Sygn. akt IX U 671/15
Dnia 28 kwietnia 2016 r.
Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Maria Konieczna |
|
Protokolant: |
Iwona Porwoł |
przy udziale ./.
po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. w Rybniku
sprawy z odwołania S. F. ( F. )
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.
przy udziale zainteresowanej Spółki (...) S.A. w B.
o stwierdzenie okresów pracy górniczej dla potrzeb urlopu górniczego
na skutek odwołania S. F.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.
z dnia 12 czerwca 2015 r. Znak: (...)
oddala odwołanie.
Sędzia
Sygn. akt IXU 671/15
Zaświadczeniem z dnia 12.06.2015r. (nieformalna decyzja) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził, że ubezpieczony S. F. udowodnił na dzień 06.05.2015r. (data wystawienia zaświadczenia pracy) okres pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w wymiarze 17 lat, 8 miesięcy i 27 dni., zatem okres brakujący do nabycia uprawnień do emerytury bez względu na wiek na podstawie art. 50 e ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS na dzień 06.05.2015r. wynosi 7 lat, 3 miesiące i 3 dni.
Ubezpieczony w odwołaniu od niniejszej decyzji domagał się uwzględnienia okresu zatrudnienia w KWK (...) od dnia 01.04.1994r. do dnia 26.11.2000r. jako okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego odrzucenie, gdyż nie wydawał decyzji administracyjnej w tym przedmiocie, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Sąd uznał za zasadne rozpatrzenie odwołania ubezpieczonego, gdy zaświadczenie ZUS stanowi w istocie nieformalną decyzję organu rentowego, od której przysługuje odpowiedni środek zaskarżenia do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Ubezpieczony urodził się w dniu (...)
W dniu 13.05.2015r. Spółka (...) S.A. w B. Oddział KWK (...) w Z. zgłosiła wniosek o ustalenie przez ZUS okresu pracy uprawniającego pracownika do emerytury oraz okresu brakującego do nabycia prawa do emerytury dla potrzeb urlopu górniczego zgodnie z art. 11b ustawy z dnia 07.09.2007r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. nr 192, poz. 1379 ze zm.).
Zaświadczeniem z dnia 12.06.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził, że ubezpieczony S. F. udowodnił na dzień 06.05.2015r. (data wystawienia zaświadczenia pracy) okres pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w wymiarze 17 lat, 8 miesięcy i 27 dni., zatem okres brakujący do nabycia uprawnień do emerytury bez względu na wiek na podstawie art. 50 e ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS na dzień 06.05.2015r. wynosi 7 lat, 3 miesiące i 3 dni.
Organ rentowy dokonując wyliczeń j.w. nie uwzględnił jako okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią zatrudnienia ubezpieczonego w KWK (...) od dnia 01.04.1994r. do dnia 26.11.2000r. na podstawie treści świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 26.11.2000r.
(dowód: dokumentacja akt emerytalnych ubezpieczonego.)
Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego jako okoliczności bezsporne pomiędzy stronami, bo jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane
przez strony.
Z akt osobowych wynika, iż ubezpieczony w okresie od dnia 01.04.1994r. do dnia 26.11.2000r. pracował w KWK (...) na stanowisku sygnalisty na podszybiu i nadszybiu głównego.
Według świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 26.11.2000r. ubezpieczony w okresie od dnia 01.04.1994r. do dnia 26.11.2000r. pracował na stanowisku sygnalisty na podszybiu i nadszybiu głównego szybu wydobywczego i zjazdowego /sygnalista szybów głównych/.
(dowód: dokumentacja akt emerytalnych ubezpieczonego, powołane świadectwo pracy j.w., dokumentacja akt osobowych ubezpieczonego, dokumentacja przedłożona przez ubezpieczonego, k. 5-23 akt sądowych )
Ubezpieczony zeznał, iż w spornym okresie wykonywał pracę górniczą stale i w pełnym wymiarze pod ziemią, na stanowisku sygnalisty na podszybiu. Nigdy nie wykonywał pracy na nadszybiu.
(zeznania ubezpieczonego min. 00:40:06-00:50:56 elektronicznego protokołu z dnia 15.09.2015r.)
Świadkowie E. K. i K. W. (1) – osoby dozoru, zeznali, iż na stanowisku sygnalisty na podszybiu pracowali na ogół bardzo młodzi pracownicy, pracownicy starsi, bardziej doświadczeni pracowali na nadszybiu.
Ubezpieczony w spornym okresie był młodym pracownikiem, więc pracował na nadszybiu.
Świadkowie nie wskazali osób zatrudnionych w okresie spornym na nadszybiu.
(zeznania świadków: E. K. i K. W. (1) min. 00:12:38-00:40:06 elektronicznego protokołu z dnia 15.09.2015r.)
Świadkowie H. L. i H. M. zeznali, iż ubezpieczony pracował jako sygnalista na podszybiu w oddziale szybowym, jednocześnie wykonywał inne obowiązki pod ziemią, na nadszybiu.
Sygnaliści byli liczną grupą pracowników.
Nie było stałych osób zatrudnianych tylko na nadszybiu, czy podszybiu, w Kopalni w zakresie stanowisk pracy na nadszybiu i podszybiu obowiązywał system ruchomy.
Świadkowie nie potrafili wskazać osoby, która tylko pracowałaby na nadszybiu.
(zeznania świadków: H. L. i H. M. min. 00:04:33-00:25:59 elektronicznego protokołu z dnia 15.12.2015r., akta osobowe świadków)
Na podstawie dokumentacji posiadanej przez (...) S.A. Zakład (...) nie ma możliwości określenia czy praca na stanowisku sygnalisty szybów głównych pod ziemią w latach 1994-2000 była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (na podszybiu), czy pod ziemią i na powierzchni (na podszybiu i nadszybiu), czy była to praca o charakterze mieszanym, czy było możliwe zatrudnienie danej osoby na stanowisku jw. wyłącznie pod ziemią ( na podszybiu ), czy istniał podział na sygnalistów wykonujących stale pracę pod ziemią ( na podszybiu ), wykonujących stale prace na powierzchni ( na nadszybiu ).
(dowód: pismo Kampanii z dnia 10.03.2016r., k. 102 akt sądowych)
Zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i przekonywujący,
przez co mogący stanowić podstawę rozstrzygnięcia.
Strony nie złożyły dalszych wniosków dowodowych.
Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje.
Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.
Dokumentacja akt osobowych i akt organu rentowego, w szczególności świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wskazuje na pracę ubezpieczonego w KWK (...) od dnia 01.04.1994r. do dnia 26.11.2000r. na stanowisku sygnalisty na podszybiu, tj. pod ziemią i nadszybiu, tj. na powierzchni, a więc na wykonywanie pracy o charakterze mieszanym.
Nie dają podstaw do przyjęcia świadczenia pracy w okresie spornym wyłącznie na podszybiu zeznania świadków E. K. i K. W. (2) – osób dozoru, gdy wskazują na pracę ubezpieczonego na stanowisku sygnalisty na podszybiu, wywodzą takie świadczenie pracy z młodego wieku ubezpieczonego i jednocześnie nie wskazują jednoznacznie na osoby zatrudnione w tym samym czasie na stanowiskach sygnalistów na nadszybiu.
Nie dają podstaw do przyjęcia stałej pracy na podszybiu zeznania świadków H. L. i H. M., gdy świadkowie ci wskazują na pracę ubezpieczonego nie tylko na stanowisku sygnalisty na podszybiu, tj. pod ziemią, ale również na inna pracę pod ziemią, o czym nie zeznał sam ubezpieczony, gdy w swoich zeznaniach powoływał się na pracę sygnalisty na podszybiu.
Zeznania ostatnio wskazanych świadków nie pozwalają na takie przyjęcie, gdy nie wykluczają pracy na stanowisku sygnalisty o charakterze mieszanym, tj. na podszybiu i nadszybiu.
Zdaniem Sądu ubezpieczony nie wykazał pracy stałej i w pełnym wymiarze czasu pracy na podszybiu w drodze powołanych dowodów, i w tym miejscu wskazać należy, iż nie powołał się w sprawie na okoliczność faktycznie wykonywanej pracy osób spośród współpracowników zatrudnionych na stanowiskach sygnalistów, mimo licznej grupy takich osób, co wynika z zeznań słuchanych w sprawie świadków i ubezpieczonego, nie wskazał osoby zatrudnionej na stanowisku sygnalisty na nadszybiu, przy wskazywanym podziale w tym zakresie.
Zatrudnienie wykazywane w okresie po spornym samo w sobie nie może również stanowić podstawy do odmiennego przyjęcia.
Biorąc pod uwagę powyższe Sąd z mocy art. 477 14 § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.
Sędzia