Sygn. akt II W 4/16
Dnia 10 marca 2016 r.
Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Maciej Maciaszek
Protokolant st. sekretarz sądowy Lidia Śnieg
Oskarżyciel publiczny z K. aspirant sztabowy P. C.,
po rozpoznaniu dnia 10.03.2016r.
sprawy M. G. , s. M. i A. z domu J., ur. (...) w K.,
obwinionego o to, że :
w dniu 1 października 2015 r. ok. godz. 14:25 w K. na ul. (...), droga publiczna, znajdując się w stanie nietrzeźwości kierował rowerem (I badanie – 0,50 mg/l, II badanie – 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu).
tj. o czyn z art. 87§1a k.w
1. obwinionego M. G. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu, wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 87 § 1a k.w. i na podstawie tego przepisu w zw. z art. 87§ 1 k.w. wymierza mu karę 400 (czterystu) złotych grzywny,
2. na podstawie art. 87 § 3 k.w. orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów rowerowych na okres 1 (jednego) roku,
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata K. K. kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych (z wliczonym VAT) tytułem zwrotu kosztów obrony,
4. zwalnia obwinionego od zapłaty kosztów sadowych, obciążając nimi Skarb Państwa.
W dniu l października 2015 r., w K., na ul. (...), został zatrzymany do kontroli obwiniony M. G.. Wymieniony kierował na drodze publicznej rowerem. Kontrola alkometrem wykazała stan nietrzeźwości obwinionego: I badanie - 0,50 mg/1, II badanie - 0,54 mg/1.
(dowó d: zeznania z dnia 10 marca 2016 r. ś wiadk ó w S ł awomira G ó rala, min. 9:00 oraz k. 23, M. ł a Ka ł u ż nego, min. 13:46, oraz k. 25, protok ół u ż ycia alkometru , k.
2).
Obwiniony ma 33 lata. Wymieniony nie pracuje, korzysta z pomocy opieki społecznej, nie ma majątku. Jest kawalerem, nie ma dzieci. W przeszłości nie był karany za wykroczenia.
(dowó d: dane o karalno ś ci k. 31, wyja ś nienia obwinionego z dnia 10 marca 2016 r.,
min. 3:43).
Obwiniony słuchany na policji i przed sądem nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu. Twierdził, że rower prowadził. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom z uwagi na zeznania funkcjonariuszy policji. Przed zakończeniem przewodu sądowego obwiniony jednak przyznał, że to on jest na nagraniu, którego opis znajduje się w protokole oględzin, k. 21 (mowa o osobie jadącej na rowerze).
Sąd dał wiarę zeznaniom świadków - funkcjonariuszy policji, którzy dokonali zatrzymania i kontroli obwinionego. Brak było racjonalnych podstaw do ich podważenia. Korespondowały one też z zebranym w sprawie materiałem dowodowym o charakterze rzeczowym.
Jako wiarygodne sąd ocenił zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, gdyż brak było podstaw, by kwestionować rzetelność ich sporządzenia.
Art. 87 § la k.w. penalizuje zachowanie polegające na prowadzeniu w stanie nietrzeźwości m. in. na drodze publicznej innego pojazdu niż mechaniczny.
Stosownie do treści art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartości alkoholu w l dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
Obwiniony zachowaniem swoim wyczerpał przedmiotowe znamiona zarzucanego mu wykroczenia. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem oceny i analizy sądu, pozwolił na przypisanie obwinionemu winy, gdyż w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał on posłuchu normie prawnej.
Stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego ocenić należy jako umiarkowany. Przemawiają za tym przede wszystkim okoliczności jego popełnienia. Wymieniony poruszał się po drodze publicznej o znacznym natężeniu ruchu, w jego szczycie. Stopień nietrzeźwości nie był jednak rażący.
Jako okoliczność łagodzącą przy wymierzaniu obwinionemu kary sąd wziął pod uwagę jego uprzednią niekaralność za wykroczenia.
Mając na uwadze powyższe, wespół z dyrektywami wymiaru kary z art. 33 k.w., sąd wymierzył obwinionemu grzywnę; w wysokości adekwatnej do stopnia zawinienia i jego możliwości płatniczych. Adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości czynu był też roczny wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów rowerowych. Tak orzeczona kara winna odnieść wobec obwinionego pożądany efekt wychowawczy i zapobiegawczy.
Obrońcy przyznano wynagrodzenie stosowne do nakładu pracy. Zła sytuacja materialna obwinionego i przewidywana bezskuteczność egzekucji uzasadniała zwolnienie go od ponoszenia kosztów sądowych.