Sygn. akt II Ca 632/15
K., dnia 3 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Wojciech Vogt (spr.) |
|
Sędziowie: |
SSO Marian Raszewski SSR del. Anna Kruk |
|
Protokolant: |
st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt |
po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. w Kaliszu
na rozprawie
sprawy z powództwa A. W.
przeciwko Towarzystwu (...) w W.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda A. W.
od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim
z dnia 29 czerwca 2015r. sygn. akt I C 2547/13
1. oddala apelację,
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postepowaniu odwoławczym.
SSR del. Anna Kruk SSO Wojciech Vogt SSO Marian Raszewski
II Ca 632/15
Powódka A. W. wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 21.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 2.431 zł skapitalizowanych odsetek od żądanej kwoty zadośćuczynienia za okres od dnia 24 maja 2012r. do dnia wytoczenia powództwa wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 13 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400,00 zł oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Ponadto powódka wniosła o zwolnienie jej od kosztów sądowych.
W piśmie z dnia 19 lutego 2015 r. powódka rozszerzyła powództwo z kwoty 21.000 zł do kwoty 42.000 zł wraz ze wskazanymi w piśmie odsetkami.
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.
Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 29 czerwca 2015 r. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki A. W. kwotę 21000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2012 r. do dnia zapłaty i orzekł o kosztach postępowania.
Apelację do tego rozstrzygnięcia złożył powód zaskarżając wyrok w części oddalającej roszczenie o zasądzenie zadośćuczynienia ponad kwotę 21.000 zł , tj. co do dalszej kwoty 21.000 zł.
Przedmiotowemu wyrokowi zarzuciła:
1. naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 446 § 4 k.p.c., poprzez jego błędną wykładnię, skutkującą uznaniem, że łączna kwota zadośćuczynienia 50000,00 zł pomniejszona o 30% z uwagi na przyczynienie się zmarłej D. S. do powstania szkody,” jest adekwatna do doznanej przez powódkę krzywdy i w konsekwencji żądanie powódki przewyższające wskazaną kwotę jest niezasadne, podczas gdy zebrany w sprawie materiału dowodowy prowadzi do odmiennego wniosku;
2. naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 233 § 1 w zw. z art. 231 k.p.c., poprzez wybiórczą, a nie swobodną oceną dowodów oraz wyprowadzenie z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków z niego wynikających oraz sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, co skutkowało uznaniem, że brak było podstaw do uwzględnienia roszczenia powódki w całości, gdyż w ocenie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim:
śmierć matki była tylko jednym z czynników wywołujących zaburzenia emocjonalne powódki, podczas gdy opinie biegłych, na których oparł się Sąd, dotyczyły stricte wypływu tragicznej śmierci D. S. na funkcjonowanie psychiczne powódki wskazując na jego istotne i długotrwałe pogorszenie;
powódka może liczyć na pomoc małżonka, podczas gdy relacja powódki z mężem ma odmienny charakter od więzi, jaka łączyła ją ze zmarłą matką i nie może jej zastąpić;
Wskazując na powyższe wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części i uwzględnienie całego powództwa i zasądzenie kosztów.
Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).
Sąd Rejonowy – wbrew zarzutom zawartym w apelacji - prawidłowo ustalił stan faktyczny. Przede wszystkim Sąd I instancji wyraźnie wskazał dowody na których się oparł i przyczyny dla których innym dowodom odmówił wiarygodności. Dokonana przez Sąd ocenia jest nie jest oceną dowolną i mieści się w granicach zastrzeżonej dla sądów swobodnej oceny dowodów. Sąd prawidłowo ustalił, że to śmierć matki spowodowała pogorszenie stanu zdrowia powódki, polegające na wystąpieniu objawów zaburzeń adaptacyjnych w przebiegu procesu żałoby. Prawidłowe jest ustalenia Sądu, że powódka ujawniła skrajnie neurotyczny sposób przeżywania na poziomie niezrównoważenia emocjonalnego. Ustalenie to jest zgodne z opinia psychologa E. T. (k-118 akt) , którą zasadnie Sąd podzielił. Zarzut podniesiony w tym zakresie w apelacji jest więc zupełnie dowolny.
Biegły psycholog stwierdził również, że posiadanie i wsparcie rodziny kieruje uwagę i aktywność powódki na realizacje jej potrzeb i poprawia stan psychiczny (k- 119 akt). Ustalenia Sądu w tym zakresie również mają zakotwiczenie w materiale dowodowym i to w opinii specjalisty. Trudno więc podzielić zarzuty apelacji, że ustalenia te są dowolne.
Jeszcze raz należy podkreślić, że Sąd ustalając wysokość odpowiedniego zadośćuczynienia wziął pod uwagę wszystkie istotne okoliczności takie jak rozmiar krzywdy, czas jej trwania i nasilenie. Ustalona przez Sąd I instancji kwota zadośćuczynienia jest odpowiednia i nie odbiega od kwot przyznawanych w porównywalnych sprawach przez sądy powszechne.
Z tych powodów zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy prawa materialnego jest chybiony.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. .
Marian Raszewski Wojciech Vogt Anna Kruk