaconej przez pozwanego w dniu 30 kwietnia 2012r. kwoty 30zł na należność główną. stawiając powyższe zarzuty pozwany wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrowie WIkp., ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pozwanego jest nieuzasadniona.

Podniesione w apelacji zarzuty naruszenia prawa procesowego, są nieuzasadnione.

Ponieważ Sąd Okręgowy nie dokonał nowych ustaleń i oparł się na ustaleniach Sądu
I instancji, to uzasadnienie winno zawierać jedynie rozważanie prawne. ( art. 505 §2¹³ k.p.c.).

Podstawę faktyczną sprawy stanowią zatem zgodnie z art. 382 k.p.c. ustalenia Sądu Rejonowego dokonane w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, którego oceny apelujący skutecznie nie podważył w ramach zarzutu naruszenia przepisu art. 230 i art. 233 k.p.c. Sąd Okręgowy ustalenia te w całości aprobuje i w dalszych rozważaniach przyjmuje za własne. Na aprobatę zasługują zarówno ustalenia faktyczne, jak i ocena prawna, z których wynika trafny wniosek, że żądanie w zakresie skapitalizowanych odsetek powodowi się nie należy.

Przedmiotem dowodzenia w procesie są fakty uzasadniające twierdzenia stron co do istnienia roszczenia, które powinny być swą treścią powiązane z hipotezą normy prawnej, na której zostały oparte. Stąd zgodnie z art. 227 k.p.c. Przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Fakty te wraz z dowodami je potwierdzającymi są zgodnie z art. 6 k.c. treścią twierdzeń uzasadnienia powództwa jak i okoliczności przytoczonych przez pozwanego na poparcie twierdzeń przeciwnych.

Zarzucając braki w zakresie ustaleń faktycznych, opartych wyłącznie na twierdzeniach zawartych w odpowiedzi na pozew, skarżący pominął, że zgodnie z art. 230 k.p.c. Sąd uznając je za nieudowodnione miał na uwadze wynik całej rozprawy.

Z odpowiedzi na pozew oraz protokołu rozprawy nie wynika, aby pozwany wnioskował przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu księgowości. Ponadto wprawdzie pozwany w odpowiedzi na pozew zarzucił błędy w wyliczeniu dochodzonej należności, lecz zgłaszając jednocześnie zarzut przedawnienia wierzytelności odniósł go do kwoty dochodzonej pozwem, co w istocie pozwalało ostatecznie na uznanie przez Sąd Rejonowy bezsporności okoliczności faktycznych związanych z powstaniem długu.

W żadnym razie nie doszło tu do wadliwego przyjęcia przez Sąd I instancji, że pozwany wykazał zaoferowanymi dowodami w tym wyciągiem z ksiąg bankowych cedenta ale także umowa kredytu, wezwaniami do zapłaty, aby uiszczał raty spłat kredytu wynikające z harmonogramu spłat w ustalonych terminach.

Nie są też uzasadnione pozostałe zarzuty podnoszone przez powoda dotyczące naruszenia prawa materialnego wywodzone z błędnej subsumcji ustalonych faktów do zastosowanej normy prawa materialnego w tym przypadku art. 445 §1 k.c.

Prawo dłużnika wskazane w art. 451 §1 zd.1 k.c. decydowania o sposobie zarachowania wpłaty ogranicza się do długów jednorodzajowych. T. jest uprawnieniami wierzyciela, który zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu, ma prawo zaspokojenia z tego, co przypada na rachunek danego długu, przede wszystkim zaległych należności ubocznych (np. odsetki, koszty postępowania). W stosunku do sposobu zarachowania dokonanego przez wierzyciela dłużnikowi nie przysługuje prawo sprzeciwu. W wypadku istnienia jednego długu wraz z należnościami ubocznymi wierzyciel nie jest związany wyborem sposobu zaliczenia zapłaty dokonanym przez dłużnika (F. Zoll (w:) System prawa prywatnego, t. 6, Suplement, s. 45). Nawet wtedy, gdy dłużnik, spełniając świadczenie, wyraźnie stwierdzi, że spłaca należność główną, wierzyciel nie jest wyborem związany i może zaliczyć wpłatę na należności uboczne (wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004 r., IV CK 211/03, LEX nr 182076).

Na podstawie zgromadzonego w sprawie i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego Sąd I instancji zasadnie stwierdził, że powód wykazał istnienie wymagalnej wierzytelności banku oraz skuteczne jej nabycie przez powoda. Skoro pozwany nie dowiódł okoliczności z których wywodził twierdzenia o zaspokojeniu roszczenia cedenta, jak i upływu terminu przedawnienia cedowanej wierzytelności, uwzględnienie powództwa jest uzasadnione.

Już wobec powyższego apelacja podlega oddaleniu (art. 385 k.p.c.).

W zakresie prawa procesowego podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi także art. 505¹⁰ k.p.c., który nakazuje sądowi rozpoznać apelację w składzie jednego sędziego

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE