UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 3 czerwca 2015 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka (...) spółka akcyjna w P. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwoty 1.277,81 zł z ustawowymi odsetkami od kwot cząstkowych i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. była operatorem prowadzącym serwis internetowy za pomocą którego internauci zamawiali usługi kurierskie. Do spółki Grupa (...) zgłosił się pozwany i zawarł z nią na odległość umowę o świadczenie usług drogą elektroniczną. Pozwany złożył zamówienie na usługi, które spółka Grupa (...) wykonała i wystawiła pozwanemu faktury VAT. Grupa (...) przeniosła zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa na nową spółkę – tj. na powódkę. Pozwem objęte były faktury (...).

W sprawie wydany został nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia z 3 pierwszych faktur oraz zarzut spełnienia świadczenia (2 pierwsze faktury).

Pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r. powódka zmieniła swoje pierwotne roszczenie w ten sposób, że zamiast roszczenia wynikającego z faktury VAT nr (...) z dnia 2014-03-31 na kwotę 26,82 zł oraz z faktury VAT nr (...) z dnia 30 kwietnia 2014 r. na kwotę 198,23, dochodzi roszczenia z faktury VAT nr (...) z dnia 28 lutego 2014 r. na kwotę 225,05 zł. Powódka potwierdziła nadto, że faktury nr (...) zostały zapłacone.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. była operatorem prowadzącym serwis internetowy S..pl, za pomocą którego internauci (najczęściej sprzedawcy korzystający z serwisu internetowego Allegro.pl) zamawiali usługi kurierskie trzech przewoźników w atrakcyjnych cenach. Do spółki Grupa (...) Sp. z o.o. zgłosiła się pozwana i zawarła z nią na odległość umowę na świadczenie usług drogą elektroniczną. Treść umowy i warunki korzystania przez Pozwanego z serwisu internetowego S..pl określał regulamin serwisu, który stanowił integralną część umowy.

Zgodnie z pkt. 1.6 regulaminu serwisu Usługa to świadczona drogą elektroniczną przez operatora na podstawie regulaminu usługa umożliwiająca użytkownikowi złożenie zamówienia odbioru przemieszczania i doręczania bądź przewozu przesyłki przez przewoźnika w ramach jego działalności oraz na podstawie regulaminu przewoźnika. Zgodnie z pkt. 1.7 regulaminu serwisu (...) to podmiot prowadzący zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi działalność, której przedmiot stanowi świadczenie usług miejskich i krajowych w zakresie przewożenia i doręczania przesyłek bez pobrania gotówki lub „za pobraniem” oraz usług międzynarodowych ( Usługi (...)), któremu można złożyć zamówienie odbioru, przemieszczania i doręczenia przesyłki w ramach Serwisu (...).

Użytkownik zobowiązany jest rozliczyć się z operatorem z tytułu wykonania usługi, zgodnie z cennikiem stanowiącym załącznik nr 1 do regulaminu (w tym również co do wynagrodzenia za usługi dodatkowe) (pkt. 6.2 regulaminu). Termin płatności faktur wystawionych przez operatora na użytkownika wynosi 7 dni od daty wystawienia, w przypadku użytkowników dokonujących rozliczeń za okresy miesięczne (pkt. 6.2 regulaminu).

Niesporne nadto dowód:

- regulamin, k. 47 - 53

- cennik usług dodatkowych, k. 75

- wydruk, k. 76 - 79

Na podstawie wyżej opisanej umowy na świadczenie usług drogą elektroniczną pozwany za pośrednictwem serwisu internetowego należącego do spółki Grupa (...) Sp. z o.o. składał zamówienia odbioru, przemieszczania oraz doręczania przesyłek przez jednego z trzech profesjonalnych przewoźników ( (...), (...), InPost). W praktyce Pozwany logował się na swoje indywidualne, zabezpieczone hasłem konto, które było prowadzone w ramach serwisu internetowego S..pl, uzupełniał formularz zlecenia, wybierał rodzaj przesyłki, określał jej wymiary i wagę oraz wybierał jednego z trzech przewoźników ( (...), (...), InPost). Na podany podczas rejestracji adres e-mail Pozwany otrzymywał link do pobrania listu przewozowego, który drukował i oklejał nim przesyłkę. Następnie bezpośrednio na wskazany przez Pozwanego adres przyjeżdżał kurier i odbierał przesyłkę.

W powyższy sposób Pozwany za pośrednictwem serwisu internetowego S..pl złożył zamówienie na usługi.

Grupa (...) Sp. z o.o. wystawiła i doręczyła pozwanemu następujące faktury VAT:

- fakturę VAT numer (...) z dnia 28 lutego 2014 r. na kwotę 362,06 zł brutto, płatną do 9 marca 2014 r.,

- fakturę VAT numer (...) z dnia 9 czerwca 2014 r. na kwotę 320,14 zł brutto, płatną do 9 czerwca 2014 r.,

- fakturę VAT numer (...) z dnia 31 lipca 2014 r. na kwotę 509,68 zł brutto, płatną do dnia 9 sierpnia 2014,

- fakturę VAT numer (...) z dnia 31 sierpnia 2014 r. na kwotę 222,94 zł brutto, płatną do dnia 9 września 2014 r.

Dowód:

- wydruk, k. 76 - 79

- faktury VAT, k. 54, 57, 60, 65,

- listy przewozowe, k. 55 – 56, 58 – 59, 61 – 64, 66 – 67,

W dniu 1 kwietnia 2015 roku spółka Grupa (...) Sp. z o.o. w P. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w P. umowę zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przeznaczonej do prowadzenia serwisu internetowego S..pl.

Przedmiot umowy obejmował m. in. należności w postaci faktur VAT nr: (...) na kwotę 362,06 zł, (...) na kwotę 320,06 zł, (...) na kwotę 509,68 zł, (...) na kwotę 137,01 zł. (...) na kwotę 222,94 zł, a także korektę nr 213/03/SNDk/2013 na kwotę 172,20zł

Niesporne nadto dowód:

- umowa, k. 68 - 71

- wykaz należności, k. 72

Faktura VAT nr (...) z dnia 31 marca 2014 r. na kwotę 291,37 zł została zapłacona w całości w dniu 2 lutego 2015 r. przelewem.

Faktura VAT nr (...) z dnia 30 kwietnia 2014 r. na kwotę 198,23 zł została zapłacona w całości w dniu 9 grudnia 2015 r. przelewem .

Niesporne.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki jest uzasadnione w przeważającej części .

Na wstępie wskazać należy, że nakaz zapłaty utracił moc w całości, co potwierdził w prawomocnym postanowieniu z dnia 20 października 2015r referendarz sądowy, gdyż w postępowaniu elektronicznym nie jest przewidziane zaskarżenie częściowe nakazu zapłaty i częściowa utrata jego mocy.

Pozew w postępowaniu elektronicznym obejmował należność z pięciu faktur nr (...).

Co do dwóch ostatnich faktur pozwana żadnych zarzutów nie zgłaszała ani w postępowaniu elektronicznym ani przed tutejszym sądem. Zasadność ich uwzględnienia nie budzi także wątpliwości Sądu i znajduje umocowanie w dokumentach załączonych do akt.

