Sygn. akt X GC 455/14
Dnia 20 lipca 2016 r.
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSR Kornelia Żminkowska |
|
Protokolant: |
Marcelina Szychowska |
po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2016 r. w Szczecinie
na rozprawie
w sprawie z powództwa K. K. (1) oraz B. Ł.
przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.
o zwolnienie spod egzekucji
I. zwalnia spod egzekucji ruchomości zajęte w dniu 7 marca 2014 r. w toku postepowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin P. i Zachód w S. J. W. (1) w sprawie KM 137/14, na wniosek wierzyciela (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. przeciwko T. B. (1) oraz R. S. (1), wymienione w protokole zajęcia ruchomości w pozycjach od 1 do 22 oraz od 28 do 114;
II. zwalnia spod egzekucji ruchomości zajęte w dniu 12 marca 2014 r. w toku postepowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin P. i Zachód w S. w sprawie KM 137/14, na wniosek wierzyciela (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. przeciwko T. B. (1) oraz R. S. (1), wymienione w protokole zajęcia ruchomości w pozycjach od 1 do 99;
III. rozstrzyga, iż powódki K. K. (1) oraz B. Ł. ponoszą koszty procesu w 24 %, zaś pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. ponosi koszty procesu w 76 % i pozostawia ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.
Sygn. akt X GC 455/14
W dniu 22 kwietnia 2014 roku powódki K. K. (1) i B. Ł. wniosły pozew przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W. o zwolnienie spod egzekucji ruchomości zajętych w dniu 7 marca 2014 roku w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie J. W. (1) na wniosek pozwanej przeciwko dłużnikom T. B. (1) i R. S. (1) w sprawi KM 137/14 wymienionych w protokole zajęcia ruchomości w pozycjach od 1-114 oraz o zwolnienie od egzekucji ruchomości zajętych w dniu 12 marca 2014 roku w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sadzie Rejonowym Szczecin – P. i Zachód w S. J. W. (1) na wniosek pozwanej przeciwko dłużnikom T. B. (1) i R. S. (1) w sprawi KM 137/14 wymienionych w protokole zajęcia ruchomości w pozycjach od 1- 99 oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Uzasadniając pozew powódki wskazały, że Komornik Sądowy, działając na wniosek pozwanej, wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom T. B. (1) i R. S. (1), w toku którego zajął m.in. ruchomości znajdujące się w lokalu przy ul. (...). B. X 9 w S.. Powódki wskazały przy tym, że zajęte ruchomości nie stanowią wyłącznej własności w/w dłużników lecz są także współwłasnością powódek, jako wspólników spółki cywilnej oraz ich wyłączną własnością, zaś część ruchomości, będących własnością osób trzecich została przekazana im do używania. Wezwanie do zwolnienia spod egzekucji okazało się być bezskuteczne.
W złożonej w dniu 8 lipca 2014 roku odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie solidarnie od powódek na rzecz pozwanej kosztów postępowania. Uzasadniając wskazała, że żądanie powódek jest nieuzasadnione. Pozwana zarzuciła, że powódki nie wykazały przesłanek dopuszczalności powództwa ekscydencyjnego, a z uwagi na bezskuteczność przedłożonych przez powódki aneksów do umowy spółki cywilnej Klub (...), powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwana wskazała także, że powódki nie mają legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa w odniesieniu do składników majątkowych pod pozycjami 48, 59, 60, 61, 62, 63, 65, 71, 78, 82, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108 protokołu zajęcia z dnia 7 marca 2014 r., albowiem z załączonych umów użyczenia i dzierżawy jednoznacznie wynika brak uprawnienia powódek do wystąpienia z powództwem ekscydencyjnym w odniesieniu do powyższych składników majątkowych, a jednocześnie powstaje poważna wątpliwość co do przysługiwania praw do pozostałych ruchomości objętych protokołem zajęcia. Pozwana zaznaczyła przy tym, że powództwo o wyłączenie składników majątkowych wymienionych w punktach 23 do 27 protokołu zajęcia ruchomości z dnia 7 marca 2014 r. złożył R. M., a sprawa jest rozpoznawana przez tut. Sąd w sprawie sygn. akt XI GC 434/14. Niezależnie jednak pozwana wskazała, że trudno uznać za prawdopodobne, że powódki, które w dniu 12 marca 2014 r. zleciły swoim pracownikom usunięcie z lokalu przy ul. (...). B. X 9 w S. przedmiotów nieobjętych zajęciem z dnia 7 marca 2014 r., nie wiedziały, iż majątek ten został wcześniej zajęty i tym samym należy uznać, iż dniem, w którym powódki dowiedziały się o przedmiotowych zajęciach, jest 7 i 12 marca 2014 r., co z kolei oznacza, że powództwo złożone najwcześniej w dniu 18 kwietnia 2014 r. (data pisma zawierającego pozew), zostało złożone po upływie miesięcznego terminu i nie może zasługiwać na uwzględnienie. Wreszcie pozwana podniosła, że zawarcie aneksów do umowy spółki cywilnej nr 8 z dnia 31 sierpnia 2011 r. oraz nr 9 z dnia 1 września 2014 r. nastąpiło z pokrzywdzeniem pozwanej jako wierzyciela. Tym samym pozwana podniosła zarzut bezskuteczności tych umów wobec niej na podstawie art. 527 i nast. k.c. Pozwana podnosi, iż zarówno dotychczasowi, jak i nowi wspólnicy (...) s.c. zataili przed innymi uczestnikami obrotu gospodarczego fakt zmiany osobowej w spółce cywilnej. Powódki, będące spokrewnione z T. B. (1), nigdy nie ujawniły swojego członkostwa w spółce ani w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, ani w dokumentacji księgowej, którą posługiwały się w stosunkach ze swoimi klientami i kontrahentami i uczyniły to dopiero z dniem 6 czerwca 2014 r., kiedy ujawniły (...) spółki cywilnej w (...), zaś jeszcze w styczniu 2014 r. na paragonach fiskalnych i w fakturach VAT fałszywie wskazywały T. B. (1) i R. S. (1) jako wspólników (...) s.c., co wskazuje, że działając w porozumieniu ze wspólnikami doprowadziły do zmiany w składzie osobowym spółki cywilnej wyłącznie w celu pokrzywdzenia wierzycieli, w tym powódki .
Pismem z dnia 15 października powódki ograniczyły żądanie pozwu u następujące ruchomości: dwie sztuki odtwarzacza (...) 5000 D.; dwie sztuki odtwarzacza (...) P.; 2 (...) 600 P.; elektor P. (...); Dynamie E. C., znajdujące się pod pozycjami 23-27 w protokole z dnia 7 marca 2014 roku.
W odpowiedzi powódki podtrzymały swoje stanowisko w sprawie. Ustosunkowując się zaś do twierdzeń pozwanej wskazały, że wobec faktu iż w przypadku zajętych ruchomości przysługuje im prawo własności lub użytkowania nie sposób uznać, że nie posiadają legitymacji czynnej do wytoczenia niniejszego powództwa. Powódki zaprzeczyły także, że powództwo zostało wytoczone po upływie ustawowego terminu oraz, że w dniu 12 marca 2014 roku wydały pracownikom dyspozycję o usunięciu z lokalu nieruchomości nieobjętych zajęciem. Powódki zaprzeczyły, że zmiany w składzie osobowym spółki miały na celu pokrzywdzenie wierzycieli, tym bardziej, że do tych zmian doszło na długo przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
T. B. (1) i K. S. byli wspólnikami spółki cywilnej na mocy umowy z dnia 15 marca 2000 roku, w ramach której prowadzili działalność gospodarczą pn. (...) s.c. T. B. R. S..
Bezsporne .
T. B. (1) jest spokrewniony z powódkami. Jest synem B. Ł. i przyrodnim bratem K. K. (1) i pozostaje z nimi w biskich relacjach.
Bezsporne, a nadto dowód:
pozew z dnia 18.06.2012 r. wraz z odpowiedzią na pozew w sprawie X GC 733/12, k. 236-244
protokół z dnia 31.01.2013 r. w sprawie X GC 1054/12, k. 245-247
wykonanie zobowiązania z dnia 17.06.2013 r. w sprawie X GC 1054/12, k. 248-249,
pozew z dnia 11.06.2012 r. wraz z odpowiedzią na pozew w sprawie X GC 721/12, k. 250-258
protokół z dnia 21.01.2013 r. w sprawie X GC 721/12, k. 259-262
wykonanie zobowiązania z dnia 16.04.2013 r. w sprawie X GC 721 /12, k. 263-264
pozew z dnia 28.04.2014 r. wraz z odpowiedzią na pozew w sprawie od sygnatura X GC 678/12; k. 265-274,
zeznania świadka K. K. (2), k.558
W marcu 2011 roku (...) Sp. z o.o. zawarła z T. B. (1) i R. S. (1) umowę najmu lokalu użytkowego położonego przy ul. (...) X 9 na okres od dnia 1 kwietnia 2011 roku do dnia 1 kwietnia 2014 roku. Początkowo współpraca układała się pomyślnie. Po zmianie w składzie osobowym spółki należności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej zawartej umowy regulowały także powódki, jednakże po upływie ok. roku od zawarcia umowy wspólnicy zaprzestali terminowego regulowania opłat z tytułu czynszu najmu i pozostałych opłat eksploatacyjnych.
Dowód:
Umowa najmu zawarta w aktach komorniczych KM 137/14 , k. 376-382,
Potwierdzenia przelewów, k. 578 -598, 604-618,
Zeznania świadka M. D. (1), k. 601
W dniu 31 sierpnia 2011 roku pomiędzy T. B. (1) i R. S. (1) działającymi jako dotychczasowi wspólnicy spółki cywilnej a B. Ł. siostrą T. B. (1) i K. K. (1) - jego matką, zawarta została umowa dotycząca przystąpienia B. Ł. i K. K. (1) do spółki. Wskazano, iż przystępujący wspólnicy wnoszą do spółki wkłady pieniężne w łącznej wysokości 500,00 zł.
Dowód:
aneks nr (...) k. 22,
zeznania świadka K. K. (2), k. 558
zeznania świadka T. B. (1), k. 562-563,
przesłuchanie powódki K. K. (1), k. 622-623
W dniu 1 września 2011 roku, na mocy aneksu nr (...) R. S. (1) wystąpiła ze spółki. W § 2 wspólnicy oświadczyli, iż zwalniają R. S. (1) z długu wynikającego z przypadającej na nią części zobowiązań związanych z prowadzoną działalnością.
Dowód:
aneks nr (...), k. 23,
zeznania świadka T. B. (1), k. 562-563
Na podstawie aneksu z dnia 22 września 2011 roku zawartym pomiędzy T. B. (1), K. K. (1) i B. Ł. ustalono, że powódka B. Ł. wnosi wkład w kwocie 125 300 zł, zaś K. K. (1) w kwocie 200 zł. Powódki aneksem tym wniosły do używania także wymienione w załącznikach ruchomości i poczyniły nakłady na lokal, w postaci zakupu nowego wyposażenia.
Dowód:
Aneks nr (...), k. 619-620,
zeznania świadka T. B. (1), k. 562-563,
przesłuchanie powódki K. K. (1), k. 622-623
Po przystąpieniu do spółki powódki dokonały ujawnienia tego faktu wobec stosownych organów. W dniu 22 września 2011 r. pozwane złożyły wnioski o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w których w przeznaczonym do tego polu nr 25 zawarły informację, że prowadzą działalność gospodarczą wyłącznie w formie spółki cywilnej. Informacja o tym, że pozwane prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej nie została wykazana w zaświadczeniach o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z 2011 r. ani też w zaświadczeniach o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z 2011 r. Jednakże w zaświadczeniu z dnia 23 września 2011 r. dotyczącym powódki B. Ł. wskazano adres poczty elektronicznej club@grabd-cru.pl. W dniu 23 września 2011 r. pozwane zgłosiły przystąpienie do spółki we właściwym urzędzie skarbowym, zaś w dniu 22 grudnia 2011 roku uzyskały zaświadczenie o wpisie do Rejestru Zakładów Polegających Urzędowej Kontroli Organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Z kolei w dniu 1 lutego 2012 roku pozwane jako przedsiębiorcy działający w formie spółki cywilnej otrzymały zezwolenie na sprzedaż alkoholu w dzierżawionym lokalu
Dowód:
informacje NIP-D, k. 312-314
zaświadczenia o wysokości dochodu, k. 315-317,
zaświadczenie, k. 318,
decyzja (...)
zezwolenia, k. 321
zaświadczenia z dnia 22 i 23 września 2011 r., k. 322-323,
wnioski o wpis do (...), k. 326-335,
przesłuchanie powódki K. K. (1), k. 622-623
Pozwem z dnia 8 sierpnia 2012 roku pozwana, działając jeszcze wówczas pod nazwą (...) Sp. z o.o. we W. wniosła do Sądu Okręgowego w Szczecinie, pozew przeciwko T. B. (1) i R. S. (1) o zapłatę kwoty 117 831,32 zł z odsetkami i kosztami postępowania. Na kwotę dochodzoną wskazanym pozwem kwotę złożyły się nieuregulowane należności z tytułu czynszu najmu i opłat eksploatacyjnych za lokal użytkowy, które stały się wymagalne w okresie czerwiec 2010 roku – grudnia 2010 roku. W toku prowadzonego postępowania T. B. (1) i R. S. (1) nie wskazywali, że prowadzą działalność gospodarczą wspólnie z powódkami. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 roku Sad uwzględnił powództwo w przeważającej części, a następnie Sąd Apelacyjny w Szczecinie, Wydział I Cywilny wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 roku wydanym na skutek apelacji obu stron od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 15 stycznia 2013 r. wydanego w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. przeciwko T. B. (1) i R. S. (1) o sygn. akt VIII GC 309/12 zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I, III i IV w ten sposób, że: zasądzoną w punkcie I kwotę podwyższył do kwoty 106.485,36 zł oddalając powództwo w pozostałej części i zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę 8.196,40 zł tytułem kosztów procesu, który to następnie został zaopatrzony w klauzulę wykonalności.
Dowód:
wyrok z dn. 15.01.2013r., k. 126,
wyrok z dn. 12.12.2013r. z klauzulą wykonalności, k. 127-128,
pisma procesowe stron złożone w aktach sprawy VIII GC 309/12, k. 192-225
W dniu 9 lipca 2013 r. dokonano w Centralnej Ewidencji i (...) Działalności Gospodarczej zmian w zakresie oznaczenia działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. W dniu 10 lipca 2013 r. dokonano kolejnej zmiany w zakresie oznaczenia działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. W lipcu 2013 r. doszło do zamieszczenia w pobieranych zaświadczeniach prowadzenia działalności wyłącznie w formie spółki cywilnej. W dniu 3 czerwca 2014 r. powódki wprowadziły NIP spółki (...).
Dowód:
wydruki (...) z historią dokonania wpisów, k. 103-125
Pismem z dnia 6 lutego 2014 roku pozwana, na podstawie wyroku z dnia 15 stycznia 2013 roku, zaopatrzonego następnie w klauzulę wykonalności, złożyła wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie J. W. (1) o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikom T. B. (1) i R. S. (1). W związku z planowaną w dniu 8 marca 2014 roku w lokalu, w którym dłużnicy prowadzili działalność gospodarczą, imprezą kończąca działalność, powódka zwróciła się o dokonanie czynności egzekucyjnych w tym dniu poprzez zajęcie utargów kasowych, sprzętu RTV, alkoholu i pozostałych ruchomości. Komornik Sądowy uzyskał wymagana zgodę na przeprowadzenie czynności zgodnie z wnioskiem pozwanej, jednakże wobec braku możliwości zorganizowania asysty Policji, czynności w tym dniu nie odbyły się.
Dowód:
kopia akt komorniczych KM 137/14, k. 365-408.
W dniach 7 i 12 marca 2014 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie J. W. (1) dokonał zajęcia ruchomości znajdujących się w lokalu przy ul. (...). B. X 9 w S., w tym także tych pozostających we współwłasności wszystkich wspólników spółki lub własność osób trzecich oddanych im do używania w związku z prowadzoną działalnością gospodarczej. Podczas wykonywania czynności przez Komornika powódki były nieobecne. Powódka K. K. (1) była w tym czasie w sanatorium, zaś powódka B. Ł. w USA. Przy czynnościach obecny był T. B. (1), który po dokonaniu zajęcia w dniu 7 marca 2012 roku polecił pracownikom wyniesienie z lokalu ruchomości dotychczas niezajętych. W toku dokonywanych czynności komornik dokonał także zajęcia dokumentacji księgowej wspólników.
Dowód:
Protokół z dnia 7.03.2014r., k. 7-13,
Protokół z dn. 12,.03.2014r., k. 17-21,
faktury VAT, k. 28-31, 38-40, 46-47
protokół użyczenia z dnia 3.12. 2012 r., k. 32,
zlecenie z dnia 24.04.2002 r., k. 33,
umowy przekazania do używania, k. 34-35,
arkusz inwentaryzacyjny, 36-37,
umowy dzierżawy, k. 41-43,
protokół zdawczo – odbiorczy, k. 44
przekazanie w użytkowanie, 45
kopia akt komorniczych KM 137/14, k. 365-408,
zeznania świadka I. D., k. 559,
zeznania świadka M. D. (2), k. 559-560.
zeznania świadka D. I., k. 560,
zeznania świadka M. K. (1), k. 560-561,
zeznania świadka M. K. (2), k. 561,
zeznania świadka A. L., k. 562
zeznania świadka T. B. (1), k. 562-563,
przesłuchanie powódki K. K. (1), k. 622-623
T. B. (1) o dokonanych zajęciach komorniczych poinformował powódki po ich powrocie do S., tj. K. K. (1) w dniu 23/24 marca 2014 roku, zaś B. Ł. między 8 - 10 kwietnia 2014 roku.
Dowód:
zeznania świadka T. B. (1), 562-563,
przesłuchanie powódki K. K. (1), k. 622-623
Pismem z dnia 24 marca 2014 roku powódka K. K. (1), działając w imieniu własnym i pozostałych wspólników (...) s.c. w S., wezwała pozwaną do zwolnienia spod egzekucji zajętych protokołem z dnia 7 marca 2014 roku ruchomości, jako stanowiących współwłasność wspólników spółki cywilnej, lub własność osób trzecich, które zostały oddane im do użytkowania. W treści pisma wskazano, że ruchomości ujawnione w treści protokołu stanowią własność następujących osób i podmiotów: B. Ł. (poz. 1-22, 28-43, 49-58, 66-70, 72-80, 91-93, 95-96, 109-114), K. K. (1) (poz. 44-45, 63-64, 81, 83-90, 94), R. M.(poz. 23-27), T. L. (poz. 48) , (...) sp. z o. o. w W. (poz. 104), (...) s. j. J. W., P. W. (poz. 61-62, 65,71,99, 100, 106), (...) sp. z o.o. Region (...) (poz. 11-12, 14, 46-47, 55-56, 102-103, 105, 108), J. H.(poz. 97,98, 107), (...) sp. z o.o. (poz. 59-60, 82), J. K. (poz. 101).
Kolejnym pismem z dnia 25 marca 2014 roku K. K. (1) wezwała pozwaną do zwolnienia spod egzekucji zajętych protokołem z dnia 12 marca 2014 roku ruchomości, jako stanowiących współwłasność wspólników spółki cywilnej, lub własność osób trzecich pozostających w jej użytkowaniu. W treści pisma wskazano, że ruchomości ujawnione w treści protokołu stanowią własność następujących osób : B. Ł. i K. K. (1) (poz. 1-2, 4-17, 19-24, 26-99), K. K. (1) (poz. 3), G. K. (poz. 25), (...) sp. z o.o. Region (...) (poz.18), N. W. (poz. 50).
W odpowiedzi na wezwania pozwana odmówiła zwolnienia w/w przedmiotów od egzekucji.
Dowód :
Pismo z dn. 24.03.2014r., k.24,
Pismo z dn. 25.03.2014r., k.25,
Potwierdzenie nadania i odbioru, k. 26-27.
Pismo z dnia 18.04.2014r. z dowodem nadania, k. 129-130
kopia akt komorniczych KM 137/14, k. 409-440
W dniu 12 czerwca 2014 roku R. M. uzyskał zabezpieczenie powództwa o zwolnienie spod egzekucji przedmiotów zajętych przez Komornika Sądowego, stanowiących jego własność ujętych w protokole zajęcia nieruchomości w pozycjach 23-27.
Dowód:
Postanowienie z dn. 12.06.2014r.,
Faktura VAT, k. 100
W dniu 5 września 2014 roku pozwana wniosła do Sadu Okręgowego w Szczecinie, Wydziału VIII Gospodarczego powództwo przeciwko powódkom o zapłatę kwoty 106 458,36 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami postepowania, wskazując m.in., że w zakresie dochodzonej należności zapadł wyrok przeciwko T. B. (1) i R. S. (1). W odpowiedzi na pozew złożonych w tym postepowaniu powódki zakwestionowały żądanie w całości, podkreślając, że nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania powstałe przed ich wstąpieniem do spółki oraz podniosły zarzut przedawnienia roszczenia.
Dowód:
pozew, k. 173-175,
odpowiedź na pozew, k. 304-311
Po dacie wstąpienia powódek do spółki zostało zawarte porozumienie wyłącznie z udziałem T. B. (1) i R. S. (1).
Bezsporne, a nadto dowód:
porozumienie, k. 275
Przeciwko T. B. (1) prowadzonych jest łącznie przy udziale Komornika Sądowego P. M. osiem postępowań egzekucyjnych. Zaległość dłużnika względem wierzycieli w prowadzonych postępowaniach wynosi ponad 5.3 mln zł. Aktualnie Komornik Sądowy P. M. prowadzi egzekucję z nieruchomości dłużnika stanowiącej odrębną własność - nieruchomości gruntowej - działki nr (...), położonej: (...)-(...) K., K., dla której Sąd Rejonowy Szczecin - P. i Zachód XI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w P. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...). Nieruchomość stanowi własność dłużnika T. B. (1), która została oszacowana na kwotę 324.000,00 zł . Egzekucja z nieruchomości znajduje się aktualnie na etapie po dokonaniu opisu i oszacowania i oczekuje na skierowanie do sądu celem wyznaczenia terminu licytacji. W toku prowadzonych czynności nie zajęto innych składników majątku dłużnika, z których możliwe byłoby skuteczne prowadzenie egzekucji, pomimo wskazywania przez wierzycieli wszystkich dopuszczalnych sposobów egzekucji.
Dowód:
Pismo komornika z dn, 7.08.2014r., k. 190-191.
Sąd zaważył, co następuje:
Niniejszym pozwem powódki domagały się zwolnienia spod egzekucji ruchomości zajętych w dniu 7 i 12 marca 2014 roku w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie J. W. (1), na wniosek pozwanej przeciwko dłużnikom T. B. (1) i R. S. (1) w sprawie KM 137/14 wymienionych w protokołach zajęcia ruchomości z dnia 7 i 12 marca 2014 roku w pozycjach od 1-114 oraz w pozycjach od 1- 99 o łącznej wartości 50 100 zł
Wobec jednak cofnięcia powództwa w zakresie ruchomości ujętych w protokole z dnia 7 marca 2014 roku zanotowanych pod pozycjami 23-27 o wartości 12 078 zł, mając na uwadze art. 203 k.p.c. Sąd, uznając cofnięcie za dopuszczalne, umorzył na rozprawie postępowanie co do części cofniętej.
W pozostałym zakresie, tj. co do ruchomości ujętych w protokołach zajęcia ruchomości w pozycjach od 1-22 i 28 -114 oraz w pozycjach od 1- 99, powództwo okazało się uzasadnione.
Podstawę prawną wniesionego powództwa stanowił art. 841 § 1 k.p.c. w zw. art. 778 k.p.c. Zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Jeżeli dłużnik zaprzecza prawu powoda, należy oprócz wierzyciela pozwać również dłużnika (§2). Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych. Z kolei w świetle art. 778 k.p.c. do egzekucji ze wspólnego majątku wspólników spółki prawa cywilnego konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko wszystkim wspólnikom.
Powódki w toku postępowania podnosiły, że w związku z faktem iż od dnia 1 września 2011 roku stały się wspólnikami spółki cywilnej, prowadzonej uprzednio wyłącznie przez T. B. (1) i R. S. (1), są również współwłaścicielkami, właścicielkami lub użytkowniczkami zajętych w dniu 7 i 12 marca 2014 roku ruchomości.
Na gruncie niniejszej sprawy poza sporem pozostawała okoliczność, iż powódki przystąpiły do spółki cywilnej w dniu 31 sierpnia 2011 roku, zaś w dniu 1 września 2011 roku ze spółki wystąpiła R. S. (1). Pozwana w toku postępowania nie kwestionowała z zasady przysługującego powódkom prawa współwłasności i własności części zajętych ruchomości, kwestionując natomiast żądanie pozwu wskazywała, że powódki nie mają legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa w odniesieniu do składników majątkowych pod pozycjami 48, 59, 60, 61, 62, 63, 65, 71, 78, 82, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108 ujętych w protokole zajęcia z dnia 7 marca 2014 r., albowiem z załączonych umów użyczenia i dzierżawy jednoznacznie wynika brak uprawnienia powódek do wystąpienia z powództwem ekscydencyjnym w odniesieniu do tych składników majątkowych. Niezależnie pozwana zarzuciła, że niniejsze powództwo zostało złożone po upływie ustawowego terminu. Pozwana podniosła również zarzut bezskuteczności umów wobec niej, na podstawie których powódki przystąpiły do spółki prowadzonej uprzednio przez T. B. (1) i R. S. na podstawie art. 527 i nast. k.c., wskazując, iż zarówno dotychczasowi, jak i nowi wspólnicy (...) s.c. zataili przed innymi uczestnikami obrotu gospodarczego fakt zmiany osobowej w spółce cywilnej, a powódki uczyniły to dopiero 6 czerwca 2013 r., oraz podniosła, że powódki działając w porozumieniu z pozostałymi wspólnikami doprowadziły do zmiany w składzie osobowym spółki cywilnej wyłącznie w celu pokrzywdzenia wierzycieli.
Mając na uwadze, że skuteczność powództwa opartego o art. 841 k.p.c. uzależniona jest od zachowania miesięcznego terminu do jego wniesienia, liczonego od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa (§ 3), zwracając jednocześnie uwagę, że termin ten jest terminem prekluzyjnym i jego niedochowanie skutkuje utratą prawa do wytoczenia powództwa interwencyjnego, a powództwo wytoczone po tym terminie podlega oddaleniu, Sąd – mając na uwadze zarzuty pozwanej – w pierwszej kolejności rozstrzygał, czy na gruncie niniejszej sprawy powódki w/w termin zachowały.
Jak wynika z twierdzeń powódek przedstawionych w pozwie, o dokonanym w dniach 7 i 12 marca 2014 roku zajęciach dowiedziały się w dniu 24 marca 2014 roku, kiedy to niezwłocznie wystosowały do Komornika Sądowego, który zajęć dokonał, wezwanie do zwolnienia zajętych ruchomości spod egzekucji, powołując się na przysługujące im prawo własności, współwłasności oraz prawo do ich używania, podkreślając przy tym, że część zajętych przedmiotów stanowi własność osób trzecich. Pozwana natomiast twierdzenia te zakwestionowała, wskazując, że powódki zlecając pracownikom usunięcie z lokalu ruchomości, których nie zajęto w dniu 7 marca 2014 roku, już wówczas miały wiedzę o przeprowadzonych przez Komornika czynnościach.
Twierdzenia pozwanej, nie poparte w zasadzie jakimikolwiek środkami dowodowymi – w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego – nie mogły jednak zostać uwzględnione. Wskazać bowiem należy, że jak wynika ze zgodnych zeznań świadków I. D., M. D. (2), D. I., M. K. (1), M. K. (2) i A. L. (osób pracujących w lokalu), powódki nie były obecne podczas czynności komornika sądowego. Co więcej świadek T. B. (1) oświadczył, że w tym czasie powódki przebywały poza S. (powódka K. K. (1) była wówczas w sanatorium, a powódka B. Ł. przebywała w USA), a informacje o dokonanych zajęciach przekazał im po powrocie, tj. powódce K. K. (1) w dniu 23/24 marca 2014 roku, a powódce B. Ł. między 8-10 kwietnia 2014 roku. Zeznania te zostały także potwierdzone przez powódkę K. K. (1). Biorąc pod uwagę, że Sąd nie miał zastrzeżeń, co do wiarygodności zeznań świadka T. B. (1) oraz pozostałych świadków i powódki a pozwana nie naprowadziła żadnego dowodu, który mógłby tę wiarygodność podważyć, brak było podstaw do uznania twierdzeń powódek za niepolegające na prawdzie. W ocenie Sądu przypuszczenia pozwanej nie poparte żadnym dowodem, że powódki o dokonanych zajęciach wiedziały wcześniej, w świetle jednoznacznych zeznań świadka T. B. (1), nie mogły okazać się wystarczające dla obalenia stanowiska powódek. Co istotne zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje także, ażeby pracownicy zatrudnieni przez wspólników usuwali z lokalu niezajęty przez komornika w dniu 7 marca 2014 roku sprzęt na zlecenie powódek. Jak bowiem przyznał świadek M. K. (1), choć taka sytuacja rzeczywiście miała miejsce, to czynności te zostały przeprowadzone w porozumieniu z T. B. (1), a nie z powódkami.
Reasumując powyższe okoliczności, uwzględniając jednocześnie, że powództwo zostało wniesione w dniu 22 kwietnia 2014 roku, a powódka K. K. (1) o dokonanych zajęciach dowiedziała się w dniach 23/24 marca 2014 roku, Sąd doszedł do wniosku, że – wbrew twierdzeniom pozwanej – powódki z niniejszym powództwem wystąpiły przed upływem miesięcznego terminu i w konsekwencji zarzut pozwanej w tym zakresie okazał się być chybiony.
Na uwzględnienie nie mógł także zasługiwać zarzut pozwanej dotyczący braku legitymacji czynnej powódek co do ruchomości ujętych w protokole zajęcia z dnia 7 marca 2014 roku pod pozycjami 48, 59, 60, 61, 62, 63, 65, 71, 78, 82, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, jako nie stanowiących ich własności (niesporne) i oddanych im jedynie do korzystania na podstawie zawartych umów.
Wskazać bowiem należy, że choć obecnie obowiązujące przepisy ustawy Kodeks postępowania cywilnego, nie określają jakich praw naruszenie może stanowić podstawę powództwa ekscydencyjnego, to jednak wypadki naruszenia prawa mogące stanowić podstawę powództwa – wskazywane przykładowo w doktrynie – obejmują m.in. sytuacje, w których: skierowano egzekucję do przedmiotu stanowiącego własność osoby trzeciej, czy też osobie trzeciej przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do zajętego przedmiotu. Co istotne w doktrynie przyjmuje się również, że powództwo o zwolnienie od egzekucji jest dopuszczalne nawet wówczas, gdy osoba trzecia ma prawo korzystać z zajętego przedmiotu, nienależącego do dłużnika, lecz przedmiot ten, na podstawie umowy, znajdował się we władaniu tej osoby. Wskazać bowiem wypada, że na skutek naruszenia prawa wywołanego skierowaniem egzekucji do tego przedmiotu nie tylko powództwo o zwolnienie przysługuje właścicielowi zajętej rzeczy, lecz i prawo osoby trzeciej doznaje wzmożonej ochrony (A. R., Powództwa przeciwegzekucyjne..., s. 76 i powołane tam wypowiedzi doktryny). Co więcej według F. Z. (Powództwo o zwolnienie..., s. 102) osoba trzecia może poszukiwać ochrony służących jej uprawnień do zajętych przedmiotów, w drodze powództwa przewidzianego w art. 841 k.p.c., np. na podstawie umów: najmu i dzierżawy, czy też użyczenia.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należało, że powódkom – wbrew stanowisku pozwanej – przysługiwała legitymacja czynna do wystąpienia z niniejszym powództwem nie tylko co do przedmiotów będących ich własnością lub objętych współwłasnością z tytułu łączącej je dłużnikami (przeciwko którym skierowano egzekucję) umowy spółki cywilnej, ale także co do ruchomości, z których powódki, jako wspólniczki spółki na podstawie odrębnie zawartych umów korzystały. Biorąc przy tym pod uwagę, że twierdzenia i zarzuty pozwanej w tym zakresie koncentrowały się jedynie wokół faktu, że powódkom nie przysługuje prawo własności tych ruchomości, a jedynie prawo do korzystania z nich (ich używania), co jak już wskazano wyżej nie uniemożliwia wytoczenia powództwa opartego o art. 841 k.c. , przy jednoczesnym uwzględnieniu, że pozwana nie zwalczała w toku postępowania uprawnienia powódek do korzystania z tych rzeczy, a Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że powódki były stronami umów, z których prawo do używania zajętych przedmiotów wywodzą, zarzut pozwanej i w tym zakresie okazał się być chybiony, a powódki niewątpliwie uprawnione są do wytoczenia powództwa opartego o art. 841 k.p.c. także co do tych przedmiotów.
Przechodząc do dalszych zarzutów wskazać należało, że strona pozwana dążąc do oddalenia powództwa powołała się przede wszystkim na treść art. 527 k.c. w zw. z art. 531 k.c. wskazując, iż przekształcenia w składzie osobowym spółki cywilnej zostały powzięte w zamiarze doprowadzenia do pokrzywdzenia wierzycieli, w tym także jej i w konsekwencji aneksy w oparciu o które zmiany zostały dokonane winny zostać uznane za bezskuteczne wobec niej.
Na wstępie wskazać należało, że zgodnie z treścią art. 527 § 1 k.c. gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Paragraf 2 cytowanego przepisu stanowi zaś, iż czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli (§3) (skarga paulińska).
W świetle wskazanego przepisu wśród przesłanek koniecznych dla wystąpienia z żądaniem uznania czynności prawnej za bezskuteczną jest: pokrzywdzenie wierzycieli, uzyskanie przez osobę trzecią korzyści majątkowej, działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, wiedza osoby trzeciej albo możność dowiedzenia się o tym przy zachowaniu należytej staranności. Ciężar wykazania przesłanek w/w przesłanek spoczywa na wierzycielu. Zaznaczenia wymaga, że do pokrzywdzenia wierzycieli dochodzi wtedy, gdy na skutek czynności prawnej dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż przed dokonaniem czynności. Zaś przez niewypłacalność należy rozumieć aktualny brak możliwości dłużnika co do wywiązania się ze zobowiązań finansowych, przy czym występuje ona, gdy egzekucja prowadzona zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego nie przyniesie zaspokojenia roszczenia wierzyciela. Zaznaczyć przy tym także należy, że art. 527 k.c. wprowadza m.in. domniemanie ułatwiające dochodzenie roszczeń ze skargi paulińskiej, wedle którego przyjmuje się, że jeżeli wskutek czynności korzyść majątkową uzyskała osoba będąca w bliskim stosunku z dłużnikiem, to wiedziała ona, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.
W nawiązaniu do powyższego, po dokonaniu analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – w kontekście wyżej przytoczonych zasad, Sąd doszedł do wniosku, że na gruncie niniejszej sprawy nie ziściły się przesłanki umożliwiające zastosowanie w/w przepisu.
Wskazać bowiem należało, że powódki przystąpiły do spółki 31 sierpnia 2011 roku, podczas gdy pozew o zapłatę zaległości powstałych w 2010 roku (a zatem w czasie, kiedy wspólnikami byli wyłącznie T. B. (1) i R. S. (1)), wniesiony został pismem z dnia 8 sierpnia 2012 roku, a zatem blisko po upływie roku od dokonanych zmian, co oznacza, że pozwana na dzień wniesienia powództwa o zapłatę mogła skierować żądanie nie tylko przeciwko dotychczasowym wspólnikom, ale także przeciwko powódkom. Niezależnie jednak od powyższego Sąd zwrócił uwagę, że choć pozwana korzystny dla siebie wyrok uzyskała w dniu 15 stycznia 2013 roku (zatem jeszcze przed ujawnieniem niewprowadzonych bez winy powódek danych – lipiec 2013 roku), to wniosek o wszczęcie egzekucji skierowany został do właściwego komornika dopiero w dniu 6 lutego 2014 roku, tj. ponad pół roku po dniu, kiedy dane te zostały ujawnione. Co istotne w zaświadczeniu z dnia 23 września 2011 r. dotyczącym powódki B. Ł. wskazano adres poczty elektronicznej club@grabd-cru.pl jako adres mailowy przedsiębiorcy. Z zaświadczeń o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej obu powódek jako miejsce wykonywania działalności gospodarczej podano S. (...). B. X 9/15. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że gdyby wierzyciel z należytą starannością, prze złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji dokonał weryfikacji statusu dłużników w Centralnej Ewidencji i (...) Działalności Gospodarczej, zamiast opierać się na jednostkowym paragonie, nieprawidłowo wskazującym wspólników spółki, uzyskałby informację, że w skład spółki cywilnej poza dłużnikami wchodzą także powódki.
Co prawda pozwana w toku niniejszego postępowania podnosiła, że dłużnicy i powódki zataili fakt dokonanych zmian w składzie osobowym spółki, jednakże po dokonanej analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, twierdzeń tych nie sposób było uznać za uzasadnione. Pomimo bowiem, że w toku postępowania o zapłatę dłużnicy rzeczywiście nie ujawnili, że w składzie osobowym spółki aktualnie znajdują się również powódki, a zmiany te nie wynikały z zaświadczeń (...) nie z winy powódek, bowiem te dane zostały zgłoszone, okoliczności te nie mogą przemawiać na korzyść wierzyciela, tym bardziej, że pozostały w sprawie materiał dowodowy dobitnie wskazuje, że powódki nie zatajały faktu wejścia do spółki, a przeciwnie przejawiały wyraźną wolę ujawnienia dokonanych zmian, dokonując ich zgłoszenia we wszystkich możliwych organach, z którymi związana była ich działalność gospodarcza. I tak we wrześniu 2011 r. dokonały zgłoszenia do właściwego urzędu skarbowego, w dniu 22 grudnia 2011 r. uzyskały zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej wydane przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S.. Odnosząc się natomiast do podnoszonego przez pozwaną braku stosownej adnotacji w (...) Sąd zwrócił uwagę, że powódki składając w dniu 22 września 2011 r. wniosek o wpis do ewidencji zawarły informację o prowadzeniu działalności w formie spółki cywilnej. Kwestią zupełnie odrębną i niezależną od powódek jest brak tej adnotacji w (...). W ocenie Sądu bowiem powódki ujawniły dane zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym, zaś błąd osoby dokonującej wpisu (co najprawdopodobniej miało miejsce) nie może ich obciążać w tym zakresie, a przede wszystkim nie może stanowić przesłanki do przyjęcia, że powódki celowo zataiły fakt swojego członkostwa w spółce, a ich działanie było nastawione na wprowadzanie kontrahentów w błąd. Zwrócić należy także uwagę, iż dokonując zapłaty czynszu najmu na rzecz nowego właściciela lokalu powódki dokonywały płatności z rachunku bankowego, w którym jako dane płatnika wyraźnie wskazano ich dane, począwszy od września 2011 r., a więc od samego przystąpienia do spółki. Na podstawie zgormadzonego materiału dowodowego brak było podstaw do uznania, iż przystąpienie powódek do spółki owiane było tajemnicą i właściwie nikt o tym nie wiedział, a dodatkowo działanie to było celowe i ukierunkowane na pokrzywdzenie pozwanej spółki. Przeciwnie z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż zmiany w składzie osobowym spółki były zgłaszane organom i instytucjom, w tym również kontrahentom mi.in. poprzez dokonywane płatności. Nie budziło wątpliwości, iż o tym o kto jest wspólnikiem spółki cywilnej (...) i jak ten skład osobowy się zmieniał wiedzieli także wszyscy przesłuchani w sprawie pracownicy.
W ocenie Sądu powyższej przedstawiona chronologia wydarzeń jednoznacznie wskazuje, że dokonane zmiany w składzie osobowym spółki nie mogą być postrzegane, jako dokonane z zamiarem pokrzywdzenia wierzycieli, nawet przy uwzględnieniu, że T. B. (1), jako jednego z dłużników – łączą więzy rodzinne z powódkami. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że choć wierzytelności, o których Sąd Okręgowy rozstrzygnął wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 roku, powstały jeszcze przed rozszerzeniem składu osobowego wspólników (rok 2010), to nie można było przyjąć, że powódki wstępując do spółki w roku 2011 działały już wówczas z zamiarem uczynienia przyszłej egzekucji bezskuteczną, w szczególności wobec faktu, że powództwo o zapłatę zostało wytoczone rok po dokonanych zmianach osobowych a dwa lata po powstaniu ostatniej wymagalnej wierzytelności, a egzekucja została wszczęta po 3 latach od tych zmian. I właściwie nie było przeszkód aby postępowania wszczynać i prowadzić także przeciwko powódkom.
Bez znaczenia pozostaje przy tym kwestia, że T. B. (1) i R. S. (1) w toku prowadzonego przeciwko nim postępowania nie ujawnili, że prócz nich istnieją jeszcze inni wspólnicy. Podkreślenia bowiem wymaga, że choć ustawa wprowadza solidarną odpowiedzialność wspólników spółki cywilnej, to z zasady nie wymusza ona kierowania roszczeń przeciwko wszystkim wspólnikom, a wierzyciel może domagać się zapłaty od każdego z nich z osoba lub od wszystkich łącznie, i to wyłącznie od wyboru wierzyciela zależy skuteczność przyszłego postępowania egzekucyjnego, albowiem w przypadku skierowania egzekucji wyłącznie co do niektórych wspólników musi się liczyć z utrudnieniami w przypadku założenia, że zamierza egzekwować ze wspólnego majątku spółki.
Abstrahując jeszcze od powyższego należało zwrócić uwagę, że pokrzywdzenie wierzycieli w rozumieniu art. 527 k.c. to ogół skutków, jakie powoduje stan niewypłacalności dłużnika w prawnie chronionej sferze wierzyciela. Pokrzywdzenie wierzyciela utożsamiane jest zatem z możliwością powstania szkody wyrażającej się w złej prognozie co do możliwości spełnienia przez dłużnika świadczenia. W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, że pokrzywdzenie powstaje na skutek takiego stanu majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela (wyrok SN z dnia 28 listopada 2001 r. IV CKN 525/2000). W ocenie Sądu o takim pokrzywdzeniu na gruncie ustalonego w sprawie stanu faktycznego nie może być mowy. Podkreślenia bowiem wymaga, że powódki przystępując do spółki wniosły nie tylko środki pieniężne, czy oddały do używania spółce ruchomości stanowiące ich własność, ale także poczyniły stosowne nakłady rzeczowe na spółkę. W istocie zatem przystąpienie powódek do spółki, początkowo poprawiło jej stan majątkowy, a nie - jak usiłowała ferować - pozwana uszczupliło.
Odnosząc się do stanowiska strony pozwanej wskazać należy, iż z tej okoliczności, że w innych postępowaniach o tożsamym przedmiocie Sądy rozpoznające sprawy uznawały za skuteczny zarzut z art. 527 k.c., nie można wyprowadzić wniosku, iż w każdym stanie faktycznym zmiany osobowe spółki, które miały miejsce w 2011 r. należy postrzegać jako działanie z pokrzywdzeniem wierzyciela. Okoliczności faktyczne spraw, na które powoływała się strona pozwana sprowadzały się do rozszerzania własności poszczególnych rzeczy ruchomych (w szczególności samochodów osobowych), stanowiących zabezpieczenie instytucji finansujących, na powódki, niezwłocznie po wszczęciu postępowania egzekucyjnego co do tych rzeczy ruchomych. Tym samym miał miejsce i zbieg dat poszczególnych czynności, jak i uszczuplenie majątku poprzez rozszerzanie uprawnień właścicielskich. W sprawie niniejszej żadna z tych okoliczności niemiała miejsca, nie doszło bowiem do zmian w prawie własności konkretnych ruchomości na etapie wszczęcia egzekucji przez wierzyciela. W sprawie niniejszej – jak już wskazywano – pozwana wszczęła egzakcję po trzech latach od przystąpienia powódek do spółki, do której powódki wniosły zarówno wkład pieniężny, jak i rzeczy ruchome. Analiza zestawienia tych ruchomości prowadzi do wniosku, iż w większości te rzeczy zostały zajęte w toku postępowania egzekucyjnego. Innymi słowy podkreślić należy, iż z samego faktu, iż T. B. (1) posiada znaczne zadłużenie wobec wielu wierzycieli, a także iż w niektórych przypadkach działanie dłużnika można było poczytać jako zmierzające o pokrzywdzenia wierzyciela, nie wynika jeszcze, iż ta sama czynność w innych okolicznościach faktycznych wobec innego wierzyciela ma być ocenia w taki sam sposób.
W tym stanie rzeczy, wobec nie ziszczenia się przesłanek wymaganych treścią art. 527 k.c. Sąd nie znalazł podstaw, do uwzględnienia zarzutu pozwanej dot. uznania czynności prawnej za bezskuteczną.
Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz treść art. 778 k.p.c., zgodnie z którym do egzekucji ze wspólnego majątku wspólników spółki prawa cywilnego konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko wszystkim wspólnikom, którego to niespornie w chwili wydawania niniejszego orzeczenia nie posiada, Sąd stwierdził, że zaspokojenie się wierzyciela z majątku spółki będącego we współwłasności wszystkich wspólników nie jest możliwe.
Reasumując, uwzględniając jednocześnie, że powódki z niniejszym powództwem wystąpiły w zakreślonym ustawą terminie, i w sposób dostateczny wykazały, że są właścicielami, współwłaścicielami i jako wspólnicy spółki na podstawie odrębnych umów użytkownikami zajętych nieruchomości ujętych w protokole z dnia 7 marca 2014 roku pod pozycjami 1-22 i 28 – 114 oraz ujętych w protokole z dnia 12 marca 2014 roku pod pozycjami 1 – 99, Sąd uwzględnił powództwo w tym zakresie, co dało wyraz w pkt I i II sentencji.
Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na przedstawionych do akt postępowania dokumentów oraz zeznaniach świadków: K. K. (2), I. D., M. D. (2), D. I., M. K. (1), M. K. (2), A. L., T. B. (1) i M. D. (1) oraz powódki K. K. (1), w tym zakresie w którym były spójne i korespondowały z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Z zeznań świadka M. D. (1) wynikało, iż nie wiedział, o tym, że powódki są wspólnikami spółki cywilnej. Okoliczności tej przeczą potwierdzenia przelewów złożone przez stronę powodową.
Na rozprawie w dniu 6 lipca 2016 roku Sąd dopuścił dowód z aneksu nr (...) złożonego na tej rozprawie. U podstaw decyzji leżały okoliczności niniejszej sprawy, w tym w szczególności fakt, że Komornik w toku postępowania egzekucyjnego zajął także dokumentację księgową spółki, odmawiając wspólnikom swobodnego dostępu do dokumentów i w konsekwencji uniemożliwiło to przedstawienie w/w aneksu na wcześniejszym etapie procesu. Co więcej jak wynika z oświadczeń pełnomocnika powódek dokument ten został pozyskany tuż przed rozprawą z dokumentacji zgromadzonej w urzędzie skarbowym, przeglądanej przy okazji aktualizacji składu osobowego spółki. W ocenie Sądu w/w okoliczności okazały być się wystarczające dla przyjęcia, że przedstawienie w/w dowodu, stało się możliwe dopiero na tym etapie postępowania, a tym samym przeprowadzenie dowodu z tego dokumentu okazało się być uzasadnione, tym bardziej, że nie spowodowało zwłoki. Co do dopuszczonego dowodu w postaci potwierdzeń przelewów strona pozwana nie złożyła zastrzeżeń do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. Dopuszczenie tego dowodu wynikało natomiast z zeznań M. D. (1), których treści powódki nie były w stanie przewidzieć.
Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił przepis art. 98 k.p.c.. Zgodnie z jego treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).Rozstrzygając w tym zakresie Sąd zwrócił uwagę, że powódki występując z niniejszym pozwem dochodziły także o zwolnienia spod egzekucji przedmiotów, co do których ich właściciel – jeszcze przed wytoczeniem niniejszego powództwa - także wystąpił z powództwem ekscydencyjnym. Sąd stwierdził, że pomimo iż postępowanie co do części cofniętej zostało umorzone, to w tym zakresie powódki należy postrzegać jako przegrywające postępowanie. W tym stanie rzeczy, biorąc pod uwagę początkową wartość przedmiotu sporu (50 100zł) oraz wartość ruchomości, co do których powódki powództwo cofnęły (12 078 zł), Sąd ustalił, że pozwana ponosi koszty postępowania w 76 %, a powódki w 24 % i działając na postawie art. 108 k.p.c. pozostawił szczegółowe ich rozliczenie referendarzowi sądowemu.
W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.