Sygn. akt I C 1766/14
Powód Z. J. w pozwie wniesionym w dniu 14 marca 2014 r., skierowanym przeciwko pozwanemu W. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.493,93 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi poczynając od dnia 11 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 23 stycznia 2013 r., sygn. akt II K 266/12, W. S. pokryć miał koszty naprawy uszkodzonego okna powoda. Jednakże zasądzona w wyroku kwota nie wystarczyła na pokrycie tych kosztów. Pozwany nie chce wyrównać różnicy powstałej w kosztach naprawy okna.
Postanowieniem z dnia 02 lipca 2014 r. Sad Rejonowy w Goleniowie oddalił wniosek powoda w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych oraz wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. /k. 40-41/
W dniu 28 października 2014 r. w sprawie I Nc 1054/14 Sąd Rejonowy w Goleniowie wydał nakaz zapłaty, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu. /k. 46/
Pozwany W. S. w sprzeciwie z dnia 19 listopada 2014 r. zaskarżył nakaz zapłaty w całości. Zarzucił powodowi to, iż brak jest podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia, roszczenie objęte pozwem nie istnieje. Nadto wskazał, iż powód nie wykazał wysokości dochodzonego roszczenia. Pozwany podał, iż uiścił na rzecz powoda wartość wyrządzonej szkody w wysokości 576,72 zł. Kwota ta w całości zaspokoiła roszczenie powoda związane z naprawieniem szkody, w związku z czym dalsze roszczenia w tym zakresie ze strony powoda są bezpodstawne. Nadto pozwany zakwestionował konieczność wymiany przez powoda całego okna, ponieważ uszkodzone zostało tylko jedno ze skrzydeł okna. W związku z tym do wymiany zalicza się tylko jeden profil okna. Pozwany zauważył iż powód chce na jego koszt wymienić całe okno, choć nie ma takiej potrzeby., albowiem uszkodzeniu uległo jedno skrzydło okienne.
Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:
W dniu 23 stycznia 2013 r. Sad Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny wydał wyrok w sprawie II K 266/12, zgodnie z którym uznał oskarżonego W. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tą zmianą, iż wartość szkody ustala na kwotę 576,72 zł, i za ten czyn na podstawie art. 58 § 3 k.k. w z. z art. 288 § 1 k.k. i wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych. W punkcie II sentencji wyroku Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego W. S. do naprawienia szkody poprzez zapłatę Z. J. kwoty 576,72 zł.
Postanowieniem z dnia 14 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny nadał klauzulę wykonalności wyrokowi z dnia 23 stycznia 2013 r. wskazując, iż tytuł uprawnia do egzekucji zakresie punktu drugiego.
Pismem z dnia 14 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny zawiadomił W. S., że wyrok z dnia 23.01.2013 r., na podstawie którego został zobowiązany do opłacenia obowiązku naprawienia szkody uprawomocnił się dnia 31.01.2013 r.
Dowód:
wyrok Sądu Rejonowego w Goleniowie, Wydział II Karny z dnia 23.01.2013 r. – akta sprawy II K 266/12, k. 104,
postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie, Wydział II Karny z dnia 23.01.2013 r. – akta sprawy II K 266/12, k. 106,
pismo z dnia 14.02.2013 r. – k. 112, akta sprawy II K 266/12,
przesłuchanie powoda – k. 73.
W dniu 07 października 2013 r. oraz w dniu 11 października 2013 r. Z. J. sporządził pisma stanowiące wezwania do zapłaty kwoty 1.493,28 zł kierowane do W. S.. W uzasadnieniach pism wskazał, iż ustalona przez Sąd wartość szkody na kwotę 576,72 zł nie odpowiada rzeczywistym nakładom koniecznym do naprawienia lub wymiany zniszczonego okna.
Dowód:
pismo z dnia 07.10.2013 r. – k. 13,
pismo z dnia 11.10.2013 r. – k. 14.
Fabryka (...) H. J. w R. wyceniła zlecenie J. J. nr (...) z dnia 15.10.2013 r. na łączną kwotę w wysokości 2.029 zł, przy uwzględnieniu kosztów demontażu oraz montażu wraz z obróbką malarską.
Sporządzona wycena dotyczyła okna o gabarytach 2390x1430 cm, koloru białego.
Dowód:
zlecenie – k. 18.
W. S. uiścił na rzecz Z. J. kwotę w wysokości 576,72 złotych.
Bezsporne.
P.H. (...) sp. z o.o. w N. wyceniła zlecenie J. J. nr (...) na łączną kwotę w wysokości 576,72 zł. Sporządzona wycena dotyczyła skrzydła okiennego o gabarytach 610x1350 cm, koloru białego.
P.H. (...) sp. z o.o. w N. wyceniła zlecenie J. J. nr (...) na łączną kwotę w wysokości 2.070 zł, przy uwzględnieniu kosztów demontażu oraz montażu wraz z obróbką malarską.
Sporządzona wycena dotyczyła skrzydła okiennego o gabarytach 610x1350 cm, koloru białego.
P.H. (...) sp. z o.o. w N. pismem z dnia 01 października 2013 r. poinformowało Z. J., iż nie jest w stanie dokonać wymiany skrzydła w oknie, gdyż w oknie występuje profil okienny, który nie jest obecnie stosowany w nowo produkowanej stolarce PCV.
Dowód:
zlecenie - akta sprawy II K 266/12, k. 79,
zlecenie – k. 20,
pismo z dnia 01.10.2013 r. – k. 19.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał w ocenie Sądu uznać, aby powód wykazał zarówno fakt istnienia dochodzonego roszczenia, jak i jego wysokość.
