UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2010 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydał decyzję Nr (...) w której :

I. Na podstawie art. 27 ust. 2 w zw. z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) uznał za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów określone w art. 24 ust. 1 i 2 pkt 1 tej ustawy, polegającą na stosowaniu we wzorcu przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa, postanowień wpisanych do rejestru postanowień umownych uznanych za niedozwolone o których mowa w art. 479 ⁴⁵ k.p.c. o treści:

1. „W przypadku zmiany stawki VAT, Cena może, wedle uznania Inwestora, ulec odpowiedniej zmianie tj. zmianie wynikającej z zastosowania odmiennych niż dotąd przyjmowane stawek podatku VAT dla poszczególnych składników Ceny. W takim wypadku Inwestor powiadomi o fakcie zmiany Ceny Zamawiającego, który będzie zobowiązany do zapłaty Ceny uwzględniającej nowe stawki lub zasady naliczania VAT, licząc od dnia powstania obowiązku. Zmiana, o której mowa w w niniejszym ustępie nie wymaga aneksu do umowy. ," – § 7 ust. 2 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa;

2. „Jeśli Zamawiający ponownie nie przystąpi do odbioru technicznego Przedmiotu nabycia w dodatkowym terminie Inwestor dokonana końcowego odbioru jednostronnego ze skutkiem dla Zamawiającego. Postanowienia ust. 6 poniżej stosuje się odpowiednio”- § 8 ust. 4 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa;

3. „Stronie, która wypowiedziała Umowę z przyczyn zawinionych przez drugą stronę, przysługuje kara umowna w wysokości 15 % ceny. Kara umowna jest płatna w terminie 21 dni od daty rozwiązania umowy”– § 9 ust. 4 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa;

4. „Na potrzeby niniejszej Umowy, za dzień powiadomienia Strony za pomocą listu poleconego przyjmuje się 10 (dziesiąty) dzień roboczy od dnia w którym dokonano nadania listu poleconego w placówce pocztowej, chyba że w treści umowy postanowiono inaczej"- § 10 ust. 4 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa;

5. „Strony uzgadniają, iż w przypadku nie osiągnięcia porozumienia co do sposobu rozwiązania sporu, sądem właściwym do jego rozstrzygnięcia będzie właściwy rzeczowo sąd powszechny w Poznaniu" - 15 § ust.2 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa.

I stwierdził zaniechania jej stosowania z dniem 31 lipca 2010 r.

II. Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 t. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurenci i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) z tytułu naruszenia określonego w art. 24 ust i ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w zakresie opisanym w pkt 1 sentencji nałożył na (...) sp. z o.o. w P. karę pieniężną w wysokości 142.675 (sto czterdzieści dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych płatną od budżetu państwa

III Na podstawie art. 26 ust. 2 w związku z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50 poz. 331 ze zm.), określił środki usunięcia trwałych skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów polegające na zobowiązaniu (...) sp. z o.o. w P. do wystąpienia do kontrahentów z propozycją zmian wszystkich nadal obowiązujących przedwstępnych warunków umów ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa, w którym występują postanowienia wskazana w punkcie I sentencji decyzji w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się niniejszej decyzji.

Odwołaniem wniesionym w dniu 27 października 2010 r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. powyższą decyzję zaskarżyła w całości, podnosząc przy tym zarzuty naruszenia przepisów prawa tj. :

1. art. 24 ust. 1 i art. 24 ust. 2 pkt 1 uokik poprzez uznanie za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów w związku ze stosowaniem przez powódkę wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy, podczas gdy powódka nie stosowała wzorców.

2. naruszenie art. 106 ust. 1 pkt 4 uokik w zw. z art. 111 uokik oraz art. 7 i art. 77 § 1 kpa w zw. z art. 83 uokik, poprzez brak wszechstronnego wyjaśnienia oraz należytego uwzględnienia okoliczności i stopnia naruszenia przepisów ustawy, a w rezultacie nałożenie na powódkę nadmiernie dolegliwej kary pieniężnej, nieadekwatnej do jej zakładanego celu.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, ewentualnie o zmianę decyzji w pkt II poprzez uchylenie nałożonej kary pieniężnej lub obniżenie wysokości tej kary, w każdym przypadku wnosząc o zasądzenie kosztów procesu w tym opłaty 17 zł tytułem udzielonego pełnomocnictwa według norm przepisanych. (odwołanie k. 12-255)

W odpowiedzi na odwołanie złożone w dniu 23 lipca 2012 r. Prezes UOKiK podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie odwołania w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych pod powódki na rzecz pozwanego (odpowiedź na odwołanie k.292-294 akt sądowych).

Sąd Okręgowy Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. jest przedsiębiorcą prowadzącym działalności z zakresu budownictwa związanego ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (dowód: odpis aktualny k.273 – 275 akt sądowych )

W kontaktach z klientami Spółka posługiwała się wzorcem umownym w postaci: „przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa” doręczonym konsumentom przed zawarciem umowy. (dowód: wzór umowy k.216,k. 155 akt admin.)

Wzorzec zawierał między innymi zapisy:

1. „W przypadku zmiany stawki VAT, Cena może, wedle uznania Inwestora, ulec odpowiedniej zmianie tj. zmianie wynikającej z zastosowania odmiennych niż dotąd przyjmowane stawek podatku VAT dla poszczególnych składników Ceny. W takim wypadku Inwestor powiadomi o fakcie zmiany Ceny Zamawiającego, który będzie zobowiązany do zapłaty Ceny uwzględniającej nowe stawki lub zasady naliczania VAT, licząc od dnia powstania obowiązku. Zmiana, o której mowa w niniejszym ustępie nie wymaga aneksu do umowy. " – § 7 ust. 2 przedwstępnej warunkowej umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa;

W Rejestrze niedozwolonych postanowień umownych figurują następujące postanowienie uznane przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za niedozwolone:

1. Poz. 885 i 1386 – Do ceny netto zostanie doliczony podatek VAT zgodnie zobowiązującymi przepisami. Na dzień podpisania umowy stawka podatku VAT na lokal mieszkalny wynosi 7%, na garaż i miejsce parkingowe 22%. W przypadku zmiany stawki podatku VAT nastąpi odpowiednia zmiany ceny (sygn.akt. XVII AmC 86/03), Strony oświadczają, że ustalona pomiędzy nimi cena przedmiotu umowy uwzględnia obowiązujące stawki podatku VAT od sprzedaży wobec czego gdyby stawki te uległy zmianie, cena przedmiotu umowy ulegnie zmianie proporcjonalnie do zmiany stawek podatku VAT (sygn.akt. XVII AmC 126/05);

2. Poz. 364 i 365- W razie niestawiennictwa kupującego w wyznaczonym terminie przekazania, sprzedający dokona samodzielnie odbioru przedmiotu umowy i będzie to jednoznaczne z wykonaniem przez sprzedającego umowy w tym zakresie. Strony zgodnie ustalają, że w takim przypadku sprzedający upoważniony jest do wystawienia odpowiedniej faktury, W sytuacji określonej w art. 6 tego paragrafu jednostronny protokół sporządzony przez sprzedającego zastępuje protokół odbioru (syn.akt. XVII AmC 55/03). Poz. 1442 – Stwierdzone w protokole usterki Sprzedający zobowiązuje się usunąć niezwłocznie, a następnie strony zobowiązane są do przystąpienia do czynności przekazania mieszkania ponownie, przy czym nieobecność Kupującego upoważnia Sprzedającego do samodzielnego sporządzenia protokołu bez konieczności ponownego wezwania Kupującego (sygn. akt. XVII AmC 14/06);

3. Poz. 389- W przypadku odstąpienia Kupującego od niniejszej umowy, Sprzedający dokona zwrotu nominalnej wartości wpłaconych przez Kupującego środków pieniężnych w terminie 14 dnia od daty wprowadzenie przez Sprzedającego nowego Kupującego z potrąceniem 5 % wartości lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem umowy bez powiadamiania na piśmie (sygn. akt. XVII AmC 9/04), Poz. 1066 – Strona, z winy której doszło do odstąpienia obciążona zostanie na rzecz strony przeciwnej z tytułu niewykonania zobowiązania kwotę stanowiącą 5 % wartości łącznej ceny brutto przedmiotu umowy (sygn. akt. XVII 17/06);

