UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 marca 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił wnioskodawczym B. T. uchylenia decyzji z dnia 28 września 201 1 roku, mocą której zawieszono jej prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku uznając, że nie ma podstaw do wypłaty emerytury wraz z odsetkami za okres od 1 października 201 1 roku do 21 listopada 2012 roku.

W odwołaniu od powyższej decyzji B. T. (1) wniosła ojej zmianę i wypłatę emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku wraz z odsetkami.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. T. (2), urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 6 lutego 2006 roku wniosek o emeryturę (dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 w akiach ZUS)

Decyzją z dnia 27 lutego 2006 roku, ZUS przyznał wnioskodawczym prauo do emerytury poczynając od dnia 1 stycznia 2006 roku, zawieszając jednocześnie jej wypłatę, z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Wypłatę emerytury podjęto od dnia 1 marca 2009 roku (dowód: decyzje ZUS z dnia 26 stycznia 2006 roku k. 31 oraz decyzja z dnia 8 kwietnia 2009 roku k. 53 w aktach ZUS.)

Od dnia 9 lipca 1968 roku do chwili obecnej B. T. (1)jest zatrudniona w (...)w R. (...) zaświadczenie z diu\i 27 marca 20/3 roku k. 96 w aktach ZUS.)

Decyzją z dnia 28 września 2011 roku, organ rentowy wstrzymał z

urzędu wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczym, poczynając od dnia 1 października 201 1 roku, z powodu nie rozwiązania stosunku pracy przed dniem nabycia prawa do emerytury (dowód: decyzja z dnia 28 września 2011 roku k. 79 w akrach ZUS).

Decyzją z dnia 15 stycznia 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił uchylenia decyzji z dnia 28 września 201 1 roku w części, w jakiej decyzja ta zawiesza wnioskodawczyni prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku (dowód: decyzja z dnia 15 stycznia 2013 roku k. 92 w aktach ZUS).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 roku wydanym w sprawie K 2/12, Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 1 6 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1 707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227. z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149. poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187. poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 25 1}, dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 roku, w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 201 1 roku, bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego prze/, nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Trybunału rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 w w. ustawy spowodowało, że osoby które skutecznie nabyły i realizowały prawo do emerytury w okresie od dnia 8 stycznia 2009 roku do 3 1 grudnia 2010 roku zostały objęte nową, mniej korzystną dla nich treścią ryzyka emerytalnego - a mianowicie ich prawo do pobierania emerytury po dniu ł października 2011 roku zostało uzależnienie od rozwiązania stosunku pracy. Treść ryzyka emerytalnego w określeniu, którego wnioskodawca ma swobodę, nie powinna być zaś zmieniana w stosunku do osób, które już nabyły i zrealizowały prawo do emerytury.

W ocenie Sądu Okręgowego treść powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie zmienia jednak sytuacji ubezpieczonej. Rozstrzygnięcie to nie znajduje bowiem do niej zastosowania, zważywszy na ("akt. że prawo do emerytury wnioskodawczym nabyła od dnia 1 stycznia 2006 roku, a więc w stanie prawnym, w którym obowiązywał przepis art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, będący w swej treści odpowiednikiem aktualnie obowiązującego art. 103a ustawy emerytalnej. Przepis ten stanowił, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał ją bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Z powyższego wynika, że w reżimie prawnym, w którym wnioskodawczym nabyła prawo do świadczenia emerytalnego, nie było możliwości pobierania tegoż świadczenia bez rozwiązania stosunku pracy z ostatnim pracodawcą, dlatego też emerytura skarżącej została zawieszona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2013 roku, 11 UK 299/12, niepubl.).

W przedmiocie zaś zgodności z Konstytucją przepisu art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, obowiązującego od dnia 1 lipca 2000 /oku do 7 stycznia 2009 roku, na podstawie którego zawieszono

wnioskodawczyni prawo do emerytury wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 lutego 2006 roku SK 45/04 (OTK - A 2006, nr 2, poz. 15) Trybunał uznał, że przepis ten jest zgodny z Konstytucją, nie narusza zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasady niedziałania prawa wstecz, zasady ochrony praw nabytych, czy obowiązku wprowadzania zmian do systemu prawnego z zachowaniem odpowiedniego vaeatio legis.

Konkludując, skarżąca nie może powoływać się na zasadę ochrony praw nabytych, gdyż nabyła prawo do emerytury w reżimie prawnym ukształtowanym przez treść art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej, uniemożliwiającym pobieranie świadczenia emerytalnego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy, którego konstytucyjność była przez Trybunał badana.

W świetle powyższego żądanie wnioskodawczym wypłaty wyrównania emerytury za okres od daty wstrzymania jej wypłaty do chwili jej podjęcia należało uznać za nieuzasadnione.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE