POSTANOWIENIE

Dnia 06 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO J. Kwapiszewska/spr./

SSO J. Jakubowska

SSO A. Mikuliszyn

po rozpoznaniu w dniu 06 sierpnia 2013 r. w Jeleniej Górze

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą w S.

z udziałem małżonki dłużnika W. S.

o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 23.05.2013 r. sygn. akt I Co 374/13

p o s t a n a w i a:

zażalenie oddalić.

UZASADNIENIE

W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika Sąd Rejonowy w Zgorzelcu w zaskarżonym w punkcie II postanowieniem zasądził od małżonki dłużnika na rzecz wierzyciela kwotę 127 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W motywach powyższego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy jako jego podstawę wskazał art. 770 k.p.c. Tytułem kosztów postępowania klauzulowego zasądził 50 zł tytułem poniesionej przez wierzyciela opłaty od wniosku, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 60 zł ustalone na podstawie § 10 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348). Natomiast do kosztów postępowania nie zaliczył kwoty 39 zł poniesionej przez wierzyciela w związku z uzyskaniem odpisu skróconego aktu małżeństwa. Wskazał Sąd, że wydatek ten został poniesiony poza postępowaniem i nie mieścił się w zakresie związanych z nim kosztów. Do zwrotu kosztów zobowiązana była jedynie małżonka dłużnika, sam zaś dłużnik nie był uczestnikiem postępowania. Nadto wydatek ten nie został udokumentowany.

Powyższe postanowienie w całości zażaleniem zaskarżył wierzyciel, zarzucając:

- naruszenie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu przez pominięcie i niezasądzenie na rzecz wierzyciela całości kosztów procesu.

W oparciu o powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na rzecz wierzyciela kosztów procesu w łącznej wysokości 166 zł (60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwotę 50 zł tytułem opłaty od wniosku, kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 39 zł tytułem kosztów uzyskania odpisu skróconego aktu małżeństwa), nadto o zasądzenie od kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Nie sposób podzielić zaproponowanej przez wierzyciela wykładni art. 98 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zakresie zawartego w nim określenia kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

W przepisie § 2 art. 98 k.p.c. wskazano, że do w/w kosztów zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe (przede wszystkim opłaty sądowe i podlegające zwrotowi wydatki – art. 2 u.k.s.c., koszty przejazdów do Sądu strony lub jej pełnomocnika, wynagrodzenie pełnomocnika, równowartość utraconego zarobku). Jakkolwiek katalog ten nie jest zamknięty, zaś nieostre pojęcie celowości i niezbędności kosztów podlega ocenie Sądu, na co słusznie zwrócił uwagę wierzyciel, wskazać należało, że w żadnej z tych kategorii nie mieszą się jednak koszty uzyskania dokumentów, o które strona wystąpiła przed zainicjowaniem postępowania.

W szczególności należało zwrócić uwagę, że umieszczenie przepisu art. 98 k.p.c. w tytule V Kodeksu postępowania cywilnego - Koszty procesu i dziale I tego tytułu – Zwrot kosztów procesu sprawia, iż przepis ten odnosi się wyłącznie do kosztów procesu a nie czynności ten proces przygotowujących. Ze względu na istotę poniesionego wydatku przed wszczęciem postępowania, nie można go więc zaliczyć do kategorii kosztów procesu.

W związku z powyższym za słuszną należało uznać ocenę Sąd I instancji.

Z tych względów Sąd Okręgowy z mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. zażalenie oddalił.