UZASADNIENIE

Ł. K. oskarżony był o to , że :

W dniu 8 marca 2013 r. w B. w woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki (...) o nr rej. (...) , znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiednio 0,62 mg/l i 0,60 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Busku – Zdroju z dnia 22 września 2011 r. sygn. akt II K 548/11 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat ,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk .

Sąd Rejonowy w Busku – Zdroju wyrokiem z dnia 27 maja 2011 r. w sprawie II K 203/13 orzekł co następuje :

I . oskarżonego Ł. K. uznał za winnego dokonania zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 4 kk i na podstawie tego przepisu skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności ,

II . na podstawie art. 69 § 1 , 2 i 4 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk , art. 71 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata , wymierzając mu jednocześnie 100 stawek dziennych grzywny przy określeniu jednej stawki dziennej na 10 złotych ,

III . na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat ,

IV . zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 310 złotych tytułem kosztów sądowych .

Powyższy wyrok zaskarżony został przez prokuratora w całości na niekorzyść oskarżonego . Na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucił on temu wyrokowi :

- rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego Ł. K. , poprzez wymierzenie mu za przypisany występek z art. 178a § 4 kk kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata , a także orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zbyt krótki okres czasu , bo wynoszący 4 lata , wskutek przecenienia takich okoliczności łagodzących jak przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyrażenie skruchy , motywu kierowania pojazdem - konieczności przywiezienia żony ze szpitala ( niepotwierdzonego innymi okolicznościami ) , a niedocenienia wymowy i znaczenia takich ustalonych przez Sąd okoliczności obciążających jak : duże i realne zagrożenie , jakie z uwagi na upośledzenie sprawności psychomotorycznej stwarzał on w ruchu lądowym dla innych użytkowników dróg , przewożenie w samochodzie pasażerki , uprzednia kilkakrotna karalność za takie same czyny - ( skazanie za przestępstwo z art. 178a § 11 kk i art. 244 kk ) świadczące o całkowitym lekceważeniu przez niego zarówno obowiązujących w ruchu drogowym reguł , w tym reguły ostrożności , jak i ciążącego na nim jako kierowcy obowiązku bezwzględnej trzeźwości , nagminność tego typu przestępstw , działania w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa , a nadto brak udokumentowanych szczególnych i wyjątkowych przesłanek dotyczących osoby oskarżonego , jego sytuacji osobistej i rodzinnej , sposobu działania i motywacji mogących uzasadniać orzeczenie warunkowego zawieszenia wykonania kary , co ostatecznie doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu kary rażąco łagodnej , nieodpowiadającej jej prewencyjnym i wychowawczym celom oraz nieuwzględniającej ustawowych dyrektyw wymiaru kary , nakazujących zwracać uwagę na sposób działania sprawcy i okoliczności jego czynu i spowodowało wymierzenie kary nieadekwatnej do wysokiego stopnia winy Ł. K. oraz znacznego stopnia szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu .

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie względem oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja prokuratora w zakresie dotyczącym orzeczenia o karze pozbawienia wolności jest uzasadniona . Prokurator zarzuca wyrokowi Sądu I instancji w tym zakresie rażącą niewspółmierność kary przez wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lata . Zarzut ten oraz argumentację przemawiającą za jego uwzględnieniem należy uznać za słuszne . Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu za przypisany mu czyn karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby nie wziął pod uwagę wszystkich okoliczności , o których mowa w art. 53 kk , ani też nie wykazał , czy kara o charakterze wolnościowym jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary , a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa ( art. 69 § 1 i 2 kk ) . Przede wszystkim jednak Sąd I instancji nie rozważył należycie czy zachodzi wobec oskarżonego szczególnie uzasadniony wypadek , w rozumieniu przepisu art. 69 § 4 kk . Przepis art. 69 § 4 kk wyłącza bowiem możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary , chyba że zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek . O ile można podzielić stanowisko Sądu co do potrzeby wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w orzeczonym rozmiarze , to nie można zgodzić się z argumentacją , że zachodzą wobec oskarżonego przesłanki określone w art. 69 § 4 kk . Sąd powołał się bowiem na sytuację rodzinną oskarżonego , jego przyznanie się winy i okazaną skruchę , podkreślając że jechał po żonę do szpitala . Okoliczności te z całą pewnością nie należą do wyjątkowych . Sąd powołał się na warunki rodzinne oskarżonego , ale w aktach sprawy brak jest szczegółowych ustaleń w tym względzie . Z informacji udzielonych przez samego oskarżonego ( k . 19 ) wynika tylko , że ma on na utrzymaniu niepracującą żonę i dziecko w wieku 4 lat , sam natomiast pracuje jako magazynier . Są to dość typowe okoliczności i trudno zaliczyć je do nadzwyczajnych . Brak jest ustaleń , aby żona i dziecko oskarżonego wymagały szczególnej opieki , np. z uwagi na stan zdrowia . Fakt przyznania się oskarżonego do winy i okazana skrucha są niewątpliwie godne podkreślenia , ale oskarżony został zatrzymany podczas jazdy , a więc nie mógł zaprzeczyć , że prowadził pojazd . Okoliczność , że oskarżony miał jechać po chorą żonę , na co powołuje się Sąd , nie może usprawiedliwiać oskarżonego . Z akt sprawy bezspornie wynika , że po zatrzymaniu oskarżonego samochód odprowadziła żona oskarżonego . Nie było więc powodów , aby kierował on samochodem . Jej stan zdrowia nie był na tyle poważny , aby nie mogła prowadzić pojazdu , a poza tym nie było potrzeby odbierania jej ze szpitala , oskarżony mógł to uczynić rano albo wezwać taksówkę . Słusznie apelujący także zarzuca , że Sąd I instancji nie uwzględnił należycie faktu uprzedniej karalności oskarżonego . Sąd wprawdzie odnotował , że oskarżony był już karany za przestępstwo z art. 244 kk i art. 178a § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk , ale nie wyciągnął z tego faktu należytych wniosków . Uprzednia kilkakrotna karalność oskarżonego dowodzi , iż lekceważy on porządek prawny oraz wyroki sądu . Pozytywna prognoza co do zachowania oskarżonego , a zwłaszcza co do tego , że nie popełni on w przyszłości przestępstwa przyjęta przez Sąd w sprawie II K 548/11 okazała się więc chybiona . Okoliczności tej Sąd nie uwzględnił . Również zgodzić się należy z apelującym , że Sąd nie uwzględnił potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa . Podniesione w apelacji argumenty w tym zakresie należy podzielić .

Uzasadniona więc jest apelacja prokuratora w zakresie , w którym zarzuca rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego przez warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w rozmiarze 6 miesięcy . Nie można natomiast podzielić argumentacji apelującego co do środka karnego . Sąd I instancji orzekając wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat należycie uwzględnił wszystkie okoliczności sprawy , a zwłaszcza stopień nietrzeźwości oskarżonego zgodnie z wymogami określonymi w art. 53 i 56 kk . Trudno zgodzić się z apelującym , że zakaz ten orzeczony w rozmiarze 4 lat jest rażąco łagodny , skoro domaga się on wymierzenia tego środka w rozmiarze 5 lat . Ubocznie tylko należy zwrócić uwagę na pomyłkę prokuratora we wnioskach apelacji co do osoby oskarżonego , ale nie ma wątpliwości , że chodzi o zaskarżenie wyroku co do oskarżonego .

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok uchylając orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego oraz o wymierzeniu mu kary grzywny . Jednocześnie Sąd na nowo ustalił wysokość opłaty i wydatków za obie instancje , które wynoszą - opłata : 120 zł , wydatki : 110 zł ( art. 634 , 627 kpk ) .

SSO Adam Zarzycki

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE