Sygn. akt III Cz 274/16
Dnia 15 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
Przewodniczący – Sędzia SO Danuta Pacześniowska
Sędziowie SO Lucyna Morys – Magiera
SR (del.) Roman Troll (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa P. D.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanej
na rozstrzygnięcie zwarte w punkcie 3 wyroku Sądu Rejonowego w G.
z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt I C 1593/12
postanawia:
1. oddalić zażalenie,
2. zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym
SSR (del.) Roman Troll SSO Danuta Pacześniowska SSO Lucyna Morys – Magiera
Sygn. akt III Cz 274/16
Postanowieniem zawartym w punkcie 3 wyroku z 25 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy
w G. obciążył w całości kosztami postępowania stronę pozwaną zasądzając od niej na rzecz powoda 3817 zł, w tym 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Uzasadniając to postanowienie Sąd Rejonowy wskazał, że strona pozwana co do zasady przegrała sprawę, albowiem wypłaciła powodowi zaniżone zadośćuczynienie, a sam powód nie jest lekarzem i nie był w stanie samodzielnie w sposób precyzyjny określić skutków zdarzenia z lutego 2012 roku dla jego zdrowia, dlatego też w zakresie rozliczenia kosztów postępowania przyjęto pełną odpowiedzialność strony pozwanej za fakt niewypłacenia powodowi zadośćuczynienia we właściwej wysokości już na etapie postępowania likwidacyjnego. W tym zakresie Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100
zd. 2 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie złożyła strona pozwana zaskarżając je w zakresie kwoty 1908,50 zł i wnosząc o jego zmianę poprzez zasądzenie od niej na rzecz powoda kwoty 1908,50 zł oraz oddalenie wniosku dotyczącego kosztów procesu w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu wskazała, że Sąd Rejonowy naruszył art. 100 k.p.c. obciążając ją w całości kosztami procesu,
a przecież powód wygrał proces tylko w 58 %, gdyż dochodził 12000 zł zadośćuczynienia, a zostało mu przyznane z tego tytułu 7000 zł.
W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o jego oddalenie jako bezzasadnego i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Sąd Rejonowy rozstrzygając o kosztach postępowania włożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich kosztów strony powodowej, gdyż uznał, że określenie należnej powodowi sumy zależne było od oceny sądu.
Powód dochodził zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na skutek wypadku komunikacyjnego. Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. poszkodowanemu sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Przepis ten w żaden sposób nie wskazuje ściśle na jakich kryteriach sąd, oceniając odpowiedniość sumy należnej tytułem zadośćuczynienia, powinien się oprzeć. Niewątpliwie więc w tym zakresie określenie tej sumy zależy od oceny sądu. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że pomimo tego korzystanie z art. 100 zd. 2 k.p.c. nie zawsze jest uzasadnione, w szczególności nie jest uzasadnione wówczas, gdy istnieje rażąca i oczywista dysproporcja pomiędzy zgłoszonym żądaniem oraz jego ostatecznym uwzględnieniem. Tylko w sytuacji, gdy brak takiej dysproporcji sąd może skutecznie oprzeć swoje rozstrzygnięcie na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. biorąc pod uwagę, że określenie należnej sumy zależy od oceny sądu.
W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy stwierdził, że powód dochodził nadmiernie wygórowanego zadośćuczynienia w kwocie 12000 zł i dlatego przyznał mu kwotę 7000 zł. W żaden sposób nie można jednak skutecznie podnieść, że zgłoszone przez powoda żądanie było rażąco wygórowane, a pomiędzy przyznaną mu kwotą i żądaną w procesie zachodziła rażąca dysproporcja.
Podkreślić także należy, że strona pozwana w zażaleniu w żaden sposób nie podnosiła, że żądanie powoda było rażąco wygórowane, a pomiędzy tym żądaniem i ostatecznym uwzględnieniem zadośćuczynienia zachodziła rażąca dysproporcja. Zdaniem pozwanej sąd powinien rozliczyć koszty postępowania stosunkowo, zgodnie z wynikiem sprawy i stopniem jej wygrania przez powoda (58%). Strona pozwana nie zauważa w tym zakresie, że art. 100 k.p.c. składa się z dwóch zdań,
a Sąd Rejonowy zastosował regulację wynikająca z jego zdania drugiego w końcowej części.
Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że przywołane w uzasadnieniu zażalenia orzeczenie Sądu Najwyższego z 31 stycznia 1991 roku (sygn. akt II CZ 225/90) w żaden sposób nie może być zastosowane w realiach rozpoznawanej sprawy, albowiem po pierwsze nie dotyczy ono żądania zadośćuczynienia (trudno więc porównywać w tym zakresie podstawy oceny sądu), a po drugie dotyczy ono dwóch podmiotów gospodarczych, co w obecnie rozpoznawanej sprawie także nie ma miejsca.
Należy także podkreślić, że Sąd Rejonowy zastosował regulację art. 100 zd. 2 k.p.c., a nie, jak stara się wskazać powód w odpowiedzi na zażalenie, art. 102 k.p.c.
Rozstrzygnięcie sprawy w zakresie wysokości zadośćuczynienia w dużej mierze zależy od uznania sądu, który poszczególnym przesłankom żądania powoda może przypisać inną wagę od tej, jaką subiektywnie miała na uwadze strona powodowa zgłaszając swoje roszczenie. To dlatego jest możliwe w tych sprawach zastosowanie art. 100 zd. 2 in fine k.p.c..
Dlatego też zarzuty zażalenia są bezzasadne.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne należało oddalić.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 490 ze zm.) i § 12 ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia, albowiem powód wygrał sprawę w toku postępowania zażaleniowego, a koszty wynagrodzenia jego pełnomocnika wynoszą 150 zł.
SSR (del.) Roman Troll SSO Danuta Pacześniowska SSO Lucyna Morys – Magiera