UZASADNIENIE

Pozwana M. D. wniosła, w odpowiedzi na pozew, o udzielnie zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych przez zobowiązanie powoda T. D. do uiszczania na rzecz małoletnich synów J. D. i K. D. alimentów w kwocie po 400 zł miesięcznie oraz na rzecz pozwanej alimentów w kwocie po 400 zł miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca.

W uzasadnieniu wniosku pozwana podniosła, że do 30 czerwca 2015 r. posiadała wraz z powodem wspólne konto, na które wpływały ich wynagrodzenia. Z końcem czerwca 2015r. powód założył własne konto, do korzystanie z którego jej nie upoważnił. Dodała, że zawsze dbała i nadal dba o dzieci, między innymi odrabia z nimi lekcje, chodzi do lekarza i na wywiadówki. Podała, iż miesięczne wydatki na syna K. to kwota 1 230 zł., zaś na syna J. to kwota 1 250 zł. miesięcznie.

Pozwana nie uzasadniła wniosku o zasądzenie alimentów na jej rzecz.

Powód T. D. wnosił o oddalenie wniosku pozwanej twierdząc, że to on całkowicie ponosi koszty utrzymania rodziny, natomiast pozwana nie przyczynia się do tego (protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2016r.).

Sąd Okręgowy oddalił wniosek o zabezpieczenie, po ustaleniu, że M. D. i T. D. zawarli związek małżeński 10 kwietnia 1999 r. Z małżeństwa mają dwóch małoletnich synów J. D. urodzonego (...) i K. D. urodzonego (...) W 2015 r. strony zawarły umowę o wyłączeniu małżeńskiej wspólności ustawowej.

Strony zamieszkują wraz z dziećmi wspólnie w K. (...) Wspólnie także sprawują pieczę nad synami. Od czerwca 2015 r. mają oddzielne konta bankowe.

Powód T. D. pracuje i zarabia 1 600 - 1 800 zł. netto. Nadto dorabia sobie handlując kosiarkami i osiąga z tego tytułu dochód do 300 zł. miesięcznie. Powód jest zaliczony do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Leczy się na serce. T. D. kupuje żywność, środki czystości itp. do domu. Nadto uiszcza opłaty za energię elektryczną, około 400 zł, co miesiąc, opłaty za gaz 730 zł, co dwa miesiące w sezonie grzewczym (180 zł poza sezonem grzewczym), za wodę 100 zł, co dwa miesiące, za Internet 23 zł co miesiąc.

Pozwana M. D. obecnie utrzymuje się z zasiłku rehabilitacyjnego, który wynosi 1 340-1 440 zł miesięcznie. Jest po trzeciej operacji kolana i również jest zaliczona do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Pozwana opłaca część opłat, za dekodery 70 zł miesięczne, za drugi Internet 65 zł miesięcznie i za śmieci 20 zł miesięcznie. Opłaca także podatek od nieruchomości 225 zł na kwartał. Opłaca starszemu synowi internat 100 zł miesięcznie. Pozwana wydaje na lekarstwa dla siebie 100- 150 zł. miesięcznie. W czerwcu 2015r. powód przelał na jej konto 1 100 zł. i pozwana kupiła wyprawki dzieciom na nowy rok szkolny. Pozwana również przyczynia się do wyżywienia dzieci. Nadto dowozi do szkoły własnym samochodem młodszego syna.

J. D. liczy obecnie 16 lat, uczęszcza do pierwszej klasy liceum ogólnokształcącego w O.- (...), mieszka w internacie, który kosztuje 100 zł. miesięcznie. Nie uczęszcza na płatne zajęcia. Cierpi na hipoglikemię, sam pilnuje diety

J. ma założone konto bankowe, na które powód przelewa mu co miesiąc 300 zł. Sam kupuje sobie ubrania. Gdy J. przebywa w domu, utrzymują go zarówno powód, jak i pozwana.

K. D. obecnie liczy 11 lat i uczęszcza do piątej klasy szkoły podstawowej. Jest dzieckiem zdrowym, nie chodzi na żadne płatne zajęcia.

Zdaniem Sądu Okręgowego wniosek pozwanej M. D. nie zasługuje na uwzględnienie w żadnej części.

Zgodnie z art. 730¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. W sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia (art. 753 § 1 k.p.c.).

Jeżeli chodzi o żądanie zabezpieczenia alimentów na rzecz małoletnich dzieci stron, podnieść należy, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania (art. 133 § 1 kro). Zakres tych świadczeń zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro).

Jak wynika z okoliczności sprawy, a zwłaszcza z informacyjnych wyjaśnień stron, małżonkowie do chwili obecnej nadal wspólnie zamieszkują i oboje ponoszą koszty związane z utrzymaniem rodziny. Stwierdzić należy, że powód w znacznie większym stopniu niż pozwana partycypuje w tych kosztach, uiszcza większość opłat domowych (ponosi wyższe opłaty niż pozwana), przekazuje także co miesiąc 300 zł. na konto starszego syna J., na jego utrzymanie w O.. Miesięczne dochody powoda są nieco wyższe od pozwanej, wynoszą około 2 000 zł. M. D. otrzymuje zasiłek rehabilitacyjny, który wynosi 1 340- 1 440 zł. miesięcznie. Obie strony przyznały, że dzieci utrzymują wspólnie, także wspólnie sprawują nad nimi osobistą pieczę. Pozwana ponosi jedynie drobne opłaty. Nie ponosi jednak wydatków, które przekraczałby jej dochody, nawet uwzględniając okoliczność, iż na własne leczenie wydaje ona do 150 zł. miesięcznie.

W świetle powyższego Sąd przyjął, iż roszczenia dzieci stron są zaspokajane przez oboje rodziców, także przez powoda. Na obecnym etapie postępowania brak jest podstaw do przyjęcia, iż małoletni J. D. i K. D. nie mają zaspokojonych podstawowych potrzeb życiowych w jakimkolwiek zakresie. Dlatego, wobec faktu, iż dobro małoletnich nie jest zagrożone - przynajmniej w zakresie utrzymania - Sąd nie znalazł podstaw, aby wniosek pozwanej uwzględnić.

Jeżeli chodzi o żądanie pozwanej o zabezpieczenie jej roszczeń alimentacyjnych, jak już wyżej podkreślono, nie zostało w żaden sposób uzasadnione.

Zgodnie z art. 23 kro małżonkowie są obowiązani do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Jeśli chodzi o żądanie pozwanej o zasądzenie na jej rzecz kwoty 400 zł tytułem zaspokojenia jej kosztów utrzymania, to jego podstawę materialnoprawną stanowi także art. 27 kro, zgodnie z którym: oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swoich sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Jak wyżej podkreślono, aktualnie obydwoje małżonkowie przyczyniają się do utrzymania wspólnego domu (choć powód w większym zakresie) i do utrzymania dzieci, obydwoje także opiekują się dziećmi. A zatem wypełniają w ten sposób swoje obowiązki małżeńskie i rodzicielskie. Pozwana utrzymuje się sama i zasiłek, który otrzymuje jest wystraczający na pokrycie jej kosztów utrzymania. Nie uprawdopodobniła ona także, iż ponosi jakieś szczególne koszty z tym związane, których wysokość jest na tyle duża, iż powód powinien jej pomóc w ich pokryciu.

Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem pozwana wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie wniosku. Pozwana zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych gdyż nie uwzględniono, że pozwana otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych w kwocie 700 zł, a od maja 2016 r. w kwocie po 500 zł i nie jest w stanie pokryć usprawiedliwionych kosztów utrzymania dzieci i własnego. Kwestionuje ustalenie, że powód zaspokaja potrzeby dzieci, w szczególności po założeniu odrębnego konta bankowego, a nadto wylicz koszty utrzymania synów i własne. Zarzuca także naruszenie art. 730 i 753 § 1 k.p.c. przez ich niezastosowania także prawa materialnego, a to art. 133 i 135 kro. Podkreśla większe możliwości zarobkowe powoda. Wskazuje także na naruszenie art. 27 kro i nie zachowanie równej stopy życiowej małżonków. Wniosła o uwzględnienie zażalenia i zabezpieczenie zgodnie z wnioskiem.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie pozwanej nie jest zasadne.

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia faktyczne i wywody prawne Sądu I instancji i przyjmuje je za własne. W sprawie podkreślić należy, że małżeństwo stron funkcjonowało co najmniej poprawnie do czasu pobytu pozwanej w szpitalu w 2015 r. W tym samym roku strony zniosły wspólność majątkową. Powód, a nie tylko pozwana, ma orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Poziom dochodów stron wyznaczał poziom zaspokajania potrzeb stron i dzieci. W związku z tym odnieść należy się do twierdzeń pozwanej o wydatkach na dzieci łącznie na poziomie około 2500 zł, przy dochodach małżonków w granicach łącznie 3500 zł i stałych kosztach utrzymania domu i opłat za media sezonowo pomiędzy 900zł, a 1200 zł. Zestawienie kwot podważa twierdzenia pozwanej. Pozwana nie wykazała dokumentami, że ustalenia dotyczące uzyskiwanych dochodów przez strony nie są zasadne. Sąd I instancji zasadnie i trafnie przyjął, że pozwana nie uprawdopodobniła i nie uzasadniła w żadnym stopniu zasadności wniosku i to w sytuacji działania z fachowym pełnomocnikiem. W związku z tym zasadnie oddalono wniosek dotyczący alimentów na rzecz pozwanej, pomijając także problem związany z istnieniem przesłanek związanych z treścią art. 60 kro. Trafnie także wskazał Sąd I instancji na przyczyny braku przesłanek do zastosowania art. 27 kro. Odnosząc się do żądania alimentów na małoletnich synów stron, to w sytuacji wspólnego zamieszkania ojca dzieci z nimi, przy uwzględnieniu pobytu starszego syna w internacie i zaspokajaniu ich potrzeb przez ojca brak merytorycznych podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanej. Sąd ustalił, że potrzeby synów są zaspokajane i już to przemawiało za oddaleniem wniosku. Sąd II instancji ma także na względzie, że w sprawie zostanie wydana opinii Zespołu (...) . Zauważyć należy, że przy wspólnym zamieszkaniu z dziećmi, alimenty mogą być wypłacane także do rąk ojca dzieci, bądź jak w rozpoznawanej sprawie potrzeby zaspokajane są wspólnie. Wreszcie wskazać należy, że w trakcie postępowania możliwa jest orzeczenia w przedmiocie zabezpieczenia, przy czym pamiętać jednak należy, że pierwszoplanowym zadaniem sądu jest merytoryczne, końcowe orzeczenie o żądaniu rozwodu. W konsekwencji zarzut błędnych ustaleń Sądu I instancji nie był zasadny, a w konsekwencji dotyczy to i dalszych zarzutów procesowych jak i prawa materialnego.

Zażalenie oddalono na podstawie art. 385 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.

SSA Zbigniew Ducki SSA Jan Kremer SSA Sławomir Jamróg

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE