Sygn. akt II K 1735/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniach 20 kwietnia 2015 r., 25 maja 2015 r., 17 sierpnia 2015 r., 16 września 2015 r., 14 października 2015 r.,

s p r a w y :

D. M.

syna W. i A. z domu S.,

urodzonego w dniu (...) w J.,

A. J. (1)

syna B. i F. z domu J.,

urodzonego w dniu (...) w J.

D. C.

syna R. i E. z domu S.,

urodzonego w dniu (...) w J.,

oskarżonych o to, że:

1.  w dniu 5 września 2014 roku w J. woj. (...) przy ul. (...) II 24 na terenie marketu K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, z działu alkoholi i kosmetyków zabrali w celu przywłaszczenia 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...), 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...) L., 2 butelki o pojemności 0,7 litra marki L. (...), 7 butelek o pojemności 0,5 litra marki J. D. oraz 4 sztuki maszynek do golenia marki G. (...) i 2 sztuki żelu do golenia marki G. w ten sposób, że w/w rzeczy schowali do plecaka i nie płacąc za towar przekroczyli linię kas, powodując straty w łącznej kwocie 1.867,60 złotych, czym działali na szkodę Marketu K. w J.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

przy czym D. M. przy czym D. M. zarzuconego mu czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazany:

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 kwietnia 2010 r., w sprawie sygn. II K 577/09, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 278 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12 sierpnia 2010 r., w sprawie sygn. II K 1096/10, za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2012 r., w sprawie sygn. II K 980/11, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt VI Ka 298/12, za czyn z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności,

2.  w dniu 5 września 2014 r. w J. woj. (...) przy ul. (...) na terenie Sklepu (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą zabrali w celu przywłaszczenia 11 sztuk gier komputerowych w postaci gry PS4 B. 4, gry PS4 D.3 U. E. E., gry PS4 L. M. super H., gry (...), gry P. D., gry X. B. By F., gry X. F. 14, gry (...) H.4 xbox360, gry X. S. U. oraz gry (...) S. R. powodując straty w łącznej kwocie 2049,00 złotych, czym działali na szkodę Sklepu (...),

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.,

przy czym D. M. zarzuconego mu czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazany wyrokami opisanymi w zarzucie I,

tj. w stosunku do D. M. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  Uznaje oskarżonych D. M., A. J. (1) i D. C. za winnych tego, że działając w warunkach ciągu przestępstw:

-

- w dniu 5 września 2014 roku w J. przy ul. (...) II 24 na terenie marketu K., działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną ustaloną osobą, z działu alkoholi i kosmetyków zabrali w celu przywłaszczenia 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...), 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...) L., 2 butelki o pojemności 0,7 litra marki G. (...), 7 butelek o pojemności 0,5 litra marki J. D. oraz 4 sztuki maszynek do golenia marki G. (...) i 2 sztuki żelu do golenia marki G. o łącznej wartości 1.867,60 złotych, czym działali na szkodę (...) Sp. z o.o. s.k. we W., przy czym D. M. czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i które zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r., tj. występku z art. 278 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonych D. C. i A. J. (1) oraz z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego D. M.,

- w dniu 5 września 2014 roku w J. przy ul. (...) na terenie Sklepu (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną ustaloną osobą, zabrali w celu przywłaszczenia nie mniej niż 4 sztuki gier komputerowych o łącznej wartości 479,96 złotych, czym działali na szkodę (...) S.A. w Z., przy czym D. M. czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i które zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r., tj. występku z art. 278 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonych D. C. i A. J. (1) oraz z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego D. M.

i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonym D. C. i A. J. (1) kary po (osiem) miesięcy pozbawienia wolności, zaś oskarżonemu D. M. karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r., warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. J. (1) kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata;

III.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego A. J. (1) w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r., orzeka wobec oskarżonych D. M., A. J. (1) i D. C. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez uiszczenie przez każdego z nich kwot po 466,90 (czterysta sześćdziesiąt sześć 99/100) zł na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. s.k. we W. oraz kwot po 119,99 (sto dziewiętnaście 99/100) zł na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w Z.;

V.  na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. F. B. kwotę 672 złote tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oraz kwotę 154,56 zł tytułem podatku VAT;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych D. M., A. J. (1) i D. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 1735/14

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2014 roku około godziny 15:20 D. M. i A. J. (1) udali się do sklepu (...) przy ul. (...) w J.. W krótkim czasie za nimi do sklepu tego weszli również D. C. i P. W.. Mężczyźni ci chodzili po sklepie parami, często mijając się i udając, że się nie znają. W pewnym momencie D. M. i A. J. (1) podeszli do stoiska z grami komputerowymi. Ze stoiska tego A. J. (1) zabrał nie mniej niż cztery gry komputerowe X. F. 14 o wartości 109,99 złotych, (...) Halo 4 xbox360 o wartości 179,99 złotych, X. S. U. o wartości 69,99 złotych oraz (...) S. R. o wartości 119,99 złotych, tj. o łącznej wartości 479,96 złotych. Następnie obaj mężczyźni udali się na stoisko z lodówkami. Tam pod pozorem oglądania lodówek D. M. otworzył drzwi jednej z nich, po czym A. J. (1) przekazał gry D. M., zaś ten włożył je do oglądanej lodówki. Następnie kiedy przez stoisko to przechodził D. C., D. M. wskazał mu lodówkę, do której uprzednio włożył zabrane przez A. J. (1) gry. Po upływie około 2 minut do wskazanej przez D. M. lodówki podeszli D. C. i P. W.. P. W. zabrał gry z lodówki, po czym opuścił sklep nie płacąc za nie. W czasie wychodzenia ze sklepu przez P. W. włączył się alarm antykradzieżowy, na który zareagował pracownik sklepu (...), wybiegając za P. W., jednakże nie udało mu się zatrzymać tego mężczyzny.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. J. (1) k. 58-60, 171-173, 379v. -380, częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M. k. 133-135, 379, 380v., zeznania świadka M. P. k. 66-67, 408-409, notatka urzędowa k. 63, wycena k. 70, protokół oględzin nagrania z monitoringu k. 71- 74, nagranie z monitoringu wraz z dokumentacją fotograficzną k. 75,

Tego samego dnia, tj. 5 września 2014 roku około godziny 19:18 A. J. (1) i D. M. udali się do sklepu (...), mieszczącego się w J. przy ulicy (...) II 24. Każdy z mężczyzn wziął koszyk. Do koszyków włożyli oni plecaki. Następnie udali się na stoisko z kosmetykami i stamtąd A. J. (1) zabrał z półki 4 sztuki maszynek do golenia marki G. (...) i 2 sztuki żelu do golenia marki G., które schował do plecaka. Następnie obaj mężczyźni udali się na stoisko z alkoholami i tam zaczęli ściągać z półek alkohol w postaci: 4 butelek o pojemności 0,7 litra marki J. (...), 4 butelek o pojemności 0,7 litra marki J. (...) L., 2 butelek o pojemności 0,7 litra marki G. (...), 7 butelek o pojemności 0,5 litra marki J. D.. Część z tych alkoholi mężczyźni uprzednio wyjmowali z kartonowych opakowań. Opakowania te pozostawili na półkach, zaś butelki z alkoholem pakowali do plecaków. Po przygotowane w ten sposób plecaki wypełnione zabranymi uprzednio artykułami przyszli do sklepu (...). Jeden z plecaków zabrał D. C., po czym podszedł do regału z napojami, wziął z półki napój i poszedł do jednej z kas. W kasie D. C. zapłacił tylko za napój, zaś plecak wyniósł, nie uiszczając zapłaty za znajdujący się w nim towar. Drugi z plecaków wypełniony uprzednio przez D. M. i A. J. (1) towarami zabranymi z półek założył na ramię (...). Następnie przez bramkę znajdującą przy punkcie informacyjnym sklepu wyszli: D. M., za nim B. C. - wynosząc plecak wraz z zawartością i jako ostatni - A. J. (1). Żaden z tych mężczyzn nie uiścił zapłaty za zabrany ze sklepu towar. Łączna wartość skradzionych artykułów wynosiła 1.867,60 złotych.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. J. (1) k. 58-60, 171-173, 379v.-380, częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M. k. 133-135, 379, 380v., częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. C. k. 125-127, zeznania świadków: C. K. k. 4-6,409, T. S. k. 12-15, 457, P. L. k. 21-23, 520-521, K. B. k. 27-28, 410, A. J. (2) k. 30-31, 409, wyjaśnienia B. C. k. 204-206, 87-89, 92-94, 458, nagranie z monitoringu k. 17, wycena k. 34, protokół oględzin nagrania z monitoringu k. 38-42, dokumentacja fotograficzna k. 43-53,

Oskarżony A. J. (1) był uprzednio karany sądownie za czyny z art. 56 § 2 k.k.s. i inne. Wprawdzie z karty karnej wynika, że był on jeszcze karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12.05.2008 r. sygn. akt VII K 1658/07 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 10.01.2012 r. sygn. akt VII K 796/11, jednakże skazania te uległy zatarciu.

Oskarżony jest rozwiedziony i posiada na utrzymaniu córkę w wieku 18 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód – optyk, nie pracuje, utrzymuje się z renty socjalnej w wysokości 520 złotych.

Oskarżony nie był leczony odwykowo i neurologicznie; leczony psychiatrycznie. W chwili popełnienia czynów oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem; mógł brać udział w prowadzonym postępowaniu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. J. (1) k. 58, 379, dane o karalności k. 80-82, 439-441, opinia sądowo – psychiatryczna k. 219-220,

Oskarżony D. M. był wielokrotnie karany sądownie, m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i które zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r.

Oskarżony jest rozwiedziony i posiada dwoje dzieci w wieku 20 i 10 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód – malarz. Aktualnie przebywa w zakładzie Karnym w Z., gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Przed osadzeniem w Zakładzie Karnym pracował dorywczo osiągając dochód w wysokości około 1.500 złotych miesięcznie.

Oskarżony ten nie był leczony odwykowo i neurologicznie; leczony psychiatrycznie. W chwili popełnienia czynów oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem; mógł brać udział w prowadzonym postępowaniu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. M. k. 133, 379, dane o karalności k.178-180, 434-438, opinia sądowo – psychiatryczna k. 213-214, odpisy wyroków k. 26, 269-270, 271, 272, 273, 278-279, 331-333, 334, 335, 336, 337, 338, 339,

Oskarżony A. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Słuchany w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, iż był tego dnia w sklepie i pomagał D., którego nazwiska nie pamięta oraz jego kolegom w zakupie alkoholu i kosmetyków. Podał, iż nie zdawał sobie sprawy z tego, że jest to kradzież, bo D. miał za towar zapłacić w kasie. Stwierdził, że tego dnia był jeszcze z D. w sklepie (...) i tam też pomagał mu w zakupach towarów. W kolejnych swoich wyjaśnieniach złożonych przed Prokuratorem oskarżony ten wyjaśnił, iż na Z., koło bazaru przy ul. (...) podeszli do niego dwaj mężczyźni; jeden z nich miał na imię D., a drugi B.. Oni poprosili go, żeby ich zawiózł do K. na zakupy. A. J. (1) podał, że zawiózł ich, ponieważ świadczy usługi transportowe. Mężczyźni ci mieli mu zapłacić za usługę około 50 złotych, ale tego nie zrobili. Kiedy dojechali do K., to mężczyźni ci poprosili go o pomoc w zakupach. Oskarżony wyjaśnił, iż mężczyźni kupowali alkohol i coś jeszcze, a on pomagał im go pakować. Pakował z nimi ten alkohol do jakiś plecaków i do torby. Oni mieli zapłacić za ten alkohol przy kasie. Oskarżony stwierdził, iż nie może odpowiadać za innych, za to, że oni nie zapłacili za ten towar. Oświadczył, że niczego nie ukradł. Ponadto podał, że nie wie czy mężczyźni zapłacili za ten towar. Oskarżony wyjaśnił też, że po wyjściu ze sklepu poszedł do samochodu, a ci mężczyźni później przyszli i mieli ze sobą jakieś zakupy. Podał też, że jak go wynajmowali to powiedzieli, że na kilka godzin. Potem mieli jeszcze coś kupić w sklepie z płytami. Oskarżony przyznał, że poszedł z nimi do tego sklepu i pomagał wybierać płyty. Stwierdził, że nic nie wie o żadnej kradzieży. Podał, że nie pamięta co robił po wyjściu z tego sklepu, przy czym nigdzie już z tymi mężczyznami nie jeździł. Wyjaśnił też, że często robi zakupy w marketach, więc nie może powiedzieć jak dokładnie wtedy było, bo nie pamięta.

Będąc słuchany na rozprawie A. J. (1) także nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i wyjaśnił, iż w dniu, kiedy został zaczepiony przy bazarze przez D., był z nim taki straszy gość, tego młodego nie widział. Oni poprosili czy nie zawiózłby ich do K., bo chcieli zrobić zakupy. On się zgodził i pojechali do K.. Oni prosili go, aby im pomógł w zakupach. Stwierdził, iż troszeczkę później przyszedł, bo siedział w aucie lub je zamykał. Zobaczył, że oni są przy dziale z alkoholami, zaraz przy wejściu. Stanął tam i zaczął im pomagać w pakowaniu do koszyka i do plecaka. W tym czasie przyszedł ochroniarz. Ochroniarzowi mówił, że pakują do koszyka i do plecaka, a ochroniarz powiedział, że tak nie bardzo wolno. Powiedział ochroniarzowi, że tu kupuje ten „starszy gościu” i on poszedł do kasy razem z ochroniarzem. Oskarżony stwierdził, że wycofał się do wyjścia. Oskarżony przyznał też początkowo, iż był na dziale kosmetycznym, a następnie to sprostował, twierdząc, iż w ogóle go tam nie było. Podał, iż nie wie kto miał zapłacić za towar, czy ten „starszy gość”, czy D.. Wyjaśnił, iż tamtych mężczyzn nie znał. Pomagał w zakupie w ten sposób, że kładł do koszyka i do plecaka alkohol, jakąś whisky. Tego alkoholu później nie widział. Ochroniarz i ten starszy mężczyzna poszli, jego zdaniem, do kasy. Do K. wchodził chyba razem z D. i z tym starszym mężczyzną, który się nazywa C. i jeszcze jedną osobą, ale nie pamiętał jej nazwiska. Nie chodził cały czas razem z nimi po K.. Stwierdził, że to ci mężczyźni powiedzieli jaki alkohol jest im potrzebny na imprezę. Według niego podał dwie czy trzy butelki i zaraz się znalazł ochroniarz. Jego zdaniem wszystko wyglądało jakby było w porządku. Nie spodziewał się, że to będzie kradzione. Dowiedział się tego dopiero na policji. Mężczyźni nie mówili mu po co im tyle alkoholu, a on nie chciał tego wiedzieć, ponieważ nie jest wścibski.

Jeżeli chodzi o płyty to - według oskarżonego - nie wyglądało to na żadną kradzież. Był też tam jakiś trzeci chłopak, dobrze zbudowany. Podjechali pod (...), długo stali na parkingu. Był w sklepie i rozmawiał z obsługą, bo chciał kupić lodówkę. Pokręcił się po tym sklepie, wypytał się o warunki zakupu lodówki na raty i udał do samochodu. Jak wychodzili, to D. powiedział mu, że coś mu tu nie pasuje. Wsiedli do samochodu i pojechali. Byli bez jednej osoby. Oskarżony stwierdził, iż wydaje mu się, że był z nimi jeszcze inny chłopak, dobrze zbudowany, nie wie, jak on ma na imię. Oświadczył, iż z kradzieżą nie miał nic wspólnego i został pomówiony. Przyznał, że w sklepie (...) oglądał jakieś płyty, nie wie czy brał je z półki. Może tylko powiedzieć, że ich nie ukradł, nie przekroczył z nimi linii kas. W sklepie (...) był na pewno z D., przy czym był tam też ktoś, kogo nie zna. Wszedł do tego sklepu później, chyba sam, bo pozostałych mężczyzn chyba długo nie było. Po sklepie (...) w zasadzie sam chodził i sam oglądał. Nie pamiętał, czy był zainteresowany zakupem gier. Wyjaśnił, że ma wnuki, więc na pewno chętnie by kupił gry, ale na ten moment nie było go na to stać. Stwierdził, że nie zna się na grach, nie wiedział, że są takie drogie.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. J. (1) k. 58-60, 171-173, 379v. -380,

Oskarżony D. M. słuchany w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień.

W toku rozprawy D. M. również nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i wyjaśnił, że nie pamięta daty zdarzenia, lecz było wtedy dosyć ciepło. Był na targowisku (...) i spotkał tam znajomego A.. Kiedy rozmawiali podszedł do niego jego znajomy C.. C. był z jakimś młodym chłopakiem. Oni pytali go czy ma kogoś z samochodem. Powiedział im, że jeżeli zapłacą za paliwo, to kolega może się zgodzić – wskazując na A. J. (1). Oni mówili, że potrzebują zrobić zakupy, bo C. miał mieć imprezę. C. dogadał się z A. i pojechali do K.. W czasie drogi C. poprosił ich, aby wybrali alkohol dla niego. Razem weszli, on miał do nich dojść, wziąć alkohol i za niego zapłacić. C. miał coś jeszcze załatwić na parkingu. Zapytał C. jaki to ma być alkohol, w jakich cenach. On powiedział, że to ma być coś dobrego. Poszli z A. na dział alkoholowy i wybrali whisky, burbona, spakowali do kosza i przekazali to bodajże Cubale, albo temu młodemu. Oni to przejęli i mieli zapłacić za to. Nie było mowy o jakiejkolwiek kradzieży, nie zamierzali tego zabrać. C. oferował, że za to zapłaci. Oskarżony stwierdził, że skoro C. za to nie zapłacił, to oni nie mogą ponosić za to odpowiedzialności. Nie przekroczyli linii kasy z alkoholem i w ogóle nie mieli zamiaru zakupywać takiego alkoholu dla siebie. Podał też, iż faktycznie pojawił się ochroniarz i coś mówił na temat torby czy plecaka. Oskarżony wyjaśnił, iż w takiej sytuacji wiadomo było, że ochroniarz ma ich na oku i gdyby miał zamiar to ukraść, to na pewno by nie podjął takiego ryzyka.

Jeżeli chodzi o drugi zarzut - kradzieży gier, to D. M. stwierdził, iż na prośbę tego młodszego lub C. udali się do sklepu koło (...). Kolega przy okazji miał zamiar zakupić jedną czy dwie gry. Byli na dziale z tymi grami. Nie pamiętał tytułów tych gier, ale nie były one drogie ok. 150-160 zł za płytę. Stwierdził, że jest pewien, iż gry były tylko dwie. Przeszli jeszcze na dział z AGD, oglądali lodówki, pralki. Kolega nie miał pieniędzy, aby za te gry zapłacić, więc je po prostu odstawił na lodówkę, czy na pralkę. Skierowali się do wyjścia. Pytali o coś na dziale obsługi klienta, a następnie wyszli stamtąd. Oświadczył, iż z kradzieżami w (...) ani w (...) nie miał nic wspólnego i nie może ponosić odpowiedzialności za innych.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. M. k. 133-135, 379, 380v.

Sąd zważył , co następuje:

Dokonując oceny zachowania oskarżonych A. J. (1) i D. M. w kontekście całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, iż ich sprawstwo i wina nie budzą żadnych wątpliwości.

Analizując wyjaśnienia złożone przez obu oskarżonych Sąd przyznał im walor wiarygodności jedynie w tej części, w której potwierdzili oni swój pobyt w sklepach (...), a także przyznali, iż w sklepie (...) pakowali do koszyków i plecaków alkohol. Prawdziwość ich wyjaśnień w tym zakresie wynika bowiem z obiektywnego dowodu, jakimi są nagrania z monitoringu obu placówek handlowych. W pozostałej części natomiast Sąd uznał wyjaśnienia składane przez oskarżonych na nieprawdziwe i niewiarygodne. Wersjom przedstawionym przez obu oskarżonych przeczą przede wszystkim dowody z monitoringów sklepowych oraz zeznania świadków M. P., P. L., K. B., C. K., T. S. i A. J. (2).

Odnośnie kradzieży dokonanej w sklepie (...) w pierwszej kolejności zauważyć trzeba, iż wbrew twierdzeniom oskarżonych nagranie z monitoringu bez jakichkolwiek wątpliwości potwierdza, iż do sklepu tego obaj oskarżeni weszli razem. Razem też po sklepie tym chodzili. Zaraz za nimi, w odstępie niecałej minuty, do sklepu tego weszli - także razem - D. C. i P. W.. Oni także po tym sklepie chodzili razem, przy czym nie budzi wątpliwości w świetle tego nagrania, iż wszystkie te osoby znały się i działały wspólnie. W tym miejscu podkreślić należy, iż na nagraniu wyraźnie widoczny jest moment, kiedy oskarżeni D. M. i A. J. (1) stoją przy regale z grami komputerowymi, A. J. (1) zabiera z tego regału gry, po czym obaj mężczyźni udają się do części z lodówkami i we wnętrzu jednej z nich ukrywają zabrane wcześniej gry. Dalej, na nagraniu tym ewidentnie widać jak D. M., po umieszczeniu gier wewnątrz lodówki, wskazał tę właśnie konkretną lodówkę D. C. (nagranie z kamery nr 2). Wiarygodność tego nagrania nie budzi żadnych wątpliwości, podobnie jak protokół z jego oględzin i sporządzona w oparciu o to nagranie dokumentacja fotograficzna, przedstawiająca poszczególne etapy działania wszystkich osób.

Wprawdzie nagranie z kamery nr 2 nie zostało skopiowane przez pokrzywdzonego w całości, tj. kończy się o godzinie 16:05, przed momentem zabrania przez P. W. gier z lodówki, to jednak z treści zeznań świadka M. P. wynika, że to właśnie ten mężczyzna wyjął gry i wyszedł z nimi ze sklepu, doprowadzając do włączenia się alarmu antykradzieżowego. M. P. wskazała też kategorycznie, iż to właśnie temu mężczyźnie udało się uciec ze sklepu, mimo podjętego przez pracownika sklepu pościgu. W świetle zeznań M. P. nie budzi zatem wątpliwości, iż to czwarty mężczyzna, P. W. zabrał z lodówki gry i opuścił z nimi sklep nie dokonując za nie zapłaty. W ocenie Sądu wiarygodność zeznań M. P. nie budzi żadnych wątpliwości. Zeznania tego świadka są zbieżne z treścią nagrania. Nadto świadek ten jest osoba obcą dla oskarżonych i nie ma żadnego interesu w bezpodstawnym pomawianiu ich o czyn, którego nie popełnili.

Odnośnie drugiego z zarzuconych oskarżonym czynu o nieprawdziwości wersji zdarzenia przedstawionych przez nich w toku postępowania przekonuje Sąd przede wszystkim dowód z nagrań z monitoringu. Z nagrań tych ewidentnie wynika, iż jako pierwsi, około godziny 19:18, do sklepu (...) weszli D. M. i A. J. (1). W świetle zapisów zawartych na płycie z nagraniami nie budzi żadnych wątpliwości, że A. J. (1) i D. M. około godziny 19:19 zostali zarejestrowani na stoisku z kosmetykami. Widać też wyraźnie jak A. J. (1) wkładał kosmetyki do plecaka znajdującego się w koszyku sklepowym. Kolejna kamera uchwyciła też zachowanie obu oskarżonych na stoisku z alkoholami. Widać bez jakichkolwiek wątpliwości jak oskarżeni wyciągają alkohol z pudełek, odkładając puste pudełka na półkę. Widać na nagraniu również jak obaj oskarżeni wkładali butelki z alkoholem do plecaków umieszczonych w koszykach sklepowych, przy czym czynili to dwuetapowo, najpierw zapełniając plecak w jednym koszu i przekazując ten plecak D. C. – co uczynił D. M. między godziną 19:24 a 19:25 - po czym powrócili na to samo stoisko i zabrali kolejne butelki z alkoholem, włożyli je do plecaka znajdującego się w koszu A. J. (1), a plecak ten zabrał około godziny 19:27 B. C.. Zapis z nagrania jest przy tym tak wyraźny, iż bez przeszkód można było wyliczyć ilość butelek alkoholu zabranych przez oskarżonych, tj. łącznie 17 sztuk. Nagrania te potwierdziły również, iż D. C. około godziny 19:27 opuścił sklep, przechodząc przez kasę i płacąc jedynie za wzięty z półki napój, nie uiszczając zapłaty za towary znajdujące się w plecaku. Z kolei B. C. sklep opuścił także około godziny 19:27, przechodząc przez bramkę koło punktu informacyjnego i oczywiście także nie płacąc za artykuły znajdujące się w plecaku. Tuż przed nim szedł D. M., zaś za B. C. sklep opuszczał A. J. (1). Zdaniem Sądu wiarygodność tego dowodu, jak też dokumentu w postaci protokołu oględzin nagrania i dołączonej do niego dokumentacji fotograficznej nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Zresztą swojej obecności w sklepie i pakowania towarów sami oskarżeni nie kwestionowali.

Na przyznanie przymiotu wiarygodności zasługiwały też zeznania świadka P. L. – pracownika ochrony sklepu – którego zaniepokoiło zachowanie obu oskarżonych, spostrzeżone przez tego świadka na podstawie monitoringu. Świadek opisał zachowanie obserwowanych osób i podał jakie czynności podjął w tej sprawie, tj. wskazał, iż zwrócił uwagę oskarżonym, mówiąc, że u niego się nie kradnie i wzywając do opuszczenia sklepu. Oskarżeni zresztą potwierdzili, że pracownik ochrony zwrócił im uwagę. Brak jest jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania prawdziwości zeznań P. L..

W taki sam sposób Sąd ocenił też zeznania świadków C. K., T. S., K. B., A. J. (2) i M. M.. Zeznania tych osób są bowiem zbieżne z nagraniami z monitoringu, a także zeznaniami P. L.. Świadkowie opisali zachowania oskarżonych i towarzyszącego im czwartego mężczyzny, które obserwowali osobiście lub na nagraniu z monitoringu. Wskazali również rodzaj i wartość przedmiotów zabranych ze sklepu. Ich zeznania są zbieżne, nie zawierają żadnych sprzeczności.

Analizując z kolei wyjaśnienia oskarżonego D. C. Sąd dał im wiarę jedynie w tej części, w jakiej przyznał, że był w sklepie (...) i wyniósł jeden z plecaków. Nie uwierzył Sąd w zapewnienia oskarżonego, iż wyniesienie plecaka poza linię kas zlecił mu mężczyzna, którego wcześniej nie znał, zaś on się na to zgodził, gdyż był „naćpany”.