Przechodząc do merytorycznej oceny żądania powoda, Sąd Rejonowy uznał, że zgromadzone w sprawie dowody nie pozwoliły na jego uwzględnienie w żadnej części, wobec niewykazania przez powoda jego wysokości (art. 6 k.c.).
Bezspornym w sprawie było to, iż pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę w wysokości 576,72 złotych, do której uiszczenia zobowiązany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 23 stycznia 2013 r. W ten sposób naprawił szkodę wyrządzoną Z. J. na skutek zniszczenia szyby w skrzydle okiennym. Bezspornym jest także w związku z art. 11 k.p.c., że pozwany dopuścił się czynu zabronionego, z którego powód wywodzi zwoje roszczenie. Nie jest przy tym sporne, że wysokość szkody wskazana w wyroku Sądu karnego nie ma charakteru wiążącego dla Sądu cywilnego i w tym zakresie Sąd cywilny dokonuje ustaleń samodzielnie.
Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar dowodu określonej okoliczności, ciąży na stronie, która wywodzi z niej pozytywne skutki prawne. Co prawda reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży on zawsze na powodzie, jednakże nie może ulegać wątpliwości, iż to na powodzie ciąży dowód faktów prawotwórczych, z którymi wiąże się jego żądanie, a które w niniejszej sprawie stanowi istnienie w określonej wysokości zobowiązania pozwanego w stosunku do Z. C. dowodu wiąże się z obowiązkiem twierdzenia (ciężarem twierdzenia) i obowiązkiem dowodzenia tych wszystkich okoliczności, które mogą być stosownie do art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu. W myśl bowiem art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, w związku z czym przy interpretacji art. 6 k.c. należy mieć na uwadze, że przedmiotem dowodu są tylko fakty prawnie relewantne, istotne dla rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach stron procesu, te, z którymi norma prawna wiąże konsekwencje. Z punktu widzenia roli, jaką odgrywa fakt przy podejmowaniu rozstrzygnięcia, można rozróżnić fakty prawotwórcze, czyli uzasadniające twierdzenie o istnieniu prawa, oraz tamujące i niweczące prawo, czyli wskazujące na nieistnienie prawa, czy to jego niepowstanie, czy to wygaśnięcie. W zależności od rozstrzyganych w procesie kwestii faktycznych i prawnych ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, co do innych z kolei - na pozwanym (np. w wypadku podniesienia przez niego ekscepcji przeszkadzających powstaniu prawa). Co do zasady na pozwanym spoczywa zatem ciężar udowodnienia okoliczności niweczących lub tamujących roszczenie powoda. Obowiązek natomiast wykazania samego istnienia jak i wysokości roszczenia dochodzonego w pozwie spoczywa stosownie do treści art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. na powodzie. Zgodnie z ich treścią strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powód więc ma obowiązek wykazać dowodami zaktualizowanie się wszystkich podstaw odpowiedzialności pozwanego co do samej zasady jak i wysokości i tym samym zasadności swoich roszczeń. Powód winien więc udowodnić, iż przysługuje mu roszczenie i to w określonej wysokości.
Powód pouczony o treści art. 232 k.p.c. podtrzymał swoje wnioski dowodowe, zawarte w pozwie, nie złożył innych wniosków. Nie budzi wątpliwości, że ustalenie wysokości szkody może nastąpić jedynie za pomocą dowodu z opinii biegłego. Wobec zaprzeczeniu żądaniu i argumentacji pozwu przez pozwanego, w szczególności w zakresie wysokości szkody, powód utracił możliwość, co do zasady naprowadzania nowych twierdzeń i dowodów. Sąd nie znalazł podstaw do prowadzenia postępowania z urzędu, tym bardziej, że powód został pouczony o treści art. 232 k.p.c.
Z przedstawionego materiału dowodowego przez powoda wynika tylko, że Fabryka (...) H. J. w R. wyceniła zlecenie nr (...) z dnia 15.10.2013 r. na łączną kwotę w wysokości 2.029 zł, przy uwzględnieniu kosztów demontażu oraz montażu wraz z obróbką malarską. Sporządzona wycena dotyczyła okna o gabarytach 2390x1430 cm, koloru białego. Nadto P.H. (...) sp. z o.o. w N. wyceniła zlecenie J. J. nr (...) na łączną kwotę w wysokości 2.070 zł, przy uwzględnieniu kosztów demontażu oraz montażu wraz z obróbką malarską. Sporządzona wycena dotyczyła skrzydła okiennego o gabarytach 610x1350 cm, koloru białego. P.H. (...) sp. z o.o. w N. pismem z dnia 01 października 2013 r. poinformowało Z. J., iż nie jest w stanie dokonać wymiany skrzydła w oknie, gdyż w oknie występuje profil okienny, który nie jest obecnie stosowany w nowo produkowanej stolarce PCV.
Podkreślenia jednak wymaga, że w aktach II K 266/12 znajduje się pismo, w którym P.H. (...) sp. z o.o. w N. wyceniła zlecenie J. J. nr (...) na łączną kwotę w wysokości 576,72 zł. Sporządzona wycena dotyczyła skrzydła okiennego o gabarytach 610x1350 cm, koloru białego.
Nie sposób na podstawie takiego materiału dowodowego ustalić wysokość szkody.
Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy orzekł, jak w sentencji.
1. odnotować;
2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powodowi;
3. akta a apelacją lub za miesiąc.