WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Maria Żuchowska

Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Jakubowska

Po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2016 r. w Toruniu.

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko R. G. (1)

oraz z powództwa wzajemnego R. G. (1)

przeciwko B. K.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego (powoda wzajemnego) R. G. (1) na rzecz powódki (pozwanej wzajemnej) B. K. kwotę 3240 zł (trzy tysiące dwieście czterdzieści złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20.09.2013r., z uwzględnieniem zmian procentowych odsetek ustawowych, do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej wzajemnej (powódki) B. K. na rzecz powoda wzajemnego (pozwanego) R. G. (1) kwotę 3596,83 zł (trzy tysiące pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt trzy grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01.07.2014r., z uwzględnieniem zmian procentowych odsetek ustawowych, do dnia zapłaty;

III.  oddala powództwo wzajemne w pozostałej części;

IV.  ustala, że koszty procesu poniesione przez strony znoszą się wzajemnie,

V.  nakazuje pobrać od powoda (pozwanej wzajemnej) B. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 432,16 zł (czterysta trzydzieści dwa złote szesnaście groszy) zł tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków;

VI.  nakazuje pobrać od pozwanego (powoda wzajemnego) R. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 432,16 zł (czterysta trzydzieści dwa złote szesnaście groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków;

(...)

Powódka B. K. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) wniosła 20 marca 2014 r. pozew przeciwko R. G. (1) o zapłatę kwoty 3.240 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z zawartej między stronami 12 sierpnia 2014 r. umowy o roboty budowlane. W trakcie trwania stosunku umownego wystawiona została faktura nr (...), która obejmowała prócz wyceny wykonanych prac zgodnych z pierwotnymi ustaleniami stron, również wycenę, na dochodzoną kwotę 3.240 zł, wykonanych prac dodatkowych polegających na modyfikacji wykonanej już przez powódkę konstrukcji dachu poprzez zmianę kąta nachylenia dachu.

Dnia 27 maja 2014 r. wydany został przez Referendarza sądowego nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu, który to nakaz utracił moc z uwagi na wniesienie przez pozwanego sprzeciwu.

W uzasadnieniu sprzeciwu z dnia 1 lipca 2014 r. pozwany R. G. (1) podniósł całkowitą niezasadność dochodzonego roszczenia i złożył powództwo wzajemne. Pozwany odniósł się do twierdzeń powódki co do prac dodatkowych, które miał zlecić, w ten sposób, iż wskazał, że nie zlecał powódce żadnych prac dodatkowych. Podał, że od początku między stronami zostało ustalone, że kąt nachylenia dachu ma być taki sam jak w budynku sąsiednim, a jak wynikło z pomiarów, których dokonał małżonek powódki wynosił on 43º , a ustalenia co do budowy dachu pod tym kątem zostały zatwierdzone przez kierownika budowy oraz w mailu pozwanego do powoda. Pozwany wskazał również, że w związku z opuszczeniem placu budowy przez powódkę oraz powstającymi z tego powodu szkodami, rozwiązał umowę o roboty budowlane. Potwierdził, że po otrzymaniu faktury VAT (...) na kwotę 11.983,68 zł zapłacił powódce z jej tytułu kwotę 8,743,68 zł, uznając, że pozostała kwota wskazana na fakturze to pomyłka, o czym poinformował powódkę.

W pozwie wzajemnym z dnia 1 lipca 2014 r. pozwany (powód wzajemny) wniósł o zasądzenie na jego rzecz od powódki (pozwanej wzajemnej) kwoty 4.000 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu, w związku z nienależytym wykonaniem tej samej umowy o roboty budowlane.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powódka (pozwana wzajemna) w sposób nienależyty wykonała przedmiot umowy wobec czego okazało się, że płyty OSB w wyniku zaniechań i zaniedbań powódki (pozwanej wzajemnej) uległy uszkodzeniu. Ponadto ujawniły się wady wykonanych prac tj. odkształcenie płyt OSB, nieprawidłowe połączenie belki z krokwią, nieprostopadłe skręcenie belek i krokwi, brakujące kotwienie śrubowe z krokwiami, różnica nachylenia dachów.

W piśmie procesowym powódki (pozwanej wzajemnej) przedłożonym 21 sierpnia 2014 r. odniesiono się do twierdzeń pozwanego (powoda wzajemnego) zawartych w sprzeciwie, zaprzeczono jego wszelkim twierdzeniom, których wyraźnie nie przyznano, oraz podtrzymano żądanie pozwu. Wskazano, że wszelkie informacje związane z konstrukcją dachu, w tym kąt nachylenia dachu powódka (pozwana wzajemna) czerpała z otrzymanego od pozwanego ( powoda wzajemnego) projektu dachu, a zatem wszelkie prace były wykonywane wyłącznie w oparciu o zalecenia i dane przedstawione przez niego. Powódka (pozwana wzajemna) podała również, że w związku z brakiem zrozumienia co do zakresu postulowanych przez pozwanego odstępstw od pierwotnego projektu, spowodowało, że odstąpiła od umowy i zaprzestała kontynuowania prac na dachu, o czym poinformowała pozwanego (powoda wzajemnego). W jej ocenie przy opuszczeniu dachu zabezpieczyła wykonane elementy.

W odpowiedzi na pozew wzajemny zaprzeczono twierdzeniom powoda wzajemnego oraz wniesiono o oddalenie powództwa w całości. Ustosunkowując się do zarzutów pozwanego, podano, że po odstąpieniu od umowy powódka (pozwana wzajemna) zabezpieczyła wykonane przez nią do tego momentu elementy. W odpowiedzi na zarzuty co do wad wykonanych robót, wskazała, że doszło do bezusterkowego odbioru więźby dachowej wykonanej przez powódkę (pozwaną wzajemną) przez kierownika budowy działającego w imieniu pozwanego (powoda wzajemnego), a także że ani w trakcie realizacji prac ani po ich zakończeniu nie zgłoszono żadnej reklamacji.

Na rozprawie strony podtrzymały swoje stanowiska. Na terminie rozprawy w dniu 23.05.2016r. strony nie żądały uzupełnienia postępowania dowodowego.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka B. K. (pozwana wzajemna) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z pozwanym R. G. (2) (powodem wzajemnym) 12 sierpnia 2013 r. umowę o roboty budowlane.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- umowa o roboty budowlane – k. 11 akt

Przedmiotem umowy było wykonanie więźby dachowej oraz pokrycie dachu blachodachówki wraz z obróbką 4 kominów i montażem 8 okien. W projekcie obrazującym elementy konstrukcyjne dachu przyjęto, że kąt nachylenia dachu ma odpowiadać 45º .

Okoliczność sporna oraz dowód:

- umowa o roboty budowlane – k. 11 akt

- projekt dachu – k. 69 akt

- opinia biegłego – k. 150 -154 akt

- zeznania świadka A. K. – k. 112-113 akt

- zeznania świadka K. B. – k. 114 akt

-przesłuchanie strony powodowej (pozwanej wzajemnej) w osobie B. K. – k. 121- 123 akt

W trakcie wykonywanych prac tj. już po wykonaniu ich części, pozwany (powód wzajemny) doszedł do wniosku, że kąt nachylenia dachu w jego budynku nie licuje z kątem nachylenia dachu sąsiedniego budynku. Po dokonaniu pomiarów przy pomocy miary zwanej śmiga strony ustaliły, że pracownicy powódki (pozwanej wzajemnej) dokonają demontażu ułożonych więźb i ponownym ich montażu pod kątem 43 º tak aby dachy sąsiadujących budynków licowały ze sobą. Mąż powódki (pozwanej wzajemnej) poprosił pozwanego (powoda wzajemnego), aby ten przesłał mu drogą mailową potwierdzenie polecenia zmiany kąta nachylenia dachu, innego niż wskazanego w projekcie, po uzyskaniu zgody na tę czynność przez kierownika budowy.

Okoliczność sporna oraz dowód:

- opinia biegłego – k. 150-154 akt

- wiadomość e-mail z dnia 20 sierpnia 2013 r. – k. 12 akt

- zeznania świadka A. K. – k. 112-113 akt

- zeznania świadka K. B. – k. 112-113 akt

- przesłuchanie strony powodowej (pozwanej wzajemnej) w osobie B. K. – k. 121- 123 akt

Powódka (pozwana wzajemna) prace związane z przeróbką połaci dachowych wykonała jako roboty dodatkowe i obciążyła kosztami wykonania tych prac pozwanego (dodatkowo kwotą 3.240 zł).

Okoliczność sporna oraz dowód:

- zeznania świadka A. K. – k. 112-113 akt

- przesłuchanie strony powodowej (pozwanej wzajemnej) w osobie B. K. – k. 121- 123 akt

Pozwany (powód wzajemny) odmówił zapłaty za tę część prac uznając, że nie były to prace dodatkowe, że zawierały się w przedmiocie ustalonym w umowie, ponieważ już na etapie podpisywania umowy zaznaczył, że kąt nachylenia dachu ma być tożsamy z kątem nachylenia dachu w budynku sąsiednim.

Okoliczność sporna oraz dowód:

- zeznania świadka A. K. – k. 112-113 akt

- zeznania świadka I. C. – k. 113-114 akt

- przesłuchanie świadka E. G. – k.121 – 122 akt

- przesłuchanie strony powodowej (pozwanej wzajemnej) w osobie B. K. – k. 121- 123 akt

- przesłuchanie strony pozwanej (powoda wzajemnego) w osobie R. G. (2) – k. 122-123 akt

Z uwagi na brak porozumienia stron umowy, powódka wraz ze swoimi pracownikami odstąpiła od wykonywania prac, informując o tym powoda. Doszło do odbioru więźby dachowej, a kierownik budowy nie zgłosił na tamten moment żadnych zastrzeżeń. Pozwany ze swojej strony oświadczył o rozwiązaniu umowy.

Okoliczność sporna oraz dowód:

- dziennik budowy - k. 36 akt

- rozwiązanie umowy k. 44 akt

- zeznania świadka A. K. – k. 112-113 akt

- zeznania świadka I. C. – k. 113-114 akt

- przesłuchanie strony powodowej (pozwanej wzajemnej) w osobie B. K. – k. 121- 123 akt

- przesłuchanie strony pozwanej (powoda wzajemnego) w osobie R. G. (1) – k. 122-123 akt

Pracownicy powódki w dniu zejścia z budowy posprzątali teren budowy. Nie zabezpieczyli przedmiotu prac przez czynnikami atmosferycznymi pozostawiając folię, która wcześniej przykrywali strop, złożoną w kostkę na rogu dachu.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- zeznania A. K. – k. 112-113, 210v

- zeznania świadka E. G. – k.121-121v

- zeznania pozwanego R. G. (1) – k.122v,

Za wykonane prace powódka (pozwana wzajemna) wystawiła pozwanemu (powodowi wzajemnemu) fakturę VAT nr (...), której pozwany nie uregulował w całości uznając, że prace związane z demontażem i ponownym montażem więźby dachowej (z uwagi na zalecenie zmiany kąta nachylenia dachu) nie były pracami dodatkowymi.

Okoliczność sporna oraz dowód:

- faktura VAT nr (...) – k. 13 akt

- pismo informacyjne – k. 45 akt

- potwierdzenie wykonania przelewu przez R. G. (1) na rzecz powódki B. K. – k. 43 akt

Firma (...) wykonała prace na dachu pozwanego w sposób częściowo nieprawidłowy. Nieprawidłowo, nieprostopadle skręcono belki stropowe z krokwiami, a w niektórych miejscach nie wykonano połączeń wcale, co skutkowało odkształceniem płyt OSB. Aby usunąć powstałe wady konieczne będzie wyrównanie poziomu posadzki z płyt OSB poprzez zastosowanie wyrównującej warstwy tych płyt o grubości 8 mm oraz uzupełnienie brakujących połączeń krokwi z belkami stropowymi. Koszt usunięcia powstałych wad wynosi 3596,83 zł brutto.

Okoliczność sporna oraz dowód:

- opinia biegłego – k. 150-154,183-184,210-211 akt

- fotografie – k. 56-58 akt

Prace na dachu zostały dokończone przez inną firmę, która weszła na teren budowy po kilku tygodniach.

Dowód: zeznania świadka I. C. – k. 113

- zeznania świadka E. G. – k.121-121v

-zeznania pozwanego (powoda wzajemnego) R. G. (1) – k. 122v,

W dniu 03.02.2014r. powódka wysłała do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 3240 zł. W odpowiedzi na wezwanie R. G. (1) odmówił zapłaty uznając, iż wykonane prace nie stanowiły robót dodatkowych, a nadto wskazał też na powstałe uszkodzenia wynikające z opuszczenia terenu robót przed firmę powódki bez zabezpieczenia przed warunkami atmosferycznymi.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 15,

- odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 40,

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowód z dokumentów załączonych do akt sprawy, zeznania świadków A. K., K. B., I. C., E. G., a także przesłuchania stron B. K. i R. G. (1) oraz pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego R. P.. Dowody z dokumentów zostały uznane przez Sąd za wiarygodne, bowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności, a ich autentyczność i wiarygodność nie wzbudzała też wątpliwości Sądu.

Sąd uznał za logiczne i spójne zeznania świadka A. K. – męża powódki, który wykonywał prace na przedmiotowym dachu. Świadek wskazał, że pozwany (powód wzajemny) zalecił mu, odmiennie niż to podano w projekcie konstrukcyjnym dachu, już po wykonaniu części prac, demontaż i zmianę kąta nachylenia dachu z 45º na 43º tak aby dach licował z dachem budynku sąsiedniego. Zaprzeczył, że mierzył kąt dachu w sąsiednim domu poprzez wejście na tę nieruchomość. Świadek zeznał, że do prac tych przystąpił dopiero po potwierdzeniu przez pozwanego (powoda wzajemnego) zgody na tę czynność przez kierownika budowy. Zeznał również, że doszło do odstąpienia od umowy przez powódkę (pozwaną wzajemną) z uwagi na złe warunki współpracy i brak porozumienia z pozwanym (powodem wzajemnym), oraz, że w chwili zejścia z budowy zarówno kierownik jak i właściciel nie zgłaszali żadnych reklamacji. Świadek przyznał, iż przy zejściu z budowy jej teren został posprzątany, ale dach nie został zabezpieczony, a folia, którą dysponowali była dziurawa i za mała, wiec złożyli ją w kostkę i położyli na rogu. Potwierdza to, w ocenie Sądu fakt, iż pomimo prowadzenia profesjonalnej działalności gospodarczej, firma powódki nie zabezpieczyła prawidłowo terenu budowy w chwili jej opuszczania. Dodatkowo świadek w żadnym momencie nie wskazał, iż poinformował inwestora, że musi sam zabezpieczyć dach, a w ocenie Sądu, R. G. (1), jako osoba, która się takimi rzeczami zawodowo nie zajmuje, mógł tego nie wiedzieć. A zatem wszelkie powstałe odkształcenia płyt czy belek, nawet jeżeli nie wynikały ze złego montażu, ale z nabrania wilgoci, obciążać powinny powódkę. Zeznania świadka korespondowały w zasadniczej części z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w związku z czym dano im wiarę.

Wiarygodne, w ocenie Sądu, były zeznania świadka K. B. – pracownika firmy (...), który potwierdził fakt zmiany, już po wykonaniu części robót, kąta nachylenia dachu, tak by był on tożsamy z budynkiem sąsiadującym. Świadek wskazał na niezdecydowanie i brak porozumienia z pozwanym (powoda wzajemnego) co do końcowych efektów robót. Zeznania świadka były spójne i zgodne z zeznaniami pozostałych świadków. Świadek zeznał, iż folii do zabezpieczenia dachu przed warunkami atmosferycznymi było za mało, jednak nie słyszał, aby jego szef, tj. A. K. zgłaszał inwestorowi ten fakt. Zeznania były spójne i korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania te potwierdzają, że nawet jeżeli przyczyną niezabezpieczenia dachu w dniu zejścia z budowy była zbyt mała ilość folii zabezpieczającej, to wykonawca nie zgłosił tego faktu inwestorowi, więc to wykonawca powinien odpowiadać za konsekwencje niezabezpieczenia dachu.

Zeznaniom kierownika budowy - świadka I. C. Sąd dał wiarę, uznał je za spójne i logiczne. Z jego zeznań wynikało, że kąt nachylenia dachu ustalony w projekcie to 45º, natomiast po wykonaniu przez pracowników powódki (pozwanej wzajemnej) części prac związanych z ułożeniem więźby, wraz z pozwanym (powodem wzajemnym) uznał, że kąt nachylenia dachu różni się od kąta nachylenia dachu w budynku sąsiednim i wspólnie postanowili, że wykonawca zdemontuje już ułożone więźby i zamontuje je ponownie pod kątem 43º. W ocenie Sądu, świadek w sposób przekonywujący twierdził, że w momencie zejścia z placu budowy, jako kierownik budowy nie miał żadnych zastrzeżeń co do jakości wykonanych prac, a dopiero po jakimś czasie doszło do ujawnienia wad w postaci powyginania się płyt stropowych oraz wypadnięcia rozpórek między belkami. Świadek wskazał, że przyczyną mogło być niezabezpieczenie dachu przed warunkami atmosferycznymi. Dodał, iż następny wykonawca wszedł na teren budowy po kilku tygodniach. Podał, że wykonawca nieprawidłowo umocował przekładki między belką stropową oraz krokwiami. Zeznania świadka zostały spójne, logiczne i potwierdzone pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym w tym opinią biegłego, o czym niżej.

W odniesieniu do zeznań E. G. – żony pozwanego, należy stwierdzić, że nie mogły być one potraktowane jako wiarygodne w zasadniczej części. Świadek zeznała, że powódka (pozwana wzajemna) miała świadomość tego, że kąt nachylenia dachu w projekcie będzie różnił się od rzeczywistego, który ma być wybudowany, ponieważ nie było do końca pewne czy będzie on tożsamy z kątem nachylenia dachu sąsiada. Wskazała również, że to wykonawca zobowiązał się do wymierzenia odpowiedniego kąta nachylenia dachu. Zeznania te były sprzeczne z zeznaniami A. K. i A. B., opisanymi wyżej oraz nie zostały potwierdzone przez żaden inny dowód w sprawie. W ocenie Sądu, stanowiły one nieudolną próbę pomocy mężowi w uniknięciu obowiązku zapłaty powódce za wykonane prace . Dano natomiast wiarę twierdzeniom świadka, że teren budowy po zejściu z budowy, nie został przez wykonawcę zabezpieczony i przez kilka tygodni do czasu wejścia nowego wykonawcę był niezabezpieczony, dodała, że w tym czasie padał deszcz.

Wyjaśnienia powódki (pozwanej wzajemnej), jako logiczne i spójne zostały uznane przez Sąd za wiarygodne w zasadniczej części. Potwierdziła ona przebieg współpracy z pozwanym (powodem wzajemnym), a jej twierdzenia pokrywały się z materiałami dowodowymi załączonym do akt sprawy, a także z zeznaniami A. K. i K. B.. Wskazała również, że budowa została odebrana bez zastrzeżeń i wykonana została zgodnie z projektem. Dodała, że zastrzeżenia ze strony pozwanego pojawiły się dopiero po wystawieniu faktury o zapłatę za dodatkowe prace. Odmówiono jedynie wiary twierdzeniom, że budowa została wykonana w sposób prawidłowy, a ewentualne nieprawidłowości to wina projektanta, gdyż twierdzenia w tym zakresie były sprzeczne z treścią opinii biegłego, o czym niżej.

Wyjaśnieniom pozwanego (powoda wzajemnego) R. G. (1) Sąd dał wiarę częściowo. Nie uznano za wiarygodne twierdzenia mówiące o tym, że ustalenia kąta nachylenia dachu zawarte w projekcie, były wyłącznie wstępne, a dopiero już na budowie miało dojść do ostatecznego wskazania tego parametru. Twierdzenia w tym zakresie były sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym, o czym wyżej. Za wiarygodne Sąd uznał twierdzenia dotyczące zaniedbań pracowników powódki (pozwanej wzajemnej) i brak odpowiedniego zabezpieczenia więźby dachowej przed czynnikami atmosferycznymi. Zeznania w tym zakresie były spójne i zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a w części dotyczącej zaniedbań zostały potwierdzone opinią biegłego.

Na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. Sąd dopuścił, na wniosek strony pozwanej (powodowej wzajemnej), dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa – R. P., na okoliczność niewykonania przez powódkę (pozwaną wzajemną) umowy o roboty budowlane w sposób prawidłowy, odmiennego od budynku sąsiedniego określenia kąta nachylenia dachu i określenia wysokości wynagrodzenia dla powódki, gdyż ustalenie powyższych okoliczności wymagało wiadomości specjalnych w tym zakresie. W opinii pisemnej, na podstawie dokonanych oględzin oraz akt sprawy biegły ustalił, że powódka nie wykonała przedmiotu umowy w sposób prawidłowy, bowiem doszło do wystąpienia odkształceń płyt OSB. Wada ta, zdaniem biegłego, powstała na skutek nieprawidłowego, nieprostopadłego skręcenia belek stropowych z krokwiami, bądź niewykonania tych połączeń wcale. Biegły dokonał też obliczenia kąta nachylenia połaci dachowych budynku, na którym odbywały się roboty. Otrzymana wartość stopniowa kąta nachylenia połaci dachowych obliczona z funkcji arctg wyniosła 43,2 º. Pomiary dokonane przy pomocy tych samych metod na budynku sąsiednim dały wynik 38,1 º. W opinii biegłego, różnica w nachyleniu połaci dachowych budynku pozwanego (powoda wzajemnego) nie kontrastuje w sposób znaczący z kątem nachylenia połaci budynku sąsiedniego oraz nie wpływa na sposób użytkowania przedmiotowego budynku. Biegły nie uznał tej różnicy za wadę. Biegły uznał również, że prace związane ze zmianą kąta nachylenia więźby dachowej z 45º na 43º stanowiły roboty dodatkowego, bowiem w powódka (pozwana wzajemna) w momencie podpisywania umowy nie wiedziała o konieczności zmiany kąta nachylenia dachu określonego w projekcie i dopasowywania go do kąta dachu sąsiedniego budynku. W ocenie biegłego projekt, na podstawie którego powódka (pozwana wzajemna) wykonywała roboty, jednoznacznie wskazywał, iż kąt ten miał osiągnąć wartość 45º, a powódka (pozwana wzajemna) nie mogła sama zadecydować o zmianie jego wartości. Biegły wskazał, że ilość robót dodatkowych, czyli takich, których nie można było przewidzieć na etapie podpisywania umowy, a które to roboty były konieczne do prawidłowego wykonania zlecenia, określił on na podstawie zeznań świadków. Przyjmując, że rozebrano i ponownie zamontowano 150 m ² niekompletnej więźby dachowej oraz mnożąc tę wartość przez koszt jednostkowy robót wynoszący 20 zł/m ²(umowa zakłada koszt jednostkowy w wysokości 23 m 2 kompletnej więźby dachowej) uzyskano kwotę netto 3000 zł (brutto 3240 zł) stanowiącą wartość robót dodatkowych. Z kolei w opinii biegłego wartości robót naprawczych związanych z usunięciem wad poprzez: wyrównanie poziomu posadzki z płyt OSB poprzez zastosowanie kolejnej (wyrównującej) warstwy tych płyt o grubości 8 mm, uzupełnienie brakującego połączenia krokwi z belkami stropowymi przy zastosowaniu połączeń śrubowych bądź w przypadku trudności w ich wykonaniu połączeń dwustronnych z użyciem kątowników stalowych ocynkowanych mocowanych do łączonych elementów gwoździami, wynosiła (w oparciu o katalogi nakładów rzeczowych, biuletyn cen robót budowlanych oraz wycenę rynkową) 3.596,83 zł. Podsumowując, biegły wskazał w opinii, że wynagrodzenie należne powódce powinno być ostatecznie pomniejszone o kwotę 356,83 zł.

Zarówno powódka (pozwana wzajemna) oraz pozwany (powód wzajemny) wnieśli zastrzeżenia do wydanej przez biegłego opinii. Powódka nie zgodziła się z opinią biegłego w części dotyczącej przyjęcia jej odpowiedzialności za wystąpienia wad w wykonanych pracach i wniosła o wezwanie biegłego na rozprawę. W uzasadnieniu uwagę zwróciła na to, że budowa odebrana została przez kierownika budowy bez zastrzeżeń, tak więc uznano, że umowa została wykonana prawidłowo. Z kolei pozwany (powód wzajemny) wniósł o skonkretyzowanie niektórych twierdzeń biegłego, ale do wniosków opinii i ustaleń biegłego nie miał zastrzeżeń.

Biegły w uzupełniającej opinii pisemnej i ustnej na rozprawie odniósł się do zgłoszonych zastrzeżeń oraz podtrzymał wnioski swojej opinii w całości. Na rozprawie biegły dodatkowo wyjaśnił, iż z jednej strony brakowało połączeń mechanicznych na poszczególnych elementach krokwi i belek nośnych stropu, a z drugiej strony były nieprostopadłe skręcenia tych elementów śrubami. Biegły wskazał, iż wypaczenia były widoczne, a były miejsca, gdzie krokwie i belka nie stykają się ze sobą. Dodał, iż jeżeli elementy nie były mechanicznie spięte z belkami to była możliwość wypaczenia pod wpływem wilgoci i zmian temperatury. Na rozprawie biegły wskazał też, iż nie mierzył wilgotności belek stropowych, ale nie stwierdził elementów wilgoci czy wody na tych elementach. Wskazuje to, w ocenie Sądu na fakt, iż przyczyną stwierdzonych wad nie była wilgoć spowodowana warunkami atmosferycznymi tylko nieprawidłowe wykonanie prac.

Sąd dał wiarę opinii biegłego, bowiem była jasna, rzeczowa, pełna, pochodziła od osoby posiadającej specjalistyczną wiedzę z zakresu budownictwa, a nadto wydana została nie tylko w oparciu o dokumentację, ale także w oparciu o oględziny miejsca budowy.

W przedmiotowej sprawie bezsporny był fakt, że powódka (pozwana wzajemna) i pozwany (powód wzajemny) zawarli umowę o roboty budowlane. Spór dotyczył natomiast tego, czy demontaż i ponowny montaż więźby dachowej z uwagi na polecenie pozwanego (powoda wzajemnego) aby zmienić kąt nachylenia dachu, było pracami dodatkowymi, za które powódka (pozwana wzajemna) powinna otrzymać stosowne wynagrodzenie, a także to czy zaistniałe, po zakończeniu robót przez powódkę, wady konstrukcji dachu zaistniały z winy powódki (pozwanej wzajemnej).

Zgodnie z art. 6 k.c. istnienie sporu między stronami, co do zasady obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 oraz art.232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo (żądania czegoś od innej osoby) obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu (czyli neguje uprawnienie żądającego) obowiązany jest udowodnić fakty, wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, powódka winna udowodnić, że wykonane przez nią prace związane z przeróbką dachu stanowiły prace dodatkowe, za które należało się jej wynagrodzenie, a pozwany - powód wzajemny z kolei winien udowodnić, że wykonane prace przez firmę (...) miały wady, w związku z czym powódka powinna pokryć koszty ich usunięcia.

W przedmiotowej sprawie doszło do złożenia przez pozwanego powództwa wzajemnego. W przypadku wytoczenia powództwa wzajemnego w istocie rzeczy ma miejsce połączenie dwóch samodzielnych procesów, które łączy więź materialno-prawna, wyrażająca się w tym, że „roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia” ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2009 r, sygn. akt II CSK597/08). W ocenie Sądu, jak i samych stron, które tego nie kwestionowały, przesłanki wniesienia powództwa wzajemnego zostały spełnione.

Strony łączyła umowy o roboty budowlane. Zgodnie z art. 647 k.. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Precyzując, przedmiotem zawartej przez strony umowy było ułożenie więźby dachowej oraz pokrycie dachu blachodachówki wraz z obróbką 4 kominów i montażem 8 okien. W trakcie wykonywanych prac, już po ułożeniu części więźby dachowej przez pracowników powódki (pozwanej wzajemnej) z uwagi na nielicowanie kątów nachylenia dachów budynku pozwanego (powoda wzajemnego) i budynku sąsiedniego, doszło do zmiany wcześniej wskazanego w projekcie kąta nachylenia dachu, co spowodowało konieczność rozebrania wcześniej ułożonej więźby dachowej i zamontowanie jej na nowo pod nowym kątem 43º.

Roboty, które były przewidziane przez umowę nie zostały wykonane całościowo z uwagi na odstąpienie przez powódkę (pozwaną wzajemną) od umowy i opuszczenie terenu budowy przez jej pracowników. Za wykonaną część robót wystawiona została faktura na kwotę 11.983,68 zł, w której pod jedną z pozycji wymieniono kwotę odpowiadającą wartości demontażu i ponownego zamontowania więźby dachowej, ponieważ w ocenie powódki (pozwanej wzajemnej) prace te nie były wcześniej przewidziane przez strony i miały charakter dodatkowy, za które przysługiwało jej dodatkowe wynagrodzenie. Z obowiązkiem zapłaty za tę część prac nie zgodził się pozwany (powód wzajemny). Co więcej wskazał on na wady, które ujawniły się po opuszczeniu terenu budowy przez powódkę (pozwaną wzajemną) w postaci odkształcenia płyt OSB, nieprawidłowego połączenia belki z krokwią, nieprostopadłego skręcenia belek i krokwi, brakującego kotwienia śrubowego z krokwiami, różnicy nachylenia dachów.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że powódka (pozwana wzajemna) wykazała w całej rozciągłości, że prace związane z demontażem i ponownym montażem więźby dachowej miały charakter prac dodatkowych i przysługiwało jej za to dodatkowe wynagrodzenie. Z opinii biegłego i zeznań świadków strony powodowej wynika bowiem, że powódka (pozwana wzajemna) w momencie podpisywania umowy nie wiedziała o konieczności zmiany kąta nachylenia dachu określonego w projekcie i dopasowywania go do kąta dachy sąsiedniego budynku. Powódka (pozwana wzajemna) udowodniła, że w projekcie konstrukcji dachu od początku ustalono, że dach nachylony miał być pod kątem 45 º. Skutecznie zaprzeczyła twierdzeniem pozwanego (powoda wzajemnego), że rzeczywistą wartość kąta wykonawca miał ustalić już na placu budowy. Biegły zaznaczył również, że powódka (pozwana wzajemna) jako wykonawca robót w myśl u art. 17 ustawy Prawo budowlane nie jest uczestnikiem procesu budowlanego i nie może decydować sama o zmianie kąta nachylenia dachu. Czynności faktyczne dokonane przez A. K.- tj. prośba potwierdzenia zmiany kąta nachylenia dachu, poprzez wysłanie takiej informacji na maila przez pozwanego (powoda wzajemnego) po uzyskaniu pozwolenia kierownika budowy, potwierdza wnioski biegłego. Pozwany (powód wzajemny) nie przedstawił żadnych konkretnych, przekonywujących dowodów na to, że ustalił z wykonawcą robót, że wartości nachylenia dachu w projekcie nie będą ostateczne i w zależności od licowania z budynkiem sąsiadującą mogą zostać zmienione, co stanowić miało przedmiot umowy.

Oceniając z kolei powództwo wzajemne, Sąd uznał, że pozwany (powód wzajemny) dowiódł ujawnienia się wad wykonanych robót spowodowanych nienależytym wykonaniem umowy wbrew zasadom techniki budowlanej. Fakt zaistnienia wad potwierdziła sporządzona przez biegłego opinia, w której stwierdził on powstanie wad w postaci odkształcenie płyt OSB spowodowanych nieprawidłowym, nieprostopadłym skręceniem belek stropowych z krokwiami bądź niewykonania tych połączeń wcale. Obliczył również, że wartość prac naprawczych związanych z zaistniałymi wadami wynosi 3.596,83 zł.

Reasumując, Sąd uznał za zasadne w całości powództwo główne i zasądził od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powódki (pozwanej wzajemnej) dochodzoną kwotę zgodnie z art. 353 §1 k.c. w zw. z art. 647 k.c. w zw. z art. 642 k.c.. W odniesieniu do powództwa wzajemnego Sąd ocenił, że jest ono zasadne w zasadniczej części, tj. zasądził od pozwanej wzajemnej (powódki) na rzecz powoda kwotę 3596,83 zł, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo. O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 §1 i 2 k.c.

Sąd w oparciu o art. 100 k.p.c. ustalił, że koszty procesu poniesione przez strony znoszą się wzajemnie z uwagi na to, iż co do zasady, zarówno powódka (pozwana wzajemna) jaki i pozwany (powód wzajemny) wygrali wniesione przez siebie sprawy w całości. Poniesione przez strony koszty były również zbliżone, a więc zasadnym było ich zniesienie. Sąd nakazał jednak, z tych samych przyczyn, pobrać od stron po równo kwotę po 432,16 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków, tymczasowo pokrytych przez Skarb Państwa ( części wynagrodzenia za sporządzenie przez biegłego sądowego opinii, nie pokrytej z zaliczki uiszczonej przez pozwanego).