4. Poz. 1746 – Pisemne zawiadomienie o dokonanych zmiana uważa się za doręczone po upływie 14 dni od daty wysłania na ostatni podany przez Klienta adres do korespondencji (sygn.akt XVII AmC 815/09), Poz. 1861 – Korespondencję uważa się za doręczoną po upływie 7 dni od daty wysłania na ostatni podany przez Kredytobiorcę adres do korespondencji (sygn. akt. XVII AmC 351/09) ;

5. Poz. 691 – Ewentualne spory wynikłe z niniejszej umowy rozstrzygane będą przez właściwy Sąd w Poznaniu (sygn. akt. XVII AmC 51/03), Poz. 772 – Do rozstrzygania sporów wynikających z tej umowy właściwe będą sądy powszechne w Łodzi (sygn. akt. XVII 39/04).

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2010 r. Prezes UOKiK - wszczął na skutek skargi konsumenta – postępowanie wyjaśniające, czy nastąpiło naruszenie uzasadniające wszczęcie postępowania w sprawie zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów (dowód: postanowienie k. 61 akt. admin.)

Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2010 r. Prezes UOKiK wszczął – z urzędu- postępowanie administracyjne w związku z podejrzeniem, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. stosowała praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów (dowód: postanowienie k. 253-254 akt. admin.).

W dniu 4 sierpnia 2010 r. przedsiębiorca przedstawił Prezesowi UOKiK zmieniony wzorzec (dowód: wzorzec k.274-280 akt ad mini).

W 2009 r. Spółka osiągnęła przychód w wysokości (...) zł. (dowód: zeznanie CIT 8 k. 263-267 akt. admin.)

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie jest zasadny zarzut powódki, dotyczący błędnej wykładni przez Prezesa UOKiK przepisu prawa materialnego t.j. art. 24 ust. 1 i art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy okik.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. Nr 50 poz. 331 ze zm.) (dalej jako ustawa okik) zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. W myśl ust. 2 powyższego przepisu przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności stosowanie postanowień wzorów umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, o którym mowa w art. 479⁴⁵ ustawy z dnia 17 listopada 1964r.-Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43 poz. 296 z późn. zm.). Wynika stąd wniosek, iż stosowanie przez przedsiębiorcę postanowień wpisanych do rejestru zostało przez ustawodawcę wprost uznane za praktykę naruszająca zbiorowe interesy konsumentów. Celem takiego wyodrębnienia praktyki było wzmocnienie ochrony praw konsumenta, zwolnienie go od każdorazowego wnoszenia indywidualnego powództwa o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone oraz nałożenie na wszystkich przedsiębiorców obowiązku monitorowania rejestru, tak aby postanowienia znajdujące się w rejestrze nie pojawiały się w przyszłych wzorcach i były na bieżąco z nich usuwane (tak: A. Wędrychowska-Karpińska, komentarz do art. 24 ustawy okik LEX 2010).

Zarzut powódki dotyczył błędnego, jego zdaniem, uznania przez Prezesa UOKiK, że przygotowany przez powoda projekt umowy stanowi wzorzec umowny i podlega właściwym regulacjom zawartym w k.c.

Zgodnie z art. 384 § 1 k.c. ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy.

Prezes UOKiK prawidłowo przyjął, że „Przedwstępna warunkowa umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienie tego prawa” jest wzorcem umowy. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało, że powód ustalił ten wzorzec t.j. przygotował jego treść jednostronnie, w taki sposób, że konsumenci nie mieli wpływu na jego brzmienie. Sąd ustalił, że powód przedstawiał swoim kontrahentom ustalony przez siebie wzorzec, przygotowany przed zawarciem umowy, zawierający klauzule umowne. Zawiera on więc wszelkie elementy wzorca wg poglądów doktryny. Pojęcie wzorca umownego nie zostało w przepisach prawa polskiego zdefiniowane. Wg poglądów doktryny wzorzec umowny to jednostronnie i uprzednio przygotowane zestawienie klauzul umownych, ujętych w sposób generalny i abstrakcyjny, z przeznaczeniem do wykorzystania w nieograniczonej liczbie przypadków (tak: M. Bednarek „Wzorce umów w prawie polskim” C.H. Beck 2005). Kwestią istotną jest to, aby zbiór postanowień powstał przed zawarciem umowy i służył stronie, która go ustaliła (proponentowi) do ukształtowania treści stosunku obligacyjnego, jako instrument prawny do związania adherentów postanowieniami, które im chce narzucić. Cechą wzorca jest również możliwość posłużenia się nim wielokrotnie, gdyż nie zawiera on oznaczeń indywidualizujących drugą stronę umowy, lecz powtarzalne klauzule, które będą uzupełniać treść zobowiązań powstałych z umów (Adam Olejniczak komentarz do art. 384 k.c. LEX 2010). Powód wprowadził do obrotu wzorzec, co oznacza, że przygotował jego treść i istniał on wcześniej niż dany konsument podjął decyzję o zawarciu umowy. Kwestia negocjacji przez niektórych konsumentów części zapisów wzorca, nie ma w tym świetle znaczenia. Najpierw bowiem powód ustalił wzorzec, wprowadził go do obrotu, później zaś niektórzy konsumenci wynegocjowali treśc niektórych postanowień. Należy mieć na względzie treść art. 3 ust. 2 Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. UE.L.93.95.29) stanowiącego, że „warunki umowy zawsze zostaną uznane za niewynegocjowane indywidualnie, jeżeli zostały sporządzone wcześniej i konsument nie miał w związku z tym wpływu na ich treść, zwłaszcza jeśli zostały przedstawione konsumentowi w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej. Fakt, że niektóre aspekty warunku lub jeden szczególny warunek były negocjowane indywidualnie, nie wyłącza stosowania niniejszego artykułu do pozostałej części umowy, jeżeli ogólna ocena umowy wskazuje na to, że została ona sporządzona w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej. Jeżeli sprzedawca lub dostawca twierdzi, że standardowe warunki umowne zostały wynegocjonowane indywidualnie, ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na nim”. Sąd uznał więc, iż powódka nie udowodniła, że warunki umowne zostały wynegocjowane indywidualnie.

Wobec zasadnego uznania, że „przedwstępna warunkowa umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa” stanowi wzorzec umowny, Prezes UOKiK zasadnie również dokonał porównania kwestionowanej klauzuli z klauzulą wpisaną do rejestru.

Powódka nie wykazała również zasadności zarzutu naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy okik, poprzez przyjęcie, ze kwestionowane w niniejszym postępowaniu postanowienia umowne jest tożsame z postanowieniem wpisanymi do rejestru - ponieważ nie przywołała żadnych twierdzeń na tę okoliczność które by świadczyły o braku tożsamości. Zdaniem Sądu, Prezes UOKiK prawidłowo dokonał porównania klauzuli stosowanej przez powódkę z klauzulą z rejestru. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, dla uznania, że określona klauzula jest niedozwolonym postanowieniem umownym wystarczy, że mieści się ona w hipotezie klauzuli wpisanej do rejestru, nie jest natomiast konieczna literalna zgodność porównywalnych klauzul. Istotny jest również cel, jakiemu ma służyć kwestionowane postanowienie i czy cel utworzenia spornej klauzuli , odpowiada celowi klauzuli uznanej za niedozwoloną. Powódka natomiast nie kwestionowała żadnej z klauzul objętej treścią rozstrzygnięcia Prezesa UOKiK co oznacza, niniejszym przypadku że pozwany wykazał tożsamość klauzul. Natomiast w ocenie Sądu dla ustalenia przesłanki naruszenia zbiorowego interesu konsumentów, jest okoliczność że powódka podejmowała działania w kierunku nie zindywidualizowanych konsumentów lecz w względem każdego potencjalnego klienta zainteresowanego nabyciem oferowanych nieruchomości, co świadczy o powtarzalności zachowania przedsiębiorcy (wyrok SN sygn.akt. III SK 27/07).

Odnosząc się natomiast do zarzutu dotyczącego nałożonej kary pieniężnej zauważyć należy, że w przypadku dopuszczenia się przez przedsiębiorcę stosowania praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 4 uokik, Prezes UOKiK może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary. W myśl art. 111 uokik przy ustalaniu wysokości kar, o których mowa w art. 106-108, należy uwzględnić w szczególności okres, stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy, a także uprzednie naruszenie przepisów ustawy. Okolicznością łagodząca nie może być uznanie, że w imieniu i na rzecz powódki występował profesjonalny przedsiębiorca trudniący się zawodowo przygotowaniem tego rodzaju umów, ponieważ skutki działania pełnomocnika obciążają mocodawcę w tym wypadku powódkę. Może stanowić natomiast podstawę skierowania ewentualnych roszczeń w postępowaniu właściwym dla ochrony praw potencjalnego wierzyciela.

Jak wynika z cytowanych przepisów nałożenie kary ma charakter fakultatywny, zaś jej wysokość jest uzależniona od wymienionych przesłanek. W niniejszej sprawie Sąd uznał, że nałożenie kary pieniężnej na powódkę jest uzasadnione wagą naruszonego dobra i interesem publicznym.

Kara ma spełniać rolę prewencyjną, zarówno w ujęciu ogólnym- oddziaływanie na ogół adresatów norm prawnych, jak i w ujęciu indywidualnym- ma bowiem zabezpieczać konsumentów przed ponownym naruszeniem dobra prawnego przez powoda. Kara ma oddziaływać prewencyjnie w sensie negatywnym- poprzez odstraszanie przedsiębiorców od zachowań sprzecznych z prawem i w sensie pozytywnym- poprzez wzmacnianie hamulców u przedsiębiorców przestrzegających prawa. Kara ma oddziaływanie również represyjne, musi stanowić dla ukaranego dolegliwość za naruszenie prawa. Przedsiębiorca stosujący wzorce umowne znajduje się na lepszej pozycji od konsumenta zawierającego z nim umowę, gdyż to przedsiębiorca przedstawia wzorzec umowy, to on kształtuje jego postanowienia. Tym bardziej od takiego podmiotu należy oczekiwać respektowania podstawowych praw strony dużo słabszej, jaką jest konsument.

Prezes UOKiK rozważył wszelkie okoliczności mające wpływ na wymiar kary. Słusznie nie stwierdzono istnienia okoliczności obciążających i łagodzących. Sąd podziela stanowisko Prezesa UOKiK co do oceny stopnia naruszenia przepisów w przypadku stwierdzonej praktyki.

Wysokość kary, jaka może zostać wymierzona, uregulowana w art. 106 ust.1, odwołuje się do przychodu przedsiębiorcy w rozumieniu przedstawionym w art. 4 pkt 15 uokik. Jest to przychód uzyskany w roku podatkowym poprzedzającym dzień wszczęcia postępowania na podstawie ustawy, w rozumieniu obowiązujących przedsiębiorcę o podatku dochodowym.

Bezsporne jest, ze przychód osiągnięty przez powoda w 2009r. wyniósł (...) zł. Nałożona kara w wysokości 142.675 zł stanowi (...) % przychodu osiągniętego przez przedsiębiorcę. Zdaniem Sądu kara jest adekwatna do rodzaju naruszenia i wagi naruszonego dobra. Słusznie Prezes UOKiK słusznie przyznała jako okoliczność łagodzącą fakt potraktowała fakt zaniechania stosowania niedozwolonych postanowień umownych niezwłocznie po wszczęciu postępowania

Podsumowując, Prezes UOKiK zasadnie uznał w myśl art. 24 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy okik, że powódka stosowała praktykę naruszająca zbiorowe interesy konsumentów, a więc godzące w interesy konsumentów bezprawne działanie polegające na stosowaniu we wzorcu umowy postanowienia uznanego za niedozwolone.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na mocy art.98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 18 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz.1349 ze zm.).

SSO Magdalena Sajur-Kordula

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE