WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016r. w S.

odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 września 2015 r. Nr (...)

w sprawie W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. S. przysługuje prawo do emerytury od dnia 15 września 2015 roku.

Sygn. akt IV U 1271/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 września 2015r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił W. S. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wynoszącego co najmniej 15 lat (decyzja z 30.09.2015r., k. 29 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. S., wnosząc o uwzględnienie do pracy w szczególnych warunkach okresu przebywania na zwolnieniu lekarskim oraz okresu zatrudnienia w Odlewni (...) w S. (odwołanie, k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację i podstawę prawną zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołania, k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. S. w dniu 15 września 2015r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 21 września 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury.

Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999r. okres składkowy i nieskładkowy, uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolny, w wymiarze 25 lat, w tym 20 lat, 8 miesięcy i 11 dni okresów składkowych, 8 miesięcy i 21 dni okresów nieskładkowych oraz 3 lata, 6 miesięcy i 28 dni okresu uzupełniającego. Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczono łączny okres wynoszący 12 lat, 3 miesiące i 18 dni, czyli okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) S.A. od dnia 10.01.1986r. do 31.12.1998r. z wyłączeniem okresów zwolnień lekarskich. Zaskarżoną decyzją z dnia 30 września 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury, bowiem na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat (decyzja z 30.09.2015 r., k. 29 akt emerytalnych).

W okresie od 5 maja 1982r. do 20 października 1984r. (tj. 2 lata, 5 miesięcy i 17 dni) W. S. był zatrudniony w Odlewni (...) w S. na stanowisku suwnicowy w odlewni. Początkowo ubezpieczony został zatrudniony na w/w stanowisku w ramach przyuczenia do zawodu, które trwało około 2 tygodni. Po tym okresie ubezpieczony uzyskał uprawniania na operatora suwnicy. W. S. w powołanym zakładzie pracy obsługiwał suwnicę 8-tonową wsadową. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, innych prac wówczas nie świadczył (świadectwo pracy, k. 13 akt emerytalnych, umowy o pracę i angaże zawarte w aktach osobowych ubezpieczonego oraz k. 14-18v akt emerytalnych; zeznania świadka T. H., k. 16v akt sprawy; zeznania świadka W. N., k. 17 akt sprawy; zeznania ubezpieczonego, k. 17 akt sprawy).

W okresie od 10 stycznia 1986r. do dnia 31 grudnia 2009r. W. S. był zatrudniony w (...) S.A. w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora suwnic. W tym okresie kilkukrotnie przebywał na zwolnieniu lekarskim wobec niezdolności do pracy z powodu choroby i pobierał zasiłek chorobowy. Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w w/w okresie na stanowisku operatora suwnic, która to praca została ujęta w wykazie A, dziale III, poz. 86 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. (wykaz zasiłków chorobowych, k. 10 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego; załącznik do formularza, k. 22 akt emerytalnych; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, k. 19 akt emerytalnych).

Ubezpieczony jako członek otwartego funduszu emerytalnego wraz z wnioskiem o emeryturę złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa (wniosek zawarty we wniosku o emeryturę, k. 2 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków T. H. (k. 16v akt sprawy) i W. N. (k. 17 akt sprawy), będących pracownikami Odlewni (...) w okresie zatrudnienia ubezpieczonego, jak również w oparciu o zeznania ubezpieczonego W. S. (k.17 akt sprawy), które oceniono jako spójne i wiarygodne. Ponadto ustalenia faktyczne poczyniono na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach emerytalnych organu rentowego oraz aktach osobowych ubezpieczonego dotyczących okresu zatrudnienia w Odlewni (...) w S..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. S. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j.t.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r., osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl powołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat dla mężczyzn), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

W okolicznościach niniejszej sprawy jedyną kwestią sporną pozostało to, czy ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Poza sporem pozostawało, że W. S. osiągnął wymagany przepisami wiek w dniu 15 września 2015r., spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, wykazując 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, uzupełnionych okresem pracy w gospodarstwie rolnym, jak również jako członek otwartego funduszu emerytalnego złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach okres zatrudnienia w (...) S.A. od 10.01.1986r. do 31.12.1998r. z wyłączeniem okresów zwolnień lekarskich, tj. 12 lat, 3 miesiące i 18 dni. W odwołaniu ubezpieczony wnosił o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia w Odlewni (...) w okresie od 5 maja 1982r. do 20 października 1984r., tj. 2 lata, 5 miesięcy i 17 dni, a także wnosił o uwzględnienie jako pracy w szczególnych warunkach okresów przebywania na zwolnieniach lekarskich w ramach zatrudnienia w (...) S.A.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wykształcił się pogląd, że wykonywaniem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze są również przerwy w pracy spowodowane różnymi przyczynami i to zarówno leżącymi po stronie pracodawcy, jak i wynikającymi z przepisów (urlop wypoczynkowy, niezdolność do pracy z powodu choroby, opieka nad dziećmi), za które pracownikowi wypłacono wynagrodzenie. Przerwy w pracy spowodowane czasową niezdolnością do jej świadczenia w związku z chorobą i korzystaniem z wynagrodzenia lub świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tego tytułu, są bowiem okresami, w których pracownik zachowuje status osoby wykonującej pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Co więcej w uchwale z dnia 27 listopada 2003r., III UZP 10/03 (OSNP 2004/5/87), Sąd Najwyższy wskazał, że do okresu pracy w szczególnych warunkach, o jakich mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wlicza się okresy zasiłku chorobowego w czasie trwania tego stosunku pracy, przypadające po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.). Sąd Okręgowy w całości podziela zaprezentowane stanowisko. Wobec powyższego organ rentowy nieprawidłowo odliczył okresy niezdolności ubezpieczonego do pracy z powodu choroby (okresy zwolnień lekarskich) od okresu zatrudnienia w (...) S.A. Przy ustalaniu prawa do świadczenia emerytalnego w myśl art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych staż pracy uprawniający do w/w świadczenia liczony jest na dzień 1 stycznia 1999r. (dzień wejścia w życie ustawy), a tym samym nie są brane pod uwagę okresy wykonywania pracy po dniu 31 grudnia 1998r. Co za tym idzie, cały okres zatrudnienia W. S. od 10 stycznia 1986r. do 31 grudnia 1998r. z uwzględnieniem okresów zwolnień lekarskich, tj. 12 lat, 11 miesięcy i 22 dni, należało zaliczyć do stażu pracy w szczególnych warunkach na podstawie wystawionego przez pracodawcę świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach znajdującego się w aktach emerytalnych ubezpieczonego.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że w okresie od 5 maja 1982r. do 20 października 1984r., tj. 2 lata, 5 miesięcy i 17 dni, wnioskodawca wykonywał pracę operatora suwnic w Odlewni (...) w S.. Z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, że w momencie zatrudnienia od 5 maja 1982 r. został od razu zatrudniony jako suwnicowy w odlewni z zaznaczeniem, że początkowo jest to przyuczenie do zawodu. Zarówno z angaży, jak i zeznań świadków T. H. i W. N., będących pracownikami w/w zakładu pracy w okresie zatrudnienia ubezpieczonego, wynika, iż przez cały okres zatrudnienia wnioskodawca wykonywał pracę suwnicowego w odlewni. Świadkowie potwierdzili również, że ubezpieczony obowiązki na wskazanym stanowisku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a oprócz tej pracy innych prac nie świadczył. Niewątpliwie praca na stanowisku operatora suwnic jest pracą w szczególnych warunkach ujętą w wykazie A, dziale III, poz. 86 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. jako obsługa suwnic.

Po uwzględnieniu całego okresu zatrudnienia ubezpieczonego w (...) S.A. (wraz z okresami zwolnień lekarskich) oraz pracy w Odlewni (...) w S. wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999r. udowodnił 15 lat, 5 miesięcy i 9 dni pracy w szczególnych warunkach, a tym samym spełnił wszystkie przesłanki do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 15 września 2015 r., tj. od osiągnięcia przez niego 60-tego roku życia.