UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 września 2015 r. Z. Z. zastępowana przez matkę M. S. (1) wystąpiła przeciwko E. Z. (1) o zmianę wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 18 lutego 2010 r. wydanego w sprawie I C 652/07 poprzez zobowiązanie pozwanego do płacenia na rzecz małoletniej Z. alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie począwszy od daty wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu matka małoletniej powódki podniosła, iż od czasu rozwodu z pozwanym samotnie wychowuje małoletnią córkę, podczas gdy strony posiadają również syna W. Z., pozostającego dotychczas na utrzymaniu pozwanego, który w czerwcu 2015 r. ukończył naukę i uzyskał zawód monter – mechatronik. Podała, iż ponosi ona cały miesięczny koszt utrzymania małoletniej, a w wyniku zmiany stosunków w związku z usamodzielnieniem się pozostającego wcześniej na utrzymaniu pozwanego syna stron i podjęciem przez niego pracy zarobkowej należy przyjąć, że status ekonomiczny pozwanego uległ znacznej poprawie i uzasadnia partycypowanie w kosztach utrzymania córki stron, której uzasadnione potrzeby znacznie wzrosły.

Wyrokiem zaocznym z dnia 30 października 2015 r. Sąd Rejonowy w Koninie zasądził alimenty od pozwanego E. Z. (1) na rzecz małoletniej powódki Z. Z. w kwocie po 600 zł miesięcznie, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany skutecznie złożył sprzeciw od wyroku zaocznego, wnosząc o oddalenie powództwa i wskazując w uzasadnieniu, iż „podział” wykonywania władzy rodzicielskiej nad dziećmi, jaki dokonał się w wyroku rozwodowym pomiędzy rozwodzącymi się małżonkami trwa do chwili obecnej i nie ma podstaw do zasądzenia świadczeń alimentacyjnych na rzecz małoletniej powódki, albowiem wówczas syn W. będzie zmuszony wystąpić o takie świadczenia na swoją rzecz, tym bardziej, iż ze względu na różnicę wieku, jego wydatki są większe.

Następnie pozwem z dnia 23 listopada 2015 r. w sprawie III RC 739/15 W. Z. wystąpił przeciwko M. S. (1) o zasądzenie na swoją rzecz alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie wskazując w uzasadnieniu, iż od października 2015 r. powód kontynuuje naukę w Zespole Szkół Policealnych (...) w K., co wiąże się z dodatkowymi wydatkami na zakup podręczników, a także kosztami dojazdu do szkoły i opłatami za szkołę. Podniósł, iż na chwilę obecną nie posiada zatrudnienia, bowiem zajęcia szkolne oraz nauka pochłaniają znaczną część jego czasu, jednak jest to niezbędne i umożliwi mu zakończenie nauki. Wskazał, iż koszty jego utrzymania wynoszą 1.500 zł – 1.800 zł miesięcznie, stąd jego ojciec - E. Z. (1) nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić potrzeb syna, bowiem pozwana wystąpiła o alimenty na rzecz jego siostry Z. Z..

M. S. (1) wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc, iż powód jest osobą pełnoletnią, przy czym w czerwcu 2015 r. ukończył naukę, wobec powyższego ma możliwość podjęcia pracy zarobkowej i samodzielnego utrzymania się, a kontynuacja nauki w trybie zaocznym w żaden sposób nie koliduje z możliwością wykonywania pracy zawodowej.

Na rozprawie w dniu 10 marca 2016 r. Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. postanowił połączyć do wspólnego rozpoznania sprawy III RC 536/15 i III RC 739/15 i dalej prowadzić je pod wspólną sygnaturą III RC 536/15

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia Z. Z. ur. (...) oraz W. Z. ur. (...) są dziećmi M. S. (1) i E. Z. (1), których małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 18 lutego 2010 r. w sprawie I C 652/07. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią Z. Z. Sąd Okręgowy powierzył M. S. (1), natomiast wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim wówczas W. E. Z., zastrzegając stronom prawo do współdecydowania we wszystkich ważniejszych sprawach dotyczących małoletnich dzieci oraz każda ze stron została zobowiązana do ponoszenia w całości kosztów utrzymania dziecka, nad którym zostało im powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

