Sygnatura akt VI U 268/16
Dnia 29 czerwca 2016 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń
Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 roku
sprawy z odwołania H. P.
od decyzji z dnia 7 marca 2016 roku
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o przyznanie emerytury
I. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 7 marca 2016 roku znak (...) w ten sposób, że przyznaje H. P. prawo do emerytury od 1 stycznia 2016 roku;
II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz H. P. 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
SSO Tomasz Korzeń
VI U 268/16 UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 7 marca 2016 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił H. P. prawa do „wcześniejszej” emerytury.
Ubezpieczony H. P. złożył odwołanie od tej decyzji. Wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Podał, że niedokonanie przez pracodawcę stosownej wzmianki w wystawionym przez niego świadectwie pracy nie pozbawia pracy przez niego wykonywanej charakteru pracy w warunkach szczególnych. W okresach od 1.02.1984 r. do 3.06.1985 r., od 1.07.1986 r. do 14.12.1995 r. skarżący wykonywał prace murarskie przy naprawie gorących pieców przemysłowych. Od 15.12.1995 r. do 31.12.1998 r. pracował zaś jako cieśla. Okresy te winny zostać wliczone do stażu jego pracy w warunkach szczególnych.
Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów postępowania. Wskazał, że skarżący posiada staż pracy w warunkach szczególnych wynoszący 12 lat, 5 miesięcy i 8 dni, a zatem nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do „wcześniejszej” emerytury.
Sąd ustalił, co następuje:
Ubezpieczony H. P. urodził się (...) Pozwany uznała za wykazany do końca 1998 r. staż ubezpieczeniowy wynoszący 25 lat, 5 miesięcy i 17 dni, w tym 12 lat, 5 miesięcy i 8 dni pracy w warunkach szczególnych. W dniu 19 stycznia 2016 r. wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do „wcześniejszej” emerytury. Decyzją z dnia 7 marca 2016 r. organ rentowy odmówił mu prawa do tego świadczenia. ( bezsporne)
H. P. zatrudniony był:
1/ od 24.08.1972 r. do 14.12.1995 r., w K. Zakładach (...);
2/ od 15.12.1995 r. do 31.12.1998 r., w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W..
W spornym okresie od 1.02.1984 r. do 3.06.1985 r. (1 rok, 4 miesiące i 3 dni) i od 1.07.1986 r. do 14.12.1995 r. (9 lat, 5 miesięcy i 14 dni) ubezpieczony jako pracownik K. Zakładów (...), wykonywał pracę w warunkach szczególnych przy naprawie i budowie gorących kotłów. Pracował w brygadzie na wydziale kotłów. Było sześć kotłów węglowych i trzy kotły sodowe. Po wypaleniu kotłów wykuwał i burzył wypalone ściany a następnie murował nowe ściany z cegły szamotowej i zaprawy szamotowej. Pracował zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz kotłów. Wewnątrz murował zaś na zewnątrz okładał kotły wełną i blachą. Remontował też wygaszone kotły. Kotły miały około 4 metrów wysokości. W środku kotła temperatura wynosiła od 40 do 50 stopni Celsjusza. W trakcie naprawy jednego kotła, pozostałe kotły były włączone. Murował ściany kotłów, wyburzał sklepienia, zalewał walczaki. Pracował na kotłach sodowych gdzie wykuwał łoża z kamienia i glinował kotły. W kotłach było zapylenie, wydzielała się soda. Wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w godzinach od 7:00 do 15:00. Nie korzystał z urlopów bezpłatnych. W okresie zatrudnienia w K. Zakładach (...) pracował przez okres 10 lat, 9 miesięcy i 17 dni w warunkach szczególnych.
Na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony H. P. legitymuje się łącznym okresem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 23 lata, 2 miesiące i 25 dni.
dowód: dokumenty w aktach organu rentowego; tom I: świadectwa pracy k. 3-4; tom II: świadectwa pracy k. 25, świadectwo pracy w warunkach szczególnych k. 27
dokumenty z akt osobowych H. P. k. 24-115
zeznania ubezpieczonego H. P. k. 120-120v
zeznania świadka L. R. k. 120v
zeznania świadka S. P. k. 120v-121
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie.
W sprawie ustalić należało, czy ubezpieczony H. P. posiada wymagany staż pracy w warunkach szczególnych wynoszący co najmniej 15 lat.
Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2016.887; dalej jako ustawa) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:
1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz
2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.
2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
W art. 32 ustawy określono zasady ustalania prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Zgodnie z tym artykułem, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.
Warunki wymagane do uzyskania prawa do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione są w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej jako rozporządzenie). Rodzaje prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie może uprawniać do emerytury wcześniejszej, wymienione są w wykazach A i B stanowiących załączniki do rozporządzenia.
Emerytura wcześniejsza przysługuje na zasadach określonych w § 3 i 4 rozporządzenia, jeżeli kobieta udowodni co najmniej 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a mężczyzna 25 lat tych okresów, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej w ramach stosunku pracy, przy czym wymagane jest osiągnięcie wieku emerytalnego wynoszącego 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia przy ustalaniu okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze uwzględnia się jedynie te okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.
Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że pracą w szczególnych warunkach jest praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2012 r., III UK 92/11).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że ubezpieczony udokumentował ponad 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Świadkowie: S. P. i L. R. w sposób przekonujący wskazali i opisali, że w okresie zatrudnienia w K. Zakładów (...) od 1.02.1984 r. do 3.06.1985 r. i od 1.07.1986 r. do 14.12.1995 r. skarżący H. P. pracował przy budowie i remontach gorących pieców przemysłowych, w pełnym wymiarze czasu pracy. Świadkowie ci są osobami obcymi dla odwołującego. Nie mają żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań. Pracowali z ubezpieczonym w jednym zakładzie pracy a zatem mają wiedzę na temat charakteru zatrudnienia wnioskodawcy. Ich zeznania wzajemnie się uzupełniają tworząc logiczną całość. Wobec tego sąd w pełni dał wiarę zeznaniom tych świadków. Zeznania ubezpieczonego również są w ocenie sądu wiarygodne albowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym (zeznaniach świadków i dokumentach). Dowodom z dokumentów Sąd nadał przymiot wiarygodności.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, iż w okresie od 1.02.1984 r. do 3.06.1985 r. (1 rok, 4 miesiące i 3 dni) i od 1.07.1986 r. do 14.12.1995 r. (9 lat, 5 miesięcy i 14 dni) H. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy naprawie pieców przemysłowych (wykaz A rozporządzenia, Dział V, poz. 11; wykaz A zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7.07.1987 r., Dz.Urz.MG.1987.4.7, Dział XIV, poz. 10), a zatem pracował w warunkach szczególnych.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązuje zasada kontradyktoryjności, i tak zgodnie z art. 6 K.c. obowiązek dowodzenia powoływanych przez stronę okoliczności koresponduje z wyrażoną w art. 232 K.p.c. zasadą inicjatywy procesowej stron. Ubezpieczony z tego obowiązku się wywiązał i wykazał, że świadczył przez ponad 15 lat pracę w warunkach szczególnych.
H. P. posiada ponad 25 letni staż ubezpieczeniowy, a na dzień 1.01.1999 r. legitymuje się łącznym stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 23 lata, 2 miesiące i 25 dni. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. W dniu złożenia wniosku o emeryturę miał skończone 60 r.ż. Spełnia zatem wszystkie przesłanki do nabycia prawa do tego świadczenia.
Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd, na podstawie art. 477 14 § 2 K.p.c. zmienił decyzję organu rentowego i przyznał skarżącemu prawo do wcześniejszej emerytury od 1 stycznia 2016 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę (art. 129 ust. 1 ustawy).
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 K.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz.1804).
SSO Tomasz Korzeń