W zakresie dwóch pierwszych faktur o numerach (...) pozwana podniosła zarzut zapłaty i przedawnienia. Zarzut zapłaty został uwzględniony przez powódkę, czemu wyraz dał pełnomocnik powódki w uzasadnieniu pozwu (k.39). Jednocześnie pełnomocnik powódki wskazał, że zmienia pierwotne roszczenie w ten sposób, że zamiast roszczenia z faktur nr(...) dochodzi roszczenia w kwocie 225,05zł z faktury (...) (wcześniej nieobjętej pozwem). Pełnomocnik powódki wskazał też, że tym samym zmienia się w części podstawa faktyczna pozwu. Zgodnie z art. 505⁴ §1 k.p.c. zmiana powództwa (także faktyczna) jest niedopuszczalna, o czym Sąd powiadomił pełnomocnika powoda. W doktrynie wyrażony został trafny pogląd, że w przypadku próby dokonania przez powoda zmiany powództwa polegającej na wystąpieniu z nowym roszczeniem zamiast poprzedniego sąd powinien tę czynność procesową pominąć i rozpoznać pierwotne żądanie ( Manowska Małgorzata (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Art. 1-505(38), wyd. III Opublikowano: WK2015 komentarz do art. 505⁴ §1 k.p.c. teza 1). W związku z powyższym, dokonana zmiana była niedopuszczalna, a zatem powództwo, co do kwoty 26,82zł i 198,23zł oraz odsetek z zapłaconych faktur nr(...) podlega oddaleniu. Na marginesie wskazać należy, że należności z tych faktur nie były objęte cesją (k.72). Powódka nie miała więc legitymacji do ich dochodzenia.

Rozważenia wymaga natomiast kwestia zapłaty za fakturę (...). W stosunku do tej faktury pozwana zgłosiła tylko zarzut przedawnienia. W ocenie Sądu zarzut ten jest nieuzasadniony i to niezależnie od tego, czy przedmiotowa umowa zostanie zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług (tak uważa powódka), czy jako umowa przewozu (tak twierdzi pozwana). Gdyby bowiem nawet przedmiotowa umowa była umową przewozu to wówczas zastosowanie do niej znajdą w pierwszej kolejności zapisy ustawy Prawo przewozowe (Dz. U. 2015.915), a nie kodeksu cywilnego, co wynika z art. 775 k.c. Zgodnie z art. 75 Prawa przewozowego roczny termin przedawnienia dla roszczeń z tytułu zapłaty biegnie od dnia zapłaty, a gdy jej nie było od dnia, w którym powinna była nastąpić. W niniejszej sprawie termin płatności nie był kwestionowany przez pozwaną, jest on też zgodny z umową (7 dni od wystawienia faktury). Termin płatności faktury (...) to 10 czerwca 2015r pozew wniesiono w dniu 3 czerwca 2015r, a więc przed upływem terminu przedawnienia.

Dla wyczerpania tematu wskazać należy, że w ocenie Sądu przedmiotowa umowa jest umową o świadczenie usług do której na podstawie art. 750 k.c. odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o zleceniu w tym art. 751 k.c. przewidujący dwuletni termin przedawnienia. Treść umowy łączącej strony objęta jest regulaminem, co nie jest sporne. W umowie tej wprost zdefiniowano świadczone usługi (punkt 1.6) oraz przewoźnika (punkt 1.7). W ramach tej ostatniej definicji wskazano, że w serwisie można złożyć przewoźnikowi zamówienie odbioru, przemieszczenia i doręczenia przesyłki. W ocenie Sądu, akcentowany przez pozwaną fakt, że faktury wystawiał poprzednik prawny powódki i to na jego rzecz była płatność nie może mieć decydującego znaczenia. Powódka (poprzednik prawny) wykonywała bowiem jedynie usługę pośrednictwa pomiędzy użytkownikiem serwisu, a wybraną przez użytkownika firmą kurierską.

Odsetki od zasądzonych kwot przyznano na podstawie art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu (uwzględniono jedynie zmianę terminologii od 1 stycznia 2016r), gdyż terminy płatności nie były kwestionowane, a nadto wynikały z załączonych dokumentów.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej części uzasadnienia. W tym miejscu tytułem uzupełnienia wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń na podstawie częściowo niespornych twierdzeń stron i dowodów z dokumentów prywatnych, które nie były kwestionowane i nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powódka wygrała w 82% i poniosła następujące koszty: opłata od pozwu w kwocie 30zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, wynagrodzenie pełnomocnika 180zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 180zł na podstawie §6 pkt2 w zw. z §2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm).

Ogółem powódka poniosła koszty podlegające rozliczeniu w kwocie 227zł. Pozwana powinna zwrócić 82% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 186zł.

Pozwana nie wykazała poniesienia żadnych kosztów.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE