Sygn. akt II Cz 382/13
Dnia 13 czerwca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Dorota Gamrat- Kubeczak
Sędziowie: SO Sławomir Krajewski (spr.)
SO Zbigniew Ciechanowicz
po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym
sprawy ze skargi dłużnika K. K.
na czynność N. K. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Goleniowie z dnia 4 lipca 2011 roku polegającej na przyznaniu biegłemu K. R. wynagrodzenia za wycenę zajętej nieruchomości położonej w G. w Gminie S., dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...), w sprawie KM 1934/09.
z udziałem wierzyciela Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30 listopada 2012 roku, w sprawie I Co 1617/11
postanawia:
oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 30 listopada 2011 roku Sąd Rejonowy w Goleniowie (sygn. akt I Co 1617/11) odrzucił skargę wskazując, iż skarga nie była opłacona, a dłużnik nie wnosił o zwolnienie od kosztów sądowych. Ponadto nie złożył odpisów skargi wraz z odpisem załączników. Wobec powyższego wezwano dłużnika, aby pod rygorem odrzucenia skargi w terminie 7 dni od doręczenia wezwania uiścił opłatę w wysokości 100 zł oraz uzupełnił braki formalne poprzez złożenie odpisu skargi. Dłużnik w dniu 05 września 2011 roku przesłał skargę na opis i oszacowanie wraz z załącznikami. W związku, z czym sąd uznał, że jest to skarga na inną czynność Komornika, nie zaś uzupełnienie braków formalnych poprzedniej skargi.
Jednocześnie Sąd uznał, iż brak jest podstaw do podejmowania w niniejszej sprawie czynności z urzędu na podstawie art. 759 § 2 kpc. Wskazał, iż podstawą do zastosowania tych czynności byłoby stwierdzenie, że czynności podjęte przez Komornika są sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa. Takiej zaś sprzeczności sąd nie dopatrzył się w działaniu Komornika w sprawie KMP 1934/09. Zgodnie z treścią § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 roku w sprawie kosztów przeprowadzania dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym koszt przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym obejmuje wynagrodzenie biegłych za wykonaną pracę, koszty zużytych materiałów oraz inne wydatki niezbędne do wydania opinii. Podstawę obliczania wynagrodzenia biegłych sądowych za wykonaną pracę stanowi kwota bazowa dla osób, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa. Aktualnie kwota bazowa wynosi 1.873,84 złotych. Przepis § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia stanowi, że wynagrodzenie za godzinę pracy biegłego wynosi od 1,2% do 1,7% kwoty bazowej (tj. do 31,86 złotych + VAT). Biegły przedstawiając rachunek za sporządzoną opinię przyjął stawkę za godzinę pracy w wysokości 31,86 zł +VAT zł, która mieści się w tych granicach. Biegły określił, iż wydanie pisemnej opinii w niniejszej sprawie zajęło mu łącznie 23 godzin. Taką liczbę godzin należy uznać za uzasadnioną nakładem pracy. Dodatkowo biegły poniósł dodatkowe koszty materiałowe oraz za dojazd do miejsca wykonania opinii opiewające na kwotę 87,72 zł. Koszt przeprowadzenia dowodu z opinii wyniósł, więc łącznie w niniejszej sprawie 988,76 zł i kwotę tą Komornik przyznał biegłemu tytułem wynagrodzenia na podstawie art. 288 kpc.
Zażalenie na postanowienie sądu złożył dłużnik i zaskarżając je w całości wniósł o jego uchylenie i zasądzenie od wierzyciela na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazał, że w piśmie wzywającym do usunięcia braków formalnych skargi nie wskazano, z jakiego dnia skarga pochodzi ani jakiej czynności komornika dotyczy, tymczasem w sprawie KM 1934/09 składał również skargę na opis i oszacowanie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się bezzasadnym i jako takie podlegało oddaleniu.
Sprawę, w tym także okoliczność, jakiej skargi na czynność komornika dotyczy, w sposób wystarczający identyfikuje i identyfikowała nadana jej sygnatura akt.
Stąd wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi, także poprzez złożenie jej odpisu, było w sposób wystarczającym precyzyjnym, a dłużnik, jeżeli miał wątpliwości, którego z zainicjowanych przezeń postępowań dotyczy, mógł z łatwością okoliczność tą ustalić, z powołaniem się na sygnaturę akt, już to w drodze telefonicznej, w sekretariacie Sądu.
W tym stanie rzeczy, skoro skarżący bezsprzecznie nie złożył odpisu skargi w rozpoznawanej sprawie, co uniemożliwiało nadanie sprawie biegu, Sąd Rejonowy trafnie odrzucił skargę, na podstawie art. 767 3 kpc, uzasadniając wyczerpująco brak konieczności stosowania zarządzeń w trybie art. 759 § 2 kpc.
Zarządzenie:
- odnotować, zakreślić,
- zwrócić akta.