M. S. (1) w chwili wydania wyroku rozwodowego pracowała, uzyskując miesięcznie wynagrodzenie w kwocie 1.400 zł netto. E. Z. (1) również pracował zarobkowo, otrzymując wówczas wynagrodzenie w kwocie 2.900 zł netto /dowód: akta I C 652/07, odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 6/

M. S. (1) i E. Z. (1) nie mieszkają razem od marca 2005 r., kiedy to matka małoletniej powódki wyprowadziła się z domu i zamieszkała wraz z córką u swoich rodziców, u których mieszka do chwili obecnej. W domu tym zamieszkuje również siostra M. S. (1). M. S. (1) zajmuje parter domu, ponosząc połowę kosztów utrzymana; około 300 zł miesięcznie, w tym opłata za wodę 100 zł miesięcznie i koszt opału około 1.400 zł rocznie. Ponadto od półtorej roku opłaca ona połowę raty kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez byłych małżonków na budowę domu, około 500 zł miesięcznie. Matka małoletniej powódki z zawodu jest złotnikiem, pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. z wynagrodzeniem miesięcznym ok. 2.280 zł netto, nie posiada samochodu ani żadnych oszczędności, nie żyje w żadnym związku.

Do chwili obecnej M. S. (1) i E. Z. (1) są współwłaścicielami nieruchomości, na której posadowiony jest niewykończony dom stron oraz budynek gospodarczy zaadoptowany do celów mieszkaniowych, w którym zamieszkuje pozwany E. Z. (1) wraz z synem W..

W 2014 r. M. S. (1) uzyskała przychód w kwocie 35.987 zł (dochód 34.652 zł), natomiast w 2015 r. przychód 37.584 zł (dochód 36.250 zł), obecnie nie spełnia kryterium dochodowego dla przyznania od 1 kwietnia 2016 r. świadczenia „rodzina 500+” /dowód: zaświadczenie o zarobkach, k. 9, 14, 29, 69, oświadczenie R. S. k. 30, k. 38-43, zeznania M. S. k. 57v i 84, zeznania informacyjne pozwanego E. Z. k. 57v-58, PIT-11 k. 65-66/.

Obecnie małoletnia Z. Z. ma 13 lat. Uczy się w VI klasie szkoły podstawowej, nie choruje, uczęszcza na korepetycje z języka angielskiego raz w tygodniu za 40 zł za godzinę oraz z języka niemieckiego za 100 zł miesięcznie. Tańczy w zespole tanecznym, w związku z czym miesięczny koszt odzieży i wyjazdów wynosi ok. 70 zł. Pozwany E. Z. (1) przed wytoczeniem powództwa o zasądzenie alimentów nie partycypował w utrzymaniu małoletniej córki, dawał jej jedynie okolicznościowe prezenty w związku z urodzinami i świętami, proponował również możliwość załatwienia wyjazdów wakacyjnych dla córki z jego zakładu pracy, z czego jednak małoletnia nie korzystała /dowód: zeznania M. S., k. 84, k. 57v, faktury VAT, k. 31-37/

Pozwany E. Z. (1) z zawodu jest mechanikiem. Pracuje w (...) S.A. w systemie zmianowym. Uzyskuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie około 3.550 zł netto. Z powyższej kwoty potrącana jest rata kredytu (128 zł) oraz rata pożyczki z Kasy Zapomogowo Pożyczkowej (525 zł). Pozwany spłaca kredyt hipoteczny, to jest połowę raty około 450- 500 zł miesięcznie, ponadto opłaca koszty utrzymania domu: 300 zł miesięcznie za prąd (budowlany), 50 - 100 zł miesięcznie za wodę, 107 zł tytułem podatku od nieruchomości rocznie, 63 zł za wywóz odpadów komunalnych kwartalnie oraz 350 zł miesięcznie za opał (w sezonie grzewczym). Według oświadczenia, przekazuje on 400 zł swoim rodzicom H. i W. Z., którzy przeznaczają powyższą kwotę na utrzymanie powoda W. Z., podczas jego pobytu u nich. Pozwany nie posiada samochodu ani oszczędności. W 2014 r. uzyskał przychód w wysokości 67.670 zł (dochód 66.004 zł) natomiast w 2015 r. przychód 77.476 zł (dochód 75.807 zł) /dowód: oświadczenie, k. 49, rachunki, k. 50-54, 75-76, częściowo zeznania pozwanego E. Z. k. 57v-58, częściowo zeznania informacyjne W. Z., k. 58, zaświadczenie o zarobkach, k. 68, 77-78, PIT-37 k. 71-74, zeznania M. S. k. 84, zeznania pozwanego k. 84/.

Powód W. Z. w dniu 25 października 2014 r. ukończył 18 lat. M. S. (1) od momentu wydania wyroku rozwodowego nie partycypowała w kosztach utrzymania syna. Na jego 18-te urodziny przekazała mu pieniądze na opłacenie kursu prawa jazdy, powód zrobił prawo jazdy kat. B. W czerwcu 2015 r. ukończył naukę w Zespole Szkół (...) w K. w zawodzie monter – mechatronik. Po ukończeniu szkoły powód sporadycznie dorabiał przy usługach ślusarskich, czym zajmuje się dziadek powoda a ojciec E. Z. (1). Ponadto powód stawił się na dzień próbny w firmie (...), gdzie była możliwość podjęcia pracy na cały etat na stanowisko pracownika magazynu za najniższą pensję krajową, jednakże wobec niewywiązywania się z obowiązków pracowniczych, nie został w tej firmie zatrudniony. Powód ze względu na proponowane warunki płacowe nie chciał również podjąć zatrudnienia w zakładzie (...), który poleciła mu matka. W chwili obecnej W. Z. jest słuchaczem Zaocznego Liceum O. (...) w K. i pobiera naukę w systemie zaocznym, zajęcia odbywają się dwa weekendy w miesiącu (sobota- niedziela). Poświęca on czas na naukę 3-4 razy w tygodniu po 1 godzinie, ponadto chodzi on na siłownię 5 razy w tygodniu po 2 godziny. Karnet na siłownię opłaca powodowi ojciec E. Z. (1) - 120 zł miesięcznie. W. Z. według oświadczenia ojca E. Z. (1) nie pracuje, nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy, w ostatnim czasie dwa razy wyjeżdżał z kolegami do Niemiec na okres po 1- 2 tygodnie, jednakże według oświadczenia ojca nie podjął tam zatrudnienia, sam oświadczał w toku procesu, iż oczekuje na propozycję pracy w firmie kurierskiej /dowód: zeznania M. S., k. 84 i 57v, zeznania pozwanego E. Z. k. 57v, k. 84 i 90v, częściowo zeznania informacyjne W. Z., k. 58, zeznania świadka K. K., k. 90/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o akta SO w Koninie I C 652/07 oraz dokumenty przywołane wyżej, zgromadzone przez Sąd oraz złożone przez strony w toku procesu, których treść nie budziła wątpliwości, nie była także kwestionowana przez strony. Ponadto Sąd oparł swoje ustalenia na treści zeznań matki małoletniej powódki M. S. (1), które uznał w całości za wiarygodne, szczególnie co do sytuacji materialnej i zarobkowej strony powodowej oraz zakresu potrzeb małoletniej powódki, albowiem korespondowały z pozostałym, przywołanym wyżej materiałem dowodowym. Poza tym Sąd oparł swoje ustalenia na treści zeznań świadka K. K. k. 90 co do okoliczności podjęcia próby pracy przez powoda W. Z., albowiem zeznania te były szczere, spójne i zgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, tym bardziej, że ich zaskakująca treść wobec wcześniejszych twierdzeń powoda W. Z. co do 3-tygodniwej pracy i osiągniętego zarobku (k. 58) nie została niczym zakwestionowana przez tegoż powoda.

Jeśli chodzi o zeznania pozwanego E. Z. (1), to Sąd nie dał im wiary w zakresie twierdzeń, iż W. Z. pracował 3 tygodnie w hurtowni motoryzacyjnej, za co otrzymał 1.300 zł wynagrodzenia. Zeznania powyższe pozostają w sprzeczności z niezakwestionowanymi zeznaniami świadka K. K.. W pozostałym zakresie zeznania pozwanego zasługiwały w przeważającej części na uwzględnienie, albowiem były szczere, logiczne i zgodne z zebranym materiałem dowodowym poza oświadczeniami, iż pozwany nie wie czy syn W. wyjechał za granicę i czy tam podejmuje pracę, co wydaje się mało wiarygodne wobec faktu, iż pozwany daje synowi środki na życie.

Jedynie częściowo Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda W. Z. k. 58. Powód kłamliwie twierdził, iż pracował w hurtowni (...). Powyższym zeznaniom przeczą zeznania świadka K. K., który zeznał, iż powód pracował u niego niecały dzień, albowiem nie wywiązywał się on z obowiązków pracowniczych, wobec czego nie podpisano z nim umowy o pracę. Powód twierdził również, iż M. S. (1) powiedziała mu o pracy w G., wskazując, iż nie warto tam pracować, „bo mało płacą”. Powyższe zeznania pozostają w sprzeczności z zeznaniami M. S. (1). Sąd nie dał również wiary twierdzeniom powoda odnośnie czynionych starań w kwestii znalezienia pracy. W pozostałym zakresie zeznania powoda należało uznać za prawdziwe, albowiem pozostają w zgodzie z zebranym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 krio, który legł u podstaw żądania zasądzenia alimentów w obydwóch sprawach „rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie […] ”, a zgodnie z § 2 cytowanego przepisu, „poza powyższym wypadkiem uprawnionym do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku”. Stosownie natomiast do treści art. 133 § 3 k.r.o. rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeśli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się”.

Należy zauważyć również, iż stosownie do treści art. 138 krio „w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego”, przy czym zmiana stosunków może oznaczać zmniejszenie się lub zwiększenie się możliwości finansowych zobowiązanego lub wzrost lub zmniejszenie się potrzeb uprawnionego

Wychodząc w rozważaniach co do zasadności powództwa małoletniej Z. Z. o zasądzenie alimentów na jej rzecz, wobec ustaleń w wyroku rozwodowym co do zasad ponoszenia przez rozwodzących się rodziców kosztów utrzymania dzieci we własnym zakresie i wobec uzyskania przez W. Z. pełnoletniości i ukończenia szkoły zawodowej i tym samym zawodu, zasadnym jest przywołanie stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 01.10.1998r. (sygn. I CKN 853/97, LEX nr 1214919), iż o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego decyduje kryterium osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymania się, a spełnienie tego kryterium zależy od okoliczności faktycznych, najczęściej następuje to wtedy, gdy dziecko ukończy naukę i otrzyma należyte przygotowanie do pracy.

M. S. (1) dotychczas nie łożyła alimentów na rzecz powoda W. Z. wobec podjętych przy sprawie rozwodowej rozstrzygnięć o ponoszeniu przez każde z rozwodzących się rodziców kosztów utrzymania tego dziecka, nad którym została im powierzona władza rodzicielska, albowiem utrzymywała małoletnią Z., podczas gdy powoda W. Z. utrzymywał pozwany E. Z. (1).

Nie budzi wątpliwości fakt, iż powód W. Z. wystąpił z żądaniem zasądzenia alimentów w kwocie 850 zł miesięcznie na swoją rzecz wobec wystąpienia M. S. (1), działającej w imieniu i na rzecz Z. Z. o zasądzenie na jej rzecz alimentów w kwocie 600 zł od E. Z. (1).

M. S. (1) podniosła, iż powód E. Z. (1) wobec osiągnięcia pełnoletniości oraz ukończenia szkoły zawodowej i uzyskania zawodu jest zdolny do samodzielnego utrzymania się.

Ustalanie, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, oznacza ocenę jego możliwości zarobkowych oraz majątkowych i ocenę, czy jego wykorzystanie pozwala na osiągnięcie dochodu wystarczającego na zaspokojenie jego potrzeb życiowych. Może ona być dokonywana w zasadzie analogicznie do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji z uwzględnieniem odrębności wynikających z wieku dziecka i jego starań o zdobycie kwalifikacji zawodowych. Po ukończeniu osiemnastego roku życia na dziecku nie ciąży już czasochłonny obowiązek szkolny i może podjąć pracę lub rozpocząć działalność gospodarczą. Nierzadko może być to praca niewymagająca kwalifikacji lub wykształcenia albo poniżej aspiracji dziecka i niżej wynagradzana niż praca, którą dziecko mogłoby wykonywać, gdyby kontynuowało i zakończyło naukę, względnie praca, z której otrzymywane wynagrodzenie, wyczerpując możliwości zarobkowe dziecka, nie wystarcza na jego utrzymanie (por. wyrok SN z 11 marca 1999 r., III CKN 1175/98, L..pl nr (...)).

Przenosząc jednak powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zdaniem Sądu powód W. Z. jak najbardziej może połączyć kształcenie i wykonywanie pracy zawodowej (nawet w pełnym wymiarze czasu pracy). Predestynują go do tego przede wszystkim takie czynniki jak wiek oraz nieposiadanie rodziny i związanych z tym obowiązków. Na uwagę zasługuje fakt, że zaoczne liceum dedykowane jest dla osób dorosłych i prowadzone jest by umożliwiać połączenie obowiązku nauki z obowiązkami zawodowymi. Należy podkreślić również, iż jak powód sam zeznał, uczy się on zaledwie 3-4 razy w tygodniu jedynie po 1 godzinie dziennie, natomiast na siłownię chodzi 5 razy w tygodniu po 2 godziny. Ponadto, zdaniem Sądu, podjęcie nauki w liceum ogólnokształcącym bynajmniej nie zwiększa kwalifikacji zawodowych powoda, a jedynie otwiera powodowi drogę do uzyskania matury. Ukończenie zasadniczej szkoły zawodowej, uzupełnione złożonymi egzaminami zawodowymi daje powodowi wykształcenie zawodowe, które w chwili obecnej pozwala realnie na znalezienie lepszej pracy niż po ukończeniu liceum ogólnokształcącego. Neguje to twierdzenia pełnomocnika powoda o celu nauki, tj. możliwości znalezienia lepszego zatrudnienia. Co więcej, materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala na wysnucie wniosku, iż podjęcie dalszej nauki przez powoda nie jest motywowane chęcią podwyższenia kwalifikacji, a jedynie jest sposobnością na uniknięcie podjęcia stałej pracy. Zdaniem Sądu powód nie jest zainteresowany pójściem do pracy, o czym świadczą zeznania świadka K. K., który zeznał, że powód „przepracował niecały dzień, ale nie nadawał się do pracy, bardziej interesował go telefon komórkowy niż praca. Grał w gry, nie szło go ruszyć od telefonu (…). Świadek dalej zeznał: „nie podpisywaliśmy z tą osoba żadnych umów, nie pracował u nas na okres próbny ani na żadną inna formę, choć była taka możliwość” (k. 90v). Zatem powód mógł podjąć pracę w tej firmie, jednakże nie zależało mu na zatrudnieniu. Należy zauważyć, iż również M. S. (1) proponowała powodowi pomoc w znalezieniu pracy, m.in. wskazywała na wolne miejsca pracy. Z zeznań powoda wysnuć można jednak wniosek, iż powodowi zależy jedynie na pracy dobrze płatnej, nie interesuje go płaca minimalna. Na uwagę zasługuje fakt, iż M. S. (1) proponowała również synowi, iż załatwi mu pracę w Niemczech, jednakże powód nie wyraził swego zainteresowania powyższą ofertą, mimo, iż w toku procesu wyrażał chęć pracy w Niemczech, co więcej, powód nawet dwukrotnie w tym czasie tam wyjeżdżał wraz z kolegami na okres 1- 2 tygodni, i niewiadomym jest, czy pracy tam nie podjął. Tu należy podkreślić, iż jak wynika z zeznań E. W. Z. nie składał nigdy podań o pracę w Polsce (k. 58).

Niezaprzeczalnie powód ma możliwości wystarczające i niezbędne do podjęcia zatrudnienia, i należy podkreślić, iż nieusprawiedliwiona odmowa podjęcia przez dziecko pracy nie stanowi przesłanki reaktywującej obowiązek alimentacyjny rodzica (zob. wyrok Sądu najwyższego z dnia 10.11.1998 r., III CKN 565/98). Tym samym brak podjęcia przez W. Z. pracy zarobkowej, pomimo istnienia realnej możliwości nie znajduje żadnego usprawiedliwienia i oznacza, iż ma on możliwości zarobkowe, które pozwalają mu na utrzymanie się samodzielnie, co czyni jego powództwo o zasądzenie na swoją rzecz od M. S. (1) alimentów w pełni niezasadnym.

Należy podkreślić, iż bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostają twierdzenia pełnomocnika powoda W. Z., który wskazywał na konieczność poświęcania W. Z. przez ojca E. Z. (3) odpowiedniej ilości czasu przy nauce oraz jej nadzorowaniu. W. Z. jest osobą dorosłą, tym samym kontrolowanie go podczas nauki wydaje się absurdalne. Powód posiada wykształcenie zawodowe, więc jeśli nie chce się dalej uczyć, może zrezygnować z nauki. Chęć zdobycia wykształcenia winna determinować go do nauki, bez konieczności „pilnowania i nadzorowania” przez innych członków rodziny.

Wobec powyższego należało uznać, iż ustał również obowiązek alimentacyjny pozwanego E. Z. (1) wobec syna, a tym samym poprawie uległa sytuacja materialna pozwanego, jeżeli zaś E. Z. (1) nadal partycypuje w kosztach utrzymania pełnoletniego syna, to czyni to na własne ryzyko i nie może powoływać się na tę okoliczność przy ustalaniu jego zdolności alimentowania małoletniej córki .

W art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W sprawach o alimenty względem dziecka zakres ten zależy od zarobkowych i majątkowych możliwości obojga rodziców, oboje rodzice są bowiem zobowiązani do alimentacji swoich małoletnich lub nieusamodzielnionych dzieci.

Jak już wyżej wskazano, wobec osiągnięcia przez W. Z. pełnoletniości oraz ukończenia szkoły zawodowej ustał obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec W. Z., a tym samym poprawieniu uległa sytuacja majątkowa pozwanego, ponadto od chwili wydania wyroku rozwodowego zwiększyły się zarobki pozwanego z kwoty 2.900 zł do kwoty 3.550 zł miesięcznie, przy czym nie można pominąć okoliczności, że również dochody M. S. (1) uległy podwyższeniu z 1.400 zł do kwoty 2.280 zł..

Jeśli chodzi zaś o usprawiedliwione potrzeby małoletniej Z. Z., to oczywistym jest, że koszt utrzymania małoletniej wzrósł istotnie w porównaniu z okresem poprzednim i wynosi około 1.000 zł miesięcznie. Na powyższą kwotę składają się koszty wyżywienia, odzieży, korepetycji, zajęć tanecznych oraz koszty związane z obowiązkiem szkolnym - wyprawka, koszty wyjazdów szkolnych, komitet rodzicielski czy ubezpieczenie.

Wobec tego Sąd uznał, iż zasadnym jest ponoszenie przez pozwanego połowy kosztów utrzymania małoletniej i dlatego uchylając w punkcie 1 wyroku wyrok zaoczny, zasądził w punkcie 2 od pozwanego E. Z. (1) na rzecz małoletniej powódki Z. Z. alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie począwszy od daty wytoczenia powództwa, w miejsce sposobu ponoszenia kosztów utrzymania małoletniej powódki ustalonego w punkcie 4 wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 18.02.2010 r. w sprawie I C 652/07 i jednocześnie w punkcie 3 oddalił powództwo małoletniej Z. Z. w pozostałym zakresie, uznając je za wygórowane, tym bardziej, że strona powodowa nie wykazała istnienia wyższych, niż wskazano wyżej kosztów utrzymania małoletniej, a nadto zdaniem Sądu sytuacja majątkowa i zarobkowa matki małoletniej pozwala jej na pokrywanie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej w pozostałym zakresie.

W punkcie 4 wyroku Sąd oddalił powództwo W. Z. uznając je w całości za nieuzasadnione w przyczyn wskazanych wyżej, wobec uzyskania przez powoda pełnoletniości i możliwości zarobkowych pozwalających na jego samodzielne utrzymanie się.

Rozstrzygając w punkcie 5 wyroku o rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd oparł się na treści art. 333 § 1 pkt 1 kpc a kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w punkcie 6 obciążył pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi w oparciu o art. 113 ust 1 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Jednocześnie w punkcie 7 Sąd uznał, iż powództwo małoletniej Z. Z. okazało się uzasadnione w 83 %, wobec czego zasadnym było obciążenie w takim zakresie pozwanego W. Z. zwrotem kosztów procesu matce małoletniej powódki i stąd Sąd orzekł o zwrocie kosztów wynagrodzenia jej pełnomocnika na podstawie art. 98 §1 k.p.c. i § 7 ust. 4 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W punkcie 8 wyroku Sąd na podstawie art. 102 k.p.c., biorąc pod uwagę sytuację materialną powoda W. Z., jego brak majątku i wejście dopiero na drogę samodzielności, odstąpił od obciążania go kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.

SSR Grażyna Hempowicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE