UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 roku oskarżony Ł. S. zawarł ze S. K. z siedzibą we W. umowę pożyczki – kredyt niekonsumencki nr (...), na mocy której to umowy uzyskał pożyczkę w kwocie 400.000 złotych.

Jedną z form zabezpieczenia przedmiotowej pożyczki było zawarcie umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie, której przedmiotem był ciągnik rolniczy CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność Ł. S.. Na mocy przedmiotowej umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie Ł. S. przeniósł na (...) własność ciągnika rolniczego CASE IH o wartości wynoszącej w dniu zawarcia umowy 250.000 złotych z zastrzeżeniem warunku, że jeżeli pożyczka wraz z odsetkami zostanie spłacona w określonym w umowie terminie przewłaszczenie traci moc, a Ł. S. staje się ponownie właścicielem przedmiotowego ciągnika. W niniejszej umowie jednocześnie zastrzeżono, iż (...) zezwala Ł. S. na bezpłatne używanie ciągnika między innymi do czasu otrzymania przez Ł. S. pisma (...)-u zawierającego żądanie zwrotu użyczonej rzeczy, ze względu na niespłacenie pożyczki w zakreślonym terminie.

Kolejnymi zabezpieczeniami udzielonej przez (...) pożyczki były poręczenia wekslowe R. S., A. P., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a także przelew wierzytelności z umowy na dostawę owoców jeżyny. (kserokopia umowy pożyczki – kredyt niekonsumencki nr (...) k. 14-22, kserokopia umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie k. 9-13, kserokopia umowy przelewu wierzytelności k. 27 – 29, wyjaśnienia Ł. S. k. 230-231, zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v – 134, k. 276-277, zeznania W. S. k. 233-234)

Ł. S. nie wywiązywał się z warunków spłaty przedmiotowej umowy pożyczki z dnia 8 kwietnia 2013 roku. Oskarżony zalegał z zapłatą poszczególnych rat pożyczki. Nadto Ł. S. nie przekazał (...) tablic rejestracyjnych ciągnika oraz oryginału dowodu zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu OC. (kserokopia pisma z dnia 16 lipca 2013r. k. 23, zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v - 134, k. 276-277)

Z uwagi na niewywiązywanie się przez oskarżonego Ł. S. ze spłaty przedmiotowej pożyczki, umowa ta została wypowiedziana przez (...) pismem z dnia 20 stycznia 2014 roku, a oskarżony Ł. S. został wezwany do wydania przedmiotu przewłaszczenia, to jest ciągnika rolniczego CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...) w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Powyższe wezwanie do wydania ciągnika Ł. S. odebrał osobiście w dniu 03 lutego 2014 roku. (wezwanie do wydania rzeczy k. 6, k. 148, zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v – 134, k. 276-277, kserokopia potwierdzenia odbioru przesyłki k. 7, k.149).

Oskarżony Ł. S. nie wydał przedmiotowego ciągnika w zakreślonym terminie, to jest do dnia 10 lutego 2013r.. (zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v – 134, k. 276-277)

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 20 stycznia 2014 roku w sprawie sygn. akt. I Nc 7/14 Sąd Okręgowy w Toruniu nakazał Ł. S., R. S., A. P. i (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K., aby zapłacili solidarnie na rzecz powoda (...) we W. kwotę 415.373,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 lipca 2013 roku oraz kwotę 12.410 zł. tytułem kosztów postępowania. (kserokopia nakazu zapłaty k. 8)

W dniu 19 marca 2014 roku pracownik windykacji (...) udał się na posesję oskarżonego w K., celem odebrania przedmiotowego ciągnika. S. S. nie zastał oskarżonego, a ojciec oskarżonego – W. S. poinformował S. S., iż nie posiada wiedzy gdzie znajduje się przedmiotowy ciągnik. (zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v – 134, k. 276-277)

Przedmiotowy ciągnik rolniczy CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...) został zabezpieczony przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Toruniu w dniu 24 kwietnia 2014 roku na terenie gospodarstwa rolnego (...) w miejscowości (...), gm E. w toku czynności egzekucyjnych prowadzonych przeciwko poręczycielowi przedmiotowej pożyczki R. S.. Przedstawiciele (...) nie znali uprzednio miejsca postoju przedmiotowego ciągnika. (zeznania S. S. k. 2-4, k. 231-232, zeznania L. W. k. 79-80, k. 133v – 134, k. 276-277, częściowo zeznania R. S. k. 327v, k. 127v-130)

Wartość przedmiotowego ciągnika rolniczego wówczas wynosiła 69.000 zł netto, czyli 84 870 zł brutto. (opinia biegłego Sądu Okręgowego w Bydgoszczy M. B. k. 98-118)

Oskarżony Ł. S. ma 33 lata, posiada wykształcenie średnie, nie ma wyuczonego zawodu. Oskarżony jest zatrudniony na stanowisku specjalisty do spraw sprzedaży w firmie (...) i tego tytułu osiąga dochód w wysokości około 1000 zł. Ł. S. jest właścicielem gospodarstwa rolnego o łącznej pow. około 100 ha, które dzierżawi i z tego tytułu osiąga dochody w wysokości około 100 tysięcy zł. rocznie. Oskarżony jest współwłaścicielem mieszkania w Ż. przy ul (...) o pow. 70 m2 o wartości 200 tysięcy zł, mieszkanie to obciążone jest hipoteką w wysokości 240 tysięcy zł., miesięczna rata wynosi około 2000 zł., pożyczka jest obsługiwana przez drugiego współwłaściciela N. R.. Oskarżony jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Oskarżony nie leczył się neurologicznie, psychiatrycznie, ani odwykowo. (dane osobo - poznawcze k. 230)

Oskarżony Ł. S. nie był uprzednio karany. (karta karna k. 164, k. 294)

Oskarżony Ł. S. w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień. Przed Sądem oskarżony wyjaśnił, iż w kwietniu 2013 roku zaciągnął kredyt w wysokości 400 tysięcy zł., którego zabezpieczeniem był ciągnik marki CASE, był właścicielem tego ciągnika. Do (...) przekazał oryginał dowodu rejestracyjnego tego pojazdu, ponadto złożył do (...) wniosek o zmianę osoby właściciela, aby to (...) wystąpił do Starostwa Powiatowego z wnioskiem o zmianę właściciela. Oskarżony wyjaśnił, iż (...) dysponował wiedzą, iż przedmiotowy ciągnik znajduje się w okolicach E., bo tam posiadał gospodarstwo rolne. Ł. S. wyjaśnił, iż kredyt był zaciągnięty na inne potrzeby niż w związku z działalnością gospodarstwa rolnego. Podał, iż nie wiedział, że komornik był w jego miejscu zamieszkania. Oskarżony przyznał, iż kredyt, który zaciągnął początkowo był spłacany, później jednak przestał być regulowany, nie wie, czy została mu wypowiedziana umowa kredytu, faktycznie został wezwany do spłaty całości kredytu w związku z nierealizowaniem umowy. Oskarżony przyznał także, iż został wezwany do wydania przedmiotu zabezpieczenia w marcu 2014 r., podając, iż w kwietniu 2014r. wydał przedmiotowy ciągnik CASE, pojazd został wydany dobrowolnie, ciągnik ten został zabezpieczony przez komornika w toku czynności egzekucji tego konkretnego kredytu, a (...) przejął ten pojazd na poczet zaległości w kredycie. Oskarżony wskazał, iż biegły wycenił wartość tego pojazdu na kwotę 100-120 tysięcy zł. i w takiej wysokości ten kredyt został pokryty. Oskarżony wyjaśnił, iż nadal pozostaje mu do spłacenia ponad 250 tys. zł. przedmiotowego kredytu. Oskarżony podał także, iż pożyczka została zaciągnięta w związku z jego udziałem w innej spółce, w ramach tej pożyczki miał wobec M. S. (3), dostawcy cebuli spłacić zobowiązanie i faktycznie kwotę rzędu 180 tysięcy zł przekazał mężowi M. S. na podstawie umowy cesji. Oskarżony wyjaśnił także, iż przekazywał do (...) kopie wniosków o przyznanie dopłat do nieruchomości rolnej, z których treści wynikało, iż ciągnik znajduje się w okolicach E., gdzie posiada gospodarstwo rolne, był wskazany konkretny adres, gdzie znajduje się pojazd ze wskazaniem osoby R. S., który go użytkował. Oskarżony podał także, iż osobiście nie informował prezesa (...) pana W., że ten ciągnik znajduje się w okolicach E., ale prezes (...) taką wiedzę posiadał, bo został poinformowany także przez jego ojca. W przedziale czasu zima -wiosna 2013/2014r. ze (...) negocjacje w jego imieniu prowadził jego ojciec W. S.. Ł. S. wyjaśnił nadto, iż rozmawiał z ojcem na temat tego pisma jakie przyszło do niego z zobowiązaniem do zwrotu ciągnika w styczniu 2014 r., ojciec poinformował go że prowadzi negocjacje ze (...), wskazując, iż ciągnika nie trzeba wydawać. (wyjaśnienia oskarżonego k. 230-231)

Przystępując do oceny materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wskazać należy, iż w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności w postaci umowy pożyczki oraz umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, zeznań świadków S. S., L. W. oraz U. S., a także wyjaśnień samego oskarżonego, nie budzi wątpliwości fakt, iż w dniu 8 kwietnia 2013 roku Ł. S. zawarł z S. K. z siedzibą we W. umowę pożyczki – kredyt niekonsumencki, na mocy której oskarżony uzyskał pożyczkę w kwocie 400.000 złotych, a jedną z form zabezpieczenia udzielonej pożyczki było zawarcie umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie, której przedmiotem był ciągnik rolniczy CASE IH, o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność Ł. S.. Bezsporna jest również okoliczność, iż na mocy przedmiotowej umowy przewłaszczenia oskarżony przeniósł na (...) własność ciągnika rolniczego CASE IH z zastrzeżeniem warunku, że jeżeli pożyczka wraz z odsetkami zostanie spłacona w określonym w umowie terminie przewłaszczenie traci moc, a Ł. S. staje się ponownie właścicielem ciągnika oraz, iż w umowie zastrzeżono, iż (...) zezwala Ł. S. na bezpłatne używanie ciągnika między innymi do czasu otrzymania przez Ł. S. pisma (...)-u zawierającego żądanie zwrotu użyczonej rzeczy, ze względu na niespłacenie pożyczki w zakreślonym terminie.

Poza sporem pozostaje również okoliczność, iż z uwagi na niewywiązywanie się przez oskarżonego Ł. S. ze spłaty przedmiotowej umowy pożyczki, umowa ta została wypowiedziana przez (...) i pismem z dnia 20 stycznia 2014 roku Ł. S. został wezwany do wydania przedmiotu przewłaszczenia, to jest ciągnika rolniczego CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...) w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Jak wynika bezspornie z potwierdzenia odbioru przesyłki wezwanie do wydania ciągnika Ł. S. odebrał osobiście w dniu 03 lutego 2014 roku. ( k.149).

Z powyższego wynika zatem niewątpliwie, że oskarżony został zobowiązany do wydania przedmiotowego ciągnika (...) w związku z niewywiązywaniem się z warunków udzielonej pożyczki, a okoliczności tej w zasadzie nie negował także oskarżony. Spornym w przedmiotowej sprawie pozostaje natomiast kwestia czy oskarżony uczynił zadość temu obowiązkowi. Oskarżony Ł. S. podnosił w swych wyjaśnieniach, iż przedmiot zabezpieczenia wydał dobrowolnie, bowiem ciągnik został zabezpieczony w toku postępowania egzekucyjnego dotyczącego przedmiotowego kredytu. Nadto zdaniem oskarżonego (...) wiedział, że ciągnik znajduje się w okolicach E., ponieważ tam posiada gospodarstwo rolne, składał w (...) kopie wniosków o przyznanie dopłat do nieruchomości rolnej, z których treści wynikało, iż ciągnik znajduje się w okolicach E. ze wskazaniem konkretnego adresu. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że jego ojciec informował Prezesa (...) gdzie znajduje się ciągnik oraz prowadził negocjacje z Prezesem (...) co do konieczności zwrotu ciągnika i uzgodnili, że ciągnika nie trzeba wydawać. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie nie zasługują na wiarę, pozostają one bowiem w oczywistej sprzeczności z zeznaniami świadków L. W., S. S. oraz U. S., którym w ocenie Sądu należy przypisać walor pełnej wiarygodności. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo. Świadkowie L. W. i U. S. potwierdzili wprawdzie, iż ojciec oskarżonego W. S. prowadził negocjacje dotyczące terminu przekazania ciągnika. Świadek U. S. podała nadto, iż w rozmowie telefonicznej z W. S. wyraziła zgodę na użytkowanie ciągnika do końca marca 2014 roku, jednakże jak wynika z zeznań L. W. oraz S. S. ostatecznie Prezes (...) podjął decyzję o konieczności zwrotu przedmiotu zabezpieczenia. L. W. zeznał także, iż z uwagi na okoliczność, że oskarżony nie dokonał wydania przedmiotu zabezpieczenia, skierował pracownika zajmującego się windykacją - (...), do miejsca zamieszkania oskarżonego, celem odebrania przedmiotu zabezpieczenia. S. S. zeznał, iż nie zastał oskarżonego w miejscu zamieszkania w K., na temat przekazania przedmiotu zabezpieczenia rozmawiał z ojcem oskarżonego - W. S., który stwierdził, że nie wskaże miejsca parkowania ciągnika. Zdaniem Sądu zeznania świadków L. W., S. S. oraz U. S. są konsekwentne, jasne i rzeczowe, wzajemnie potwierdzają się i uzupełniają tworząc logiczną całość krytycznych zdarzeń, wprost wskazując, iż oskarżony Ł. S. pomimo zobowiązania do wydania przedmiotu zabezpieczenia, nie uczynił tego, przywłaszczając powierzone mu mienie. Dokonując oceny zeznań wyżej wskazanych świadków Sąd miał na uwadze, iż S. S. i U. S. to pracownicy pokrzywdzonej instytucji, a L. W. jest Prezesem (...), jednakże w ocenie Sądu relacje krytycznych zdarzeń przedstawione przez świadków są konsekwentne i spójne, nie stanowią celowego pomawiania oskarżonego o czyn, którego nie popełnił, bowiem świadkowie ci nie mieli żadnego logicznego powodu, aby celowo składać zeznania obciążające oskarżonego i tym samym narażać siebie na ewentualną odpowiedzialność karną.

Z powyższych ustaleń wynika zatem niewątpliwie, iż oskarżony doskonale wiedział, że jest zobowiązany do wydania ciągnika, mimo to nie podjął żadnych działań zmierzających do wydania przedmiotu zabezpieczenia, czy też wskazania jego miejsca postoju. Ł. S. podał, iż przekazał (...) kopie wniosków o przyznanie dopłat do nieruchomości rolnej, z których treści wynikało, iż dzierżawi gospodarstwo rolne w okolicach E., wskazując, iż był tam podany konkretny adres, gdzie znajduje się ciągnik ze wskazaniem osoby R. S., który go użytkował. Wyjaśnienia oskarżonego i w tym zakresie w ocenie Sądu obliczone były na uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucany czyn, bowiem, wbrew temu co podnosi oskarżony sam fakt, iż dzierżawi on gospodarstwo rolne w okolicach E., nie przesądza o miejscu postoju ciągnika zważywszy, że oskarżony prowadził działalność rolniczą również w obrębie K., ponadto logicznym pozostaje fakt, iż gdyby Prezes Zarządu (...) posiadał wiedzę w przedmiotowym zakresie, czemu zaprzecza w swych zeznaniach, to skierowałby pracownika zajmującego się windykacją - (...) bezpośrednio na miejsce postoju przedmiotu zabezpieczenia celem jego odebrania. Tymczasem w jak wynika z zeznań zarówno S. S., ale i R. S. przedmiotowy ciągnik został zabezpieczony dopiero w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko poręczycielowi pożyczki R. S.. Jak wynika z zeznań świadka R. S. złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, którym Sąd dał wiarę komornik sądowy oraz przedstawiciel (...) nie posiadali wiedzy, iż ciągnik znajduje się w jego gospodarstwie. Świadek R. S. zeznał wprost, że „oni wtedy tak naprawdę przyjechali po moje rzeczy, a ciągnik rolniczy CASE IH model SD- (...) znaleźli u mnie przy okazji i go wtedy zabezpieczyli; oni nie posiadali wiedzy, że ten ciągnik znajduje się w moim gospodarstwie rolnym”. (k. 130) Zeznania świadka R. S. złożone w postępowaniu przygotowawczym w ocenie Sądu są wiarygodne, korelują bowiem z materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za prawdziwy. Jeśli zaś chodzi o zeznania złożone przez świadka R. S. przed Sądem, są one pozbawione waloru obiektywizmu i zmierzają jedynie do ochrony oskarżonego przed ewentualną odpowiedzialnością karną. Sąd odmówił wiary zeznaniom R. S. złożonym przed Sądem w części w jakiej podał, iż (...) wiedział , gdzie znajduje się przedmiotowy ciągnik, uznając, iż zeznania te stanowią próbę wsparcia linii obrony oskarżonego Ł. S., pozostając w oczywistej sprzeczności z uprzednimi zeznaniami tego świadka z postępowania przygotowawczego, a nadto pozostają w opozycji do zeznań świadków L. W. i S. S., którym Sąd dał wiarę. Ze względu na powyższe zeznaniom świadka R. S. złożonym w postępowaniu sądowym Sąd dał wiarę jedynie w zakresie w jakim nie pozostają one w sprzeczności z ustalonym stanem faktycznym.

W sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem, który Sąd uznał za wiarygodny pozostają również zeznania świadka W. S., które same w sobie zawierają wewnętrzne sprzeczności. Składając zeznania w toku postępowania przygotowawczego świadek W. S. podał, iż nie wie gdzie znajduje się przedmiotowy ciągnik, w toku postępowania dowodowego przed Sadem świadek zeznał zaś, iż poinformował S. S., gdzie znajduje się ciągnik wskazując konkretny adres. Świadek W. S. zeznał nadto, iż negocjował warunki przekazania ciągnika z L. W., U. S. oraz mec. R. i uzyskał zgodę na dalsze użytkowanie ciągnika, podając, iż L. W. znał miejsce parkowania ciągnika, ponieważ zostały przekazane (...) kserokopie wniosków o przyznanie dopłat do gruntów, co pozostaje wprost z sprzeczności z zeznaniami L. W., ale również S. S., czy w końcu z zeznaniami R. S. z postępowania przygotowawczego. Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd dał wiarę zeznaniom W. S. w zakresie zgodnym z ustalonym stanem faktycznym, w pozostałym zakresie zeznania świadka są pozbawione waloru wiarygodności, nie mają bowiem odzwierciedlenia w materiale dowodowym, któremu Sąd dał wiarę, są nacechowane brakiem obiektywizmu i zmierzają jedynie do ochrony oskarżonego jako osoby najbliższej przed ewentualną odpowiedzialnością karną. Podnieść należy, że nie bez znaczenia dla oceny zeznań świadka W. S. pozostaje fakt, iż jest on ojcem oskarżonego, zaangażowanym w procedurę zaciągnięcia i spłaty przedmiotowego zobowiązania, co w ocenie Sądu wskazuje, że świadek ten miał powody, aby przedstawiać wersję korzystną dla oskarżonego.

Sąd dał wiarę opinii biegłego M. B., bowiem przedmiotowa opinia została sporządzona w sposób rzetelny, zgodny z przepisami prawa, a wnioski z niej wypływające są jasne i niesprzeczne, nadto obiektywizm biegłego i jego fachowa wiedza nie budzą żadnych wątpliwości.

Sąd dokonując ustaleń stanu faktycznego oparł się nie tylko na osobowych źródłach dowodowych, ale także na dokumentach. Nieosobowy materiał dowodowy został zgromadzony w sposób prawidłowy, żadna ze stron nie kwestionowała jego prawdziwości ani rzetelności sporządzenia i brak było jakichkolwiek powodów, które by ich wiarygodność podważały.

Reasumując, zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości przesądza o sprawstwie i winie Ł. S. w zakresie przypisanego mu czynu. Ł. S. został oskarżony o to, że w dniu 11 lutego 2014 roku w K. przywłaszczył powierzoną mu rzecz ruchomą w postaci ciągnika rolniczego marki C. (...) model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 84 870,00 złotych brutto na szkodę S. K. z siedzibą we W. to jest o czyn z art. 284 § 2 k.k.

Przywłaszczenie jest przestępstwem polegającym na bezprawnym rozporządzeniu cudzą rzeczą ruchomą, która znajduje się w posiadaniu sprawcy z wyłączeniem osoby uprawnionej jak swoją własnością. Sprawca musi włączyć rzecz do swojego majątku powiększając go w ten sposób albo powiększając majątek innej osoby. Przywłaszczenie opisane w art. 284 § 2 k.k. jest przywłaszczeniem kwalifikowanym (sprzeniewierzeniem) – może zostać popełnione tylko przez osobę, której powierzono rzecz i która przywłaszczyła ją.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika bezspornie co zostało podniesione powyżej, iż w dniu 8 kwietnia 2013 roku Ł. S. zawarł z S. K. z siedzibą we W. umowę pożyczki – kredyt niekonsumencki, na mocy której Ł. S. uzyskał pożyczkę w kwocie 400.000 złotych, a jedną z form zabezpieczenia udzielonej pożyczki było zawarcie umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie, której przedmiotem był ciągnik rolniczy CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność Ł. S.. Na mocy przedmiotowej umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie Ł. S. przeniósł na (...) własność ciągnika rolniczego CASE IH z zastrzeżeniem warunku, że jeżeli pożyczka wraz z odsetkami zostanie spłacona w określonym w umowie terminie przewłaszczenie traci moc, a Ł. S. staje się ponownie właścicielem ciągnika, w umowie zastrzeżono także, iż (...) zezwala Ł. S. na bezpłatne używanie ciągnika między innymi do czasu otrzymania przez oskarżonego pisma (...)-u zawierającego żądanie zwrotu użyczonej rzeczy, ze względu na niespłacenie pożyczki w zakreślonym terminie. Pismem z dnia 20 stycznia 2014 roku Ł. S. został wezwany do wydania przedmiotu przewłaszczenia, to jest ciągnika rolniczego CASE IH, model SD- (...) o numerze rejestracyjnym (...) w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, a powyższe wezwanie do wydania ciągnika Ł. S. odebrał osobiście w dniu 03 lutego 2014 roku. Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, iż oskarżony, winien wydać (...) przedmiotowy ciągnik w terminie do dnia 10 lutego 2014 roku, czego jednak nie uczynił, ujawniając tym samym już w dniu 11 lutego 2014 roku zamiar przywłaszczenia powierzonego mu pojazdu.

Dla przyjęcia realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia od strony podmiotowej konieczne jest oprócz obiektywnego rozporządzenia przez sprawcę cudzą rzeczą ruchomą, aby jego działaniu towarzyszył zamiar tzw. animus rem sibi habendi, tj. zamiar zatrzymania tej rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu i ekwiwalentu (OSNPG 1978, z. 6, poz. 64).

Niewątpliwie Ł. S. miał zamiar zatrzymania przedmiotowego ciągnika, przemawia za tym bowiem okoliczność, iż oskarżony ani w zakreślonym terminie, ani też w żadnym innym czasie nie wydał dobrowolnie pokrzywdzonemu przedmiotowego ciągnika, do czego był obowiązany. Nie wskazał także przedstawicielom pokrzywdzonej instytucji miejsca przechowywania tegoż pojazdu. Przedmiotowy ciągnik był użytkowany za zgodą oskarżonego przez R. S., pomimo okoliczności, iż oskarżony był zobowiązany do jego zwrotu. Przedmiotowy ciągnik rolniczy został dopiero zabezpieczony na terenie gospodarstwa rolnego (...) w toku egzekucji komorniczej prowadzonej przeciwko poręczycielowi R. S..

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie w sposób jednoznaczny wskazuje na sprawstwo oskarżonego co do sprzeniewierzenia powierzonego mu przez pokrzywdzoną (...) ciągnika rolniczego o wartości 84.870,00 zł brutto.

Ustalenia wartości przedmiotowego ciągnika Sąd dokonał w oparciu o treść opinii biegłego sądowego - M. B., z której wynika, że wartość przedmiotowego ciągnika rolniczego o numerze rejestracyjnym (...) kształtuje się na poziomie od 69.000 zł do 86.000 zł netto. Biorąc pod uwagę powyższe, uwzględniając 23 % stawkę podatku VAT oraz mając na względzie zasadę in dubio pro reo Sąd przyjął najniższą wartość przedmiotowego ciągnika wskazaną przez biegłego, powiększając wartość netto o właściwą stawkę podatku VAT, uzyskując wartość przedmiotowego pojazdu na poziomie 84.870 zł brutto.

Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim popełnienia przypisanego mu przestępstwa, obejmował swą świadomością wszystkie znamiona przypisanego mu czynu, wiedział, iż jest zobowiązany do zwrotu przedmiotu zabezpieczenia, czego jednak w zakreślonym terminie nie uczynił. Oskarżony jest człowiekiem dorosłym, miał zatem świadomość ciążących na nim zobowiązań. W toku postępowania nie ujawniono żadnych okoliczności, które mogłyby u niego wyłączać lub ograniczać zdolność rozpoznania znaczenia dokonanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony dysponował możliwością oceny swojego zachowania pod względem faktycznym i prawnym, w chwili jego dokonywania miał zatem wolną wolę i mógł zachować się zgodnie z normami prawnymi. Nie zaistniały także w przedmiotowej sprawie żadne szczególne okoliczności, które wyłączałyby bezprawność czynu oskarżonego. Oskarżony jest sprawcą czynu umyślnego, co pozwala uznać, że czyn ten jest czynem karalnym. Czyn oskarżonego charakteryzuje większa niż znikoma szkodliwość społeczna, w szczególności w kontekście wysokości szkody oraz działania oskarżonego umyślnie z zamiarem bezpośrednim, a więc czyn oskarżonego jest również czynem karygodnym.

Przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Na niekorzyść oskarżonego przy wymiarze kary za przypisane mu przestępstwo przemawia wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się w naruszeniu ważkiego dobra chronionego prawem jakim jest mienie, działanie przez oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał także wartość przywłaszczonego mienia, która była znaczna oraz nadużycie stosunku zaufania łączącego go z pokrzywdzonym.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd poczytał fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Sąd uwzględnił również okoliczność, że ciągnik został ostatecznie zabezpieczony w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko R. S. i przekazany pokrzywdzonej instytucji .

Sąd mając na względzie powyższe okoliczności oraz zważając aby dolegliwość kary nie przekroczyła stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, na podstawie art. 284 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności orzeczona w takim rozmiarze jednoznacznie zasygnalizuje oskarżonemu, że jego przestępcze zachowanie zasługuje na dezaprobatę, spełniając tym samym cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego. Nie sposób zapomnieć także o tym, że orzeczona kara czyni tym samym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości wskazując, że każde naruszenie porządku prawnego stanie się przedmiotem postępowania karnego z wszystkim karnoprawnymi skutkami dla sprawcy.

Uwzględniając całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających dotyczących oskarżonego Ł. S. Sąd zdecydował się zastosować wobec niego instytucję probacyjną warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu brak jest konieczności resocjalizacji oskarżonego w warunkach zakładu karnego. Oskarżony nie był wcześniej karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia. W ocenie Sądu zachodzi w stosunku do oskarżonego pozytywna prognoza kryminologiczna, w związku z czym na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby uznając, iż powyższy okres próby pozwoli w pełni zweryfikować postawę oskarżonego, jego rzeczywisty stosunek do porządku prawnego.

Mając na względzie okoliczność, iż przypisany oskarżonemu czyn został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu także karę grzywny obok kary pozbawienia wolności w wymiarze 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych, uznając iż kara ta nie przekracza stopnia winy sprawcy i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. W ocenie Sądu orzeczona obok kary pozbawienia wolności grzywna wzmocni realizację względem oskarżonego celów kary i będzie stanowiła dla niego dodatkową dolegliwość finansową, a w szczególności przyczyni się do zapobieżenia popełnienia przez oskarżonego przestępstwa w przyszłości. Nadto kara spełni także cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jednoznacznie sygnalizując brak pobłażania dla osób naruszających porządek prawny. Oskarżony Ł. S. pracuje i tego tytułu osiąga miesięczny stały dochód w wysokości około 1000 zł miesięcznie, ponadto oskarżony dzierżawi gospodarstwo rolne o pow. około 100 ha i tego tytułu osiąga dochody w wysokości około 100 tysięcy zł rocznie. Oskarżony jest współwłaścicielem mieszkania o wartości 200 tysięcy, mieszkanie to obciążone jest hipoteką w wysokości 240 tysięcy zł., miesięczna rata wynosi około 2 tysięcy zł., jednakże pożyczka jest obsługiwana przez drugiego współwłaściciela. Oskarżony nie posiada nikogo na utrzymaniu. W ocenie Sądu sytuacja majątkowa i rodzinna oskarżonego pozwala na uiszczenie przez niego kary grzywny w orzeczonym wymiarze.

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów, Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U. z 1983r, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), obciążył Ł. S. kosztami sądowymi w całości, zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1290,08 złotych. Na przedmiotową kwotę złożyły się wydatki poniesione na ryczałt za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, ryczałt za karty karne, wynagrodzenie biegłego oraz opłata od wymierzonej kary pozbawienia wolności i kary grzywny.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE