WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016r. w S.

odwołania W. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 sierpnia 2015 r. Nr (...)/ (...)

w sprawie W. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala W. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2015r. do 30 czerwca 2017r.

Sygn. akt IV U 1040/15

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 10.08.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu W. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony jest zdolny do pracy.

Od decyzji tej odwołanie wniósł ubezpieczony W. M. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu odwołania podniósł, iż schorzenia, na które cierpi nie pozwalają mu na wykonywanie pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Ubezpieczony W. M. urodzony (...) w dniu 08.06.2015r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony jest zdolny do pracy. Komisja Lekarska ZUS uznała go za zdolnego do pracy. Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: psychiatry E. L., diabetologa E. R., ortopedy J. S., okulisty H. R. i kardiologa J. M. oraz specjalisty medycyny pracy L. M.. Biegli w swoich opiniach (k. 7-14 i 27-28) stwierdzili u ubezpieczonego: stabilną chorobę wieńcową, przebyty ostry zespół wieńcowy leczony (...) z założeniem stentu do gałęzi marginalnej, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej cukrzycę, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, przepuklinę kresy białej, zaćmę początkową obu oczu, astygmatyzm, zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane, mieszane zaburzenia osobowości. W ocenie biegłych psychiatry E. L., diabetologa E. R., ortopedy J. S., okulisty H. R. i kardiologa J. M. poszczególne schorzenia rozpatrywane każde z osobna nie sprowadzają niezdolności do pracy. Dlatego ostateczną ocenę pozostawili biegłej z zakresu medycyny pracy. Biegła z zakresu medycyny pracy stwierdziła, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy do końca czerwca 2017r. W ocenie biegłej schorzenia układu krążenia w powiazaniu z cukrzyca mogą być przyczyną nagłych zespołów krążeniowych, co zagrażałoby życiu powoda, a także innych uczestników ruchu drogowego. Również obecny stan psychiczny ubezpieczonego wyklucza pracę w charakterze kierowcy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, że ubezpieczony spełnia wszystkie warunki zawarte w tym przepisie. Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd podzielił opinię biegłej L. M., ponieważ została wydana przez lekarza odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Sąd podzielił wnioski płynące z wyżej omówionej opinii. Sąd podzielił również opinię pozostałych biegłych w zakresie diagnozy schorzeń ubezpieczonego. Opinia ta nie zawiera jednak wniosków końcowych, dlatego nie ma pełnego waloru dowodowego. Przy ocenie opinii wydanych w rozpatrywanej sprawie Sąd miał na względzie, iż opinia biegłych podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Zgodnie z art. 233 § 1 kpc, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów.

W ocenie Sądu wnioski zawarte w opinii biegłej L. M. są prawidłowe i logicznie uzasadnione. Opinia ta jest zupełne, jasna, zaś zawarte w nich stwierdzenia są kategoryczne. Biegła w sposób wyczerpujący i skrupulatny dokonali oceny stanu zdrowia opiniowanego, zaś wynikające z przeprowadzonych badań przedmiotowych i podmiotowych wnioski mają walor dowodowy. Podnieść należy, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...)). Biegła zasadnie wskazała, że stan zdrowia W. M. kwalifikuje go do osób częściowo niezdolnych do pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych "niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu". Jednocześnie w art. 12 ust. 3 ustawy wskazano, iż "częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji". Ubezpieczony posiada kwalifikacje do zawodu kierowcy. Jak wynika z opinii stwierdzone schorzenia, zwłaszcza układu krążenia i psychiczne powodują, że ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do wykonywania tej pracy. Pełnomocnik ZUS nie wniósł zastrzeżeń do opinii biegłych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.2 kpc orzekł jak w wyroku.