W zakresie wyjaśnień składanych przez B. C. Sąd dał im wiarę jedynie w zakresie, w jakim potwierdził swój udział w przestępstwie. Za nieprawdziwą natomiast uznał jego relację w części, w jakiej opisywał, iż chciał dokonać kradzieży towarów o wartości do 420 złotych. Za całkowicie nieprawdziwe uznał natomiast Sąd zeznania, jakie złożył B. C. w toku rozprawy. Zaprezentowana przez niego wersja, wedle której miał D. M. i A. J. (1) prosić o podwiezienie pod K. i pomoc w zakupie alkoholu, zaś chłopaka o pseudonimie (...) o zakup alkoholu i wyjście z plecakiem w celu odwrócenia uwagi ochrony jest całkowicie niewiarygodna. Zeznania te są sprzeczne z dowodami z nagrań monitoringu sklepowego, a także zeznaniami świadków, które to dowody Sąd ocenił jako wiarygodne. Zresztą, co należy podkreślić, B. C. zeznał na rozprawie, że polecił oskarżonym wyjąć alkohol z puszek, w które były zapakowane, podczas gdy, nie były one zapakowane w żadne puszki. Część z nich stała na półkach sklepowych w kartonach i jest to wyraźnie widoczne na zapisie z monitoringu. Ponadto zapis z monitoringu potwierdza bez jakichkolwiek wątpliwości, że oskarżeni wyciągali te butelki z kartonów jeszcze przed zapakowaniem ich do plecaków. Do plecaków były pakowane same butelki, bez opakowań. Kłamał zatem B. C. w swoich zeznaniach, iż polecił wyjąć alkohol z puszek, kiedy był on już zapakowany do plecaków. Ponadto zeznania B. C. sprzeczne są też z wyjaśnieniami D. C., wedle których ten oskarżony miał wynieść plecak poza linię kas, bez uiszczenia opłaty. Okoliczności te dodatkowo utwierdziły Sąd w przekonaniu o nieprawdziwości zeznań B. C..

Godziło się w tym miejscu podkreślić, iż relacje przytoczone przez oskarżonych D. M., A. J. (1) i D. C. oraz wyjaśnienia i zeznania B. C. w zakresie, w jakim Sąd uznał je za nieprawdziwe zmierzały wyłącznie do uchronienia oskarżonych przed odpowiedzialnością karną za dokonanie zarzuconych im przestępstw i zostały one wymyślone na potrzeby niniejszego postępowania karnego. Z dowodów przywołanych wyżej i ocenionych jako wiarygodne wynika, iż działania wszystkich trzech oskarżonych oraz B. C. (odnośnie zarzutu z pkt 1 aktu oskarżenia) i P. W. (odnośnie zarzutu z pkt 2 aktu oskarżenia) były skoordynowane i z góry zaplanowane. Na terenie sklepu (...) początkowo jeden z czterech sprawców (A. J. (1)) zabrał gry, podał je następnie drugiemu sprawcy (D. M.), zaś ten schował je wewnątrz lodówki, przy czym wskazał miejsce ukrycia trzeciemu sprawcy (D. C.), który w towarzystwie czwartego sprawcy (P. W.) udał się na stoisko z lodówkami. Czwarty ze sprawców (P. W.) wyjął ukryte w lodówce gry, zabrał je i wyszedł z nimi ze sklepu, nie płacąc za nie. Z kolei w sklepie (...) początkowo dwaj oskarżeni (D. M. i A. J. (1)) chowali kolejne produkty do plecaków, włożonych do koszyków. Następnie przekazali te plecaki dwóm kolejnym sprawcom (D. C. i B. Cubale), którzy plecaki te wynieśli ze sklepu, nie płacąc za towar, który się w nich znajdował. Wynika z tego, iż D. M., A. J. (1) i D. C. oraz pozostali mężczyźni byli uczestnikami zaplanowanego działania. Wszyscy sprawcy poszczególnych przestępstw uzgodnili wcześniej swoje role, a następnie realizowali te założenia. Stoi to w sprzeczności z wyjaśnieniami obu oskarżonych, a także wyjaśnieniami oskarżonego D. C. oraz wyjaśnieniami i zeznaniami B. C..

Nie sposób także kwestionować pozostałych zebranych w sprawie dowodów w postaci notatek urzędowych, danych o karalności, odpisów wyroków, wyceny skradzionych towarów, czy opinii sądowo – psychiatrycznych , albowiem dokumenty te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przewidzianej prawem formie oraz przez osoby do tego upoważnione.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena całości materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa i winy oskarżonych A. J. (1) i D. M. w zakresie zarzuconych mu czynów.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż oskarżeni D. M., A. J. (1) i D. C. dopuścili się ciągu przestępstw polegających na tym, że:

-

- w dniu 5 września 2014 roku w J. przy ul. (...) II 24 na terenie marketu K., działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną ustaloną osobą, z działu alkoholi i kosmetyków zabrali w celu przywłaszczenia 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...), 4 butelki o pojemności 0,7 litra marki J. (...) L., 2 butelki o pojemności 0,7 litra marki G. (...), 7 butelek o pojemności 0,5 litra marki J. D. oraz 4 sztuki maszynek do golenia marki G. (...) i 2 sztuki żelu do golenia marki G. o łącznej wartości 1.867,60 złotych, czym działali na szkodę (...) Sp. z o.o. s.k. we W., przy czym D. M. czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i które zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r., czym dopuścili się występku z art. 278 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonych D. C. i A. J. (1) oraz z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego D. M.,

- w dniu 5 września 2014 roku w J. przy ul. (...) na terenie Sklepu (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną ustaloną osobą, zabrali w celu przywłaszczenia nie mniej niż 4 sztuki gier komputerowych o łącznej wartości 479,96 złotych, czym działali na szkodę (...) S.A. w Z., przy czym D. M. czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i które zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r., czym dopuścili się występku z art. 278 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonych D. C. i A. J. (1) oraz z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego D. M..

Sąd zmienił opis czynu zarzuconego oskarżonym w punkcie 2 części wstępnej wyroku, wskazując w miejsce 11 sztuk gier, nie mniej niż 4 sztuki gier oraz wskazując jako ich łączną wartość kwotę 479,96 złotych. Z nagrania z monitoringu, powiększonego zdjęcia A. J. (1), trzymającego w ręku gry oraz zeznań świadka M. P. wynika bowiem, że A. J. (1) nie mógł trzymać w ręku 11 sztuk tych gier, a jedynie cztery. M. P. przy tym nie potrafiła wskazać precyzyjnie, które ze skradzionych gier trzymał w ręku A. J. (1). Mając na względzie zasadę wynikającą z art. 5 § 2 k.p.k. Sąd przyjął, na korzyść oskarżonych, iż dokonali oni kradzieży czterech gier komputerowych, których wartość była najniższa.

Przepis art. 278 § 1 k.k. stanowi, iż odpowiedzialności karnej przewidzianej w tym przepisie podlega osoba, która zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, czego dopuścili się oskarżeni. Oskarżeni, w uzgodnieniu z innymi osobami, wynieśli nie mniej niż 4 sztuki gier komputerowych o wartości 479,96 złotych ze sklepu (...). Ze sklepu (...) wynieśli dwa plecaki z butelkami różnego rodzaju alkoholu i kosmetykami o wartości 1.867,60 złotych. Sprawstwo oskarżonych w tym zakresie nie budziło wątpliwości. Przedmioty te stanowiły dla oskarżonych i osób, z którymi działali cudze mienie. Wyniesienie ich ze sklepów ukradkiem, bez uiszczenia ceny, stanowiło ich zabór. Oskarżeni i osoby z nimi współdziałające chcieli wszystkie te rzeczy zatrzymać dla siebie, działali więc w celu ich przywłaszczenia. Jak wynika z zebranych dowodów, wszyscy oni wiedzieli, jakiego rodzaju i w jakiej ilości przedmioty wyniesione zostaną ze sklepów. Podzielili się rolami – jedni zabierali towary z półek i pakowali do plecaków, inni chowali towar w innych miejscach, a jeszcze inni wynosili go ze sklepów. Wszystkie te osoby działały zatem wspólnie i w porozumieniu, co oznacza, iż obaj oskarżeni odpowiadają, podobnie jak pozostali sprawcy, za zabór wszystkich tych rzeczy, a ich działanie należy zakwalifikować jako występki z art. 278 § 1 k.k.

Zważywszy, iż oskarżeni działali w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności oraz zanim zapadł wyrok w odniesieniu do któregokolwiek z tych czynów Sąd uznał, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

D. M. odpowiada ponadto w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 k.k. Z art. 64 § 1 k.k. wynika, iż sprawca odpowiada w ramach recydywy ogólnej w przypadku, jeżeli został uprzednio skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, którą odbył w wymiarze co najmniej 6 miesięcy, a popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany. D. M. był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10 marca 2011 r., w sprawie o sygn. II K 1938/10, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy przyjęciu ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności - które to kary połączono i wymierzono mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kary te zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 marca 2013 r., w sprawie o sygn. II K 1909/12, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę D. M. odbywał w okresie od dnia 3 lipca 2011 r. do dnia 23 kwietnia 2013 r., od dnia 14 marca 2010 r. do dnia 15 marca 2010 r. i od dnia 17 listopada 2010 r. do dnia 27 czerwca 2011 r. Wobec powyższego należało uznać, iż D. M. dopuścił się przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w warunkach powrotu do przestępstwa wynikającego z art. 64 § 1 k.k.

Oskarżeni A. J. (1) i D. M. dopuszczając się popełnienia opisanych wyżej występków działali umyślnie. Mieli oni wiedzę i świadomość, iż dokonanie przestępstw kradzieży stanowiło naruszenie przepisów prawa. Oskarżeni, mogąc zachować się zgodnie z prawem, naruszyli je. Nie znajdowali się oni przy tym w takiej sytuacji, która zniewalałaby ich do podjęcia działań sprzecznych z normami prawnymi. A. J. (1) i D. M. działali w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę z bezprawności jak i karygodności jego zachowania. W przypisanych oskarżonym przestępstwach działali oni w sposób przemyślany, zorganizowany, z zamiarem bezpośrednim, o czym świadczą okoliczności popełnienia tych czynów. Zamiarem oskarżonych było wejście w posiadanie przedmiotów stanowiących własność pokrzywdzonych.

Rozważenia wymagała kwestia wymiaru kary oskarżonym za przypisane im przestępstwa. Wymierzając karę oskarżonym, Sąd baczył, aby była ona dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości ich czynów, stopnia zawinienia oskarżonych, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Społeczną szkodliwość czynów oskarżonych oceniono jako bardzo wysoką. Wynika to przede wszystkim z tego, że uczestniczyli oni przy popełnianiu każdego z czynów w zaplanowanym i zorganizowanym współdziałaniu czterech osób, które dokładnie ustaliły podział ról, skoordynowały swoje zachowania tak, aby zmylić czujność osób odpowiedzialnych za ochronę placówek handlowych. Wymagało to wcześniejszego uzgodnienia dokonania przestępstw, a więc czyny popełniono z premedytacją, nie zaś pod wpływem impulsu, jako wykorzystanie nadarzającej się okazję. Wartości szkody spowodowanej w mieniu firmy (...) nie sposób uznać za niewielką. Ponadto kradzieży podlegały towary specjalnie wybierane, drogie, markowe.

Okolicznościami obciążającymi dla obu oskarżonych była ich uprzednia karalność. Analizując dane o karalności D. M. i jego wielokrotną karalność, w tym głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, należy uznać iż jego dotychczasowy tryb życia jest okolicznością bardzo poważnie obciążającą dla tego oskarżonego. Tryb życia prowadzony przez D. M. dowodzi znacznego stopnia jego demoralizacji i uzasadnia konieczność wymierzenia mu kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym społecznej szkodliwości jego czynu i wysokiemu stopniowi jego winy. Z tych też powodów oskarżonemu D. M. wymierzono karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta znacznie przekracza dolny próg ustawowego zagrożenia, wynikającego z art. 278 § 1 k.k., aby oddać wagę czynu, a przede wszystkim móc spełnić cele w zakresie prewencji wobec sprawcy tak zdemoralizowanego. Kary tej jednak nie sposób uznać za zbyt surową.

Inna sytuacja zachodzi w przypadku oskarżonego A. J. (1), który wszakże jest osobą uprzednio karaną sądownie, to jednak tylko raz, za przestępstwa skarbowe, na karę grzywny z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W dacie wyrokowania bowiem wcześniejsze dwa skazania widniejące w karcie karnej tego oskarżonego uległy już zatarciu. Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd wymierzył temu oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym miejscu należy wskazać, iż ponieważ w czasie popełnienia przez oskarżonych przestępstw obowiązywały inne przepisy kodeksu karnego, aniżeli w dacie wyrokowania, Sąd był zobligowany, stosownie do art. 4 § 1 k.k., ustalić czy te stare przepisy nie są względniejsze dla oskarżonych . W przypadku oskarżonego D. M., w ocenie Sądu, brak jest podstaw do uznania starej regulacji za względniejszą dla tego sprawcy. Inna sytuacja występuje w odniesieniu do oskarżonego A. J. (1). Sąd uznał, iż uprzednio obowiązująca ustawa karna jest względniejsza dla tego sprawcy, ponieważ statuuje możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres przewyższający aktualnie obowiązujące uregulowanie. W aktualnym stanie prawnym zważywszy na wagę czynów tego oskarżonego, ich wysoki stopień społecznej szkodliwości i znaczny stopień jego winy, A. J. (1) mogłaby zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności. Maksymalny, trzyletni okres próby, Sąd uznał bowiem za zbyt krótki dla sprawdzenia pozytywnej prognozy kryminologiczne postawionej temu oskarżonemu. Dlatego też Sąd, uznając za względniejszą ustawę obowiązującą na dzień 30 czerwca 2015 roku, czyli sprzed zmiany wynikającej z ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015 r. poz. 396), na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. J. (1) karę pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 lata, jednocześnie na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddając go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. W ocenie Sądu bowiem po stronie oskarżonego zachodzi jednak pozytywna prognoza kryminologiczna. W przekonaniu Sądu orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na tak długi okres jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary. W szczególności Sąd wziął pod uwagę przy orzekaniu o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary, iż A. J. (1) był raz karany sądownie i to na karę grzywny z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W przedmiotowej sprawie wystarczy zatem sam fakt skazania i groźba wykonania kary oraz poddanie sprawcy próbie, w dłuższym okresie. Z uwagi na niższy stopień pewności prognozy kryminologicznej, wynikający z uprzedniej karalności oskarżonego oraz wysokiej społecznej szkodliwości jego czynu i dużego stopnia winy jedynie długi, bo 4-letni okres próby, będzie adekwatny dla weryfikacji trafności pozytywnej prognozy postawionej w stosunku do oskarżonego. Sąd uznał, iż celem wzmocnienia pieczy nad oskarżonym w okresie zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności zasadnym będzie zastosowanie instytucji dozoru kuratora sądowego.

Jednocześnie, aby zabezpieczyć interesy pokrzywdzonych podmiotów, orzeczono wobec oskarżonych, na podstawie art. 46 § 1 k.k., obowiązek naprawienia szkody. Zważywszy na to, iż uczestniczyli oni we współdziałaniu czterech osób, podobnie odpowiedzialnych za uszczerbek w mieniu pokrzywdzonych, zakres obowiązku ograniczono do 1/4 ogólnej wartości szkody, tj. kwot po 466,90 złotych na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. s.k. we W. oraz kwot po 119,99 złotych na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w Z..

Ponadto na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze Sąd orzekł o przyznaniu kwoty 672 złote tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym na rzecz adwokata F. B. oraz kwoty 154,56 złotych tytułem podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, z uwagi na trudną sytuację majątkową oskarżonych, Sąd zwolnił ich od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz opłaty.